Wersja obowiązująca od 2020-11-04 do 2021-02-26

§ 5. [Powstanie obowiązku kwarantanny lub nadzoru epidemiologicznego ] 1. Obowiązek kwarantanny lub nadzoru epidemiologicznego u osób, o których mowa w art. 34 ust. 2 ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi, powstaje w przypadku narażenia na następujące choroby zakaźne lub pozostawania w styczności ze źródłem biologicznych czynników chorobotwórczych je wywołujących:

1) cholerę;

2) dżumę płucną;

3) zespół ostrej niewydolności oddechowej (SARS);

4) chorobę wywołaną wirusem SARS-COV-2 (COVID-19);

5) bliskowschodni zespół niewydolności oddechowej (MERS);

6) Ebolę (EVD);

7) ospę prawdziwą;

8) wirusowe gorączki krwotoczne.

2. Okresy obowiązkowej kwarantanny wynoszą:

1) 5 dni – w przypadku cholery,

2) 6 dni – w przypadku dżumy płucnej,

3) 10 dni – w przypadku zespołu ostrej niewydolności oddechowej (SARS),

4) 14 dni – w przypadku bliskowschodniego zespołu niewydolności oddechowej (MERS),

5) 21 dni – w przypadku Eboli (EVD), ospy prawdziwej oraz wirusowych gorączek krwotocznych

– licząc od dnia następującego po ostatnim dniu odpowiednio narażenia albo styczności.

3. Okres obowiązkowej kwarantanny z powodu narażenia na zakażenie SARS-CoV-2 u osób, u których nie wystąpiły objawy choroby COVID-19, albo styczności ze źródłem zakażenia, ulega zakończeniu po 10 dniach licząc od dnia następującego po ostatnim dniu odpowiednio narażenia albo styczności. Państwowy powiatowy inspektor sanitarny, w uzasadnionych przypadkach, decyduje o skróceniu albo zwolnieniu z obowiązku odbycia obowiązkowej kwarantanny.

4. [1] W przypadku osoby zamieszkującej lub prowadzącej wspólne gospodarstwo domowe z osobą, u której stwierdzono zakażenie wirusem SARS-CoV-2, i która została poddana z tej przyczyny izolacji w warunkach domowych, okres obowiązkowej kwarantanny ulega zakończeniu po upływie 7 dni od dnia zakończenia tej izolacji. Państwowy powiatowy inspektor sanitarny, w uzasadnionych przypadkach, decyduje o skróceniu albo zwolnieniu z obowiązku odbycia obowiązkowej kwarantanny.

5. [2] Okres obowiązkowej kwarantanny osoby skierowanej do diagnostyki laboratoryjnej w kierunku wirusa SARS-CoV-2, zgodnie ze standardem organizacyjnym opieki zdrowotnej nad pacjentem podejrzanym o zakażenie lub zakażonym wirusem SARS-CoV-2, określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 22 ust. 5 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. z 2020 r. poz. 295, 567 i 1493), ulega zakończeniu z chwilą uzyskania negatywnego wyniku testu diagnostycznego w kierunku SARS-CoV-2, nie później jednak niż po upływie 10 dni od dnia następującego po dniu skierowania do wykonania testu diagnostycznego w kierunku SARS-CoV-2.

6. [3] W przypadku osoby uczestniczącej w udzielaniu świadczeń opieki zdrowotnej osobom chorym na chorobę wywołaną wirusem SARS-CoV-2, przepisu ust. 1 pkt 4 nie stosuje się, jeżeli osoba ta będzie codziennie, przed rozpoczęciem uczestniczenia w udzielaniu tych świadczeń, przez okres co najmniej 7 dni po dniu styczności ze źródłem biologicznych czynników chorobotwórczych badana testem antygenowym.

[1] § 5 ust. 4 dodany przez § 1 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 3 listopada 2020 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie chorób zakaźnych powodujących powstanie obowiązku hospitalizacji, izolacji lub izolacji w warunkach domowych oraz obowiązku kwarantanny lub nadzoru epidemiologicznego (Dz.U. poz. 1942). Zmiana weszła w życie 4 listopada 2020 r.

Na podstawie § 2 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 3 listopada 2020 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie chorób zakaźnych powodujących powstanie obowiązku hospitalizacji, izolacji lub izolacji w warunkach domowych oraz obowiązku kwarantanny lub nadzoru epidemiologicznego (Dz.U. poz. 1942) w przypadku osób, o których mowa w § 5 ust. 4 dodanym przez ww. rozporządzenie, których okres kwarantanny w dniu wejścia w życie rozporządzenia (tj. 4 listopada 2020 r.) trwa dłużej niż okres wskazany w tym przepisie, kwarantanna ulega zakończeniu z tym dniem.

[2] § 5 ust. 5 dodany przez § 1 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 3 listopada 2020 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie chorób zakaźnych powodujących powstanie obowiązku hospitalizacji, izolacji lub izolacji w warunkach domowych oraz obowiązku kwarantanny lub nadzoru epidemiologicznego (Dz.U. poz. 1942). Zmiana weszła w życie 4 listopada 2020 r.

[3] § 5 ust. 6 dodany przez § 1 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 3 listopada 2020 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie chorób zakaźnych powodujących powstanie obowiązku hospitalizacji, izolacji lub izolacji w warunkach domowych oraz obowiązku kwarantanny lub nadzoru epidemiologicznego (Dz.U. poz. 1942). Zmiana weszła w życie 4 listopada 2020 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2020-09-02 do 2020-11-03

§ 5. [Powstanie obowiązku kwarantanny lub nadzoru epidemiologicznego ] 1. Obowiązek kwarantanny lub nadzoru epidemiologicznego u osób, o których mowa w art. 34 ust. 2 ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi, powstaje w przypadku narażenia na następujące choroby zakaźne lub pozostawania w styczności ze źródłem biologicznych czynników chorobotwórczych je wywołujących:

1) cholerę;

2) dżumę płucną;

3) zespół ostrej niewydolności oddechowej (SARS);

4) chorobę wywołaną wirusem SARS-COV-2 (COVID-19);

5) bliskowschodni zespół niewydolności oddechowej (MERS);

6) Ebolę (EVD);

7) ospę prawdziwą;

8) wirusowe gorączki krwotoczne.

2. Okresy obowiązkowej kwarantanny wynoszą:

1) 5 dni – w przypadku cholery,

2) 6 dni – w przypadku dżumy płucnej,

3) 10 dni – w przypadku zespołu ostrej niewydolności oddechowej (SARS),

4) 14 dni – w przypadku bliskowschodniego zespołu niewydolności oddechowej (MERS),

5) 21 dni – w przypadku Eboli (EVD), ospy prawdziwej oraz wirusowych gorączek krwotocznych

– licząc od dnia następującego po ostatnim dniu odpowiednio narażenia albo styczności.

3. [3] Okres obowiązkowej kwarantanny z powodu narażenia na zakażenie SARS-CoV-2 u osób, u których nie wystąpiły objawy choroby COVID-19, albo styczności ze źródłem zakażenia, ulega zakończeniu po 10 dniach licząc od dnia następującego po ostatnim dniu odpowiednio narażenia albo styczności. Państwowy powiatowy inspektor sanitarny, w uzasadnionych przypadkach, decyduje o skróceniu albo zwolnieniu z obowiązku odbycia obowiązkowej kwarantanny.

[3] § 5 ust. 3 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 1 września 2020 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie chorób zakaźnych powodujących powstanie obowiązku hospitalizacji, izolacji lub izolacji w warunkach domowych oraz obowiązku kwarantanny lub nadzoru epidemiologicznego (Dz.U. poz. 1506). Zmiana weszła w życie 2 września 2020 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2020-07-02 do 2020-09-01

§ 5. [Powstanie obowiązku kwarantanny lub nadzoru epidemiologicznego ] 1. Obowiązek kwarantanny lub nadzoru epidemiologicznego u osób, o których mowa w art. 34 ust. 2 ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi, powstaje w przypadku narażenia na następujące choroby zakaźne lub pozostawania w styczności ze źródłem biologicznych czynników chorobotwórczych je wywołujących:

1) cholerę;

2) dżumę płucną;

3) zespół ostrej niewydolności oddechowej (SARS);

4) chorobę wywołaną wirusem SARS-COV-2 (COVID-19);

5) bliskowschodni zespół niewydolności oddechowej (MERS);

6) Ebolę (EVD);

7) ospę prawdziwą;

8) wirusowe gorączki krwotoczne.

2. Okresy obowiązkowej kwarantanny wynoszą:

1) 5 dni – w przypadku cholery,

2) 6 dni – w przypadku dżumy płucnej,

3) 10 dni – w przypadku zespołu ostrej niewydolności oddechowej (SARS),

4) 14 dni – w przypadku bliskowschodniego zespołu niewydolności oddechowej (MERS),

5) 21 dni – w przypadku Eboli (EVD), ospy prawdziwej oraz wirusowych gorączek krwotocznych

– licząc od dnia następującego po ostatnim dniu odpowiednio narażenia albo styczności.

3. [1] Okres obowiązkowej kwarantanny w przypadku choroby wywołanej wirusem SARS-CoV-2 (COVID-19) ulega zakończeniu po:

1) 24 godzinach od wprowadzenia przez medyczne laboratorium diagnostyczne wykonujące diagnostykę zakażenia wirusem SARS-CoV-2 do systemu teleinformatycznego udostępnionego przez jednostkę podległą ministrowi właściwemu do spraw zdrowia właściwą w zakresie systemów informacyjnych ochrony zdrowia ujemnego wyniku testu diagnostycznego w kierunku SARS-CoV-2 finansowanego ze środków publicznych, uzyskanego z materiału klinicznego pobranego od osoby poddanej kwarantannie nie wcześniej niż 7. dnia, licząc od dnia następującego po ostatnim dniu odpowiednio narażenia lub styczności, albo

2) 14 dniach, licząc od dnia następującego po ostatnim dniu odpowiednio narażenia albo styczności, w przypadkach gdy badanie, o którym mowa w pkt 1, nie zostało wykonane.

[1] § 5 ust. 3 w brzmieniu ustalonym przez § 1 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 29 czerwca 2020 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie chorób zakaźnych powodujących powstanie obowiązku hospitalizacji, izolacji lub izolacji w warunkach domowych oraz obowiązku kwarantanny lub nadzoru epidemiologicznego (Dz.U. poz. 1164). Zmiana weszła w życie 2 lipca 2020 r.

Na podstawie § 2 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 29 czerwca 2020 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie chorób zakaźnych powodujących powstanie obowiązku hospitalizacji, izolacji lub izolacji w warunkach domowych oraz obowiązku kwarantanny lub nadzoru epidemiologicznego (Dz.U. poz. 1164) okres obowiązkowej kwarantanny odbywanej na podstawie § 5 ust. 3, w przypadku osoby, która uzyskała ujemny wynik testu diagnostycznego w kierunku SARS-CoV-2 przed dniem wejścia w życie ww. rozporządzenia, tj. przed 2 lipca 2020 r., trwa nie dłużej niż do dnia następującego po dniu jego wejścia w życie, tj. nie dłużej niż do 3 lipca 2020 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2020-06-18 do 2020-07-01

§ 5. [Powstanie obowiązku kwarantanny lub nadzoru epidemiologicznego ] 1. Obowiązek kwarantanny lub nadzoru epidemiologicznego u osób, o których mowa w art. 34 ust. 2 ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi, powstaje w przypadku narażenia na następujące choroby zakaźne lub pozostawania w styczności ze źródłem biologicznych czynników chorobotwórczych je wywołujących:

1) cholerę;

2) dżumę płucną;

3) zespół ostrej niewydolności oddechowej (SARS);

4) chorobę wywołaną wirusem SARS-COV-2 (COVID-19);

5) bliskowschodni zespół niewydolności oddechowej (MERS);

6) Ebolę (EVD);

7) ospę prawdziwą;

8) wirusowe gorączki krwotoczne.

2. Okresy obowiązkowej kwarantanny wynoszą:

1) 5 dni – w przypadku cholery,

2) 6 dni – w przypadku dżumy płucnej,

3) 10 dni – w przypadku zespołu ostrej niewydolności oddechowej (SARS),

4) [1] 14 dni – w przypadku bliskowschodniego zespołu niewydolności oddechowej (MERS),

5) 21 dni – w przypadku Eboli (EVD), ospy prawdziwej oraz wirusowych gorączek krwotocznych

– licząc od dnia następującego po ostatnim dniu odpowiednio narażenia albo styczności.

3. [2] Okres obowiązkowej kwarantanny w przypadku choroby wywołanej wirusem SARS-CoV-2 (COVID-19) trwa do czasu uzyskania ujemnego wyniku testu diagnostycznego w kierunku SARS-CoV-2, nie dłużej jednak niż 14 dni, licząc od dnia następującego po ostatnim dniu odpowiednio narażenia albo styczności.

[1] § 5 ust. 2 pkt 4 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 17 czerwca 2020 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie chorób zakaźnych powodujących powstanie obowiązku hospitalizacji, izolacji lub izolacji w warunkach domowych oraz obowiązku kwarantanny lub nadzoru epidemiologicznego (Dz.U. poz. 1054). Zmiana weszła w życie 18 czerwca 2020 r.

[2] § 5 ust. 3 dodany przez § 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 17 czerwca 2020 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie chorób zakaźnych powodujących powstanie obowiązku hospitalizacji, izolacji lub izolacji w warunkach domowych oraz obowiązku kwarantanny lub nadzoru epidemiologicznego (Dz.U. poz. 1054). Zmiana weszła w życie 18 czerwca 2020 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2020-04-07 do 2020-06-17

§ 5. [Powstanie obowiązku kwarantanny lub nadzoru epidemiologicznego ] 1. Obowiązek kwarantanny lub nadzoru epidemiologicznego u osób, o których mowa w art. 34 ust. 2 ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi, powstaje w przypadku narażenia na następujące choroby zakaźne lub pozostawania w styczności ze źródłem biologicznych czynników chorobotwórczych je wywołujących:

1) cholerę;

2) dżumę płucną;

3) zespół ostrej niewydolności oddechowej (SARS);

4) chorobę wywołaną wirusem SARS-COV-2 (COVID-19);

5) bliskowschodni zespół niewydolności oddechowej (MERS);

6) Ebolę (EVD);

7) ospę prawdziwą;

8) wirusowe gorączki krwotoczne.

2. Okresy obowiązkowej kwarantanny wynoszą:

1) 5 dni – w przypadku cholery,

2) 6 dni – w przypadku dżumy płucnej,

3) 10 dni – w przypadku zespołu ostrej niewydolności oddechowej (SARS),

4) 14 dni – w przypadku choroby wywołanej wirusem SARS-CoV-2 (COVID-19) oraz bliskowschodniego zespołu niewydolności oddechowej (MERS),

5) 21 dni – w przypadku Eboli (EVD), ospy prawdziwej oraz wirusowych gorączek krwotocznych

– licząc od dnia następującego po ostatnim dniu odpowiednio narażenia albo styczności.