Wersja obowiązująca od 2019.07.17     (Dz.U.2019.1326 tekst jednolity)

Rozdział 2

Nabywanie i utrata prawa do wykonywania zawodu tłumacza przysięgłego

Art. 2. [Wymogi dotyczące osoby tłumacza] 1. Tłumaczem przysięgłym może być osoba fizyczna, która:

1) ma obywatelstwo polskie albo obywatelstwo jednego z państw członkowskich Unii Europejskiej, państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, obywatelstwo Konfederacji Szwajcarskiej albo obywatelstwo innego państwa, jeżeli na podstawie i zasadach określonych w przepisach prawa Unii Europejskiej przysługuje jej prawo podjęcia zatrudnienia lub samozatrudnienia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub, na zasadach wzajemności, obywatelstwo innego państwa;

2) zna język polski;

3) ma pełną zdolność do czynności prawnych;

4) nie była karana za przestępstwo umyślne, przestępstwo skarbowe lub za nieumyślne przestępstwo przeciwko bezpieczeństwu obrotu gospodarczego;

5) ukończyła studia wyższe;

6) złożyła z wynikiem pozytywnym egzamin z umiejętności tłumaczenia z języka polskiego na język obcy oraz z języka obcego na język polski, zwany dalej „egzaminem na tłumacza przysięgłego”.

2. Znajomość języka polskiego potwierdza zdanie egzaminu na tłumacza przysięgłego.

3. Minister Sprawiedliwości może, w drodze decyzji, zwolnić kandydata na tłumacza przysięgłego z wymogu posiadania wykształcenia określonego w ust. 1 pkt 5, w szczególności gdy liczba tłumaczy przysięgłych określonego języka jest niewystarczająca dla ochrony interesu społecznego i potrzeb wymiaru sprawiedliwości. Zwolnienie następuje na wniosek kandydata na tłumacza przysięgłego złożony nie później niż 30 dni przed datą egzaminu.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2017.08.07 do 2019.07.16     (Dz.U.2017.1505 tekst jednolity)

Rozdział 2

Nabywanie i utrata prawa do wykonywania zawodu tłumacza przysięgłego

Art. 2. [Wymogi dotyczące osoby tłumacza] 1. Tłumaczem przysięgłym może być osoba fizyczna, która:

1) ma obywatelstwo polskie albo obywatelstwo jednego z państw członkowskich Unii Europejskiej, państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, obywatelstwo Konfederacji Szwajcarskiej albo obywatelstwo innego państwa, jeżeli na podstawie i zasadach określonych w przepisach prawa Unii Europejskiej przysługuje jej prawo podjęcia zatrudnienia lub samozatrudnienia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub, na zasadach wzajemności, obywatelstwo innego państwa;

2) zna język polski;

3) ma pełną zdolność do czynności prawnych;

4) nie była karana za przestępstwo umyślne, przestępstwo skarbowe lub za nieumyślne przestępstwo przeciwko bezpieczeństwu obrotu gospodarczego;

5) ukończyła studia wyższe;

6) złożyła z wynikiem pozytywnym egzamin z umiejętności tłumaczenia z języka polskiego na język obcy oraz z języka obcego na język polski, zwany dalej „egzaminem na tłumacza przysięgłego”.

2. Znajomość języka polskiego potwierdza zdanie egzaminu na tłumacza przysięgłego.

3. Minister Sprawiedliwości może, w drodze decyzji, zwolnić kandydata na tłumacza przysięgłego z wymogu posiadania wykształcenia określonego w ust. 1 pkt 5, w szczególności gdy liczba tłumaczy przysięgłych określonego języka jest niewystarczająca dla ochrony interesu społecznego i potrzeb wymiaru sprawiedliwości. Zwolnienie następuje na wniosek kandydata na tłumacza przysięgłego złożony nie później niż 30 dni przed datą egzaminu.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2016.08.12 do 2017.08.06     (Dz.U.2016.1222 tekst jednolity)

Rozdział 2

Nabywanie i utrata prawa do wykonywania zawodu tłumacza przysięgłego

Art. 2. [Wymogi dotyczące osoby tłumacza ] 1. Tłumaczem przysięgłym może być osoba fizyczna, która:

1) ma obywatelstwo polskie albo obywatelstwo jednego z państw członkowskich Unii Europejskiej, państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, obywatelstwo Konfederacji Szwajcarskiej albo obywatelstwo innego państwa, jeżeli na podstawie i zasadach określonych w przepisach prawa Unii Europejskiej przysługuje jej prawo podjęcia zatrudnienia lub samozatrudnienia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub, na zasadach wzajemności, obywatelstwo innego państwa;

2) zna język polski;

3) ma pełną zdolność do czynności prawnych;

4) nie była karana za przestępstwo umyślne, przestępstwo skarbowe lub za nieumyślne przestępstwo przeciwko bezpieczeństwu obrotu gospodarczego;

5) ukończyła studia wyższe;

6) złożyła z wynikiem pozytywnym egzamin z umiejętności tłumaczenia z języka polskiego na język obcy oraz z języka obcego na język polski, zwany dalej „egzaminem na tłumacza przysięgłego”.

2. Znajomość języka polskiego potwierdza zdanie egzaminu na tłumacza przysięgłego.

3. Minister Sprawiedliwości może, w drodze decyzji, zwolnić kandydata na tłumacza przysięgłego z wymogu posiadania wykształcenia określonego w ust. 1 pkt 5, w szczególności gdy liczba tłumaczy przysięgłych określonego języka jest niewystarczająca dla ochrony interesu społecznego i potrzeb wymiaru sprawiedliwości. Zwolnienie następuje na wniosek kandydata na tłumacza przysięgłego złożony nie później niż 30 dni przed datą egzaminu.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2015.11.30 do 2016.08.11

Rozdział 2

Nabywanie i utrata prawa do wykonywania zawodu tłumacza przysięgłego

Art. 2. [Wymogi dotyczące osoby tłumacza ] 1. [1] Tłumaczem przysięgłym może być osoba fizyczna, która:

1) ma obywatelstwo polskie albo obywatelstwo jednego z państw członkowskich Unii Europejskiej, państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, obywatelstwo Konfederacji Szwajcarskiej albo obywatelstwo innego państwa, jeżeli na podstawie i zasadach określonych w przepisach prawa Unii Europejskiej przysługuje jej prawo podjęcia zatrudnienia lub samozatrudnienia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub, na zasadach wzajemności, obywatelstwo innego państwa;

2) zna język polski;

3) ma pełną zdolność do czynności prawnych;

4) nie była karana za przestępstwo umyślne, przestępstwo skarbowe lub za nieumyślne przestępstwo przeciwko bezpieczeństwu obrotu gospodarczego;

5) ukończyła studia wyższe;

6) złożyła z wynikiem pozytywnym egzamin z umiejętności tłumaczenia z języka polskiego na język obcy oraz z języka obcego na język polski, zwany dalej „egzaminem na tłumacza przysięgłego”.

2. Znajomość języka polskiego potwierdza zdanie egzaminu na tłumacza przysięgłego.

3. [2] Minister Sprawiedliwości może, w drodze decyzji, zwolnić kandydata na tłumacza przysięgłego z wymogu posiadania wykształcenia określonego w ust. 1 pkt 5, w szczególności gdy liczba tłumaczy przysięgłych określonego języka jest niewystarczająca dla ochrony interesu społecznego i potrzeb wymiaru sprawiedliwości. Zwolnienie następuje na wniosek kandydata na tłumacza przysięgłego złożony nie później niż 30 dni przed datą egzaminu.

[1] Art. 2 ust. 1 w brzmieniu ustalonym przez art. 14 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 5 sierpnia 2015 r. o zmianie ustaw regulujących warunki dostępu do wykonywania niektórych zawodów (Dz.U. poz. 1505). Zmiana weszła w życie 30 listopada 2015 r.

[2] Art. 2 ust. 3 dodany przez art. 14 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 5 sierpnia 2015 r. o zmianie ustaw regulujących warunki dostępu do wykonywania niektórych zawodów (Dz.U. poz. 1505). Zmiana weszła w życie 30 listopada 2015 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2015.04.07 do 2015.11.29     (Dz.U.2015.487 tekst jednolity)

Rozdział 2

Nabywanie i utrata prawa do wykonywania zawodu tłumacza przysięgłego

Art. 2. [Wymogi dotyczące osoby tłumacza] 1. Tłumaczem przysięgłym może być osoba fizyczna, która:

1) ma obywatelstwo polskie albo obywatelstwo jednego z państw członkowskich Unii Europejskiej, państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, Konfederacji Szwajcarskiej lub, na zasadach wzajemności, obywatelstwo innego państwa;

2) zna język polski;

3) ma pełną zdolność do czynności prawnych;

4) nie była karana za przestępstwo umyślne, przestępstwo skarbowe lub za nieumyślne przestępstwo przeciwko bezpieczeństwu obrotu gospodarczego;

5) ukończyła wyższe studia i uzyskała tytuł magistra lub równorzędny w państwie, o którym mowa w pkt 1;

6) złożyła z wynikiem pozytywnym egzamin z umiejętności tłumaczenia z języka polskiego na język obcy oraz z języka obcego na język polski, zwany dalej „egzaminem na tłumacza przysięgłego”.

2. Znajomość języka polskiego potwierdza zdanie egzaminu na tłumacza przysięgłego.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2011.07.01 do 2015.04.06

Rozdział 2

Nabywanie i utrata prawa do wykonywania zawodu tłumacza przysięgłego

Art. 2. [Wymogi dotyczące osoby tłumacza] 1. Tłumaczem przysięgłym może być osoba fizyczna, która:

1) [1] ma obywatelstwo polskie albo obywatelstwo jednego z państw członkowskich Unii Europejskiej, państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, Konfederacji Szwajcarskiej lub, na zasadach wzajemności, obywatelstwo innego państwa;

2) zna język polski;

3) ma pełną zdolność do czynności prawnych;

4) nie była karana za przestępstwo umyślne, przestępstwo skarbowe lub za nieumyślne przestępstwo przeciwko bezpieczeństwu obrotu gospodarczego;

5) [2] ukończyła wyższe studia i uzyskała tytuł magistra lub równorzędny w państwie, o którym mowa w pkt 1;

6) złożyła z wynikiem pozytywnym egzamin z umiejętności tłumaczenia z języka polskiego na język obcy oraz z języka obcego na język polski, zwany dalej „egzaminem na tłumacza przysięgłego".

2. Znajomość języka polskiego potwierdza zdanie egzaminu na tłumacza przysięgłego.

[1] Art. 2 ust. 1 pkt 1 w brzmieniu ustalonym przez art. 67 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 25 marca 2011 r. o ograniczaniu barier administracyjnych dla obywateli i przedsiębiorców (Dz.U. Nr 106, poz. 622). Zmiana weszła w życie 1 lipca 2011 r.

[2] Art. 2 ust. 1 pkt 5 w brzmieniu ustalonym przez art. 67 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 25 marca 2011 r. o ograniczaniu barier administracyjnych dla obywateli i przedsiębiorców (Dz.U. Nr 106, poz. 622). Zmiana weszła w życie 1 lipca 2011 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2005.01.27 do 2011.06.30

Rozdział 2

Nabywanie i utrata prawa do wykonywania zawodu tłumacza przysięgłego

Art. 2.  1. Tłumaczem przysięgłym może być osoba fizyczna, która:

1) ma obywatelstwo polskie albo obywatelstwo jednego z państw członkowskich Unii Europejskiej, państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub, na zasadach wzajemności, obywatelstwo innego państwa;

2) zna język polski;

3) ma pełną zdolność do czynności prawnych;

4) nie była karana za przestępstwo umyślne, przestępstwo skarbowe lub za nieumyślne przestępstwo przeciwko bezpieczeństwu obrotu gospodarczego;

5) ukończyła magisterskie studia wyższe na kierunku filologia lub ukończyła magisterskie studia wyższe na innym kierunku i studia podyplomowe w zakresie tłumaczenia, odpowiednie dla danego języka;

6) złożyła z wynikiem pozytywnym egzamin z umiejętności tłumaczenia z języka polskiego na język obcy oraz z języka obcego na język polski, zwany dalej „egzaminem na tłumacza przysięgłego".

2. Znajomość języka polskiego potwierdza zdanie egzaminu na tłumacza przysięgłego.