Wersja obowiązująca od 2019.11.21 do 2021.09.20     (Dz.U.2019.2286 tekst jednolity)

§ 2. [Ciągłe lub okresowe pomiary emisji do powietrza - źródła spalania] 1. Ciągłe lub okresowe pomiary emisji do powietrza prowadzi się dla następujących źródeł spalania paliw:

1) określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 146 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska, zwanej dalej „ustawą”, w tym turbin gazowych, bez względu na datę wydania decyzji o pozwoleniu na budowę lub oddania turbiny do użytkowania,

2) silników Diesla o nominalnej mocy cieplnej nie mniejszej niż 1 MW,

3) kotłów odzysknicowych w instalacjach do produkcji masy celulozowej

– wymagających pozwolenia na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza, pozwolenia zintegrowanego albo zgłoszenia, o którym mowa w art. 152 ust. 1 ustawy, zwanych dalej „źródłami”.

2. Ciągłe pomiary emisji do powietrza prowadzi się dla źródła o nominalnej mocy cieplnej nie mniejszej niż 100 MW, ustalonej z uwzględnieniem zasad łączenia, o których mowa w art. 157a ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy.

3. Dla źródła, o którym mowa w ust. 2, ciągłe pomiary emisji nie są wymagane, jeżeli czas użytkowania źródła nie przekroczy 10 000 godzin.

4. Okresowe pomiary emisji do powietrza prowadzi się dla źródła, dla którego nie jest wymagane prowadzenie ciągłych pomiarów.

5. Dla źródła, o którym mowa w ust. 2, pomiary w zakresie:

1) pyłu, jeżeli źródło jest opalane wyłącznie gazem ziemnym,

2) dwutlenku siarki, jeżeli źródło jest opalane wyłącznie:

a) gazem ziemnym albo

b) olejem opałowym o znanej zawartości siarki, jeżeli brak jest urządzeń do ograniczania wielkości emisji siarki, albo

c) biomasą, jeżeli prowadzący instalację udowodni, że emisja dwutlenku siarki ze źródła nie jest wyższa od standardów emisyjnych określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 146 ust. 3 pkt 3 ustawy

– prowadzi się okresowo, natomiast w zakresie innych substancji prowadzi się ciągłe pomiary.

6. Okresowe pomiary emisji do powietrza prowadzi się:

1) dla źródła wymagającego pozwolenia na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza albo pozwolenia zintegrowanego, z zastrzeżeniem pkt 3 i 4, co najmniej dwa razy w roku, raz w sezonie zimowym (październik–marzec) oraz raz w sezonie letnim (kwiecień–wrzesień), z tym że w przypadku źródła pracującego sezonowo w okresie nieprzekraczającym sześciu miesięcy, pomiary emisji do powietrza prowadzi się raz w roku w okresie pracy źródła;

2) dla źródła wymagającego zgłoszenia, o którym mowa w art. 152 ust. 1 ustawy, którego nominalna moc cieplna jest nie mniejsza niż 1 MW, z zastrzeżeniem pkt 3, co najmniej raz na trzy lata;

3) dla źródła wymagającego pozwolenia na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza, pozwolenia zintegrowanego albo zgłoszenia, o którym mowa w art. 152 ust. 1 ustawy, o nominalnej mocy cieplnej nie mniejszej niż 1 MW i nie większej niż 20 MW, ustalonej z uwzględnieniem zasad łączenia, o których mowa w art. 157a ust. 2 ustawy, jeżeli jest to źródło oddane do użytkowania:

a) przed dniem 20 grudnia 2018 r., a w przypadku gdy pozwolenie na budowę źródła zostało wydane przed dniem 19 grudnia 2017 r. – oddane do użytkowania nie później niż w dniu 20 grudnia 2018 r., którego czas użytkowania liczony jako średnia krocząca z pięciu lat wynosi nie więcej niż 500 godzin w ciągu roku, a jeżeli jest to źródło służące wyłącznie do wytwarzania ciepła w razie wystąpienia nadzwyczajnie niskich temperatur, nie więcej niż 1000 godzin w ciągu roku,

b) po dniu 19 grudnia 2018 r., a w przypadku gdy pozwolenie na budowę źródła zostało wydane po dniu 18 grudnia 2017 r. – oddane do użytkowania po dniu 20 grudnia 2018 r., którego czas użytkowania liczony jako średnia krocząca z trzech lat wynosi nie więcej niż 500 godzin w ciągu roku

– co najmniej każdorazowo po upływie trzykrotności określonego dla tego źródła średniego rocznego czasu użytkowania, ale nie rzadziej niż raz na pięć lat;

4) dla źródła wymagającego pozwolenia na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza albo pozwolenia zintegrowanego, o nominalnej mocy cieplnej większej niż 20 MW i mniejszej niż 50 MW, ustalonej z uwzględnieniem zasad łączenia, o których mowa w art. 157a ust. 2 ustawy, jeżeli jest to źródło oddane do użytkowania:

a) przed dniem 20 grudnia 2018 r., a w przypadku gdy pozwolenie na budowę źródła zostało wydane przed dniem 19 grudnia 2017 r. – oddane do użytkowania nie później niż w dniu 20 grudnia 2018 r., którego czas użytkowania liczony jako średnia krocząca z pięciu lat wynosi nie więcej niż 500 godzin w ciągu roku, a jeżeli jest to źródło służące wyłącznie do wytwarzania ciepła w razie wystąpienia nadzwyczajnie niskich temperatur, nie więcej niż 1000 godzin w ciągu roku,

b) po dniu 19 grudnia 2018 r., a w przypadku gdy pozwolenie na budowę źródła zostało wydane po dniu 18 grudnia 2017 r. – oddane do użytkowania po dniu 20 grudnia 2018 r., którego czas użytkowania liczony jako średnia krocząca z trzech lat wynosi nie więcej niż 500 godzin w ciągu roku

– co najmniej każdorazowo po upływie określonego dla tego źródła średniego rocznego czasu użytkowania, ale nie rzadziej niż raz na pięć lat.

7. Pomiary emisji rtęci do powietrza prowadzi się dla źródła o nominalnej mocy cieplnej nie mniejszej niż 50 MW, opalanego węglem kamiennym lub brunatnym, okresowo, co najmniej raz w roku.

8. W przypadku źródła, do którego stosuje się zasady łączenia, o których mowa w art. 157a ust. 2 ustawy:

1) nominalnej mocy cieplnej źródła odpowiada całkowita nominalna moc cieplna tego źródła;

2) pomiary obejmują emisję ze wszystkich części źródła pracujących w danym sezonie lub okresie.

Wersja obowiązująca od 2019.11.21 do 2021.09.20     (Dz.U.2019.2286 tekst jednolity)

§ 2. [Ciągłe lub okresowe pomiary emisji do powietrza - źródła spalania] 1. Ciągłe lub okresowe pomiary emisji do powietrza prowadzi się dla następujących źródeł spalania paliw:

1) określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 146 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska, zwanej dalej „ustawą”, w tym turbin gazowych, bez względu na datę wydania decyzji o pozwoleniu na budowę lub oddania turbiny do użytkowania,

2) silników Diesla o nominalnej mocy cieplnej nie mniejszej niż 1 MW,

3) kotłów odzysknicowych w instalacjach do produkcji masy celulozowej

– wymagających pozwolenia na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza, pozwolenia zintegrowanego albo zgłoszenia, o którym mowa w art. 152 ust. 1 ustawy, zwanych dalej „źródłami”.

2. Ciągłe pomiary emisji do powietrza prowadzi się dla źródła o nominalnej mocy cieplnej nie mniejszej niż 100 MW, ustalonej z uwzględnieniem zasad łączenia, o których mowa w art. 157a ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy.

3. Dla źródła, o którym mowa w ust. 2, ciągłe pomiary emisji nie są wymagane, jeżeli czas użytkowania źródła nie przekroczy 10 000 godzin.

4. Okresowe pomiary emisji do powietrza prowadzi się dla źródła, dla którego nie jest wymagane prowadzenie ciągłych pomiarów.

5. Dla źródła, o którym mowa w ust. 2, pomiary w zakresie:

1) pyłu, jeżeli źródło jest opalane wyłącznie gazem ziemnym,

2) dwutlenku siarki, jeżeli źródło jest opalane wyłącznie:

a) gazem ziemnym albo

b) olejem opałowym o znanej zawartości siarki, jeżeli brak jest urządzeń do ograniczania wielkości emisji siarki, albo

c) biomasą, jeżeli prowadzący instalację udowodni, że emisja dwutlenku siarki ze źródła nie jest wyższa od standardów emisyjnych określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 146 ust. 3 pkt 3 ustawy

– prowadzi się okresowo, natomiast w zakresie innych substancji prowadzi się ciągłe pomiary.

6. Okresowe pomiary emisji do powietrza prowadzi się:

1) dla źródła wymagającego pozwolenia na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza albo pozwolenia zintegrowanego, z zastrzeżeniem pkt 3 i 4, co najmniej dwa razy w roku, raz w sezonie zimowym (październik–marzec) oraz raz w sezonie letnim (kwiecień–wrzesień), z tym że w przypadku źródła pracującego sezonowo w okresie nieprzekraczającym sześciu miesięcy, pomiary emisji do powietrza prowadzi się raz w roku w okresie pracy źródła;

2) dla źródła wymagającego zgłoszenia, o którym mowa w art. 152 ust. 1 ustawy, którego nominalna moc cieplna jest nie mniejsza niż 1 MW, z zastrzeżeniem pkt 3, co najmniej raz na trzy lata;

3) dla źródła wymagającego pozwolenia na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza, pozwolenia zintegrowanego albo zgłoszenia, o którym mowa w art. 152 ust. 1 ustawy, o nominalnej mocy cieplnej nie mniejszej niż 1 MW i nie większej niż 20 MW, ustalonej z uwzględnieniem zasad łączenia, o których mowa w art. 157a ust. 2 ustawy, jeżeli jest to źródło oddane do użytkowania:

a) przed dniem 20 grudnia 2018 r., a w przypadku gdy pozwolenie na budowę źródła zostało wydane przed dniem 19 grudnia 2017 r. – oddane do użytkowania nie później niż w dniu 20 grudnia 2018 r., którego czas użytkowania liczony jako średnia krocząca z pięciu lat wynosi nie więcej niż 500 godzin w ciągu roku, a jeżeli jest to źródło służące wyłącznie do wytwarzania ciepła w razie wystąpienia nadzwyczajnie niskich temperatur, nie więcej niż 1000 godzin w ciągu roku,

b) po dniu 19 grudnia 2018 r., a w przypadku gdy pozwolenie na budowę źródła zostało wydane po dniu 18 grudnia 2017 r. – oddane do użytkowania po dniu 20 grudnia 2018 r., którego czas użytkowania liczony jako średnia krocząca z trzech lat wynosi nie więcej niż 500 godzin w ciągu roku

– co najmniej każdorazowo po upływie trzykrotności określonego dla tego źródła średniego rocznego czasu użytkowania, ale nie rzadziej niż raz na pięć lat;

4) dla źródła wymagającego pozwolenia na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza albo pozwolenia zintegrowanego, o nominalnej mocy cieplnej większej niż 20 MW i mniejszej niż 50 MW, ustalonej z uwzględnieniem zasad łączenia, o których mowa w art. 157a ust. 2 ustawy, jeżeli jest to źródło oddane do użytkowania:

a) przed dniem 20 grudnia 2018 r., a w przypadku gdy pozwolenie na budowę źródła zostało wydane przed dniem 19 grudnia 2017 r. – oddane do użytkowania nie później niż w dniu 20 grudnia 2018 r., którego czas użytkowania liczony jako średnia krocząca z pięciu lat wynosi nie więcej niż 500 godzin w ciągu roku, a jeżeli jest to źródło służące wyłącznie do wytwarzania ciepła w razie wystąpienia nadzwyczajnie niskich temperatur, nie więcej niż 1000 godzin w ciągu roku,

b) po dniu 19 grudnia 2018 r., a w przypadku gdy pozwolenie na budowę źródła zostało wydane po dniu 18 grudnia 2017 r. – oddane do użytkowania po dniu 20 grudnia 2018 r., którego czas użytkowania liczony jako średnia krocząca z trzech lat wynosi nie więcej niż 500 godzin w ciągu roku

– co najmniej każdorazowo po upływie określonego dla tego źródła średniego rocznego czasu użytkowania, ale nie rzadziej niż raz na pięć lat.

7. Pomiary emisji rtęci do powietrza prowadzi się dla źródła o nominalnej mocy cieplnej nie mniejszej niż 50 MW, opalanego węglem kamiennym lub brunatnym, okresowo, co najmniej raz w roku.

8. W przypadku źródła, do którego stosuje się zasady łączenia, o których mowa w art. 157a ust. 2 ustawy:

1) nominalnej mocy cieplnej źródła odpowiada całkowita nominalna moc cieplna tego źródła;

2) pomiary obejmują emisję ze wszystkich części źródła pracujących w danym sezonie lub okresie.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2018.06.13 do 2019.11.20

[Ciągłe lub okresowe pomiary emisji do powietrza - źródła spalania ] 1. Ciągłe lub okresowe pomiary emisji do powietrza prowadzi się dla następujących źródeł spalania paliw:

1) określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 146 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska, zwanej dalej „ustawą”, w tym turbin gazowych, bez względu na datę wydania decyzji o pozwoleniu na budowę lub oddania turbiny do użytkowania,

2) [1] silników Diesla o nominalnej mocy cieplnej nie mniejszej niż 1 MW,

3) kotłów odzysknicowych w instalacjach do produkcji masy celulozowej

– wymagających pozwolenia na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza, pozwolenia zintegrowanego albo zgłoszenia, o którym mowa w art. 152 ust. 1 ustawy, zwanych dalej „źródłami”. [2]

2. [3] Ciągłe pomiary emisji do powietrza prowadzi się dla źródła o nominalnej mocy cieplnej nie mniejszej niż 100 MW, ustalonej z uwzględnieniem zasad łączenia, o których mowa w art. 157a ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy.

3. Dla źródła, o którym mowa w ust. 2, ciągłe pomiary emisji nie są wymagane, jeżeli czas użytkowania źródła nie przekroczy 10 000 godzin.

4. Okresowe pomiary emisji do powietrza prowadzi się dla źródła, dla którego nie jest wymagane prowadzenie ciągłych pomiarów.

5. Dla źródła, o którym mowa w ust. 2, pomiary w zakresie:

1) pyłu, jeżeli źródło jest opalane wyłącznie gazem ziemnym,

2) dwutlenku siarki, jeżeli źródło jest opalane wyłącznie:

a) gazem ziemnym albo

b) olejem opałowym o znanej zawartości siarki, jeżeli brak jest urządzeń do ograniczania wielkości emisji siarki, albo

c) biomasą, jeżeli prowadzący instalację udowodni, że emisja dwutlenku siarki ze źródła nie jest wyższa od standardów emisyjnych określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 146 ust. 3 pkt 3 ustawy

– prowadzi się okresowo, natomiast w zakresie innych substancji prowadzi się ciągłe pomiary.

6. [4] Okresowe pomiary emisji do powietrza prowadzi się:

1) dla źródła wymagającego pozwolenia na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza albo pozwolenia zintegrowanego, z zastrzeżeniem pkt 3 i 4, co najmniej dwa razy w roku, raz w sezonie zimowym (październik–marzec) oraz raz w sezonie letnim (kwiecień–wrzesień), z tym że w przypadku źródła pracującego sezonowo w okresie nieprzekraczającym sześciu miesięcy, pomiary emisji do powietrza prowadzi się raz w roku w okresie pracy źródła;

2) dla źródła wymagającego zgłoszenia, o którym mowa w art. 152 ust. 1 ustawy, którego nominalna moc cieplna jest nie mniejsza niż 1 MW, z zastrzeżeniem pkt 3, co najmniej raz na trzy lata;

3) dla źródła wymagającego pozwolenia na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza, pozwolenia zintegrowanego albo zgłoszenia, o którym mowa w art. 152 ust. 1 ustawy, o nominalnej mocy cieplnej nie mniejszej niż 1 MW i nie większej niż 20 MW, ustalonej z uwzględnieniem zasad łączenia, o których mowa w art. 157a ust. 2 ustawy, jeżeli jest to źródło oddane do użytkowania:

a) przed dniem 20 grudnia 2018 r., a w przypadku gdy pozwolenie na budowę źródła zostało wydane przed dniem 19 grudnia 2017 r. – oddane do użytkowania nie później niż w dniu 20 grudnia 2018 r., którego czas użytkowania liczony jako średnia krocząca z pięciu lat wynosi nie więcej niż 500 godzin w ciągu roku, a jeżeli jest to źródło służące wyłącznie do wytwarzania ciepła w razie wystąpienia nadzwyczajnie niskich temperatur, nie więcej niż 1000 godzin w ciągu roku,

b) po dniu 19 grudnia 2018 r., a w przypadku gdy pozwolenie na budowę źródła zostało wydane po dniu 18 grudnia 2017 r. – oddane do użytkowania po dniu 20 grudnia 2018 r., którego czas użytkowania liczony jako średnia krocząca z trzech lat wynosi nie więcej niż 500 godzin w ciągu roku

– co najmniej każdorazowo po upływie trzykrotności określonego dla tego źródła średniego rocznego czasu użytkowania, ale nie rzadziej niż raz na pięć lat;

4) dla źródła wymagającego pozwolenia na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza albo pozwolenia zintegrowanego, o nominalnej mocy cieplnej większej niż 20 MW i mniejszej niż 50 MW, ustalonej z uwzględnieniem zasad łączenia, o których mowa w art. 157a ust. 2 ustawy, jeżeli jest to źródło oddane do użytkowania:

a) przed dniem 20 grudnia 2018 r., a w przypadku gdy pozwolenie na budowę źródła zostało wydane przed dniem 19 grudnia 2017 r. – oddane do użytkowania nie później niż w dniu 20 grudnia 2018 r., którego czas użytkowania liczony jako średnia krocząca z pięciu lat wynosi nie więcej niż 500 godzin w ciągu roku, a jeżeli jest to źródło służące wyłącznie do wytwarzania ciepła w razie wystąpienia nadzwyczajnie niskich temperatur, nie więcej niż 1000 godzin w ciągu roku,

b) po dniu 19 grudnia 2018 r., a w przypadku gdy pozwolenie na budowę źródła zostało wydane po dniu 18 grudnia 2017 r. – oddane do użytkowania po dniu 20 grudnia 2018 r., którego czas użytkowania liczony jako średnia krocząca z trzech lat wynosi nie więcej niż 500 godzin w ciągu roku

– co najmniej każdorazowo po upływie określonego dla tego źródła średniego rocznego czasu użytkowania, ale nie rzadziej niż raz na pięć lat.

7. Pomiary emisji rtęci do powietrza prowadzi się dla źródła o nominalnej mocy cieplnej nie mniejszej niż 50 MW, opalanego węglem kamiennym lub brunatnym, okresowo, co najmniej raz w roku.

8. [5] W przypadku źródła, do którego stosuje się zasady łączenia, o których mowa w art. 157a ust. 2 ustawy:

1) nominalnej mocy cieplnej źródła odpowiada całkowita nominalna moc cieplna tego źródła;

2) pomiary obejmują emisję ze wszystkich części źródła pracujących w danym sezonie lub okresie.

[1] § 2 ust. 1 pkt 2 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 1 lit. a) rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 22 maja 2018 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie wymagań w zakresie prowadzenia pomiarów wielkości emisji oraz pomiarów ilości pobieranej wody (Dz.U. poz. 1022). Zmiana weszła w życie 13 czerwca 2018 r.

[2] § 2 ust. 1 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 1 lit. b) rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 22 maja 2018 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie wymagań w zakresie prowadzenia pomiarów wielkości emisji oraz pomiarów ilości pobieranej wody (Dz.U. poz. 1022). Zmiana weszła w życie 13 czerwca 2018 r.

[3] § 2 ust. 2 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 22 maja 2018 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie wymagań w zakresie prowadzenia pomiarów wielkości emisji oraz pomiarów ilości pobieranej wody (Dz.U. poz. 1022). Zmiana weszła w życie 13 czerwca 2018 r.

[4] § 2 ust. 6 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 22 maja 2018 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie wymagań w zakresie prowadzenia pomiarów wielkości emisji oraz pomiarów ilości pobieranej wody (Dz.U. poz. 1022). Zmiana weszła w życie 13 czerwca 2018 r.

[5] § 2 ust. 8 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 22 maja 2018 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie wymagań w zakresie prowadzenia pomiarów wielkości emisji oraz pomiarów ilości pobieranej wody (Dz.U. poz. 1022). Zmiana weszła w życie 13 czerwca 2018 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2014.11.22 do 2018.06.12

[Ciągłe lub okresowe pomiary emisji do powietrza - źródła spalania ] 1. Ciągłe lub okresowe pomiary emisji do powietrza prowadzi się dla następujących źródeł spalania paliw:

1) określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 146 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska, zwanej dalej „ustawą”, w tym turbin gazowych, bez względu na datę wydania decyzji o pozwoleniu na budowę lub oddania turbiny do użytkowania,

2) silników Diesla,

3) kotłów odzysknicowych w instalacjach do produkcji masy celulozowej

– wymagających pozwolenia na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza albo pozwolenia zintegrowanego, zwanych dalej „źródłami”.

2. Ciągłe pomiary emisji do powietrza prowadzi się dla źródła o nominalnej mocy cieplnej nie mniejszej niż 100 MW.

3. Dla źródła, o którym mowa w ust. 2, ciągłe pomiary emisji nie są wymagane, jeżeli czas użytkowania źródła nie przekroczy 10 000 godzin.

4. Okresowe pomiary emisji do powietrza prowadzi się dla źródła, dla którego nie jest wymagane prowadzenie ciągłych pomiarów.

5. Dla źródła, o którym mowa w ust. 2, pomiary w zakresie:

1) pyłu, jeżeli źródło jest opalane wyłącznie gazem ziemnym,

2) dwutlenku siarki, jeżeli źródło jest opalane wyłącznie:

a) gazem ziemnym albo

b) olejem opałowym o znanej zawartości siarki, jeżeli brak jest urządzeń do ograniczania wielkości emisji siarki, albo

c) biomasą, jeżeli prowadzący instalację udowodni, że emisja dwutlenku siarki ze źródła nie jest wyższa od standardów emisyjnych określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 146 ust. 3 pkt 3 ustawy

– prowadzi się okresowo, natomiast w zakresie innych substancji prowadzi się ciągłe pomiary.

6. Okresowe pomiary emisji do powietrza prowadzi się dwa razy w roku – raz w sezonie zimowym (październik–marzec) i raz w sezonie letnim (kwiecień–wrzesień), z tym że w przypadku źródła pracującego sezonowo w okresie nieprzekraczającym sześciu miesięcy, pomiary emisji do powietrza prowadzi się raz w roku w okresie pracy źródła. W przypadku źródła, do którego stosuje się pierwszą lub drugą zasadę łączenia, o których mowa w art. 157a ust. 2 ustawy, pomiary powinny obejmować emisję ze wszystkich części źródła pracujących w danym sezonie lub okresie.

7. Pomiary emisji rtęci do powietrza prowadzi się dla źródła o nominalnej mocy cieplnej nie mniejszej niż 50 MW, opalanego węglem kamiennym lub brunatnym, okresowo, co najmniej raz w roku.

8. W przypadku źródła, do którego stosuje się pierwszą lub drugą zasadę łączenia, o których mowa w art. 157a ust. 2 ustawy, nominalnej mocy cieplnej źródła odpowiada całkowita nominalna moc cieplna tego źródła.