history Historia zmian
Wersja obowiązująca od 2018-07-01
[Ustawa o usługach płatniczych] W ustawie z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych (Dz. U. z 2017 r. poz. 2003) wprowadza się następujące zmiany:
1) [1] w art. 3 po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
„2a. Do transakcji polecenia zapłaty z tytułu zapłaty faktury między wierzycielem i dłużnikiem będącymi przedsiębiorcami stosuje się odpowiednio przepisy rozdziału 3a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe (Dz. U. z 2017 r. poz. 1876, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą – Prawo bankowe”.”
1a) [2] w art. 4 w ust. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) bank krajowy w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy – Prawo bankowe;”
2) po art. 39a dodaje się art. 39b w brzmieniu:
„Art. 39b. Dostawcy świadczący usługi płatnicze, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2 lit. c i pkt 7, oraz dostawcy usług technicznych, o których mowa w art. 6 pkt 10, świadczący usługę przekazywania pomiędzy płatnikiem a odbiorcą informacji o transakcji płatniczej, mogą pośredniczyć w płatnościach z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności, o którym mowa w dziale XI w rozdziale 1a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 i 2491 oraz z 2018 r. poz. 62).”.
[1] Art. 6 pkt 1 w brzmieniu ustalonym przez art. 10 pkt 1 ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o zmianie ustawy o usługach płatniczych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 1075). Zmiana weszła w życie 20 czerwca 2018 r.
[2] Art. 6 pkt 1a dodany przez art. 10 pkt 2 ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o zmianie ustawy o usługach płatniczych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 1075). Zmiana weszła w życie 20 czerwca 2018 r.
Wersja obowiązująca od 2018-07-01
[Ustawa o usługach płatniczych] W ustawie z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych (Dz. U. z 2017 r. poz. 2003) wprowadza się następujące zmiany:
1) [1] w art. 3 po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
„2a. Do transakcji polecenia zapłaty z tytułu zapłaty faktury między wierzycielem i dłużnikiem będącymi przedsiębiorcami stosuje się odpowiednio przepisy rozdziału 3a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe (Dz. U. z 2017 r. poz. 1876, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą – Prawo bankowe”.”
1a) [2] w art. 4 w ust. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) bank krajowy w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy – Prawo bankowe;”
2) po art. 39a dodaje się art. 39b w brzmieniu:
„Art. 39b. Dostawcy świadczący usługi płatnicze, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2 lit. c i pkt 7, oraz dostawcy usług technicznych, o których mowa w art. 6 pkt 10, świadczący usługę przekazywania pomiędzy płatnikiem a odbiorcą informacji o transakcji płatniczej, mogą pośredniczyć w płatnościach z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności, o którym mowa w dziale XI w rozdziale 1a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 i 2491 oraz z 2018 r. poz. 62).”.
[1] Art. 6 pkt 1 w brzmieniu ustalonym przez art. 10 pkt 1 ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o zmianie ustawy o usługach płatniczych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 1075). Zmiana weszła w życie 20 czerwca 2018 r.
[2] Art. 6 pkt 1a dodany przez art. 10 pkt 2 ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o zmianie ustawy o usługach płatniczych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 1075). Zmiana weszła w życie 20 czerwca 2018 r.