Wersja obowiązująca od 2018.09.20     (Dz.U.2018.1802 tekst jednolity)

Art. 9. [Prawa zagranicznych funkcjonariuszy biorących udział we wspólnej operacji ] 1. Zagraniczni funkcjonariusze biorący udział we wspólnej operacji mają prawo do:

1) noszenia munduru służbowego;

2) wwozu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i posiadania broni palnej, amunicji i środków przymusu bezpośredniego;

3) użycia lub wykorzystania broni palnej w sposób i w trybie określonych w ustawie z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej (Dz. U. z 2017 r. poz. 1120 oraz z 2018 r. poz. 106, 138, 730 i 912):

a) w celu odparcia bezpośredniego i bezprawnego zamachu na życie, zdrowie lub wolność zagranicznego funkcjonariusza lub pracownika albo innej osoby,

b) na rozkaz dowódcy:

– w przypadkach określonych w art. 45 pkt 1 lit. b–e, pkt 2, 3 i 4 lit. a i b ustawy z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej,

– w celu przeciwdziałania czynnościom zmierzającym bezpośrednio do zamachu określonego w lit. a;

4) użycia lub wykorzystania środków przymusu bezpośredniego w sposób i w trybie określonych dla funkcjonariuszy Policji;

5) wykonywania czynności, o których mowa w:

a) art. 15 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji – w przypadku gdy koordynującym wspólną operację jest komendant wojewódzki Policji albo osoba wyznaczona przez Komendanta Głównego Policji,

b) art. 11 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej – w przypadku gdy koordynującym wspólną operację jest komendant oddziału Straży Granicznej albo osoba wyznaczona przez Komendanta Głównego Straży Granicznej,

c) art. 21 ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o Służbie Ochrony Państwa (Dz. U. z 2018 r. poz. 138, 650, 730, 1544, 1562 i 1669) – w przypadku gdy koordynującym wspólną operację jest osoba wskazana przez Komendanta Służby Ochrony Państwa

– w sposób i w trybie określonych w tych ustawach;

6) podejmowania w stosunku do uczestników ruchu drogowego działań, o których mowa w art. 129 ust. 2–4 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2017 r. poz. 1260, z późn. zm.);

7) posiadania i użycia sprzętu, o którym mowa w art. 5 ust. 2 pkt 16, służącego do wykonania czynności, o których mowa w pkt 5 i 6.

2. Zagraniczni funkcjonariusze biorący udział we wspólnej operacji korzystają z uprawnień, o których mowa w ust. 1 pkt 3–6, pod dowództwem i w obecności polskiego funkcjonariusza.

3. Uprawnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, przysługują również zagranicznym pracownikom biorącym udział we wspólnej operacji.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2018.02.01 do 2018.09.19

Art. 9. [Prawa zagranicznych funkcjonariuszy biorących udział we wspólnej operacji ] 1. Zagraniczni funkcjonariusze biorący udział we wspólnej operacji mają prawo do:

1) noszenia munduru służbowego;

2) wwozu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i posiadania broni palnej, amunicji i środków przymusu bezpośredniego;

3) użycia lub wykorzystania broni palnej w sposób i w trybie określonych w ustawie z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej (Dz. U. poz. 628 i 1165 oraz z 2014 r. poz. 24):

a) w celu odparcia bezpośredniego i bezprawnego zamachu na życie, zdrowie lub wolność zagranicznego funkcjonariusza lub pracownika albo innej osoby,

b) na rozkaz dowódcy:

– w przypadkach określonych w art. 45 pkt 1 lit. b–e, pkt 2, 3 i 4 lit. a i b ustawy z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej,

– w celu przeciwdziałania czynnościom zmierzającym bezpośrednio do zamachu określonego w lit. a;

4) użycia lub wykorzystania środków przymusu bezpośredniego w sposób i w trybie określonych dla funkcjonariuszy Policji;

5) wykonywania czynności, o których mowa w:

a) art. 15 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji – w przypadku gdy koordynującym wspólną operację jest komendant wojewódzki Policji albo osoba wyznaczona przez Komendanta Głównego Policji,

b) art. 11 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej – w przypadku gdy koordynującym wspólną operację jest komendant oddziału Straży Granicznej albo osoba wyznaczona przez Komendanta Głównego Straży Granicznej,

c) [9] art. 21 ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o Służbie Ochrony Państwa (Dz. U. z 2018 r. poz. 138) – w przypadku gdy koordynującym wspólną operację jest osoba wskazana przez Komendanta Służby Ochrony Państwa

– w sposób i w trybie określonych w tych ustawach;

6) podejmowania w stosunku do uczestników ruchu drogowego działań, o których mowa w art. 129 ust. 2–4 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r. poz. 1137, z późn. zm.⁶⁾);

7) posiadania i użycia sprzętu, o którym mowa w art. 5 ust. 2 pkt 16, służącego do wykonania czynności, o których mowa w pkt 5 i 6.

2. Zagraniczni funkcjonariusze biorący udział we wspólnej operacji korzystają z uprawnień, o których mowa w ust. 1 pkt 3–6, pod dowództwem i w obecności polskiego funkcjonariusza.

3. Uprawnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, przysługują również zagranicznym pracownikom biorącym udział we wspólnej operacji.

[9] Art. 9 ust. 1 pkt 5 lit. c) w brzmieniu ustalonym przez art. 332 pkt 3 ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o Służbie Ochrony Państwa (Dz.U. z 2018 r. poz. 138). Zmiana weszła w życie 1 lutego 2018 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2014.04.11 do 2018.01.31

Art. 9. [Prawa zagranicznych funkcjonariuszy biorących udział we wspólnej operacji ] 1. Zagraniczni funkcjonariusze biorący udział we wspólnej operacji mają prawo do:

1) noszenia munduru służbowego;

2) wwozu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i posiadania broni palnej, amunicji i środków przymusu bezpośredniego;

3) użycia lub wykorzystania broni palnej w sposób i w trybie określonych w ustawie z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej (Dz. U. poz. 628 i 1165 oraz z 2014 r. poz. 24):

a) w celu odparcia bezpośredniego i bezprawnego zamachu na życie, zdrowie lub wolność zagranicznego funkcjonariusza lub pracownika albo innej osoby,

b) na rozkaz dowódcy:

– w przypadkach określonych w art. 45 pkt 1 lit. b–e, pkt 2, 3 i 4 lit. a i b ustawy z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej,

– w celu przeciwdziałania czynnościom zmierzającym bezpośrednio do zamachu określonego w lit. a;

4) użycia lub wykorzystania środków przymusu bezpośredniego w sposób i w trybie określonych dla funkcjonariuszy Policji;

5) wykonywania czynności, o których mowa w:

a) art. 15 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji – w przypadku gdy koordynującym wspólną operację jest komendant wojewódzki Policji albo osoba wyznaczona przez Komendanta Głównego Policji,

b) art. 11 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej – w przypadku gdy koordynującym wspólną operację jest komendant oddziału Straży Granicznej albo osoba wyznaczona przez Komendanta Głównego Straży Granicznej,

c) art. 13 ustawy z dnia 16 marca 2001 r. o Biurze Ochrony Rządu (Dz. U. z 2014 r. poz. 170) – w przypadku gdy koordynującym wspólną operację jest osoba wskazana przez Szefa Biura Ochrony Rządu

– w sposób i w trybie określonych w tych ustawach;

6) podejmowania w stosunku do uczestników ruchu drogowego działań, o których mowa w art. 129 ust. 2–4 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r. poz. 1137, z późn. zm.⁶⁾);

7) posiadania i użycia sprzętu, o którym mowa w art. 5 ust. 2 pkt 16, służącego do wykonania czynności, o których mowa w pkt 5 i 6.

2. Zagraniczni funkcjonariusze biorący udział we wspólnej operacji korzystają z uprawnień, o których mowa w ust. 1 pkt 3–6, pod dowództwem i w obecności polskiego funkcjonariusza.

3. Uprawnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, przysługują również zagranicznym pracownikom biorącym udział we wspólnej operacji.