Art. 5. [Ceny i stawki opłat za energię elektryczną ] 1. Przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie obrotu energią elektryczną określa ceny i stawki opłat za energię elektryczną w wysokości:

1) cen stosowanych w dniu 31 grudnia 2018 r. ustalonych w taryfie w rozumieniu art. 3 pkt 17 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne (Dz. U. z 2019 r. poz. 755 i 730), zatwierdzonej przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki, zwanego dalej „Prezesem URE”;

2) nie wyższej niż ceny i stawki opłat za energię elektryczną stosowane w dniu 30 czerwca 2018 r. dla odbiorcy końcowego w rozumieniu art. 3 pkt 13a ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne, zwanego dalej „odbiorcą końcowym”, ustalone przez to przedsiębiorstwo w inny sposób, niż wskazany w pkt 1, w tym w formie umów wynegocjowanych indywidualnie lub w trybie przewidzianym w ustawie z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1986 i 2215 oraz z 2019 r. poz. 53 i 730), zwane dalej „cennikiem energii elektrycznej”

– na okres od dnia 1 stycznia 2019 r. do dnia 30 czerwca 2019 r. dla odbiorcy końcowego, innego niż określony w ust. 1a, oraz na okres od dnia 1 stycznia 2019 r. do dnia 31 grudnia 2019 r. dla odbiorcy końcowego określonego w ust. 1a.

1a. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, na okres od dnia 1 stycznia 2019 r. do dnia 31 grudnia 2019 r. stosuje się do odbiorców końcowych:

1) pobierających energię elektryczną w punktach poboru energii o napięciu znamionowym nie wyższym niż 1 kV, zużywających energię elektryczną na potrzeby:

a) gospodarstw domowych,

b) pomieszczeń gospodarczych związanych z prowadzeniem gospodarstw domowych, o ile nie jest w nich wykonywana działalność gospodarcza,

c) lokali o charakterze zbiorowego mieszkania, o ile nie jest w nich wykonywana działalność gospodarcza,

d) mieszkań rotacyjnych, mieszkań pracowników placówek dyplomatycznych i pracowników zagranicznych przedstawicielstw,

e) domów letniskowych, domów kempingowych i altan w ogródkach działkowych, w których nie jest wykonywana działalność gospodarcza oraz w przypadkach wspólnego pomiaru – administracji ogródków działkowych,

f) oświetlenia w budynkach mieszkalnych,

g) zasilania dźwigów w budynkach mieszkalnych,

h) węzłów cieplnych i hydroforni, będących w zarządzie administracji domów mieszkalnych,

i) garaży, w których nie jest wykonywana działalność gospodarcza;

2) będących mikroprzedsiębiorcami albo małymi przedsiębiorcami w rozumieniu art. 7 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz. U. poz. 646, 1479, 1629, 1633 i 2212);

3) będących szpitalami, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. z 2018 r. poz. 2190 i 2219 oraz z 2019 r. poz. 492, 730 i 959);

4) będących jednostkami sektora finansów publicznych w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 869);

5) będących innymi, niż określone w pkt 4, państwowymi jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej.

1b. Odbiorca końcowy, o którym mowa w ust. 1a pkt 2–5, jest obowiązany w terminie:

1) [1] do dnia 13 sierpnia 2019 r.,

2) 14 dni od dnia wystąpienia zdarzenia powodującego zmianę statusu odbiorcy końcowego, o którym mowa w ust. 1a pkt 2–5, mającą wpływ na przyznanie mu uprawnienia, o którym mowa w ust. 1

– złożyć przedsiębiorstwu energetycznemu wykonującemu działalność gospodarczą w zakresie obrotu energią elektryczną, będącemu stroną umowy sprzedaży energii elektrycznej albo umowy kompleksowej z tym odbiorcą, oświadczenie o spełnieniu przesłanek, o których mowa w ust. 1a pkt 2–5, którego wzór określa załącznik nr 1 do ustawy; oświadczenie to składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia wynikającej z art. 233 § 6 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny; klauzula ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń.

1c. Odbiorca końcowy, o którym mowa w ust. 1a pkt 2–5, zawierający z przedsiębiorstwem energetycznym wykonującym działalność gospodarczą w zakresie obrotu energią elektryczną umowę sprzedaży energii elektrycznej albo umowę kompleksową obowiązany jest przy zawieraniu tej umowy, do złożenia temu przedsiębiorstwu oświadczenia, o którym mowa w ust. 1b.

1d. W przypadku wystąpienia zdarzenia powodującego zmianę statusu odbiorcy końcowego, o którym mowa w ust. 1a pkt 2–5, mającą wpływ na utratę uprawnienia, o którym mowa w ust. 1, odbiorca ten obowiązany jest do poinformowania o tym zdarzeniu przedsiębiorstwa energetycznego wykonującego działalność gospodarczą w zakresie obrotu energią elektryczną, będącego stroną umowy sprzedaży energii elektrycznej albo umowy kompleksowej z tym odbiorcą niezwłocznie, nie później niż w terminie 14 dni od dnia wystąpienia tego zdarzenia. Obowiązek przedsiębiorstwa energetycznego, o którym mowa w ust. 1, traci moc od dnia wystąpienia tego zdarzenia.

1e. Przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie obrotu i dystrybucji energii elektrycznej, któremu Prezes URE udzielił koncesji na wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie obrotu energią elektryczną po dniu 31 grudnia 2018 r. określa do dnia 31 grudnia 2019 r., dla odbiorcy końcowego, o którym mowa w ust. 1a pkt 1, przyłączonego do jego sieci, ceny za energię elektryczną w wysokości cen stosowanych w dniu 31 grudnia 2018 r. przez sprzedawcę z urzędu, na którego obszarze działania zlokalizowane są jego sieci, ustalonych w taryfie zatwierdzonej przez Prezesa URE.

2. (uchylony)

3. Przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie obrotu energią elektryczną jest obowiązane do uwzględnienia cen i stawek opłat za energię elektryczną, o których mowa w ust. 1, w rozliczeniu z odbiorcą końcowym za okres od dnia 1 stycznia 2019 r.

Art. 5. [Ceny i stawki opłat za energię elektryczną] 1. [1] Przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie obrotu energią elektryczną określa ceny i stawki opłat za energię elektryczną w wysokości:

1) cen stosowanych w dniu 31 grudnia 2018 r. ustalonych w taryfie w rozumieniu art. 3 pkt 17 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne (Dz. U. z 2019 r. poz. 755 i 730), zatwierdzonej przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki, zwanego dalej „Prezesem URE”;

2) nie wyższej niż ceny i stawki opłat za energię elektryczną stosowane w dniu 30 czerwca 2018 r. dla odbiorcy końcowego w rozumieniu art. 3 pkt 13a ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne, zwanego dalej „odbiorcą końcowym”, ustalone przez to przedsiębiorstwo w inny sposób, niż wskazany w pkt 1, w tym w formie umów wynegocjowanych indywidualnie lub w trybie przewidzianym w ustawie z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1986 i 2215 oraz z 2019 r. poz. 53 i 730), zwane dalej „cennikiem energii elektrycznej”

– na okres od dnia 1 stycznia 2019 r. do dnia 30 czerwca 2019 r. dla odbiorcy końcowego, innego niż określony w ust. 1a, oraz na okres od dnia 1 stycznia 2019 r. do dnia 31 grudnia 2019 r. dla odbiorcy końcowego określonego w ust. 1a.

1a. [2] Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, na okres od dnia 1 stycznia 2019 r. do dnia 31 grudnia 2019 r. stosuje się do odbiorców końcowych:

1) pobierających energię elektryczną w punktach poboru energii o napięciu znamionowym nie wyższym niż 1 kV, zużywających energię elektryczną na potrzeby:

a) gospodarstw domowych,

b) pomieszczeń gospodarczych związanych z prowadzeniem gospodarstw domowych, o ile nie jest w nich wykonywana działalność gospodarcza,

c) lokali o charakterze zbiorowego mieszkania, o ile nie jest w nich wykonywana działalność gospodarcza,

d) mieszkań rotacyjnych, mieszkań pracowników placówek dyplomatycznych i pracowników zagranicznych przedstawicielstw,

e) domów letniskowych, domów kempingowych i altan w ogródkach działkowych, w których nie jest wykonywana działalność gospodarcza oraz w przypadkach wspólnego pomiaru – administracji ogródków działkowych,

f) oświetlenia w budynkach mieszkalnych,

g) zasilania dźwigów w budynkach mieszkalnych,

h) węzłów cieplnych i hydroforni, będących w zarządzie administracji domów mieszkalnych,

i) garaży, w których nie jest wykonywana działalność gospodarcza;

2) będących mikroprzedsiębiorcami albo małymi przedsiębiorcami w rozumieniu art. 7 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz. U. poz. 646, 1479, 1629, 1633 i 2212);

3) będących szpitalami, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. z 2018 r. poz. 2190 i 2219 oraz z 2019 r. poz. 492, 730 i 959);

4) będących jednostkami sektora finansów publicznych w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 869);

5) będących innymi, niż określone w pkt 4, państwowymi jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej.

1b. [3] Odbiorca końcowy, o którym mowa w ust. 1a pkt 2–5, jest obowiązany w terminie:

1) 28 dni od dnia wejścia w życie ustawy z dnia 13 czerwca 2019 r. zmieniającej ustawę o zmianie ustawy o podatku akcyzowym oraz niektórych innych ustaw, ustawę o efektywności energetycznej oraz ustawę o biokomponentach i biopaliwach ciekłych (Dz. U. poz. 1210),

2) 14 dni od dnia wystąpienia zdarzenia powodującego zmianę statusu odbiorcy końcowego, o którym mowa w ust. 1a pkt 2–5, mającą wpływ na przyznanie mu uprawnienia, o którym mowa w ust. 1

– złożyć przedsiębiorstwu energetycznemu wykonującemu działalność gospodarczą w zakresie obrotu energią elektryczną, będącemu stroną umowy sprzedaży energii elektrycznej albo umowy kompleksowej z tym odbiorcą, oświadczenie o spełnieniu przesłanek, o których mowa w ust. 1a pkt 2–5, którego wzór określa załącznik nr 1 do ustawy; oświadczenie to składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia wynikającej z art. 233 § 6 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny; klauzula ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń.

1c. [4] Odbiorca końcowy, o którym mowa w ust. 1a pkt 2–5, zawierający z przedsiębiorstwem energetycznym wykonującym działalność gospodarczą w zakresie obrotu energią elektryczną umowę sprzedaży energii elektrycznej albo umowę kompleksową obowiązany jest przy zawieraniu tej umowy, do złożenia temu przedsiębiorstwu oświadczenia, o którym mowa w ust. 1b.

1d. [5] W przypadku wystąpienia zdarzenia powodującego zmianę statusu odbiorcy końcowego, o którym mowa w ust. 1a pkt 2–5, mającą wpływ na utratę uprawnienia, o którym mowa w ust. 1, odbiorca ten obowiązany jest do poinformowania o tym zdarzeniu przedsiębiorstwa energetycznego wykonującego działalność gospodarczą w zakresie obrotu energią elektryczną, będącego stroną umowy sprzedaży energii elektrycznej albo umowy kompleksowej z tym odbiorcą niezwłocznie, nie później niż w terminie 14 dni od dnia wystąpienia tego zdarzenia. Obowiązek przedsiębiorstwa energetycznego, o którym mowa w ust. 1, traci moc od dnia wystąpienia tego zdarzenia.

1e. [6] Przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie obrotu i dystrybucji energii elektrycznej, któremu Prezes URE udzielił koncesji na wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie obrotu energią elektryczną po dniu 31 grudnia 2018 r. określa do dnia 31 grudnia 2019 r., dla odbiorcy końcowego, o którym mowa w ust. 1a pkt 1, przyłączonego do jego sieci, ceny za energię elektryczną w wysokości cen stosowanych w dniu 31 grudnia 2018 r. przez sprzedawcę z urzędu, na którego obszarze działania zlokalizowane są jego sieci, ustalonych w taryfie zatwierdzonej przez Prezesa URE.

2. (uchylony)

3. Przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie obrotu energią elektryczną jest obowiązane do uwzględnienia cen i stawek opłat za energię elektryczną, o których mowa w ust. 1, w rozliczeniu z odbiorcą końcowym za okres od dnia 1 stycznia 2019 r.

Art. 5. [Ceny i stawki opłat za energię elektryczną ] 1. [1] Przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie obrotu energią elektryczną określa na 2019 r. ceny i stawki opłat za energię elektryczną dla odbiorcy końcowego w rozumieniu art. 3 pkt 13a ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne (Dz. U. z 2018 r. poz. 755, z późn. zm.), zwanego dalej „odbiorcą końcowym”, w wysokości:

1) cen stosowanych w dniu 31 grudnia 2018 r. ustalonych w taryfie w rozumieniu art. 3 pkt 17 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne, zatwierdzonej przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki, zwanego dalej „Prezesem URE”;

2) nie wyższej niż ceny i stawki opłat za energię elektryczną stosowane dla odbiorcy końcowego w dniu 30 czerwca 2018 r., ustalone przez to przedsiębiorstwo w inny sposób, niż wskazany w pkt 1, w tym w formie umów wynegocjowanych indywidualnie lub w trybie przewidzianym w ustawie z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1986 i 2215 oraz z 2019 r. poz. 53), zwane dalej „cennikiem energii elektrycznej”.

2. [2] (uchylony)

3. [3] Przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie obrotu energią elektryczną jest obowiązane do uwzględnienia cen i stawek opłat za energię elektryczną, o których mowa w ust. 1, w rozliczeniu z odbiorcą końcowym za okres od dnia 1 stycznia 2019 r.

Art. 5. [Ceny i stawki opłat za energię elektryczną ] 1. W 2019 r. ceny i stawki opłat zawarte w taryfie lub zbiorze cen i stawek opłat za energię elektryczną opracowywanym przez przedsiębiorstwo energetyczne i wprowadzanym jako obowiązujący dla określonych w nim odbiorców, zwanym dalej „cennikiem energii elektrycznej”, przedsiębiorstwa energetycznego zajmującego się:

1) przesyłaniem lub dystrybucją energii elektrycznej – określa się w wysokości nie wyższej niż ceny i stawki opłat brutto stosowane w dniu 31 grudnia 2018 r., uwzględniając zmniejszenie stawek opłaty przejściowej, o której mowa w art. 11b ust. 1 ustawy zmienianej w art. 2;

2) obrotem energią elektryczną – określa się w wysokości nie wyższej niż ceny i stawki opłat brutto stosowane w dniu 30 czerwca 2018 r., uwzględniając zmniejszenie stawki podatku akcyzowego na energię elektryczną, o której mowa w art. 89 ust. 3 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

2. W przypadku gdy przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy ceny i stawki opłat w taryfie lub cenniku energii elektrycznej na 2019 r. zostały ustalone na podstawie przepisów obowiązujących przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, przedsiębiorstwo energetyczne, w terminie do dnia 30 stycznia 2019 r., wystąpi do Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki, zwanego dalej „Prezesem URE”, z wnioskiem o zmianę taryfy lub uwzględnia w cenniku energii elektrycznej ceny i stawki opłat ustalone zgodnie z ust. 1.

3. Przedsiębiorstwo energetyczne jest obowiązane do uwzględnienia cen i stawek opłat, o których mowa w ust. 1, w rozliczeniu z odbiorcą za okres od dnia 1 stycznia 2019 r.