§ 16a. [Miejsce produkcji uznane za miejsce produkcji wolne od bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus ] 1. Miejsce produkcji może zostać uznane za miejsce produkcji wolne od bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus w celu spełnienia wymagań importowych państwa trzeciego lub wydania zaświadczenia, o którym mowa w § 17 ust. 1, zgodnie z odpowiednim Międzynarodowym Standardem w zakresie Środków Fitosanitarnych [1], jeżeli, oprócz spełniania wymagań określonych w art. 10a ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o ochronie roślin³⁾, w ciągu trzech kolejnych lat poprzedzających uznanie tego miejsca za wolne od bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus:

1) w tym miejscu produkcji były prowadzone przez wojewódzkiego inspektora urzędowe kontrole;

2) w tym miejscu produkcji w ramach urzędowych kontroli, o których mowa w pkt 1, były pobierane przez wojewódzkiego inspektora próby bulw lub roślin ziemniaka do badań laboratoryjnych na obecność bakterii Clavibacter michiganenis ssp. sepedonicus, w wyniku których nie stwierdził on obecności tej bakterii, przy czym pobieranie prób odbywało się na podstawie zatwierdzonej przez Głównego Inspektora Ochrony Roślin i Nasiennictwa metodyki, zgodnie z którą:

a) co roku zostały pobrane próby ze wszystkich wyprodukowanych partii ziemniaka lub ze wszystkich pól, na których były uprawiane ziemniaki,

b) liczba pobranych prób została określona z uwzględnieniem epidemiologii bakteriozy pierścieniowej ziemniaka oraz podstaw statystycznych dotyczących wykrywalności bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, a próby pobrano z:

– każdej partii o wadze do 25 ton, a jeżeli waga partii była większa niż 25 ton, to próbę pobrano z tej partii dla każdych rozpoczętych 25 ton, nie więcej jednak niż 6 prób z danej partii lub

– każdego pola lub jego części, na której była prowadzona uprawa ziemniaków w jednolity sposób zapewniający jednorodny stan fitosanitarny, o powierzchni do 1 ha, a jeżeli powierzchnia pola lub jego części była większa niż 1 ha, to próbę pobrano z tego pola lub jego części dla każdego rozpoczętego 1 ha, nie więcej jednak niż 6 prób z danego pola lub jego części;

3) w tym miejscu produkcji były wysadzane jedynie:

a) sadzeniaki ziemniaka, co potwierdzają paszporty roślin lub dokumenty zakupu sadzeniaków ziemniaka, lub

b) bulwy ziemniaka poddane przez wojewódzkiego inspektora badaniom laboratoryjnym na obecność bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, w wyniku których nie stwierdził on obecności tej bakterii;

4) przy produkcji bulw ziemniaka nie były używane maszyny, urządzenia, środki transportu, opakowania lub inne przedmioty, wykorzystywane poza tym miejscem produkcji lub były one używane pod nadzorem wojewódzkiego inspektora i nie stanowiło to ryzyka rozprzestrzenienia się bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus;

5) wszystkie maszyny, urządzenia, środki transportu, opakowania, przechowalnie lub ich części, obiekty oraz inne przedmioty, które mogły mieć kontakt z produkowanymi bulwami lub roślinami ziemniaka, pod nadzorem wojewódzkiego inspektora były odkażane przez czyszczenie i dezynfekcję w sposób zapewniający zniszczenie bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus:

a) przynajmniej raz w roku po zbiorach,

b) każdorazowo, jeżeli były one wykorzystywane poza miejscem produkcji uznanym za miejsce produkcji wolne od bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus lub mogły mieć kontakt z bulwami lub roślinami ziemniaka pochodzącymi z innego miejsca produkcji;

6) wykonywanie działań, o których mowa w pkt 1–5, zostało udokumentowane.

2. Miejsce produkcji uznane za miejsce produkcji wolne od bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus nie może znajdować się w strefie zagrożenia, w której są podejmowane działania w celu zwalczania i zapobiegania rozprzestrzenianiu się bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus.

2a. Miejsce produkcji nie może zostać uznane za miejsce produkcji wolne od bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, jeżeli:

1) zostało ono objęte przez wojewódzkiego inspektora postępowaniem w celu ustalenia zasięgu prawdopodobnego porażenia, o którym mowa w § 6 pkt 3, lub zasięgu możliwego rozprzestrzenienia, o którym mowa w § 6 pkt 4 – do czasu zakończenia tego postępowania lub

2) w tym miejscu produkcji zostały pobrane próby do badań laboratoryjnych, i są widoczne objawy wskazujące na możliwość porażenia bakterią Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus lub wstępne wyniki badań laboratoryjnych wskazują na możliwość porażenia tą bakterią – do czasu uzyskania ostatecznych wyników badań laboratoryjnych.

3. Miejsce produkcji może zostać uznane za miejsce produkcji wolne od bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus mimo niespełnienia wymogów określonych w ust. 1 pkt 2 lit. a, jeżeli:

1) w każdym roku trzyletniego okresu, o którym mowa w ust. 1, zostały pobrane przez wojewódzkiego inspektora próby bulw lub roślin ziemniaka do badań laboratoryjnych na obecność bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus co najmniej z 80% partii ziemniaków lub z pól, na których były uprawiane ziemniaki,

2) w roku następującym po zakończeniu trzyletniego okresu, o którym mowa w ust. 1, zostały pobrane przez wojewódzkiego inspektora próby bulw lub roślin ziemniaka do badań laboratoryjnych na obecność bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus ze wszystkich partii ziemniaka lub z pól, na których były uprawiane ziemniaki

– przy czym pobieranie prób do badań odbywało się na podstawie zatwierdzonej przez Głównego Inspektora Ochrony Roślin i Nasiennictwa metodyki, o której mowa w ust. 1 pkt 2.

4. W miejscu produkcji uznanym za miejsce produkcji wolne od bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, oprócz spełniania wymagań określonych w art. 10a ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o ochronie roślin³⁾:

1) w każdym roku uprawy ziemniaków są prowadzone przez wojewódzkiego inspektora urzędowe kontrole;

2) każdego roku w ramach urzędowych kontroli, o których mowa w pkt 1, są pobierane przez wojewódzkiego inspektora próby bulw lub roślin ziemniaka do badań laboratoryjnych na obecność bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, przy czym pobieranie prób odbywa się na podstawie zatwierdzonej przez Głównego Inspektora Ochrony Roślin i Nasiennictwa metodyki, zgodnie z którą:

a) próby są pobierane co najmniej z 20% partii bulw ziemniaka wyprodukowanych w tym miejscu produkcji lub z pól, na których są uprawiane ziemniaki,

b) liczba pobranych prób jest określana z uwzględnieniem epidemiologii bakteriozy pierścieniowej ziemniaka oraz podstaw statystycznych dotyczących wykrywalności bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, z tym że próby pobiera się z:

– każdej partii o wadze do 25 ton, a jeżeli waga partii jest większa niż 25 ton, to próbę pobiera się z tej partii dla każdych rozpoczętych 25 ton, nie więcej jednak niż 3 próby z danej partii lub

– każdego pola lub jego części, na której jest prowadzona uprawa ziemniaków w jednolity sposób zapewniający jednorodny stan fitosanitarny, o powierzchni do 1 ha, a jeżeli powierzchnia pola lub jego części jest większa niż 1 ha, to próbę pobiera się z tego pola lub jego części dla każdego rozpoczętego 1 ha, nie więcej jednak niż 3 próby z danego pola lub jego części;

3) wysadza się jedynie:

a) sadzeniaki ziemniaka, co potwierdzają paszporty roślin lub dokumenty zakupu sadzeniaków ziemniaka, lub

b) bulwy ziemniaka poddane przez wojewódzkiego inspektora badaniom laboratoryjnym na obecność bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, w wyniku których nie stwierdził on obecności tej bakterii;

4) przy produkcji bulw ziemniaka nie są używane maszyny, urządzenia, środki transportu, opakowania lub inne przedmioty wykorzystywane poza tym miejscem produkcji lub są one używane pod nadzorem wojewódzkiego inspektora, jeżeli nie stanowi to ryzyka rozprzestrzenienia się bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus;

5) wszystkie maszyny, urządzenia, środki transportu, opakowania, przechowalnie lub ich części, obiekty oraz inne przedmioty, które mogły mieć kontakt z produkowanymi bulwami lub roślinami ziemniaka, pod nadzorem wojewódzkiego inspektora odkaża się przez czyszczenie i dezynfekcję w sposób zapewniający zniszczenie bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus:

a) przynajmniej raz w roku po zbiorach,

b) każdorazowo, jeżeli były one wykorzystywane poza miejscem produkcji uznanym za miejsce produkcji wolne od bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus lub mogły mieć kontakt z bulwami lub roślinami ziemniaka pochodzącymi z innego miejsca produkcji;

6) wykonywanie działań, o których mowa w pkt 1–5, jest dokumentowane w sposób uzgodniony z wojewódzkim inspektorem.

4a. Dopuszcza się pobieranie prób roślin ziemniaka do badań laboratoryjnych na obecność bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, o których mowa w ust. 1 pkt 2, ust. 3 pkt 1 i 2 oraz ust. 4 pkt 2, jeżeli jest to uzasadnione względami organizacyjnymi i nie zmniejsza to prawdopodobieństwa wykrycia tej bakterii.

5. Miejsce produkcji uznane za wolne od bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus nie może znajdować się w strefie zagrożenia, w której są podejmowane działania w celu zwalczania i zapobiegania rozprzestrzenianiu się tej bakterii.

6. W miejscu produkcji uznanym za miejsce produkcji wolne od bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, w którym są spełnione wymagania określone w art. 10a ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o ochronie roślin³⁾, dopuszcza się wprowadzanie lub przechowywanie bulw lub roślin ziemniaka pochodzących z miejsca produkcji, które nie zostało uznane za wolne od bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, jeżeli zostały one poddane przez wojewódzkiego inspektora badaniom laboratoryjnym na obecność bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus.

§ 16a. [Miejsce produkcji uznane za miejsce produkcji wolne od bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus ] 1. [2] Miejsce produkcji może zostać uznane za miejsce produkcji wolne od bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus w celu spełnienia wymagań importowych państwa trzeciego lub wydania zaświadczenia, o którym mowa w § 17 ust. 1, zgodnie z odpowiednim Międzynarodowym Standardem w zakresie Środków Fitosanitarnych³⁾, jeżeli, oprócz spełniania wymagań określonych w art. 10a ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o ochronie roślin, w ciągu trzech kolejnych lat poprzedzających uznanie tego miejsca za wolne od bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus:

1) w tym miejscu produkcji były prowadzone przez wojewódzkiego inspektora urzędowe kontrole;

2) w tym miejscu produkcji w ramach urzędowych kontroli, o których mowa w pkt 1, były pobierane przez wojewódzkiego inspektora próby bulw lub roślin ziemniaka do badań laboratoryjnych na obecność bakterii Clavibacter michiganenis ssp. sepedonicus, w wyniku których nie stwierdził on obecności tej bakterii, przy czym pobieranie prób odbywało się na podstawie zatwierdzonej przez Głównego Inspektora Ochrony Roślin i Nasiennictwa metodyki, zgodnie z którą:

a) co roku zostały pobrane próby ze wszystkich wyprodukowanych partii ziemniaka lub ze wszystkich pól, na których były uprawiane ziemniaki,

b) [3] liczba pobranych prób została określona z uwzględnieniem epidemiologii bakteriozy pierścieniowej ziemniaka oraz podstaw statystycznych dotyczących wykrywalności bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, a próby pobrano z:

– każdej partii o wadze do 25 ton, a jeżeli waga partii była większa niż 25 ton, to próbę pobrano z tej partii dla każdych rozpoczętych 25 ton, nie więcej jednak niż 6 prób z danej partii lub

– każdego pola lub jego części, na której była prowadzona uprawa ziemniaków w jednolity sposób zapewniający jednorodny stan fitosanitarny, o powierzchni do 1 ha, a jeżeli powierzchnia pola lub jego części była większa niż 1 ha, to próbę pobrano z tego pola lub jego części dla każdego rozpoczętego 1 ha, nie więcej jednak niż 6 prób z danego pola lub jego części;

3) w tym miejscu produkcji były wysadzane jedynie:

a) sadzeniaki ziemniaka, co potwierdzają paszporty roślin lub dokumenty zakupu sadzeniaków ziemniaka, lub

b) bulwy ziemniaka poddane przez wojewódzkiego inspektora badaniom laboratoryjnym na obecność bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, w wyniku których nie stwierdził on obecności tej bakterii;

4) przy produkcji bulw ziemniaka nie były używane maszyny, urządzenia, środki transportu, opakowania lub inne przedmioty, wykorzystywane poza tym miejscem produkcji lub były one używane pod nadzorem wojewódzkiego inspektora i nie stanowiło to ryzyka rozprzestrzenienia się bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus;

5) wszystkie maszyny, urządzenia, środki transportu, opakowania, przechowalnie lub ich części, obiekty oraz inne przedmioty, które mogły mieć kontakt z produkowanymi bulwami lub roślinami ziemniaka, pod nadzorem wojewódzkiego inspektora były odkażane przez czyszczenie i dezynfekcję w sposób zapewniający zniszczenie bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus:

a) przynajmniej raz w roku po zbiorach,

b) każdorazowo, jeżeli były one wykorzystywane poza miejscem produkcji uznanym za miejsce produkcji wolne od bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus lub mogły mieć kontakt z bulwami lub roślinami ziemniaka pochodzącymi z innego miejsca produkcji;

6) wykonywanie działań, o których mowa w pkt 1–5, zostało udokumentowane.

2. Miejsce produkcji uznane za miejsce produkcji wolne od bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus nie może znajdować się w strefie zagrożenia, w której są podejmowane działania w celu zwalczania i zapobiegania rozprzestrzenianiu się bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus.

2a. [4] Miejsce produkcji nie może zostać uznane za miejsce produkcji wolne od bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, jeżeli:

1) zostało ono objęte przez wojewódzkiego inspektora postępowaniem w celu ustalenia zasięgu prawdopodobnego porażenia, o którym mowa w § 6 pkt 3, lub zasięgu możliwego rozprzestrzenienia, o którym mowa w § 6 pkt 4 – do czasu zakończenia tego postępowania lub

2) w tym miejscu produkcji zostały pobrane próby do badań laboratoryjnych, i są widoczne objawy wskazujące na możliwość porażenia bakterią Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus lub wstępne wyniki badań laboratoryjnych wskazują na możliwość porażenia tą bakterią – do czasu uzyskania ostatecznych wyników badań laboratoryjnych.

3. Miejsce produkcji może zostać uznane za miejsce produkcji wolne od bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus mimo niespełnienia wymogów określonych w ust. 1 pkt 2 lit. a, jeżeli:

1) w każdym roku trzyletniego okresu, o którym mowa w ust. 1, zostały pobrane przez wojewódzkiego inspektora próby bulw lub roślin ziemniaka do badań laboratoryjnych na obecność bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus co najmniej z 80% partii ziemniaków lub z pól, na których były uprawiane ziemniaki,

2) w roku następującym po zakończeniu trzyletniego okresu, o którym mowa w ust. 1, zostały pobrane przez wojewódzkiego inspektora próby bulw lub roślin ziemniaka do badań laboratoryjnych na obecność bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus ze wszystkich partii ziemniaka lub z pól, na których były uprawiane ziemniaki

– przy czym pobieranie prób do badań odbywało się na podstawie zatwierdzonej przez Głównego Inspektora Ochrony Roślin i Nasiennictwa metodyki, o której mowa w ust. 1 pkt 2.

4. W miejscu produkcji uznanym za miejsce produkcji wolne od bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, oprócz spełniania wymagań określonych w art. 10a ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o ochronie roślin:

1) w każdym roku uprawy ziemniaków są prowadzone przez wojewódzkiego inspektora urzędowe kontrole;

2) każdego roku w ramach urzędowych kontroli, o których mowa w pkt 1, są pobierane przez wojewódzkiego inspektora próby bulw lub roślin ziemniaka do badań laboratoryjnych na obecność bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, przy czym pobieranie prób odbywa się na podstawie zatwierdzonej przez Głównego Inspektora Ochrony Roślin i Nasiennictwa metodyki, zgodnie z którą:

a) próby są pobierane co najmniej z 20% partii bulw ziemniaka wyprodukowanych w tym miejscu produkcji lub z pól, na których są uprawiane ziemniaki,

b) [5] liczba pobranych prób jest określana z uwzględnieniem epidemiologii bakteriozy pierścieniowej ziemniaka oraz podstaw statystycznych dotyczących wykrywalności bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, z tym że próby pobiera się z:

– każdej partii o wadze do 25 ton, a jeżeli waga partii jest większa niż 25 ton, to próbę pobiera się z tej partii dla każdych rozpoczętych 25 ton, nie więcej jednak niż 3 próby z danej partii lub

– każdego pola lub jego części, na której jest prowadzona uprawa ziemniaków w jednolity sposób zapewniający jednorodny stan fitosanitarny, o powierzchni do 1 ha, a jeżeli powierzchnia pola lub jego części jest większa niż 1 ha, to próbę pobiera się z tego pola lub jego części dla każdego rozpoczętego 1 ha, nie

więcej jednak niż 3 próby z danego pola lub jego części;

3) wysadza się jedynie:

a) sadzeniaki ziemniaka, co potwierdzają paszporty roślin lub dokumenty zakupu sadzeniaków ziemniaka, lub

b) bulwy ziemniaka poddane przez wojewódzkiego inspektora badaniom laboratoryjnym na obecność bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, w wyniku których nie stwierdził on obecności tej bakterii;

4) przy produkcji bulw ziemniaka nie są używane maszyny, urządzenia, środki transportu, opakowania lub inne przedmioty wykorzystywane poza tym miejscem produkcji lub są one używane pod nadzorem wojewódzkiego inspektora, jeżeli nie stanowi to ryzyka rozprzestrzenienia się bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus;

5) wszystkie maszyny, urządzenia, środki transportu, opakowania, przechowalnie lub ich części, obiekty oraz inne przedmioty, które mogły mieć kontakt z produkowanymi bulwami lub roślinami ziemniaka, pod nadzorem wojewódzkiego inspektora odkaża się przez czyszczenie i dezynfekcję w sposób zapewniający zniszczenie bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus:

a) przynajmniej raz w roku po zbiorach,

b) każdorazowo, jeżeli były one wykorzystywane poza miejscem produkcji uznanym za miejsce produkcji wolne od bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus lub mogły mieć kontakt z bulwami lub roślinami ziemniaka pochodzącymi z innego miejsca produkcji;

6) wykonywanie działań, o których mowa w pkt 1–5, jest dokumentowane w sposób uzgodniony z wojewódzkim inspektorem.

4a. [6] Dopuszcza się pobieranie prób roślin ziemniaka do badań laboratoryjnych na obecność bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, o których mowa w ust. 1 pkt 2, ust. 3 pkt 1 i 2 oraz ust. 4 pkt 2, jeżeli jest to uzasadnione względami organizacyjnymi i nie zmniejsza to prawdopodobieństwa wykrycia tej bakterii.

5. Miejsce produkcji uznane za wolne od bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus nie może znajdować się w strefie zagrożenia, w której są podejmowane działania w celu zwalczania i zapobiegania rozprzestrzenianiu się tej bakterii.

6. W miejscu produkcji uznanym za miejsce produkcji wolne od bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, w którym są spełnione wymagania określone w art. 10a ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o ochronie roślin, dopuszcza się wprowadzanie lub przechowywanie bulw lub roślin ziemniaka pochodzących z miejsca produkcji, które nie zostało uznane za wolne od bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, jeżeli zostały one poddane przez wojewódzkiego inspektora badaniom laboratoryjnym na obecność bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus.

§ 16a. [Miejsce produkcji uznane za miejsce produkcji wolne od bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus ] 1. Miejsce produkcji może zostać uznane za miejsce produkcji wolne od bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, jeżeli, oprócz spełniania wymagań określonych w art. 10a ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o ochronie roślin, w ciągu trzech kolejnych lat poprzedzających uznanie tego miejsca za wolne od bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus:

1) w tym miejscu produkcji były prowadzone przez wojewódzkiego inspektora urzędowe kontrole;

2) w tym miejscu produkcji w ramach urzędowych kontroli, o których mowa w pkt 1, były pobierane przez wojewódzkiego inspektora próby bulw lub roślin ziemniaka do badań laboratoryjnych na obecność bakterii Clavibacter michiganenis ssp. sepedonicus, w wyniku których nie stwierdził on obecności tej bakterii, przy czym pobieranie prób odbywało się na podstawie zatwierdzonej przez Głównego Inspektora Ochrony Roślin i Nasiennictwa metodyki, zgodnie z którą:

a) co roku zostały pobrane próby ze wszystkich wyprodukowanych partii ziemniaka lub ze wszystkich pól, na których były uprawiane ziemniaki,

b) liczba pobranych prób została określona z uwzględnieniem epidemiologii bakteriozy pierścieniowej ziemniaka oraz podstaw statystycznych dotyczących wykrywalności bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, przy czym liczba ta nie była mniejsza niż 6 prób;

3) w tym miejscu produkcji były wysadzane jedynie:

a) sadzeniaki ziemniaka, co potwierdzają paszporty roślin lub dokumenty zakupu sadzeniaków ziemniaka, lub

b) bulwy ziemniaka poddane przez wojewódzkiego inspektora badaniom laboratoryjnym na obecność bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, w wyniku których nie stwierdził on obecności tej bakterii;

4) przy produkcji bulw ziemniaka nie były używane maszyny, urządzenia, środki transportu, opakowania lub inne przedmioty, wykorzystywane poza tym miejscem produkcji lub były one używane pod nadzorem wojewódzkiego inspektora i nie stanowiło to ryzyka rozprzestrzenienia się bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus;

5) wszystkie maszyny, urządzenia, środki transportu, opakowania, przechowalnie lub ich części, obiekty oraz inne przedmioty, które mogły mieć kontakt z produkowanymi bulwami lub roślinami ziemniaka, pod nadzorem wojewódzkiego inspektora były odkażane przez czyszczenie i dezynfekcję w sposób zapewniający zniszczenie bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus:

a) przynajmniej raz w roku po zbiorach,

b) każdorazowo, jeżeli były one wykorzystywane poza miejscem produkcji uznanym za miejsce produkcji wolne od bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus lub mogły mieć kontakt z bulwami lub roślinami ziemniaka pochodzącymi z innego miejsca produkcji;

6) wykonywanie działań, o których mowa w pkt 1–5, zostało udokumentowane.

2. Miejsce produkcji uznane za miejsce produkcji wolne od bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus nie może znajdować się w strefie zagrożenia, w której są podejmowane działania w celu zwalczania i zapobiegania rozprzestrzenianiu się bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus.

3. Miejsce produkcji może zostać uznane za miejsce produkcji wolne od bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus mimo niespełnienia wymogów określonych w ust. 1 pkt 2 lit. a, jeżeli:

1) w każdym roku trzyletniego okresu, o którym mowa w ust. 1, zostały pobrane przez wojewódzkiego inspektora próby bulw lub roślin ziemniaka do badań laboratoryjnych na obecność bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus co najmniej z 80% partii ziemniaków lub z pól, na których były uprawiane ziemniaki,

2) w roku następującym po zakończeniu trzyletniego okresu, o którym mowa w ust. 1, zostały pobrane przez wojewódzkiego inspektora próby bulw lub roślin ziemniaka do badań laboratoryjnych na obecność bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus ze wszystkich partii ziemniaka lub z pól, na których były uprawiane ziemniaki

– przy czym pobieranie prób do badań odbywało się na podstawie zatwierdzonej przez Głównego Inspektora Ochrony Roślin i Nasiennictwa metodyki, o której mowa w ust. 1 pkt 2.

4. W miejscu produkcji uznanym za miejsce produkcji wolne od bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, oprócz spełniania wymagań określonych w art. 10a ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o ochronie roślin:

1) w każdym roku uprawy ziemniaków są prowadzone przez wojewódzkiego inspektora urzędowe kontrole;

2) każdego roku w ramach urzędowych kontroli, o których mowa w pkt 1, są pobierane przez wojewódzkiego inspektora próby bulw lub roślin ziemniaka do badań laboratoryjnych na obecność bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, przy czym pobieranie prób odbywa się na podstawie zatwierdzonej przez Głównego Inspektora Ochrony Roślin i Nasiennictwa metodyki, zgodnie z którą:

a) próby są pobierane co najmniej z 20% partii bulw ziemniaka wyprodukowanych w tym miejscu produkcji lub z pól, na których są uprawiane ziemniaki,

b) liczba pobranych prób jest określana z uwzględnieniem epidemiologii bakteriozy pierścieniowej ziemniaka oraz podstaw statystycznych dotyczących wykrywalności bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, przy czym liczba ta nie może być mniejsza niż 3 próby;

3) wysadza się jedynie:

a) sadzeniaki ziemniaka, co potwierdzają paszporty roślin lub dokumenty zakupu sadzeniaków ziemniaka, lub

b) bulwy ziemniaka poddane przez wojewódzkiego inspektora badaniom laboratoryjnym na obecność bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, w wyniku których nie stwierdził on obecności tej bakterii;

4) przy produkcji bulw ziemniaka nie są używane maszyny, urządzenia, środki transportu, opakowania lub inne przedmioty wykorzystywane poza tym miejscem produkcji lub są one używane pod nadzorem wojewódzkiego inspektora, jeżeli nie stanowi to ryzyka rozprzestrzenienia się bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus;

5) wszystkie maszyny, urządzenia, środki transportu, opakowania, przechowalnie lub ich części, obiekty oraz inne przedmioty, które mogły mieć kontakt z produkowanymi bulwami lub roślinami ziemniaka, pod nadzorem wojewódzkiego inspektora odkaża się przez czyszczenie i dezynfekcję w sposób zapewniający zniszczenie bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus:

a) przynajmniej raz w roku po zbiorach,

b) każdorazowo, jeżeli były one wykorzystywane poza miejscem produkcji uznanym za miejsce produkcji wolne od bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus lub mogły mieć kontakt z bulwami lub roślinami ziemniaka pochodzącymi z innego miejsca produkcji;

6) wykonywanie działań, o których mowa w pkt 1–5, jest dokumentowane w sposób uzgodniony z wojewódzkim inspektorem.

5. Miejsce produkcji uznane za wolne od bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus nie może znajdować się w strefie zagrożenia, w której są podejmowane działania w celu zwalczania i zapobiegania rozprzestrzenianiu się tej bakterii.

6. W miejscu produkcji uznanym za miejsce produkcji wolne od bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, w którym są spełnione wymagania określone w art. 10a ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o ochronie roślin, dopuszcza się wprowadzanie lub przechowywanie bulw lub roślin ziemniaka pochodzących z miejsca produkcji, które nie zostało uznane za wolne od bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, jeżeli zostały one poddane przez wojewódzkiego inspektora badaniom laboratoryjnym na obecność bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus.

§ 16a. [Miejsce produkcji uznane za miejsce produkcji wolne od bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus ] [5] 1. Miejsce produkcji może zostać uznane za miejsce produkcji wolne od bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, jeżeli, oprócz spełniania wymagań określonych w art. 10a ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o ochronie roślin, w ciągu trzech kolejnych lat poprzedzających uznanie tego miejsca za wolne od bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus:

1) w tym miejscu produkcji były prowadzone przez wojewódzkiego inspektora urzędowe kontrole;

2) w tym miejscu produkcji w ramach urzędowych kontroli, o których mowa w pkt 1, były pobierane przez wojewódzkiego inspektora próby bulw lub roślin ziemniaka do badań laboratoryjnych na obecność bakterii Clavibacter michiganenis ssp. sepedonicus, w wyniku których nie stwierdził on obecności tej bakterii, przy czym pobieranie prób odbywało się na podstawie zatwierdzonej przez Głównego Inspektora Ochrony Roślin i Nasiennictwa metodyki, zgodnie z którą:

a) co roku zostały pobrane próby ze wszystkich wyprodukowanych partii ziemniaka lub ze wszystkich pól, na których były uprawiane ziemniaki,

b) liczba pobranych prób została określona z uwzględnieniem epidemiologii bakteriozy pierścieniowej ziemniaka oraz podstaw statystycznych dotyczących wykrywalności bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, przy czym liczba ta nie była mniejsza niż 6 prób;

3) w tym miejscu produkcji były wysadzane jedynie:

a) sadzeniaki ziemniaka, co potwierdzają paszporty roślin lub dokumenty zakupu sadzeniaków ziemniaka, lub

b) bulwy ziemniaka poddane przez wojewódzkiego inspektora badaniom laboratoryjnym na obecność bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, w wyniku których nie stwierdził on obecności tej bakterii;

4) przy produkcji bulw ziemniaka nie były używane maszyny, urządzenia, środki transportu, opakowania lub inne przedmioty, wykorzystywane poza tym miejscem produkcji lub były one używane pod nadzorem wojewódzkiego inspektora i nie stanowiło to ryzyka rozprzestrzenienia się bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus;

5) wszystkie maszyny, urządzenia, środki transportu, opakowania, przechowalnie lub ich części, obiekty oraz inne przedmioty, które mogły mieć kontakt z produkowanymi bulwami lub roślinami ziemniaka, pod nadzorem wojewódzkiego inspektora były odkażane przez czyszczenie i dezynfekcję w sposób zapewniający zniszczenie bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus:

a) przynajmniej raz w roku po zbiorach,

b) każdorazowo, jeżeli były one wykorzystywane poza miejscem produkcji uznanym za miejsce produkcji wolne od bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus lub mogły mieć kontakt z bulwami lub roślinami ziemniaka pochodzącymi z innego miejsca produkcji;

6) wykonywanie działań, o których mowa w pkt 1–5, zostało udokumentowane.

2. Miejsce produkcji uznane za miejsce produkcji wolne od bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus nie może znajdować się w strefie zagrożenia, w której są podejmowane działania w celu zwalczania i zapobiegania rozprzestrzenianiu się bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus.

3. Miejsce produkcji może zostać uznane za miejsce produkcji wolne od bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus mimo niespełnienia wymogów określonych w ust. 1 pkt 2 lit. a, jeżeli:

1) w każdym roku trzyletniego okresu, o którym mowa w ust. 1, zostały pobrane przez wojewódzkiego inspektora próby bulw lub roślin ziemniaka do badań laboratoryjnych na obecność bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus co najmniej z 80% partii ziemniaków lub z pól, na których były uprawiane ziemniaki,

2) w roku następującym po zakończeniu trzyletniego okresu, o którym mowa w ust. 1, zostały pobrane przez wojewódzkiego inspektora próby bulw lub roślin ziemniaka do badań laboratoryjnych na obecność bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus ze wszystkich partii ziemniaka lub z pól, na których były uprawiane ziemniaki

– przy czym pobieranie prób do badań odbywało się na podstawie zatwierdzonej przez Głównego Inspektora Ochrony Roślin i Nasiennictwa metodyki, o której mowa w ust. 1 pkt 2.

4. W miejscu produkcji uznanym za miejsce produkcji wolne od bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, oprócz spełniania wymagań określonych w art. 10a ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o ochronie roślin:

1) w każdym roku uprawy ziemniaków są prowadzone przez wojewódzkiego inspektora urzędowe kontrole;

2) każdego roku w ramach urzędowych kontroli, o których mowa w pkt 1, są pobierane przez wojewódzkiego inspektora próby bulw lub roślin ziemniaka do badań laboratoryjnych na obecność bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, przy czym pobieranie prób odbywa się na podstawie zatwierdzonej przez Głównego Inspektora Ochrony Roślin i Nasiennictwa metodyki, zgodnie z którą:

a) próby są pobierane co najmniej z 20% partii bulw ziemniaka wyprodukowanych w tym miejscu produkcji lub z pól, na których są uprawiane ziemniaki,

b) liczba pobranych prób jest określana z uwzględnieniem epidemiologii bakteriozy pierścieniowej ziemniaka oraz podstaw statystycznych dotyczących wykrywalności bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, przy czym liczba ta nie może być mniejsza niż 3 próby;

3) wysadza się jedynie:

a) sadzeniaki ziemniaka, co potwierdzają paszporty roślin lub dokumenty zakupu sadzeniaków ziemniaka, lub

b) bulwy ziemniaka poddane przez wojewódzkiego inspektora badaniom laboratoryjnym na obecność bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, w wyniku których nie stwierdził on obecności tej bakterii;

4) przy produkcji bulw ziemniaka nie są używane maszyny, urządzenia, środki transportu, opakowania lub inne przedmioty wykorzystywane poza tym miejscem produkcji lub są one używane pod nadzorem wojewódzkiego inspektora, jeżeli nie stanowi to ryzyka rozprzestrzenienia się bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus;

5) wszystkie maszyny, urządzenia, środki transportu, opakowania, przechowalnie lub ich części, obiekty oraz inne przedmioty, które mogły mieć kontakt z produkowanymi bulwami lub roślinami ziemniaka, pod nadzorem wojewódzkiego inspektora odkaża się przez czyszczenie i dezynfekcję w sposób zapewniający zniszczenie bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus:

a) przynajmniej raz w roku po zbiorach,

b) każdorazowo, jeżeli były one wykorzystywane poza miejscem produkcji uznanym za miejsce produkcji wolne od bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus lub mogły mieć kontakt z bulwami lub roślinami ziemniaka pochodzącymi z innego miejsca produkcji;

6) wykonywanie działań, o których mowa w pkt 1–5, jest dokumentowane w sposób uzgodniony z wojewódzkim inspektorem.

5. Miejsce produkcji uznane za wolne od bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus nie może znajdować się w strefie zagrożenia, w której są podejmowane działania w celu zwalczania i zapobiegania rozprzestrzenianiu się tej bakterii.

6. W miejscu produkcji uznanym za miejsce produkcji wolne od bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, w którym są spełnione wymagania określone w art. 10a ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o ochronie roślin, dopuszcza się wprowadzanie lub przechowywanie bulw lub roślin ziemniaka pochodzących z miejsca produkcji, które nie zostało uznane za wolne od bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, jeżeli zostały one poddane przez wojewódzkiego inspektora badaniom laboratoryjnym na obecność bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus.