Wersja obowiązująca od 2018.01.11 do 2018.10.01 (Dz.U.2018.87 tekst jednolity)

Art. 26. [Finansowanie programów lub przedsięwzięć ustanawianych przez Ministra ] 1. Finansowanie programów lub przedsięwzięć ustanawianych przez Ministra obejmuje działania dotyczące realizacji określonych przez Ministra zadań wynikających z polityki naukowej i naukowo-technicznej państwa.

2. Minister właściwy do spraw nauki w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” ogłasza komunikaty o ustanowieniu programu lub przedsięwzięcia, z zastrzeżeniem ust. 3, 3a i 3f.

3. Minister właściwy do spraw nauki określi, w drodze rozporządzenia:

1) programy lub przedsięwzięcia, w ramach których będzie udzielana pomoc publiczna lub pomoc de minimis,

2) warunki i tryb przyznawania oraz rozliczania pomocy, o której mowa w pkt 1, w tym:

a) przeznaczenie pomocy,

b) rodzaje kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą,

3) sposób kumulowania pomocy, o której mowa w pkt 1,

4) maksymalne wielkości pomocy, o której mowa w pkt 1,

5) maksymalną intensywność pomocy, o której mowa w pkt 1,

6) szczegółowy zakres informacji zawartych we wnioskach o przyznanie pomocy oraz w raporcie rocznym i raporcie końcowym z realizacji zadań objętych pomocą, o której mowa w pkt 1

– z uwzględnieniem celów polityki naukowej, naukowo-technicznej i innowacyjnej państwa oraz mając na względzie potrzebę uzyskiwania informacji niezbędnych do prawidłowego przyznawania oraz rozliczania pomocy publicznej lub pomocy de minimis.

3a. Minister właściwy do spraw nauki ustanawia program „Diamentowy Grant”, o którym mowa w art. 5 pkt 10a ustawy oraz w art. 187a ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym. Środki finansowe w ramach programu są przyznawane nie więcej niż 100 osobom rocznie, w drodze konkursu ogłaszanego przez Ministra.

3b. W konkursie mogą wziąć udział wybitnie uzdolnieni:

1) absolwenci studiów pierwszego stopnia, którzy otrzymali tytuł zawodowy licencjata lub inżyniera albo równorzędny w roku ogłoszenia konkursu;

2) studenci jednolitych studiów magisterskich lub odpowiednich, którzy ukończyli trzeci rok studiów w roku ogłoszenia konkursu i kontynuują naukę, a w przypadku jednolitych studiów magisterskich trwających 6 lat – studenci, którzy ukończyli czwarty rok studiów w roku ogłoszenia konkursu i kontynuują naukę.

3c. Osoby, o których mowa w ust. 3b, spełniają łącznie następujące warunki:

1) nie posiadają tytułu zawodowego magistra lub jego odpowiednika;

2) nie są laureatami poprzednich edycji konkursu w ramach programu „Diamentowy Grant”;

3) posiadają udokumentowaną znajomość co najmniej jednego języka obcego na poziomie nie niższym niż B2 zgodnie z Europejskim Systemem Opisu Kształcenia Językowego;

4) prowadzą zaawansowane badania naukowe i posiadają osiągnięcia naukowe, lub w przypadku kierunków studiów artystycznych posiadają osiągnięcia artystyczne.

3d. O przyznanie środków finansowych w ramach programu „Diamentowy Grant” może ubiegać się jednostka naukowa określona w art. 2 pkt 9 lit. a–d, posiadająca kategorię naukową A+, A lub B, w której osoba, o której mowa w ust. 3b i 3c, będzie realizować badania naukowe, a w przypadku studentów, będzie kontynuować naukę na jednolitych studiach magisterskich albo studiach drugiego lub trzeciego stopnia.

3e. Minister właściwy do spraw nauki określi, w drodze rozporządzenia:

1) szczegółowe kryteria i tryb przyznawania oraz rozliczania przyznanych środków finansowych w ramach programu „Diamentowy Grant”, w tym tryb:

a) oceny wniosków dotyczących zadań przewidzianych do finansowania,

b) oceny realizacji finansowanych zadań,

c) rozliczania przyznanych środków finansowych,

2) szczegółowy zakres informacji zawartych we wnioskach,

3) szczegółowy zakres informacji zawartych w raporcie rocznym i raporcie końcowym z wykorzystania środków finansowych, zawierających informacje o realizacji zadań, wraz z rozliczeniem finansowym poniesionych kosztów

– mając na uwadze tworzenie warunków rozwoju naukowego i skrócenie ścieżki kariery naukowej wybitnie uzdolnionym absolwentom studiów pierwszego stopnia i studentom jednolitych studiów magisterskich, nieposiadającym tytułu zawodowego magistra, prowadzącym badania naukowe.

3f. Minister ustanawia program „Doktorat wdrożeniowy”, którego celem jest tworzenie warunków do rozwoju współpracy między środowiskiem naukowym a środowiskiem społeczno-gospodarczym prowadzonej w ramach studiów doktoranckich, o których mowa w art. 195 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym.

3g. Środki finansowe w ramach programu, o którym mowa w ust. 3f, mogą być przyznane, w drodze corocznego konkursu ogłaszanego przez Ministra, na dofinansowanie kosztów wykorzystania infrastruktury badawczej w celu realizacji badań naukowych prowadzonych w ramach stacjonarnych studiów doktoranckich oraz na finansowanie stypendium doktoranckiego w okresie odbywania studiów doktoranckich przewidzianym w ich programie, nie dłuższym niż 4 lata.

3h. Wniosek o przyznanie środków finansowych w ramach programu, o którym mowa w ust. 3f, może złożyć:

1) jednostka naukowa, o której mowa w art. 2 pkt 9 lit. a–d, posiadająca kategorię naukową A+ lub A:

a) prowadząca studia doktoranckie albo

b) w skład której wchodzi jednostka organizacyjna prowadząca studia doktoranckie,

2) uczelnia, w której zgodnie z jej statutem nie wyodrębniono podstawowych jednostek organizacyjnych, posiadająca kategorię naukową A+ lub A i prowadząca studia doktoranckie

– prowadząca udokumentowaną i systematyczną współpracę z przedsiębiorcami lub innymi podmiotami w zakresie działalności badawczo-rozwojowej.

3i. Podmiot, o którym mowa w ust. 3h pkt 1 i 2, może zgłosić do udziału w programie, o którym mowa w ust. 3f, osobę posiadającą tytuł zawodowy magistra lub równorzędny, przyjętą na stacjonarne studia doktoranckie, która jest lub zostanie zatrudniona w pełnym wymiarze czasu pracy przez przedsiębiorcę albo inny podmiot, który wyraził zgodę na jej udział w studiach doktoranckich w ramach programu. Do programu może przystąpić corocznie nie więcej niż 500 osób.

3j. Podmiot, któremu przyznano środki finansowe w ramach programu, o którym mowa w ust. 3f, po przeprowadzeniu rekrutacji na studia doktoranckie:

1) przekazuje Ministrowi informacje o osobach, które zostały przyjęte na studia doktoranckie w ramach programu,

2) może przekazać Ministrowi informacje o osobach, które nie zostały przyjęte na studia doktoranckie w ramach programu z powodu przekroczenia planowanej liczby osób określonej w decyzji o przyznaniu środków finansowych w ramach programu

– zgodnie z zakresem informacji niezbędnych do przekazania środków finansowych w ramach programu oraz zmiany decyzji o przyznaniu środków finansowych określonym w przepisach wydanych na podstawie ust. 3q.

3k. Minister zmienia decyzję o przyznaniu środków finansowych w ramach programu, o którym mowa w ust. 3f, w przypadku gdy podmiot, któremu przyznano środki finansowe, nie przyjął na studia doktoranckie w ramach programu planowanej liczby osób określonej w tej decyzji, dostosowując wysokość środków finansowych do liczby osób, o których mowa w ust. 3j pkt 1.

3l. Minister może zmienić decyzję o przyznaniu środków finansowych w ramach programu, o którym mowa w ust. 3f, w przypadku gdy podmiot, któremu przyznano środki finansowe, ma możliwość przyjęcia na studia doktoranckie w ramach programu większej liczby osób niż określona w tej decyzji, uwzględniając:

1) wyniki oceny wniosku o przyznanie środków finansowych,

2) informacje o osobach, o których mowa w ust. 3j pkt 2,

3) liczbę wolnych miejsc w ramach limitu, o którym mowa w ust. 3i zdanie drugie,

4) limit wydatków z budżetu państwa na realizację programu w danym roku

– dostosowując wysokość środków finansowych do liczby osób określonej w zmienionej decyzji, przy czym przepisy ust. 3j pkt 1 i ust. 3k stosuje się odpowiednio.

3m. Kształcenie uczestnika studiów doktoranckich biorącego udział w programie, o którym mowa w ust. 3f, odbywa się we współpracy z zatrudniającym go przedsiębiorcą albo innym zatrudniającym go podmiotem, który wskazuje spośród swoich pracowników kandydata na opiekuna pomocniczego.

3n. Opiekunem pomocniczym, który pełni istotną funkcję w sprawowaniu opieki nad uczestnikiem studiów doktoranckich biorącym udział w programie, o którym mowa w ust. 3f, w całym okresie studiów doktoranckich, może być osoba posiadająca:

1) stopień naukowy doktora lub

2) co najmniej pięcioletnie doświadczenie w prowadzeniu działalności badawczo-rozwojowej, lub

3) znaczące osiągnięcia w zakresie opracowania i wdrożenia w sferze gospodarczej lub społecznej oryginalnego rozwiązania projektowego, konstrukcyjnego, technologicznego lub artystycznego, o ponadlokalnym zakresie oraz trwałym i uniwersalnym charakterze.

3o. Pracownikowi będącemu uczestnikiem studiów doktoranckich biorącym udział w programie, o którym mowa w ust. 3f, przysługuje:

1) zwolnienie od pracy z zachowaniem prawa do wynagrodzenia w celu realizacji obowiązków, o których mowa w art. 197 ust. 1–3 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym,

2) prawo do urlopu płatnego w wysokości 80% wynagrodzenia, w wymiarze 30 dni kalendarzowych, na przygotowanie rozprawy doktorskiej lub przygotowanie się do egzaminu doktorskiego oraz obrony rozprawy doktorskiej, przy czym z uprawnienia tego można skorzystać tylko raz,

3) zwolnienie od pracy z zachowaniem prawa do wynagrodzenia w celu uczestniczenia w egzaminie doktorskim oraz w obronie rozprawy doktorskiej

– z wyłączeniem uprawnień o charakterze tożsamym z uprawnieniami, o których mowa w pkt 1–3, określonych w przepisach Kodeksu pracy oraz przepisach ustawy z dnia 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki.

3p. Uczestnik studiów doktoranckich biorący udział w programie, o którym mowa w ust. 3f, jest obowiązany do przedstawienia rozprawy doktorskiej nie później niż w ostatnim roku studiów doktoranckich.

3q. Minister właściwy do spraw nauki określi, w drodze rozporządzenia:

1) szczegółowe kryteria i tryb przyznawania, przekazywania oraz rozliczania środków finansowych w ramach programu, o którym mowa w ust. 3f, w tym tryb:

a) oceny wniosków o przyznanie środków finansowych,

b) oceny realizacji finansowanych zadań,

2) szczegółowy zakres informacji zawartych we wniosku o przyznanie środków finansowych w ramach programu,

3) szczegółowy zakres informacji niezbędnych do przekazania środków finansowych w ramach programu oraz zmiany decyzji o przyznaniu środków finansowych w przypadkach, o których mowa w ust. 3k i 3l,

4) tryb wyznaczania i zmiany opiekuna pomocniczego w ramach programu,

5) tryb przyznawania stypendium doktoranckiego w ramach programu oraz okresy, na które jest przyznawane,

6) szczegółowy zakres informacji zawartych w raporcie rocznym i raporcie końcowym z wykorzystania środków finansowych w ramach programu, z uwzględnieniem informacji o realizacji zadań oraz rozliczenia finansowego poniesionych kosztów

– mając na uwadze znaczenie praktyczne zadań przewidzianych do finansowania i ich wpływ na realizację celów polityki naukowej, naukowo-technicznej, innowacyjnej i społecznej państwa, prawidłowość wykorzystania wcześniej przyznanych środków finansowych na naukę, rolę opiekuna pomocniczego w procesie kształcenia uczestnika studiów doktoranckich, związek przyznawanego stypendium doktoranckiego z postępami w realizacji badań naukowych uczestnika studiów doktoranckich, potrzebę uzyskiwania informacji niezbędnych do prawidłowego przyznawania, przekazywania oraz rozliczania środków finansowych.

4. (uchylony)

5. Minister przeprowadza, nie rzadziej niż co 4 lata, ewaluację ustanowionych programów lub przedsięwzięć wraz z oceną ich wpływu na rozwój nauki i gospodarki oraz osiąganie celów polityki naukowej, naukowo-technicznej i innowacyjnej państwa.

6. Na wniosek Ministra ewaluację może przeprowadzić Komitet Polityki Naukowej. Komitet przedstawia Ministrowi opinię w sprawie osiągnięcia założonych celów programu lub przedsięwzięcia oraz ich wpływu na rozwój nauki, techniki i innowacyjności.

7. Na podstawie wyników ewaluacji oraz uwzględniając opinię Komitetu Polityki Naukowej Minister rozstrzyga o:

1) zasadności kontynuowania programu lub przedsięwzięcia;

2) konieczności i proponowanym zakresie modyfikacji programu lub przedsięwzięcia;

3) zakończeniu realizacji programu lub przedsięwzięcia.

8. Ewaluację przeprowadza się, uwzględniając kryteria:

1) adekwatność planowanych celów programu lub przedsięwzięcia i metod ich wdrażania do założeń polityki naukowej, w tym do Krajowego Programu Badań, o którym mowa w art. 4;

2) stopień realizacji zakładanych celów programu lub przedsięwzięcia, skuteczność użytych metod oraz wpływ czynników zewnętrznych na ostateczne efekty programu lub przedsięwzięcia;

3) relacje między nakładami i poniesionymi kosztami a osiągniętymi efektami programu lub przedsięwzięcia;

4) rzeczywiste efekty programu lub przedsięwzięcia;

5) trwałość efektów programu lub przedsięwzięcia w perspektywie średnio- i długookresowej po jego zakończeniu.