Art. 2. [Definicje] 1. Użyte w ustawie określenia oznaczają:

1) przywóz – dopuszczenie do obrotu zwierząt lub produktów, a także zamiar dopuszczenia do obrotu w rozumieniu przepisów prawa celnego;

2) przewóz – tranzyt w rozumieniu przepisów prawa celnego;

3) weterynaryjna kontrola graniczna – kontrolę przeprowadzaną przez urzędowego lekarza weterynarii w granicznym posterunku kontroli, polegającą w szczególności na kontroli dokumentów, kontroli tożsamości i kontroli fizycznej;

4) graniczny posterunek kontroli – wyznaczony i zatwierdzony posterunek, w którym jest przeprowadzana weterynaryjna kontrola graniczna zwierząt lub produktów wprowadzanych z państw trzecich, umieszczony na obszarze celnym, w pobliżu granicy państwa;

5) kontrola dokumentów – sprawdzanie świadectw weterynaryjnych lub innych dokumentów towarzyszących przesyłce zwierząt lub przesyłce produktów;

6) kontrola tożsamości – sprawdzanie wzrokowe i potwierdzanie zgodności świadectw weterynaryjnych lub dokumentów towarzyszących przesyłce z tą przesyłką lub sprawdzanie i potwierdzanie umieszczenia i zgodności oznaczeń znajdujących się na zwierzętach lub produktach z treścią świadectw weterynaryjnych lub dokumentów towarzyszących przesyłce;

7) kontrola fizyczna zwierząt – sprawdzanie zwierząt obejmujące pobieranie próbek od zwierząt i przeprowadzanie badań laboratoryjnych tych próbek, a jeżeli jest to wymagane – dokonywanie dodatkowych czynności kontrolnych podczas kwarantanny;

8) kontrola fizyczna produktów – sprawdzanie produktów obejmujące w szczególności kontrolę opakowania i temperatury, a także pobieranie próbek i przeprowadzanie badań laboratoryjnych;

9) produkty – produkty:

a) w rozumieniu przepisów o kontroli weterynaryjnej w handlu,

b) określone w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1069/2009 z dnia 21 października 2009 r. określającym przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, i uchylającym rozporządzenie (WE) nr 1774/2002 (rozporządzenie o produktach ubocznych pochodzenia zwierzęcego) (Dz. Urz. UE L 300 z 14.11.2009, str. 1, z późn. zm.),

c) pozyskane od zwierząt lub ze zwierząt oraz produkty pozyskane z takich produktów, przeznaczone do spożycia przez ludzi, a także żywe zwierzęta przeznaczone bezpośrednio do spożycia przez ludzi,

d) określone w rozporządzeniu (WE) nr 854/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiającym szczególne przepisy dotyczące organizacji urzędowych kontroli w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi (Dz. Urz. UE L 139 z 30.04.2004, str. 206)

– oraz słomę i siano;

10) przesyłka zwierząt – określoną liczbę zwierząt tego samego gatunku, objętych tym samym świadectwem weterynaryjnym lub innym dokumentem, transportowanych jednym środkiem transportu oraz pochodzących z jednego państwa trzeciego lub jego części;

11) przesyłka produktów – określoną liczbę lub ilość produktów tego samego rodzaju, objętych tym samym świadectwem weterynaryjnym lub innym dokumentem, transportowanych jednym środkiem transportu oraz pochodzących z jednego państwa trzeciego lub jego części;

11a) osobista przesyłka produktów pochodzenia zwierzęcego – przesyłkę, o której mowa w art. 1 ust. 1 rozporządzenia nr 206/2009;

12) wymagania przywozowe – wymagania weterynaryjne dotyczące zwierząt lub produktów przywożonych z państw trzecich określone w przepisach o wymaganiach przywozowych Unii Europejskiej;

13) osoba odpowiedzialna za przesyłkę – osobę fizyczną, osobę prawną albo inną jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, która zgodnie z przepisami rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiającego unijny kodeks celny (Dz. Urz. UE L 269 z 10.10.2013, str. 1, z późn. zm.) odpowiada za przesyłkę, we wszystkich przypadkach przewidzianych w tych przepisach, a także przedstawiciela takich osób w rozumieniu art. 18 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiającego unijny kodeks celny, jeżeli nałożono na niego taką odpowiedzialność, w zakresie czynności kontrolnych przewidzianych niniejszą ustawą;

14) właściwa władza – organ centralny państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa trzeciego uprawniony do przeprowadzania weterynaryjnej kontroli lub organ, któremu takie kompetencje zostały powierzone;

15) urzędowy lekarz weterynarii – lekarz weterynarii wyznaczony przez właściwą władzę;

16) procedura celna – procedurę celną, którą obejmowana jest przesyłka zwierząt lub przesyłka produktów w rozumieniu przepisów rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiającego unijny kodeks celny;

17) państwo trzecie – terytorium niewymienione w załączniku do ustawy.

2. Na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej właściwą władzą są minister właściwy do spraw rolnictwa i Główny Lekarz Weterynarii.

3. Na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej urzędowymi lekarzami weterynarii są:

1) powiatowy lekarz weterynarii;

2) graniczny lekarz weterynarii – w przypadku urzędowego lekarza weterynarii w granicznym posterunku kontroli.

4. Urzędowy lekarz weterynarii wykonuje zadania właściwego organu w zakresie przeprowadzania urzędowej kontroli produktów, o których mowa w art. 1 pkt 1, w sposób określony w rozporządzeniu nr 882/2004 lub w przepisach Unii Europejskiej wydanych w trybie tego rozporządzenia.

5. Na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej właściwy miejscowo wojewoda jest organem właściwym do informowania podróżnych na przejściach granicznych o wymaganiach dotyczących wprowadzania na terytorium Unii Europejskiej osobistych przesyłek produktów pochodzenia zwierzęcego.

6. Na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej organ celny albo organ administracji rządowej upoważniony do wykonywania niektórych zadań organów celnych zgodnie z przepisami prawa celnego jest właściwym organem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 oraz art. 6 rozporządzenia nr 206/2009.

Art. 2. [Definicje] 1. Użyte w ustawie określenia oznaczają:

1) przywóz – dopuszczenie do obrotu zwierząt lub produktów, a także zamiar dopuszczenia do obrotu w rozumieniu przepisów prawa celnego;

2) przewóz – tranzyt w rozumieniu przepisów prawa celnego;

3) weterynaryjna kontrola graniczna – kontrolę przeprowadzaną przez urzędowego lekarza weterynarii w granicznym posterunku kontroli, polegającą w szczególności na kontroli dokumentów, kontroli tożsamości i kontroli fizycznej;

4) graniczny posterunek kontroli – wyznaczony i zatwierdzony posterunek, w którym jest przeprowadzana weterynaryjna kontrola graniczna zwierząt lub produktów wprowadzanych z państw trzecich, umieszczony na obszarze celnym, w pobliżu granicy państwa;

5) kontrola dokumentów – sprawdzanie świadectw weterynaryjnych lub innych dokumentów towarzyszących przesyłce zwierząt lub przesyłce produktów;

6) kontrola tożsamości – sprawdzanie wzrokowe i potwierdzanie zgodności świadectw weterynaryjnych lub dokumentów towarzyszących przesyłce z tą przesyłką lub sprawdzanie i potwierdzanie umieszczenia i zgodności oznaczeń znajdujących się na zwierzętach lub produktach z treścią świadectw weterynaryjnych lub dokumentów towarzyszących przesyłce;

7) kontrola fizyczna zwierząt – sprawdzanie zwierząt obejmujące pobieranie próbek od zwierząt i przeprowadzanie badań laboratoryjnych tych próbek, a jeżeli jest to wymagane – dokonywanie dodatkowych czynności kontrolnych podczas kwarantanny;

8) kontrola fizyczna produktów – sprawdzanie produktów obejmujące w szczególności kontrolę opakowania i temperatury, a także pobieranie próbek i przeprowadzanie badań laboratoryjnych;

9) produkty – produkty:

a) w rozumieniu przepisów o kontroli weterynaryjnej w handlu,

b) określone w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1069/2009 z dnia 21 października 2009 r. określającym przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, i uchylającym rozporządzenie (WE) nr 1774/2002 (rozporządzenie o produktach ubocznych pochodzenia zwierzęcego) (Dz. Urz. UE L 300 z 14.11.2009, str. 1, z późn. zm.),

c) pozyskane od zwierząt lub ze zwierząt oraz produkty pozyskane z takich produktów, przeznaczone do spożycia przez ludzi, a także żywe zwierzęta przeznaczone bezpośrednio do spożycia przez ludzi,

d) określone w rozporządzeniu (WE) nr 854/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiającym szczególne przepisy dotyczące organizacji urzędowych kontroli w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi (Dz. Urz. UE L 139 z 30.04.2004, str. 206)

– oraz słomę i siano;

10) przesyłka zwierząt – określoną liczbę zwierząt tego samego gatunku, objętych tym samym świadectwem weterynaryjnym lub innym dokumentem, transportowanych jednym środkiem transportu oraz pochodzących z jednego państwa trzeciego lub jego części;

11) przesyłka produktów – określoną liczbę lub ilość produktów tego samego rodzaju, objętych tym samym świadectwem weterynaryjnym lub innym dokumentem, transportowanych jednym środkiem transportu oraz pochodzących z jednego państwa trzeciego lub jego części;

11a) osobista przesyłka produktów pochodzenia zwierzęcego – przesyłkę, o której mowa w art. 1 ust. 1 rozporządzenia nr 206/2009;

12) wymagania przywozowe – wymagania weterynaryjne dotyczące zwierząt lub produktów przywożonych z państw trzecich określone w przepisach o wymaganiach przywozowych Unii Europejskiej;

13) osoba odpowiedzialna za przesyłkę – osobę fizyczną, osobę prawną albo inną jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, która zgodnie z przepisami rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiającego unijny kodeks celny (Dz. Urz. UE L 269 z 10.10.2013, str. 1, z późn. zm.) odpowiada za przesyłkę, we wszystkich przypadkach przewidzianych w tych przepisach, a także przedstawiciela takich osób w rozumieniu art. 18 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiającego unijny kodeks celny, jeżeli nałożono na niego taką odpowiedzialność, w zakresie czynności kontrolnych przewidzianych niniejszą ustawą;

14) właściwa władza – organ centralny państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa trzeciego uprawniony do przeprowadzania weterynaryjnej kontroli lub organ, któremu takie kompetencje zostały powierzone;

15) urzędowy lekarz weterynarii – lekarz weterynarii wyznaczony przez właściwą władzę;

16) procedura celna – procedurę celną, którą obejmowana jest przesyłka zwierząt lub przesyłka produktów w rozumieniu przepisów rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiającego unijny kodeks celny;

17) państwo trzecie – terytorium niewymienione w załączniku do ustawy.

2. Na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej właściwą władzą są minister właściwy do spraw rolnictwa i Główny Lekarz Weterynarii.

3. Na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej urzędowymi lekarzami weterynarii są:

1) powiatowy lekarz weterynarii;

2) graniczny lekarz weterynarii – w przypadku urzędowego lekarza weterynarii w granicznym posterunku kontroli.

4. Urzędowy lekarz weterynarii wykonuje zadania właściwego organu w zakresie przeprowadzania urzędowej kontroli produktów, o których mowa w art. 1 pkt 1, w sposób określony w rozporządzeniu nr 882/2004 lub w przepisach Unii Europejskiej wydanych w trybie tego rozporządzenia.

5. Na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej właściwy miejscowo wojewoda jest organem właściwym do informowania podróżnych na przejściach granicznych o wymaganiach dotyczących wprowadzania na terytorium Unii Europejskiej osobistych przesyłek produktów pochodzenia zwierzęcego.

6. Na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej organ celny albo organ administracji rządowej upoważniony do wykonywania niektórych zadań organów celnych zgodnie z przepisami prawa celnego jest właściwym organem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 oraz art. 6 rozporządzenia nr 206/2009.

Art. 2. [Definicje] 1. Użyte w ustawie określenia oznaczają:

1) [1] przywóz – dopuszczenie do obrotu zwierząt lub produktów, a także zamiar dopuszczenia do obrotu w rozumieniu przepisów prawa celnego;

2) przewóz – tranzyt w rozumieniu przepisów prawa celnego;

3) weterynaryjna kontrola graniczna – kontrolę przeprowadzaną przez urzędowego lekarza weterynarii w granicznym posterunku kontroli, polegającą w szczególności na kontroli dokumentów, kontroli tożsamości i kontroli fizycznej;

4) graniczny posterunek kontroli – wyznaczony i zatwierdzony posterunek, w którym jest przeprowadzana weterynaryjna kontrola graniczna zwierząt lub produktów wprowadzanych z państw trzecich, umieszczony na obszarze celnym, w pobliżu granicy państwa;

5) kontrola dokumentów – sprawdzanie świadectw weterynaryjnych lub innych dokumentów towarzyszących przesyłce zwierząt lub przesyłce produktów;

6) kontrola tożsamości – sprawdzanie wzrokowe i potwierdzanie zgodności świadectw weterynaryjnych lub dokumentów towarzyszących przesyłce z tą przesyłką lub sprawdzanie i potwierdzanie umieszczenia i zgodności oznaczeń znajdujących się na zwierzętach lub produktach z treścią świadectw weterynaryjnych lub dokumentów towarzyszących przesyłce;

7) kontrola fizyczna zwierząt – sprawdzanie zwierząt obejmujące pobieranie próbek od zwierząt i przeprowadzanie badań laboratoryjnych tych próbek, a jeżeli jest to wymagane – dokonywanie dodatkowych czynności kontrolnych podczas kwarantanny;

8) kontrola fizyczna produktów – sprawdzanie produktów obejmujące w szczególności kontrolę opakowania i temperatury, a także pobieranie próbek i przeprowadzanie badań laboratoryjnych;

9) produkty – produkty:

a) w rozumieniu przepisów o kontroli weterynaryjnej w handlu,

b) określone w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1069/2009 z dnia 21 października 2009 r. określającym przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, i uchylającym rozporządzenie (WE) nr 1774/2002 (rozporządzenie o produktach ubocznych pochodzenia zwierzęcego) (Dz. Urz. UE L 300 z 14.11.2009, str. 1, z późn. zm.),

c) pozyskane od zwierząt lub ze zwierząt oraz produkty pozyskane z takich produktów, przeznaczone do spożycia przez ludzi, a także żywe zwierzęta przeznaczone bezpośrednio do spożycia przez ludzi,

d) określone w rozporządzeniu (WE) nr 854/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiającym szczególne przepisy dotyczące organizacji urzędowych kontroli w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi (Dz. Urz. UE L 139 z 30.04.2004, str. 206)

– oraz słomę i siano;

10) przesyłka zwierząt – określoną liczbę zwierząt tego samego gatunku, objętych tym samym świadectwem weterynaryjnym lub innym dokumentem, transportowanych jednym środkiem transportu oraz pochodzących z jednego państwa trzeciego lub jego części;

11) przesyłka produktów – określoną liczbę lub ilość produktów tego samego rodzaju, objętych tym samym świadectwem weterynaryjnym lub innym dokumentem, transportowanych jednym środkiem transportu oraz pochodzących z jednego państwa trzeciego lub jego części;

11a) osobista przesyłka produktów pochodzenia zwierzęcego – przesyłkę, o której mowa w art. 1 ust. 1 rozporządzenia nr 206/2009;

12) wymagania przywozowe – wymagania weterynaryjne dotyczące zwierząt lub produktów przywożonych z państw trzecich określone w przepisach o wymaganiach przywozowych Unii Europejskiej;

13) [2] osoba odpowiedzialna za przesyłkę – osobę fizyczną, osobę prawną albo inną jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, która zgodnie z przepisami rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiającego unijny kodeks celny (Dz. Urz. UE L 269 z 10.10.2013, str. 1, z późn. zm.) odpowiada za przesyłkę, we wszystkich przypadkach przewidzianych w tych przepisach, a także przedstawiciela takich osób w rozumieniu art. 18 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiającego unijny kodeks celny, jeżeli nałożono na niego taką odpowiedzialność, w zakresie czynności kontrolnych przewidzianych niniejszą ustawą;

14) właściwa władza – organ centralny państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa trzeciego uprawniony do przeprowadzania weterynaryjnej kontroli lub organ, któremu takie kompetencje zostały powierzone;

15) urzędowy lekarz weterynarii – lekarz weterynarii wyznaczony przez właściwą władzę;

16) [3] procedura celna – procedurę celną, którą obejmowana jest przesyłka zwierząt lub przesyłka produktów w rozumieniu przepisów rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiającego unijny kodeks celny;

17) państwo trzecie – terytorium niewymienione w załączniku do ustawy.

2. Na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej właściwą władzą są minister właściwy do spraw rolnictwa i Główny Lekarz Weterynarii.

3. Na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej urzędowymi lekarzami weterynarii są:

1) powiatowy lekarz weterynarii;

2) graniczny lekarz weterynarii – w przypadku urzędowego lekarza weterynarii w granicznym posterunku kontroli.

4. Urzędowy lekarz weterynarii wykonuje zadania właściwego organu w zakresie przeprowadzania urzędowej kontroli produktów, o których mowa w art. 1 pkt 1, w sposób określony w rozporządzeniu nr 882/2004 lub w przepisach Unii Europejskiej wydanych w trybie tego rozporządzenia.

5. Na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej właściwy miejscowo wojewoda jest organem właściwym do informowania podróżnych na przejściach granicznych o wymaganiach dotyczących wprowadzania na terytorium Unii Europejskiej osobistych przesyłek produktów pochodzenia zwierzęcego.

6. Na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej organ celny albo organ administracji rządowej upoważniony do wykonywania niektórych zadań organów celnych zgodnie z przepisami prawa celnego jest właściwym organem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 oraz art. 6 rozporządzenia nr 206/2009.

Art. 2. [Definicje] 1. Użyte w ustawie określenia oznaczają:

1) przywóz – wprowadzanie do wolnego obrotu zwierząt lub produktów, a także zamiar wprowadzania do wolnego obrotu w rozumieniu przepisów prawa celnego;

2) przewóz – tranzyt w rozumieniu przepisów prawa celnego;

3) weterynaryjna kontrola graniczna – kontrolę przeprowadzaną przez urzędowego lekarza weterynarii w granicznym posterunku kontroli, polegającą w szczególności na kontroli dokumentów, kontroli tożsamości i kontroli fizycznej;

4) graniczny posterunek kontroli – wyznaczony i zatwierdzony posterunek, w którym jest przeprowadzana weterynaryjna kontrola graniczna zwierząt lub produktów wprowadzanych z państw trzecich, umieszczony na obszarze celnym, w pobliżu granicy państwa;

5) kontrola dokumentów – sprawdzanie świadectw weterynaryjnych lub innych dokumentów towarzyszących przesyłce zwierząt lub przesyłce produktów;

6) kontrola tożsamości – sprawdzanie wzrokowe i potwierdzanie zgodności świadectw weterynaryjnych lub dokumentów towarzyszących przesyłce z tą przesyłką lub sprawdzanie i potwierdzanie umieszczenia i zgodności oznaczeń znajdujących się na zwierzętach lub produktach z treścią świadectw weterynaryjnych lub dokumentów towarzyszących przesyłce;

7) kontrola fizyczna zwierząt – sprawdzanie zwierząt obejmujące pobieranie próbek od zwierząt i przeprowadzanie badań laboratoryjnych tych próbek, a jeżeli jest to wymagane – dokonywanie dodatkowych czynności kontrolnych podczas kwarantanny;

8) kontrola fizyczna produktów – sprawdzanie produktów obejmujące w szczególności kontrolę opakowania i temperatury, a także pobieranie próbek i przeprowadzanie badań laboratoryjnych;

9) produkty – produkty:

a) w rozumieniu przepisów o kontroli weterynaryjnej w handlu,

b) określone w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1069/2009 z dnia 21 października 2009 r. określającym przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, i uchylającym rozporządzenie (WE) nr 1774/2002 (rozporządzenie o produktach ubocznych pochodzenia zwierzęcego) (Dz. Urz. UE L 300 z 14.11.2009, str. 1, z późn. zm.),

c) pozyskane od zwierząt lub ze zwierząt oraz produkty pozyskane z takich produktów, przeznaczone do spożycia przez ludzi, a także żywe zwierzęta przeznaczone bezpośrednio do spożycia przez ludzi,

d) określone w rozporządzeniu (WE) nr 854/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiającym szczególne przepisy dotyczące organizacji urzędowych kontroli w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi (Dz. Urz. UE L 139 z 30.04.2004, str. 206)

– oraz słomę i siano;

10) przesyłka zwierząt – określoną liczbę zwierząt tego samego gatunku, objętych tym samym świadectwem weterynaryjnym lub innym dokumentem, transportowanych jednym środkiem transportu oraz pochodzących z jednego państwa trzeciego lub jego części;

11) przesyłka produktów – określoną liczbę lub ilość produktów tego samego rodzaju, objętych tym samym świadectwem weterynaryjnym lub innym dokumentem, transportowanych jednym środkiem transportu oraz pochodzących z jednego państwa trzeciego lub jego części;

11a) osobista przesyłka produktów pochodzenia zwierzęcego – przesyłkę, o której mowa w art. 1 ust. 1 rozporządzenia nr 206/2009;

12) wymagania przywozowe – wymagania weterynaryjne dotyczące zwierząt lub produktów przywożonych z państw trzecich określone w przepisach o wymaganiach przywozowych Unii Europejskiej;

13) osoba odpowiedzialna za przesyłkę – osobę fizyczną, osobę prawną albo inną jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, która zgodnie z przepisami prawa celnego [1] odpowiada za przesyłkę, we wszystkich przypadkach przewidzianych w tych przepisach, a także przedstawiciela takich osób w rozumieniu przepisów prawa celnego [2], jeżeli nałożono na niego taką odpowiedzialność, w zakresie czynności kontrolnych przewidzianych niniejszą ustawą;

14) właściwa władza – organ centralny państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa trzeciego uprawniony do przeprowadzania weterynaryjnej kontroli lub organ, któremu takie kompetencje zostały powierzone;

15) urzędowy lekarz weterynarii – lekarz weterynarii wyznaczony przez właściwą władzę;

16) przeznaczenie celne – przeznaczenie celne przesyłki zwierząt lub przesyłki produktów w rozumieniu przepisów odrębnych [3];

17) państwo trzecie – terytorium niewymienione w załączniku do ustawy.

2. Na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej właściwą władzą są minister właściwy do spraw rolnictwa i Główny Lekarz Weterynarii.

3. Na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej urzędowymi lekarzami weterynarii są:

1) powiatowy lekarz weterynarii;

2) graniczny lekarz weterynarii – w przypadku urzędowego lekarza weterynarii w granicznym posterunku kontroli.

4. Urzędowy lekarz weterynarii wykonuje zadania właściwego organu w zakresie przeprowadzania urzędowej kontroli produktów, o których mowa w art. 1 pkt 1, w sposób określony w rozporządzeniu nr 882/2004 lub w przepisach Unii Europejskiej wydanych w trybie tego rozporządzenia.

5. Na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej właściwy miejscowo wojewoda jest organem właściwym do informowania podróżnych na przejściach granicznych o wymaganiach dotyczących wprowadzania na terytorium Unii Europejskiej osobistych przesyłek produktów pochodzenia zwierzęcego.

6. Na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej organ celny albo organ administracji rządowej upoważniony do wykonywania niektórych zadań organów celnych zgodnie z przepisami prawa celnego jest właściwym organem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 oraz art. 6 rozporządzenia nr 206/2009.

Art. 2. [Definicje] 1. Użyte w ustawie określenia oznaczają:

1) przywóz – wprowadzanie do wolnego obrotu zwierząt lub produktów, a także zamiar wprowadzania do wolnego obrotu w rozumieniu przepisów prawa celnego;

2) przewóz – tranzyt w rozumieniu przepisów prawa celnego;

3) weterynaryjna kontrola graniczna – kontrolę przeprowadzaną przez urzędowego lekarza weterynarii w granicznym posterunku kontroli, polegającą w szczególności na kontroli dokumentów, kontroli tożsamości i kontroli fizycznej;

4) graniczny posterunek kontroli – wyznaczony i zatwierdzony posterunek, w którym jest przeprowadzana weterynaryjna kontrola graniczna zwierząt lub produktów wprowadzanych z państw trzecich, umieszczony na obszarze celnym, w pobliżu granicy państwa;

5) kontrola dokumentów – sprawdzanie świadectw weterynaryjnych lub innych dokumentów towarzyszących przesyłce zwierząt lub przesyłce produktów;

6) kontrola tożsamości – sprawdzanie wzrokowe i potwierdzanie zgodności świadectw weterynaryjnych lub dokumentów towarzyszących przesyłce z tą przesyłką lub sprawdzanie i potwierdzanie umieszczenia i zgodności oznaczeń znajdujących się na zwierzętach lub produktach z treścią świadectw weterynaryjnych lub dokumentów towarzyszących przesyłce;

7) kontrola fizyczna zwierząt – sprawdzanie zwierząt obejmujące pobieranie próbek od zwierząt i przeprowadzanie badań laboratoryjnych tych próbek, a jeżeli jest to wymagane – dokonywanie dodatkowych czynności kontrolnych podczas kwarantanny;

8) kontrola fizyczna produktów – sprawdzanie produktów obejmujące w szczególności kontrolę opakowania i temperatury, a także pobieranie próbek i przeprowadzanie badań laboratoryjnych;

9) produkty – produkty:

a) w rozumieniu przepisów o kontroli weterynaryjnej w handlu,

b) [1] określone w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1069/2009 z dnia 21 października 2009 r. określającym przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, i uchylającym rozporządzenie (WE) nr 1774/2002 (rozporządzenie o produktach ubocznych pochodzenia zwierzęcego) (Dz. Urz. UE L 300 z 14.11.2009, str. 1, z późn. zm.),

c) pozyskane od zwierząt lub ze zwierząt oraz produkty pozyskane z takich produktów, przeznaczone do spożycia przez ludzi, a także żywe zwierzęta przeznaczone bezpośrednio do spożycia przez ludzi,

d) określone w rozporządzeniu (WE) nr 854/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiającym szczególne przepisy dotyczące organizacji urzędowych kontroli w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi (Dz. Urz. UE L 139 z 30.04.2004, str. 206)

– oraz słomę i siano;

10) przesyłka zwierząt – określoną liczbę zwierząt tego samego gatunku, objętych tym samym świadectwem weterynaryjnym lub innym dokumentem, transportowanych jednym środkiem transportu oraz pochodzących z jednego państwa trzeciego lub jego części;

11) przesyłka produktów – określoną liczbę lub ilość produktów tego samego rodzaju, objętych tym samym świadectwem weterynaryjnym lub innym dokumentem, transportowanych jednym środkiem transportu oraz pochodzących z jednego państwa trzeciego lub jego części;

11a) osobista przesyłka produktów pochodzenia zwierzęcego – przesyłkę, o której mowa w art. 1 ust. 1 rozporządzenia nr 206/2009;

12) wymagania przywozowe – wymagania weterynaryjne dotyczące zwierząt lub produktów przywożonych z państw trzecich określone w przepisach o wymaganiach przywozowych Unii Europejskiej;

13) osoba odpowiedzialna za przesyłkę – osobę fizyczną, osobę prawną albo inną jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, która zgodnie z przepisami prawa celnego³⁾ odpowiada za przesyłkę, we wszystkich przypadkach przewidzianych w tych przepisach, a także przedstawiciela takich osób w rozumieniu przepisów prawa celnego⁴⁾, jeżeli nałożono na niego taką odpowiedzialność, w zakresie czynności kontrolnych przewidzianych niniejszą ustawą;

14) właściwa władza – organ centralny państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa trzeciego uprawniony do przeprowadzania weterynaryjnej kontroli lub organ, któremu takie kompetencje zostały powierzone;

15) urzędowy lekarz weterynarii – lekarz weterynarii wyznaczony przez właściwą władzę;

16) przeznaczenie celne – przeznaczenie celne przesyłki zwierząt lub przesyłki produktów w rozumieniu przepisów odrębnych⁵⁾;

17) państwo trzecie – terytorium niewymienione w załączniku do ustawy.

2. Na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej właściwą władzą są minister właściwy do spraw rolnictwa i Główny Lekarz Weterynarii.

3. Na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej urzędowymi lekarzami weterynarii są:

1) powiatowy lekarz weterynarii;

2) graniczny lekarz weterynarii – w przypadku urzędowego lekarza weterynarii w granicznym posterunku kontroli.

4. Urzędowy lekarz weterynarii wykonuje zadania właściwego organu w zakresie przeprowadzania urzędowej kontroli produktów, o których mowa w art. 1 pkt 1, w sposób określony w rozporządzeniu nr 882/2004 lub w przepisach Unii Europejskiej wydanych w trybie tego rozporządzenia.

5. Na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej właściwy miejscowo wojewoda jest organem właściwym do informowania podróżnych na przejściach granicznych o wymaganiach dotyczących wprowadzania na terytorium Unii Europejskiej osobistych przesyłek produktów pochodzenia zwierzęcego.

6. Na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej organ celny albo organ administracji rządowej upoważniony do wykonywania niektórych zadań organów celnych zgodnie z przepisami prawa celnego jest właściwym organem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 oraz art. 6 rozporządzenia nr 206/2009.

Art. 2. [Definicje] 1. Użyte w ustawie określenia oznaczają:

1) przywóz – wprowadzanie do wolnego obrotu zwierząt lub produktów, a także zamiar wprowadzania do wolnego obrotu w rozumieniu przepisów prawa celnego;

2) przewóz – tranzyt w rozumieniu przepisów prawa celnego;

3) weterynaryjna kontrola graniczna – kontrolę przeprowadzaną przez urzędowego lekarza weterynarii w granicznym posterunku kontroli, polegającą w szczególności na kontroli dokumentów, kontroli tożsamości i kontroli fizycznej;

4) graniczny posterunek kontroli – wyznaczony i zatwierdzony posterunek, w którym jest przeprowadzana weterynaryjna kontrola graniczna zwierząt lub produktów wprowadzanych z państw trzecich, umieszczony na obszarze celnym, w pobliżu granicy państwa;

5) kontrola dokumentów – sprawdzanie świadectw weterynaryjnych lub innych dokumentów towarzyszących przesyłce zwierząt lub przesyłce produktów;

6) kontrola tożsamości – sprawdzanie wzrokowe i potwierdzanie zgodności świadectw weterynaryjnych lub dokumentów towarzyszących przesyłce z tą przesyłką lub sprawdzanie i potwierdzanie umieszczenia i zgodności oznaczeń znajdujących się na zwierzętach lub produktach z treścią świadectw weterynaryjnych lub dokumentów towarzyszących przesyłce;

7) kontrola fizyczna zwierząt – sprawdzanie zwierząt obejmujące pobieranie próbek od zwierząt i przeprowadzanie badań laboratoryjnych tych próbek, a jeżeli jest to wymagane – dokonywanie dodatkowych czynności kontrolnych podczas kwarantanny;

8) kontrola fizyczna produktów – sprawdzanie produktów obejmujące w szczególności kontrolę opakowania i temperatury, a także pobieranie próbek i przeprowadzanie badań laboratoryjnych;

9) produkty – produkty:

a) w rozumieniu przepisów o kontroli weterynaryjnej w handlu,

b) określone w rozporządzeniu (WE) nr 1774/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 3 października 2002 r. ustanawiającym przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi (Dz. Urz. WE L 273 z 10.10.2002, str. 1; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 3, t. 37, str. 92),

c) pozyskane od zwierząt lub ze zwierząt oraz produkty pozyskane z takich produktów, przeznaczone do spożycia przez ludzi, a także żywe zwierzęta przeznaczone bezpośrednio do spożycia przez ludzi,

d) określone w rozporządzeniu (WE) nr 854/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiającym szczególne przepisy dotyczące organizacji urzędowych kontroli w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi (Dz. Urz. UE L 139 z 30.04.2004, str. 206)

– oraz słomę i siano;

10) przesyłka zwierząt – określoną liczbę zwierząt tego samego gatunku, objętych tym samym świadectwem weterynaryjnym lub innym dokumentem, transportowanych jednym środkiem transportu oraz pochodzących z jednego państwa trzeciego lub jego części;

11) przesyłka produktów – określoną liczbę lub ilość produktów tego samego rodzaju, objętych tym samym świadectwem weterynaryjnym lub innym dokumentem, transportowanych jednym środkiem transportu oraz pochodzących z jednego państwa trzeciego lub jego części;

11a) [3] osobista przesyłka produktów pochodzenia zwierzęcego – przesyłkę, o której mowa w art. 1 ust. 1 rozporządzenia nr 206/2009;

12) wymagania przywozowe – wymagania weterynaryjne dotyczące zwierząt lub produktów przywożonych z państw trzecich określone w przepisach o wymaganiach przywozowych Unii Europejskiej;

13) osoba odpowiedzialna za przesyłkę – osobę fizyczną, osobę prawną albo inną jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, która zgodnie z przepisami prawa celnego³⁾ odpowiada za przesyłkę, we wszystkich przypadkach przewidzianych w tych przepisach, a także przedstawiciela takich osób w rozumieniu przepisów prawa celnego⁴⁾, jeżeli nałożono na niego taką odpowiedzialność, w zakresie czynności kontrolnych przewidzianych niniejszą ustawą;

14) właściwa władza – organ centralny państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa trzeciego uprawniony do przeprowadzania weterynaryjnej kontroli lub organ, któremu takie kompetencje zostały powierzone;

15) urzędowy lekarz weterynarii – lekarz weterynarii wyznaczony przez właściwą władzę;

16) przeznaczenie celne – przeznaczenie celne przesyłki zwierząt lub przesyłki produktów w rozumieniu przepisów odrębnych⁵⁾;

17) państwo trzecie – terytorium niewymienione w załączniku do ustawy.

2. Na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej właściwą władzą są minister właściwy do spraw rolnictwa i Główny Lekarz Weterynarii.

3. Na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej urzędowymi lekarzami weterynarii są:

1) powiatowy lekarz weterynarii;

2) graniczny lekarz weterynarii – w przypadku urzędowego lekarza weterynarii w granicznym posterunku kontroli.

4. [4] Urzędowy lekarz weterynarii wykonuje zadania właściwego organu w zakresie przeprowadzania urzędowej kontroli produktów, o których mowa w art. 1 pkt 1, w sposób określony w rozporządzeniu nr 882/2004 lub w przepisach Unii Europejskiej wydanych w trybie tego rozporządzenia.

5. [5] Na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej właściwy miejscowo wojewoda jest organem właściwym do informowania podróżnych na przejściach granicznych o wymaganiach dotyczących wprowadzania na terytorium Unii Europejskiej osobistych przesyłek produktów pochodzenia zwierzęcego.

6. [6] Na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej organ celny albo organ administracji rządowej upoważniony do wykonywania niektórych zadań organów celnych zgodnie z przepisami prawa celnego jest właściwym organem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 oraz art. 6 rozporządzenia nr 206/2009.

Art. 2. 1. Użyte w ustawie określenia oznaczają:

1) przywóz – wprowadzanie do wolnego obrotu zwierząt lub produktów, a także zamiar wprowadzania do wolnego obrotu w rozumieniu przepisów prawa celnego;

2) przewóz – tranzyt w rozumieniu przepisów prawa celnego;

3) weterynaryjna kontrola graniczna – kontrolę przeprowadzaną przez urzędowego lekarza weterynarii w granicznym posterunku kontroli, polegającą w szczególności na kontroli dokumentów, kontroli tożsamości i kontroli fizycznej;

4) graniczny posterunek kontroli – wyznaczony i zatwierdzony posterunek, w którym jest przeprowadzana weterynaryjna kontrola graniczna zwierząt lub produktów wprowadzanych z państw trzecich, umieszczony na obszarze celnym, w pobliżu granicy państwa;

5) kontrola dokumentów – sprawdzanie świadectw weterynaryjnych lub innych dokumentów towarzyszących przesyłce zwierząt lub przesyłce produktów;

6) kontrola tożsamości – sprawdzanie wzrokowe i potwierdzanie zgodności świadectw weterynaryjnych lub dokumentów towarzyszących przesyłce z tą przesyłką lub sprawdzanie i potwierdzanie umieszczenia i zgodności oznaczeń znajdujących się na zwierzętach lub produktach z treścią świadectw weterynaryjnych lub dokumentów towarzyszących przesyłce;

7) kontrola fizyczna zwierząt – sprawdzanie zwierząt obejmujące pobieranie próbek od zwierząt i przeprowadzanie badań laboratoryjnych tych próbek, a jeżeli jest to wymagane – dokonywanie dodatkowych czynności kontrolnych podczas kwarantanny;

8) kontrola fizyczna produktów – sprawdzanie produktów obejmujące w szczególności kontrolę opakowania i temperatury, a także pobieranie próbek i przeprowadzanie badań laboratoryjnych;

9) [3] produkty – produkty:

a) w rozumieniu przepisów o kontroli weterynaryjnej w handlu,

b) określone w rozporządzeniu (WE) nr 1774/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 3 października 2002 r. ustanawiającym przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi (Dz. Urz. WE L 273 z 10.10.2002, str. 1; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 3, t. 37, str. 92),

c) pozyskane od zwierząt lub ze zwierząt oraz produkty pozyskane z takich produktów, przeznaczone do spożycia przez ludzi, a także żywe zwierzęta przeznaczone bezpośrednio do spożycia przez ludzi,

d) określone w rozporządzeniu (WE) nr 854/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiającym szczególne przepisy dotyczące organizacji urzędowych kontroli w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi (Dz. Urz. UE L 139 z 30.04.2004, str. 206)

– oraz słomę i siano;

10) [4] przesyłka zwierząt – określoną liczbę zwierząt tego samego gatunku, objętych tym samym świadectwem weterynaryjnym lub innym dokumentem, transportowanych jednym środkiem transportu oraz pochodzących z jednego państwa trzeciego lub jego części;

11) [5] przesyłka produktów – określoną liczbę lub ilość produktów tego samego rodzaju, objętych tym samym świadectwem weterynaryjnym lub innym dokumentem, transportowanych jednym środkiem transportu oraz pochodzących z jednego państwa trzeciego lub jego części;

12) wymagania przywozowe – wymagania weterynaryjne dotyczące zwierząt lub produktów przywożonych z państw trzecich określone w przepisach o wymaganiach przywozowych Unii Europejskiej;

13) osoba odpowiedzialna za przesyłkę – osobę fizyczną, osobę prawną albo inną jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, która zgodnie z przepisami prawa celnego³⁾ odpowiada za przesyłkę, we wszystkich przypadkach przewidzianych w tych przepisach, a także przedstawiciela takich osób w rozumieniu przepisów prawa celnego⁴⁾, jeżeli nałożono na niego taką odpowiedzialność, w zakresie czynności kontrolnych przewidzianych niniejszą ustawą;

14) właściwa władza – organ centralny państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa trzeciego uprawniony do przeprowadzania weterynaryjnej kontroli lub organ, któremu takie kompetencje zostały powierzone;

15) urzędowy lekarz weterynarii – lekarz weterynarii wyznaczony przez właściwą władzę;

16) przeznaczenie celne – przeznaczenie celne przesyłki zwierząt lub przesyłki produktów w rozumieniu przepisów odrębnych⁵⁾;

17) państwo trzecie – terytorium niewymienione w załączniku do ustawy.

2. Na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej właściwą władzą są minister właściwy do spraw rolnictwa i Główny Lekarz Weterynarii.

3. Na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej urzędowymi lekarzami weterynarii są:

1) powiatowy lekarz weterynarii;

2) graniczny lekarz weterynarii – w przypadku urzędowego lekarza weterynarii w granicznym posterunku kontroli.

4. [6] Urzędowy lekarz weterynarii wykonuje zadania właściwego organu w zakresie przeprowadzania urzędowej kontroli produktów, o których mowa w art. 1, w sposób określony w rozporządzeniu nr 882/2004 lub w przepisach Unii Europejskiej wydanych w trybie tego rozporządzenia.

Art. 2. 1. Użyte w ustawie określenia oznaczają:

1) przywóz – wprowadzanie do wolnego obrotu zwierząt lub produktów, a także zamiar wprowadzania do wolnego obrotu w rozumieniu przepisów prawa celnego;

2) przewóz – tranzyt w rozumieniu przepisów prawa celnego;

3) weterynaryjna kontrola graniczna – kontrolę przeprowadzaną przez urzędowego lekarza weterynarii w granicznym posterunku kontroli, polegającą w szczególności na kontroli dokumentów, kontroli tożsamości i kontroli fizycznej;

4) graniczny posterunek kontroli – wyznaczony i zatwierdzony posterunek, w którym jest przeprowadzana weterynaryjna kontrola graniczna zwierząt lub produktów wprowadzanych z państw trzecich, umieszczony na obszarze celnym, w pobliżu granicy państwa;

5) kontrola dokumentów – sprawdzanie świadectw weterynaryjnych lub innych dokumentów towarzyszących przesyłce zwierząt lub przesyłce produktów;

6) kontrola tożsamości – sprawdzanie wzrokowe i potwierdzanie zgodności świadectw weterynaryjnych lub dokumentów towarzyszących przesyłce z tą przesyłką lub sprawdzanie i potwierdzanie umieszczenia i zgodności oznaczeń znajdujących się na zwierzętach lub produktach z treścią świadectw weterynaryjnych lub dokumentów towarzyszących przesyłce;

7) kontrola fizyczna zwierząt – sprawdzanie zwierząt obejmujące pobieranie próbek od zwierząt i przeprowadzanie badań laboratoryjnych tych próbek, a jeżeli jest to wymagane – dokonywanie dodatkowych czynności kontrolnych podczas kwarantanny;

8) kontrola fizyczna produktów – sprawdzanie produktów obejmujące w szczególności kontrolę opakowania i temperatury, a także pobieranie próbek i przeprowadzanie badań laboratoryjnych;

9) produkty – produkty w rozumieniu przepisów określających zasady kontroli weterynaryjnych w handlu wewnątrzwspólnotowym²⁾, w tym produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego niewymienione w załączniku II do Traktatu ustanawiającego Wspólnoty Europejskie oraz słoma i siano;

10) przesyłka zwierząt – określoną liczbę zwierząt tego samego gatunku, objętych tym samym świadectwem weterynaryjnym lub innym dokumentem, przywożonych lub przewożonych jednym środkiem transportu oraz pochodzących z jednego państwa trzeciego lub jego części;

11) przesyłka produktów – określoną liczbę lub ilość produktów tego samego rodzaju, objętych tym samym świadectwem weterynaryjnym lub innym dokumentem, przywożonych lub przewożonych jednym środkiem transportu oraz pochodzących z jednego państwa trzeciego lub jego części;

12) wymagania przywozowe – wymagania weterynaryjne dotyczące zwierząt lub produktów przywożonych z państw trzecich określone w przepisach o wymaganiach przywozowych Unii Europejskiej;

13) osoba odpowiedzialna za przesyłkę – osobę fizyczną, osobę prawną albo inną jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, która zgodnie z przepisami prawa celnego³⁾ odpowiada za przesyłkę, we wszystkich przypadkach przewidzianych w tych przepisach, a także przedstawiciela takich osób w rozumieniu przepisów prawa celnego⁴⁾, jeżeli nałożono na niego taką odpowiedzialność, w zakresie czynności kontrolnych przewidzianych niniejszą ustawą;

14) właściwa władza – organ centralny państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa trzeciego uprawniony do przeprowadzania weterynaryjnej kontroli lub organ, któremu takie kompetencje zostały powierzone;

15) urzędowy lekarz weterynarii – lekarz weterynarii wyznaczony przez właściwą władzę;

16) przeznaczenie celne – przeznaczenie celne przesyłki zwierząt lub przesyłki produktów w rozumieniu przepisów odrębnych⁵⁾;

17) państwo trzecie – terytorium niewymienione w załączniku do ustawy.

2. Na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej właściwą władzą są minister właściwy do spraw rolnictwa i Główny Lekarz Weterynarii.

3. Na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej urzędowymi lekarzami weterynarii są:

1) powiatowy lekarz weterynarii;

2) graniczny lekarz weterynarii – w przypadku urzędowego lekarza weterynarii w granicznym posterunku kontroli.