§ 13. [Uproszczony sposób kalkulacji cen i stawek opłat] 1. Dla jednostek kogeneracji, z wyłączeniem jednostek kogeneracji, w których stosuje się paliwa inne niż wyszczególnione w art. 23 ust. 2 pkt 18 lit. c ustawy, przedsiębiorstwo energetyczne stosuje uproszczony sposób kalkulacji cen i stawek opłat w taryfie dla ciepła na podstawie uzasadnionych planowanych przychodów ze sprzedaży ciepła z tych jednostek, obliczanych według wzoru:

Pc = Q_s x C_c

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

P_c – planowane przychody ze sprzedaży ciepła dla roku stosowania taryfy [w zł],

Q_s – planowaną wielkość ciepła wprowadzonego do sieci ciepłowniczej lub sprzedanego bezpośrednio odbiorcom dla roku stosowania taryfy dla danej jednostki kogeneracji [w GJ],

C_c – cenę ciepła przyjętą przez przedsiębiorstwo energetyczne dla roku stosowania taryfy, nie wyższą od ceny referencyjnej, o której mowa w ust. 2 [w zł/GJ].

2. Cenę referencyjną, oznaczoną symbolem „C_r”, oblicza się według wzoru:

C_r = C_CSn x X_C

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

C_r – cenę referencyjną obliczaną dla jednostki kogeneracji, o której mowa w ust. 1, w zależności od rodzaju zużywanego w niej paliwa, o którym mowa w art. 23 ust. 2 pkt 18 lit. c ustawy [w zł/GJ],

C_CSn – średnią cenę sprzedaży ciepła, o której mowa w art. 23 ust. 2 pkt 18 lit. c ustawy, wytworzonego w jednostkach wytwórczych niebędących jednostkami kogeneracji, w których zużywane jest tego samego rodzaju paliwo jak w danej jednostce kogeneracji [w zł/GJ],

X_C – obowiązujący wskaźnik referencyjny, o którym mowa w art. 47 ust. 2f ustawy, ustalany dla poszczególnych rodzajów paliw, o których mowa w art. 23 ust. 2 pkt 18 lit. c ustawy, zgodnie z wzorem określonym w ust. 4

3. W przypadku jednostek kogeneracji, o których mowa w ust. 1, w których do wytwarzania ciepła zużywanych jest jednocześnie kilka rodzajów paliw, cenę referencyjną, o której mowa w ust. 2, ustala się jako średnią z cen referencyjnych ważoną planowanym udziałem energii chemicznej poszczególnych rodzajów paliw zużywanych do wytwarzania energii elektrycznej i ciepła w tych jednostkach kogeneracji.

4. Wskaźnik referencyjny, oznaczony symbolem „X_C”, o którym mowa w art. 47 ust. 2f ustawy, ustala się według wzoru:

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

C_CSn – średnią cenę sprzedaży ciepła, o której mowa w art. 23 ust. 2 pkt 18 lit. c ustawy, wytworzonego w jednostkach wytwórczych niebędących jednostkami kogeneracji, w których zużywane jest tego samego rodzaju paliwo jak w danej jednostce kogeneracji [w zł/GJ],

k – zmianę kosztów obciążających jednostkę produkowanego ciepła w jednostkach kogeneracji wynikającą z istotnej zmiany warunków wykonywania działalności gospodarczej przez przedsiębiorstwa energetyczne w takim zakresie, w jakim koszty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej będą obciążać produkcję ciepła w okresie obowiązywania wskaźnika referencyjnego, a nie obciążały jej w okresie poprzedzającym okres ustalania tego wskaźnika, obliczaną dla poszczególnych rodzajów paliw, o których mowa w art. 23 ust. 2 pkt 18 lit. c ustawy [w zł/GJ].

4a. W przypadku jednostek kogeneracji, o których mowa w ust. 1, w których do wytwarzania ciepła jest zużywanych jednocześnie kilka rodzajów paliw, przy obliczaniu wskaźnika referencyjnego ustala się średnią ze wskaźników referencyjnych ważoną planowanym udziałem energii chemicznej poszczególnych rodzajów paliw zużywanych do wytwarzania energii elektrycznej i ciepła w tych jednostkach.

5. Wskaźnik referencyjny, o którym mowa w ust. 4, można zwiększyć w zależności od wielkości możliwej produkcji ciepła i dla jednostek kogeneracji, w których ciepło jest wytwarzane w jednostkach kogeneracji o sumie mocy zainstalowanej cieplnej:

1) powyżej 100 do 200 MW – maksymalnie o 1%;

2) powyżej 50 MW do 100 MW – maksymalnie o 1,5%;

3) powyżej 10 MW do 50 MW – maksymalnie o 2%;

4) powyżej 5 MW do 10 MW – maksymalnie o 3%;

5) powyżej 1 MW do 5 MW – maksymalnie o 5%;

6) do 1 MW – maksymalnie o 7%.

6. Wskaźnik zmiany przychodów ze sprzedaży ciepła dla jednostek kogeneracji [w %], dla których przedsiębiorstwo energetyczne stosuje uproszczony sposób kalkulacji cen i stawek opłat, o którym mowa w ust. 1, obliczanych na podstawie planowanych cen lub stawek opłat i planowanych na dany rok stosowania taryfy wielkości sprzedaży ciepła, mocy zamówionej oraz nośnika ciepła w kalkulacji tych cen i stawek opłat dla jednostek kogeneracji nie może być wyższy, uwzględniając wielkość przychodów ze sprzedaży ciepła obliczanych dla tych jednostek kogeneracji na podstawie dotychczas stosowanych cen i stawek opłat wynikających z obowiązującej taryfy oraz planowanych, na dany rok stosowania taryfy, wielkości sprzedaży ciepła, mocy zamówionej oraz nośnika ciepła w kalkulacji cen i stawek opłat dla tych jednostek kogeneracji, niż określony wzorem:

1)

dla przedsiębiorstw, których jednoskładnikowa cena ciepła (C_n-1) [w zł/GJ] obliczona na podstawie taryfy obowiązującej w dniu poprzedzającym dzień złożenia wniosku taryfowego i planowanej wielkości sprzedaży ciepła, mocy zamówionej oraz nośnika ciepła na pierwszy rok stosowania taryfy spełniała warunek:

2)

dla przedsiębiorstw, których jednoskładnikowa cena ciepła (C_n-1) [w zł/GJ] obliczona na podstawie taryfy obowiązującej w dniu poprzedzającym dzień złożenia wniosku taryfowego i planowanej wielkości sprzedaży ciepła, mocy zamówionej oraz nośnika ciepła na pierwszy rok stosowania taryfy spełniała warunek:

3)

dla przedsiębiorstw, których jednoskładnikowa cena ciepła (C_n-1) [w zł/GJ] obliczona na podstawie taryfy obowiązującej w dniu poprzedzającym dzień złożenia wniosku taryfowego i planowanej wielkości sprzedaży ciepła, mocy zamówionej oraz nośnika ciepła na pierwszy rok stosowania taryfy spełniała warunek:

– gdzie poszczególne symbole oznaczają:

C_CSn – średnią cenę sprzedaży ciepła, o której mowa w art. 23 ust. 2 pkt 18 lit. c ustawy, wytworzonego w jednostkach wytwórczych niebędących jednostkami kogeneracji, w których zużywane jest tego samego rodzaju paliwo jak w danej jednostce kogeneracji [w zł/GJ],

C_CSn-1 – średnią cenę sprzedaży ciepła, o której mowa w art. 23 ust. 2 pkt 18 lit. c ustawy, wytworzonego w jednostkach wytwórczych niebędących jednostkami kogeneracji, w których zużywane jest tego samego rodzaju paliwo jak w danej jednostce kogeneracji, ogłoszoną w roku poprzedzającym rok ostatnio ogłoszonej średniej ceny sprzedaży ciepła oznaczonej symbolem „C_CSn” [w zł/GJ],

X_C – obowiązujący wskaźnik referencyjny, o którym mowa w art. 47 ust. 2f ustawy, ustalany dla poszczególnych rodzajów paliw, o których mowa w art. 23 ust. 2 pkt 18 lit. c ustawy, zgodnie z wzorem określonym w ust. 4 i z uwzględnieniem ust. 4a.

7. (uchylony)

8. Przepisów ust. 6 nie stosuje się do jednostek kogeneracji oddanych do użytku po dniu 3 listopada 2010 r.

9. W przypadku jednostek kogeneracji, o których mowa w ust. 1, w których do wytwarzania ciepła zużywanych jest jednocześnie kilka rodzajów paliw, średnie ceny sprzedaży ciepła, oznaczone symbolami „C_CSn” oraz „CCSn-1”, o których mowa w ust. 6, oblicza się jako średnie ważone ze średnich cen sprzedaży ciepła, o których mowa w art. 23 ust. 2 pkt 18 lit. c ustawy, dla każdego rodzaju paliwa zużywanego do wytwarzania energii elektrycznej i ciepła oraz ilości energii chemicznej poszczególnych paliw zużytych do wytworzenia jednostki energii elektrycznej i ciepła.

10. Okres stosowania taryfy dla ciepła, w której zastosowano uproszczony sposób, o którym mowa w ust. 1, wynosi rok od dnia jej wprowadzenia do stosowania.

11. [6] W taryfach ukształtowanych w sposób, o którym mowa w ust. 1, dla jednostek kogeneracji, które wchodzą w skład systemu ciepłowniczego niespełniającego łącznie warunków określonych w § 11 ust. 7 pkt 1 i 2, dopuszczalny wskaźnik zmiany przychodów ze sprzedaży ciepła określony zgodnie z ust. 6 pomniejsza się o 1 punkt procentowy.

§ 13. [Uproszczony sposób kalkulacji cen i stawek opłat] 1. Dla jednostek kogeneracji, z wyłączeniem jednostek kogeneracji, w których stosuje się paliwa inne niż wyszczególnione w art. 23 ust. 2 pkt 18 lit. c ustawy, przedsiębiorstwo energetyczne stosuje uproszczony sposób kalkulacji cen i stawek opłat w taryfie dla ciepła na podstawie uzasadnionych planowanych przychodów ze sprzedaży ciepła z tych jednostek, obliczanych według wzoru:

Pc = Q_s x C_c

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

P_c – planowane przychody ze sprzedaży ciepła dla roku stosowania taryfy [w zł],

Q_s – planowaną wielkość ciepła wprowadzonego do sieci ciepłowniczej lub sprzedanego bezpośrednio odbiorcom dla roku stosowania taryfy dla danej jednostki kogeneracji [w GJ],

C_c – cenę ciepła przyjętą przez przedsiębiorstwo energetyczne dla roku stosowania taryfy, nie wyższą od ceny referencyjnej, o której mowa w ust. 2 [w zł/GJ].

2. [4] Cenę referencyjną, oznaczoną symbolem „C_r”, oblicza się według wzoru:

C_r = C_CSn x X_C

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

C_r – cenę referencyjną obliczaną dla jednostki kogeneracji, o której mowa w ust. 1, w zależności od rodzaju zużywanego w niej paliwa, o którym mowa w art. 23 ust. 2 pkt 18 lit. c ustawy [w zł/GJ],

C_CSn – średnią cenę sprzedaży ciepła, o której mowa w art. 23 ust. 2 pkt 18 lit. c ustawy, wytworzonego w jednostkach wytwórczych niebędących jednostkami kogeneracji, w których zużywane jest tego samego rodzaju paliwo jak w danej jednostce kogeneracji [w zł/GJ],

X_C – obowiązujący wskaźnik referencyjny, o którym mowa w art. 47 ust. 2f ustawy, ustalany dla poszczególnych rodzajów paliw, o których mowa w art. 23 ust. 2 pkt 18 lit. c ustawy, zgodnie z wzorem określonym w ust. 4

3. [5] W przypadku jednostek kogeneracji, o których mowa w ust. 1, w których do wytwarzania ciepła zużywanych jest jednocześnie kilka rodzajów paliw, cenę referencyjną, o której mowa w ust. 2, ustala się jako średnią z cen referencyjnych ważoną planowanym udziałem energii chemicznej poszczególnych rodzajów paliw zużywanych do wytwarzania energii elektrycznej i ciepła w tych jednostkach kogeneracji.

4. Wskaźnik referencyjny, oznaczony symbolem „X_C”, o którym mowa w art. 47 ust. 2f ustawy, ustala się według wzoru:

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

C_CSn – średnią cenę sprzedaży ciepła, o której mowa w art. 23 ust. 2 pkt 18 lit. c ustawy, wytworzonego w jednostkach wytwórczych niebędących jednostkami kogeneracji, w których zużywane jest tego samego rodzaju paliwo jak w danej jednostce kogeneracji [w zł/GJ],

k – zmianę kosztów obciążających jednostkę produkowanego ciepła w jednostkach kogeneracji wynikającą z istotnej zmiany warunków wykonywania działalności gospodarczej przez przedsiębiorstwa energetyczne w takim zakresie, w jakim koszty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej będą obciążać produkcję ciepła w okresie obowiązywania wskaźnika referencyjnego, a nie obciążały jej w okresie poprzedzającym okres ustalania tego wskaźnika, obliczaną dla poszczególnych rodzajów paliw, o których mowa w art. 23 ust. 2 pkt 18 lit. c ustawy [w zł/GJ].

4a. [6] W przypadku jednostek kogeneracji, o których mowa w ust. 1, w których do wytwarzania ciepła jest zużywanych jednocześnie kilka rodzajów paliw, przy obliczaniu wskaźnika referencyjnego ustala się średnią ze wskaźników referencyjnych ważoną planowanym udziałem energii chemicznej poszczególnych rodzajów paliw zużywanych do wytwarzania energii elektrycznej i ciepła w tych jednostkach.

5. [7] Wskaźnik referencyjny, o którym mowa w ust. 4, można zwiększyć w zależności od wielkości możliwej produkcji ciepła i dla jednostek kogeneracji, w których ciepło jest wytwarzane w jednostkach kogeneracji o sumie mocy zainstalowanej cieplnej:

1) powyżej 100 do 200 MW – maksymalnie o 1%;

2) powyżej 50 MW do 100 MW – maksymalnie o 1,5%;

3) powyżej 10 MW do 50 MW – maksymalnie o 2%;

4) powyżej 5 MW do 10 MW – maksymalnie o 3%;

5) powyżej 1 MW do 5 MW – maksymalnie o 5%;

6) do 1 MW – maksymalnie o 7%.

6. [8] Wskaźnik zmiany przychodów ze sprzedaży ciepła dla jednostek kogeneracji [w %], dla których przedsiębiorstwo energetyczne stosuje uproszczony sposób kalkulacji cen i stawek opłat, o którym mowa w ust. 1, obliczanych na podstawie planowanych cen lub stawek opłat i planowanych na dany rok stosowania taryfy wielkości sprzedaży ciepła, mocy zamówionej oraz nośnika ciepła w kalkulacji tych cen i stawek opłat dla jednostek kogeneracji nie może być wyższy, uwzględniając wielkość przychodów ze sprzedaży ciepła obliczanych dla tych jednostek kogeneracji na podstawie dotychczas stosowanych cen i stawek opłat wynikających z obowiązującej taryfy oraz planowanych, na dany rok stosowania taryfy, wielkości sprzedaży ciepła, mocy zamówionej oraz nośnika ciepła w kalkulacji cen i stawek opłat dla tych jednostek kogeneracji, niż określony wzorem:

1)

dla przedsiębiorstw, których jednoskładnikowa cena ciepła (C_n-1) [w zł/GJ] obliczona na podstawie taryfy obowiązującej w dniu poprzedzającym dzień złożenia wniosku taryfowego i planowanej wielkości sprzedaży ciepła, mocy zamówionej oraz nośnika ciepła na pierwszy rok stosowania taryfy spełniała warunek:

2)

dla przedsiębiorstw, których jednoskładnikowa cena ciepła (C_n-1) [w zł/GJ] obliczona na podstawie taryfy obowiązującej w dniu poprzedzającym dzień złożenia wniosku taryfowego i planowanej wielkości sprzedaży ciepła, mocy zamówionej oraz nośnika ciepła na pierwszy rok stosowania taryfy spełniała warunek:

3)

dla przedsiębiorstw, których jednoskładnikowa cena ciepła (C_n-1) [w zł/GJ] obliczona na podstawie taryfy obowiązującej w dniu poprzedzającym dzień złożenia wniosku taryfowego i planowanej wielkości sprzedaży ciepła, mocy zamówionej oraz nośnika ciepła na pierwszy rok stosowania taryfy spełniała warunek:

– gdzie poszczególne symbole oznaczają:

C_CSn – średnią cenę sprzedaży ciepła, o której mowa w art. 23 ust. 2 pkt 18 lit. c ustawy, wytworzonego w jednostkach wytwórczych niebędących jednostkami kogeneracji, w których zużywane jest tego samego rodzaju paliwo jak w danej jednostce kogeneracji [w zł/GJ],

C_CSn-1 – średnią cenę sprzedaży ciepła, o której mowa w art. 23 ust. 2 pkt 18 lit. c ustawy, wytworzonego w jednostkach wytwórczych niebędących jednostkami kogeneracji, w których zużywane jest tego samego rodzaju paliwo jak w danej jednostce kogeneracji, ogłoszoną w roku poprzedzającym rok ostatnio ogłoszonej średniej ceny sprzedaży ciepła oznaczonej symbolem „C_CSn” [w zł/GJ],

X_C – obowiązujący wskaźnik referencyjny, o którym mowa w art. 47 ust. 2f ustawy, ustalany dla poszczególnych rodzajów paliw, o których mowa w art. 23 ust. 2 pkt 18 lit. c ustawy, zgodnie z wzorem określonym w ust. 4 i z uwzględnieniem ust. 4a.

7. [9] (uchylony)

8. Przepisów ust. 6 nie stosuje się do jednostek kogeneracji oddanych do użytku po dniu 3 listopada 2010 r.

9. W przypadku jednostek kogeneracji [10], o których mowa w ust. 1, w których do wytwarzania ciepła zużywanych jest jednocześnie kilka rodzajów paliw, średnie ceny sprzedaży ciepła, oznaczone symbolami „C_CSn” oraz „CCSn-1”, o których mowa w ust. 6, oblicza się jako średnie ważone ze średnich cen sprzedaży ciepła, o których mowa w art. 23 ust. 2 pkt 18 lit. c ustawy, dla każdego rodzaju paliwa zużywanego do wytwarzania energii elektrycznej i ciepła oraz ilości energii chemicznej poszczególnych paliw zużytych do wytworzenia jednostki energii elektrycznej i ciepła.

10. Okres stosowania taryfy dla ciepła, w której zastosowano uproszczony sposób, o którym mowa w ust. 1, wynosi rok od dnia jej wprowadzenia do stosowania.

§ 13. [Uproszczony sposób kalkulacji cen i stawek opłat] 1. [5] Dla jednostek kogeneracji, z wyłączeniem jednostek kogeneracji, w których stosuje się paliwa inne niż wyszczególnione w art. 23 ust. 2 pkt 18 lit. c ustawy, przedsiębiorstwo energetyczne stosuje uproszczony sposób kalkulacji cen i stawek opłat w taryfie dla ciepła na podstawie uzasadnionych planowanych przychodów ze sprzedaży ciepła z tych jednostek, obliczanych według wzoru:

Pc = Q_s x C_c

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

P_c – planowane przychody ze sprzedaży ciepła dla roku stosowania taryfy [w zł],

Q_s – planowaną wielkość ciepła wprowadzonego do sieci ciepłowniczej lub sprzedanego bezpośrednio odbiorcom dla roku stosowania taryfy dla danej jednostki kogeneracji [w GJ],

C_c – cenę ciepła przyjętą przez przedsiębiorstwo energetyczne dla roku stosowania taryfy, nie wyższą od ceny referencyjnej, o której mowa w ust. 2 [w zł/GJ].

2. Cenę referencyjną, oznaczoną symbolem „C_r”, oblicza się według wzoru:

C_r = C_CSn x X_C

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

C_r – cenę referencyjną obliczaną dla źródła, o którym mowa w ust. 1, w zależności od rodzaju zużywanego w nim paliwa, o którym mowa w art. 23 ust. 2 pkt 18 lit. c ustawy [w zł/GJ],

C_CSn – średnią cenę sprzedaży ciepła, o której mowa w art. 23 ust. 2 pkt 18 lit. c ustawy, wytworzonego w jednostkach wytwórczych niebędących jednostkami kogeneracji, w których zużywane jest tego samego rodzaju paliwo jak w danej jednostce kogeneracji [w zł/GJ],

X_C – obowiązujący wskaźnik referencyjny, o którym mowa w art. 47 ust. 2f ustawy, ustalany dla poszczególnych rodzajów paliw, o których mowa w art. 23 ust. 2 pkt 18 lit. c ustawy, zgodnie z wzorem określonym w ust. 4

3. W przypadku źródeł, o których mowa w ust. 1, w których do wytwarzania ciepła zużywanych jest jednocześnie kilka rodzajów paliw, cenę referencyjną, o której mowa w ust. 2, ustala się jako średnią z cen referencyjnych ważoną planowanym udziałem energii chemicznej poszczególnych rodzajów paliw zużywanych do wytwarzania energii elektrycznej i ciepła w tych źródłach.

4. Wskaźnik referencyjny, oznaczony symbolem „X_C”, o którym mowa w art. 47 ust. 2f ustawy, ustala się według wzoru:

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

C_CSn – średnią cenę sprzedaży ciepła, o której mowa w art. 23 ust. 2 pkt 18 lit. c ustawy, wytworzonego w jednostkach wytwórczych niebędących jednostkami kogeneracji, w których zużywane jest tego samego rodzaju paliwo jak w danej jednostce kogeneracji [w zł/GJ],

k – zmianę kosztów obciążających jednostkę produkowanego ciepła w jednostkach kogeneracji wynikającą z istotnej zmiany warunków wykonywania działalności gospodarczej przez przedsiębiorstwa energetyczne w takim zakresie, w jakim koszty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej będą obciążać produkcję ciepła w okresie obowiązywania wskaźnika referencyjnego, a nie obciążały jej w okresie poprzedzającym okres ustalania tego wskaźnika, obliczaną dla poszczególnych rodzajów paliw, o których mowa w art. 23 ust. 2 pkt 18 lit. c ustawy [w zł/GJ]. [6]

5. Wskaźnik referencyjny, o którym mowa w ust. 4, można zwiększyć w zależności od wielkości możliwej produkcji ciepła i dla źródeł, w których ciepło jest wytwarzane w jednostkach kogeneracji o sumie mocy zainstalowanej cieplnej:

1) od 101 MW do 200 MW – maksymalnie o 1%;

2) od 51 MW do 100 MW – maksymalnie o 1,5%;

3) od 11 MW do 50 MW – maksymalnie o 2%;

4) od 6 MW do 10 MW – maksymalnie o 3%;

5) od 1 MW do 5 MW – maksymalnie o 5%;

6) poniżej 1 MW – maksymalnie o 7%.

6. Wskaźnik wzrostu przychodów ze sprzedaży ciepła dla źródeł ciepła [w %], dla których przedsiębiorstwo energetyczne stosuje uproszczony sposób kalkulacji cen i stawek opłat, o którym mowa w ust. 1, obliczanych na podstawie planowanych cen lub stawek opłat i planowanych na dany rok stosowania taryfy wielkości sprzedaży ciepła, mocy zamówionej oraz nośnika ciepła w kalkulacji tych cen i stawek opłat dla źródeł ciepła nie może być wyższy, uwzględniając wielkość przychodów ze sprzedaży ciepła obliczanych dla tych źródeł na podstawie dotychczas stosowanych cen i stawek opłat wynikających z obowiązującej taryfy oraz planowanych, na dany rok stosowania taryfy, wielkości sprzedaży ciepła, mocy zamówionej oraz nośnika ciepła w kalkulacji cen i stawek opłat dla tych źródeł ciepła, niż określony wzorem:

1)

dla przedsiębiorstw, których jednoskładnikowa cena ciepła (C_n-1) [w zł/GJ] obliczona na podstawie taryfy obowiązującej w dniu poprzedzającym dzień złożenia wniosku taryfowego i planowanej wielkości sprzedaży ciepła, mocy zamówionej oraz nośnika ciepła na pierwszy rok stosowania taryfy spełniała warunek:

2)

dla przedsiębiorstw, których jednoskładnikowa cena ciepła (C_n-1) [w zł/GJ] obliczona na podstawie taryfy obowiązującej w dniu poprzedzającym dzień złożenia wniosku taryfowego i planowanej wielkości sprzedaży ciepła, mocy zamówionej oraz nośnika ciepła na pierwszy rok stosowania taryfy spełniała warunek:

3)

dla przedsiębiorstw, których jednoskładnikowa cena ciepła (C_n-1) [w zł/GJ] obliczona na podstawie taryfy obowiązującej w dniu poprzedzającym dzień złożenia wniosku taryfowego i planowanej wielkości sprzedaży ciepła, mocy zamówionej oraz nośnika ciepła na pierwszy rok stosowania taryfy spełniała warunek:

– gdzie poszczególne symbole oznaczają:

C_CSn – średnią cenę sprzedaży ciepła, o której mowa w art. 23 ust. 2 pkt 18 lit. c ustawy, wytworzonego w jednostkach wytwórczych niebędących jednostkami kogeneracji, w których zużywane jest tego samego rodzaju paliwo jak w danej jednostce kogeneracji [w zł/GJ],

C_CSn-1 – średnią cenę sprzedaży ciepła, o której mowa w art. 23 ust. 2 pkt 18 lit. c ustawy, wytworzonego w jednostkach wytwórczych niebędących jednostkami kogeneracji, w których zużywane jest tego samego rodzaju paliwo jak w danej jednostce kogeneracji, ogłoszoną w roku poprzedzającym rok ostatnio ogłoszonej średniej ceny sprzedaży ciepła oznaczonej symbolem „C_CSn” [w zł/GJ].

7. W przypadku gdy wartość wskaźnika wzrostu przychodów, o którym mowa w ust. 6, będzie niższa od 0, przyjmuje się wartość tego wskaźnika równą 0.

8. Przepisów ust. 6 nie stosuje się do jednostek kogeneracji oddanych do użytku po dniu 3 listopada 2010 r.

9. W przypadku źródeł ciepła, o których mowa w ust. 1, w których do wytwarzania ciepła zużywanych jest jednocześnie kilka rodzajów paliw, średnie ceny sprzedaży ciepła, oznaczone symbolami „C_CSn” oraz „CCSn-1”, o których mowa w ust. 6, oblicza się jako średnie ważone ze średnich cen sprzedaży ciepła, o których mowa w art. 23 ust. 2 pkt 18 lit. c ustawy, dla każdego rodzaju paliwa zużywanego do wytwarzania energii elektrycznej i ciepła oraz ilości energii chemicznej poszczególnych paliw zużytych do wytworzenia jednostki energii elektrycznej i ciepła.

10. Okres stosowania taryfy dla ciepła, w której zastosowano uproszczony sposób, o którym mowa w ust. 1, wynosi rok od dnia jej wprowadzenia do stosowania.

§ 13. [Uproszczony sposób kalkulacji cen i stawek opłat] 1. Dla źródeł ciepła, w których ciepło jest wytwarzane w jednostkach kogeneracji, przedsiębiorstwo energetyczne może stosować uproszczony sposób kalkulacji cen i stawek opłat w taryfie dla ciepła z tych źródeł na podstawie uzasadnionych planowanych przychodów ze sprzedaży ciepła obliczanych według wzoru:

Pc = Q_s x C_c

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

P_c – planowane przychody ze sprzedaży ciepła dla roku stosowania taryfy [w zł],

Q_s – planowaną wielkość ciepła wprowadzonego do sieci ciepłowniczej lub sprzedanego bezpośrednio odbiorcom dla roku stosowania taryfy dla danego źródła ciepła [w GJ],

C_c – cenę ciepła przyjętą przez przedsiębiorstwo energetyczne dla roku stosowania taryfy, nie wyższą od ceny referencyjnej, o której mowa w ust. 2 [w zł/GJ].

2. Cenę referencyjną, oznaczoną symbolem „C_r”, oblicza się według wzoru:

C_r = C_CSn x X_C

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

C_r – cenę referencyjną obliczaną dla źródła, o którym mowa w ust. 1, w zależności od rodzaju zużywanego w nim paliwa, o którym mowa w art. 23 ust. 2 pkt 18 lit. c ustawy [w zł/GJ],

C_CSn – średnią cenę sprzedaży ciepła, o której mowa w art. 23 ust. 2 pkt 18 lit. c ustawy, wytworzonego w jednostkach wytwórczych niebędących jednostkami kogeneracji, w których zużywane jest tego samego rodzaju paliwo jak w danej jednostce kogeneracji [w zł/GJ],

X_C – obowiązujący wskaźnik referencyjny, o którym mowa w art. 47 ust. 2f ustawy, ustalany dla poszczególnych rodzajów paliw, o których mowa w art. 23 ust. 2 pkt 18 lit. c ustawy, zgodnie z wzorem określonym w ust. 4

3. W przypadku źródeł, o których mowa w ust. 1, w których do wytwarzania ciepła zużywanych jest jednocześnie kilka rodzajów paliw, cenę referencyjną, o której mowa w ust. 2, ustala się jako średnią z cen referencyjnych ważoną planowanym udziałem energii chemicznej poszczególnych rodzajów paliw zużywanych do wytwarzania energii elektrycznej i ciepła w tych źródłach.

4. Wskaźnik referencyjny, oznaczony symbolem „X_C”, o którym mowa w art. 47 ust. 2f ustawy, ustala się według wzoru:

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

C_CSn – średnią cenę sprzedaży ciepła, o której mowa w art. 23 ust. 2 pkt 18 lit. c ustawy, wytworzonego w jednostkach wytwórczych niebędących jednostkami kogeneracji, w których zużywane jest tego samego rodzaju paliwo jak w danej jednostce kogeneracji [w zł/GJ],

k – przyrost kosztów obciążających jednostkę produkowanego ciepła w źródłach, o których mowa w ust. 1, wynikających z nowych lub zmienionych przepisów w takim zakresie, w jakim koszty te obciążać będą produkcję ciepła w roku ustalania wskaźnika referencyjnego, a nie obciążały jej w roku poprzedzającym rok ustalania tego wskaźnika, obliczany dla poszczególnych rodzajów paliw, o których mowa w art. 23 ust. 2 pkt 18 lit. c ustawy [w zł/GJ].

5. Wskaźnik referencyjny, o którym mowa w ust. 4, można zwiększyć w zależności od wielkości możliwej produkcji ciepła i dla źródeł, w których ciepło jest wytwarzane w jednostkach kogeneracji o sumie mocy zainstalowanej cieplnej:

1) od 101 MW do 200 MW – maksymalnie o 1%;

2) od 51 MW do 100 MW – maksymalnie o 1,5%;

3) od 11 MW do 50 MW – maksymalnie o 2%;

4) od 6 MW do 10 MW – maksymalnie o 3%;

5) od 1 MW do 5 MW – maksymalnie o 5%;

6) poniżej 1 MW – maksymalnie o 7%.

6. [7] Wskaźnik wzrostu przychodów ze sprzedaży ciepła dla źródeł ciepła [w %], dla których przedsiębiorstwo energetyczne stosuje uproszczony sposób kalkulacji cen i stawek opłat, o którym mowa w ust. 1, obliczanych na podstawie planowanych cen lub stawek opłat i planowanych na dany rok stosowania taryfy wielkości sprzedaży ciepła, mocy zamówionej oraz nośnika ciepła w kalkulacji tych cen i stawek opłat dla źródeł ciepła nie może być wyższy, uwzględniając wielkość przychodów ze sprzedaży ciepła obliczanych dla tych źródeł na podstawie dotychczas stosowanych cen i stawek opłat wynikających z obowiązującej taryfy oraz planowanych, na dany rok stosowania taryfy, wielkości sprzedaży ciepła, mocy zamówionej oraz nośnika ciepła w kalkulacji cen i stawek opłat dla tych źródeł ciepła, niż określony wzorem:

1)

dla przedsiębiorstw, których jednoskładnikowa cena ciepła (C_n-1) [w zł/GJ] obliczona na podstawie taryfy obowiązującej w dniu poprzedzającym dzień złożenia wniosku taryfowego i planowanej wielkości sprzedaży ciepła, mocy zamówionej oraz nośnika ciepła na pierwszy rok stosowania taryfy spełniała warunek:

2)

dla przedsiębiorstw, których jednoskładnikowa cena ciepła (C_n-1) [w zł/GJ] obliczona na podstawie taryfy obowiązującej w dniu poprzedzającym dzień złożenia wniosku taryfowego i planowanej wielkości sprzedaży ciepła, mocy zamówionej oraz nośnika ciepła na pierwszy rok stosowania taryfy spełniała warunek:

3)

dla przedsiębiorstw, których jednoskładnikowa cena ciepła (C_n-1) [w zł/GJ] obliczona na podstawie taryfy obowiązującej w dniu poprzedzającym dzień złożenia wniosku taryfowego i planowanej wielkości sprzedaży ciepła, mocy zamówionej oraz nośnika ciepła na pierwszy rok stosowania taryfy spełniała warunek:

– gdzie poszczególne symbole oznaczają:

C_CSn – średnią cenę sprzedaży ciepła, o której mowa w art. 23 ust. 2 pkt 18 lit. c ustawy, wytworzonego w jednostkach wytwórczych niebędących jednostkami kogeneracji, w których zużywane jest tego samego rodzaju paliwo jak w danej jednostce kogeneracji [w zł/GJ],

C_CSn-1 – średnią cenę sprzedaży ciepła, o której mowa w art. 23 ust. 2 pkt 18 lit. c ustawy, wytworzonego w jednostkach wytwórczych niebędących jednostkami kogeneracji, w których zużywane jest tego samego rodzaju paliwo jak w danej jednostce kogeneracji, ogłoszoną w roku poprzedzającym rok ostatnio ogłoszonej średniej ceny sprzedaży ciepła oznaczonej symbolem „C_CSn” [w zł/GJ].

7. W przypadku gdy wartość wskaźnika wzrostu przychodów, o którym mowa w ust. 6, będzie niższa od 0, przyjmuje się wartość tego wskaźnika równą 0.

8. Przepisów ust. 6 nie stosuje się do jednostek kogeneracji oddanych do użytku po dniu 3 listopada 2010 r.

9. W przypadku źródeł ciepła, o których mowa w ust. 1, w których do wytwarzania ciepła zużywanych jest jednocześnie kilka rodzajów paliw, średnie ceny sprzedaży ciepła, oznaczone symbolami „C_CSn” oraz „CCSn-1”, o których mowa w ust. 6, oblicza się jako średnie ważone ze średnich cen sprzedaży ciepła, o których mowa w art. 23 ust. 2 pkt 18 lit. c ustawy, dla każdego rodzaju paliwa zużywanego do wytwarzania energii elektrycznej i ciepła oraz ilości energii chemicznej poszczególnych paliw zużytych do wytworzenia jednostki energii elektrycznej i ciepła.

10. Okres stosowania taryfy dla ciepła, w której zastosowano uproszczony sposób, o którym mowa w ust. 1, wynosi rok od dnia jej wprowadzenia do stosowania.

§ 13. [Uproszczony sposób kalkulacji cen i stawek opłat] 1. Dla źródeł ciepła, w których ciepło jest wytwarzane w jednostkach kogeneracji, przedsiębiorstwo energetyczne może stosować uproszczony sposób kalkulacji cen i stawek opłat w taryfie dla ciepła z tych źródeł na podstawie uzasadnionych planowanych przychodów ze sprzedaży ciepła obliczanych według wzoru:

Pc = Q_s x C_c

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

P_c – planowane przychody ze sprzedaży ciepła dla roku stosowania taryfy [w zł],

Q_s – planowaną wielkość ciepła wprowadzonego do sieci ciepłowniczej lub sprzedanego bezpośrednio odbiorcom dla roku stosowania taryfy dla danego źródła ciepła [w GJ],

C_c – cenę ciepła przyjętą przez przedsiębiorstwo energetyczne dla roku stosowania taryfy, nie wyższą od ceny referencyjnej, o której mowa w ust. 2 [w zł/GJ].

2. Cenę referencyjną, oznaczoną symbolem „C_r”, oblicza się według wzoru:

C_r = C_CSn x X_C

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

C_r – cenę referencyjną obliczaną dla źródła, o którym mowa w ust. 1, w zależności od rodzaju zużywanego w nim paliwa, o którym mowa w art. 23 ust. 2 pkt 18 lit. c ustawy [w zł/GJ],

C_CSn – średnią cenę sprzedaży ciepła, o której mowa w art. 23 ust. 2 pkt 18 lit. c ustawy, wytworzonego w jednostkach wytwórczych niebędących jednostkami kogeneracji, w których zużywane jest tego samego rodzaju paliwo jak w danej jednostce kogeneracji [w zł/GJ],

X_C – obowiązujący wskaźnik referencyjny, o którym mowa w art. 47 ust. 2f ustawy, ustalany dla poszczególnych rodzajów paliw, o których mowa w art. 23 ust. 2 pkt 18 lit. c ustawy, zgodnie z wzorem określonym w ust. 4

3. W przypadku źródeł, o których mowa w ust. 1, w których do wytwarzania ciepła zużywanych jest jednocześnie kilka rodzajów paliw, cenę referencyjną, o której mowa w ust. 2, ustala się jako średnią z cen referencyjnych ważoną planowanym udziałem energii chemicznej poszczególnych rodzajów paliw zużywanych do wytwarzania energii elektrycznej i ciepła w tych źródłach.

4. Wskaźnik referencyjny, oznaczony symbolem „X_C”, o którym mowa w art. 47 ust. 2f ustawy, ustala się według wzoru:

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

C_CSn – średnią cenę sprzedaży ciepła, o której mowa w art. 23 ust. 2 pkt 18 lit. c ustawy, wytworzonego w jednostkach wytwórczych niebędących jednostkami kogeneracji, w których zużywane jest tego samego rodzaju paliwo jak w danej jednostce kogeneracji [w zł/GJ],

k – przyrost kosztów obciążających jednostkę produkowanego ciepła w źródłach, o których mowa w ust. 1, wynikających z nowych lub zmienionych przepisów w takim zakresie, w jakim koszty te obciążać będą produkcję ciepła w roku ustalania wskaźnika referencyjnego, a nie obciążały jej w roku poprzedzającym rok ustalania tego wskaźnika, obliczany dla poszczególnych rodzajów paliw, o których mowa w art. 23 ust. 2 pkt 18 lit. c ustawy [w zł/GJ].

5. Wskaźnik referencyjny, o którym mowa w ust. 4, można zwiększyć w zależności od wielkości możliwej produkcji ciepła i dla źródeł, w których ciepło jest wytwarzane w jednostkach kogeneracji o sumie mocy zainstalowanej cieplnej:

1) od 101 MW do 200 MW – maksymalnie o 1%;

2) od 51 MW do 100 MW – maksymalnie o 1,5%;

3) od 11 MW do 50 MW – maksymalnie o 2%;

4) od 6 MW do 10 MW – maksymalnie o 3%;

5) od 1 MW do 5 MW – maksymalnie o 5%;

6) poniżej 1 MW – maksymalnie o 7%.

6. Wskaźnik wzrostu przychodów ze sprzedaży ciepła dla źródeł ciepła [w %], dla których przedsiębiorstwo energetyczne stosuje uproszczony sposób kalkulacji cen i stawek opłat, o którym mowa w ust. 1, obliczanych na podstawie planowanych cen lub stawek opłat i planowanych, na dany rok stosowania taryfy, wielkości sprzedaży ciepła, mocy zamówionej oraz nośnika ciepła w kalkulacji tych cen i stawek opłat dla źródeł ciepła nie może być wyższy, uwzględniając wielkość przychodów ze sprzedaży ciepła obliczanych dla tych źródeł na podstawie dotychczas stosowanych cen i stawek opłat wynikających z taryfy oraz planowanych, na dany rok stosowania taryfy, wielkości sprzedaży ciepła, mocy zamówionej oraz nośnika ciepła w kalkulacji cen i stawek opłat dla tych źródeł ciepła, niż określony wzorem:

1) dla przedsiębiorstw, które przyjęły dla roku stosowania taryfy cenę ciepła C_c spełniającą warunek

2) dla przedsiębiorstw, które przyjęły dla roku stosowania taryfy cenę ciepła C_c spełniającą warunek

3) dla przedsiębiorstw, które przyjęły dla roku stosowania taryfy cenę ciepła C_c spełniającą warunek

– gdzie poszczególne symbole oznaczają:

C_CSn – średnią cenę sprzedaży ciepła, o której mowa w art. 23 ust. 2 pkt 18 lit. c ustawy, wytworzonego w jednostkach wytwórczych niebędących jednostkami kogeneracji, w których zużywane jest tego samego rodzaju paliwo jak w danej jednostce kogeneracji [w zł/GJ],

C_CSn-1 – średnią cenę sprzedaży ciepła, o której mowa w art. 23 ust. 2 pkt 18 lit. c ustawy, wytworzonego w jednostkach wytwórczych niebędących jednostkami kogeneracji, w których zużywane jest tego samego rodzaju paliwo jak w danej jednostce kogeneracji, ogłoszoną w roku poprzedzającym rok ostatnio ogłoszonej średniej ceny sprzedaży ciepła, oznaczonej symbolem „C_CSn” [w zł/GJ].

C_c – cenę ciepła przyjętą przez przedsiębiorstwo energetyczne dla roku stosowania taryfy, nie wyższą od ceny referencyjnej, o której mowa w ust. 2 [w zł/GJ].

7. W przypadku gdy wartość wskaźnika wzrostu przychodów, o którym mowa w ust. 6, będzie niższa od 0, przyjmuje się wartość tego wskaźnika równą 0.

8. Przepisów ust. 6 nie stosuje się do jednostek kogeneracji oddanych do użytku po dniu 3 listopada 2010 r.

9. W przypadku źródeł ciepła, o których mowa w ust. 1, w których do wytwarzania ciepła zużywanych jest jednocześnie kilka rodzajów paliw, średnie ceny sprzedaży ciepła, oznaczone symbolami „C_CSn” oraz „C_CSn-1”, o których mowa w ust. 6, oblicza się jako średnie ważone ze średnich cen sprzedaży ciepła, o których mowa w art. 23 ust. 2 pkt 18 lit. c ustawy, dla każdego rodzaju paliwa zużywanego do wytwarzania energii elektrycznej i ciepła oraz ilości energii chemicznej poszczególnych paliw zużytych do wytworzenia jednostki energii elektrycznej i ciepła.

10. Okres stosowania taryfy dla ciepła, w której zastosowano uproszczony sposób, o którym mowa w ust. 1, wynosi rok od dnia jej wprowadzenia do stosowania.