Wersja obowiązująca od 2017.11.20 do 2021.01.23     (Dz.U.2017.2132 tekst jednolity)

Art. 34. [Podmiot wykonujący usługi w zakresie sztucznego unasienniania ] 1. Podmiot wykonujący usługi w zakresie sztucznego unasienniania:

1) zaopatruje się w nasienie wyłącznie u podmiotu posiadającego zezwolenie na pozyskiwanie, konfekcjonowanie, przechowywanie i dostarczanie nasienia lub przechowywanie i dostarczanie nasienia;

2) wykorzystuje nasienie od reproduktorów spełniających wymagania określone w art. 29 ust. 3 i 5 oraz art. 32 ust. 1;

3) wydaje zaświadczenie o wykonaniu zabiegu sztucznego unasienniania i prowadzi dokumentację w tym zakresie;

4) przekazuje do systemu teleinformatycznego, o którym mowa w art. 6 pkt 2 lit. a, informacje o zabiegach sztucznego unasienniania wykonanych w stadach bydła ras mlecznych objętych oceną wartości użytkowej.

2. Informacja, o której mowa w ust. 1 pkt 4, jest przekazywana:

1) podmiotowi prowadzącemu system teleinformatyczny, w formie dokumentu elektronicznego, niezwłocznie po wykonaniu zabiegu sztucznego unasienniania;

2) przez podmiot dostarczający nasienie, jeżeli zostało mu to zlecone przez podmiot prowadzący sztuczne unasiennianie; przekazanie to może nastąpić nieodpłatnie.

3. Zabiegi sztucznego unasienniania w ramach wykonywania usług, o których mowa w ust. 1, wykonują lekarze weterynarii, a także inne osoby, które:

1) złożyły z wynikiem pozytywnym egzamin kończący szkolenie z zakresu sztucznego unasienniania danego gatunku zwierząt gospodarskich obejmujące:

a) zajęcia teoretyczne z zakresu:

– anatomii i fizjologii zwierząt,

– regulacji prawnych dotyczących organizacji hodowli i rozrodu zwierząt gospodarskich,

– selekcji i doboru zwierząt do kojarzeń,

– interpretacji informacji zawartych w dokumentach hodowlanych,

b) zajęcia praktyczne z zakresu:

– postępowania z nasieniem,

– wykonywania zabiegów sztucznego unasienniania;

2) uzyskały uprawnienia do ich wykonywania na terytorium innych państw członkowskich Unii Europejskiej i posiadają zaświadczenie potwierdzające nabycie tych uprawnień.

4. Szkolenie może być prowadzone przez podmiot, który uzyskał zgodę ministra właściwego do spraw rolnictwa.

5. Minister właściwy do spraw rolnictwa wydaje, w drodze decyzji administracyjnej, na wniosek podmiotu, zgodę na prowadzenie szkolenia, jeżeli podmiot zamierzający je prowadzić przedstawi:

1) program szkolenia uwzględniający zakres, o którym mowa w ust. 3, oraz plan jego realizacji;

2) wzór zaświadczenia o ukończeniu szkolenia;

3) tryb powoływania komisji egzaminacyjnej oraz kwalifikacje osób wchodzących w jej skład;

4) sposób przeprowadzania egzaminu kończącego szkolenie;

5) zakres informacji zawartych w protokole, o którym mowa w ust. 8.

6. Podmiot, o którym mowa w ust. 4, powołuje komisję egzaminacyjną w celu przeprowadzenia egzaminu kończącego szkolenie.

7. W skład komisji egzaminacyjnej mogą wchodzić osoby, które posiadają wykształcenie wyższe uzyskane na kierunku:

1) zootechnika, weterynaria lub rolnictwo, lub

2) innym niż określony w pkt 1 oraz złożyły z wynikiem pozytywnym egzamin kończący szkolenie z zakresu sztucznego unasienniania danego gatunku zwierząt gospodarskich.

8. Komisja egzaminacyjna niezwłocznie po przeprowadzeniu egzaminu sporządza protokół z jego przebiegu.

9. Podmiot, o którym mowa w ust. 4, na podstawie protokołu zawierającego wyniki przeprowadzonego egzaminu wydaje zaświadczenie o ukończeniu szkolenia.

10. Minister właściwy do spraw rolnictwa cofa, w drodze decyzji administracyjnej, zgodę, o której mowa w ust. 5, jeżeli podmiot prowadzący szkolenie:

1) nie realizuje programu szkolenia;

2) nie wydaje zaświadczeń o ukończeniu szkolenia lub wydaje zaświadczenia niezgodne z wzorem;

3) nie powołuje komisji egzaminacyjnej lub powołuje w jej skład osoby, które nie posiadają wymaganych kwalifikacji;

4) nie spełnia warunku określonego w ust. 8.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2010.01.13 do 2017.11.19

Art. 34. [Podmiot wykonujący usługi w zakresie sztucznego unasienniania] 1. Podmiot wykonujący usługi w zakresie sztucznego unasienniania:

1) zaopatruje się w nasienie wyłącznie u podmiotu posiadającego zezwolenie na pozyskiwanie, konfekcjonowanie, przechowywanie i dostarczanie nasienia lub przechowywanie i dostarczanie nasienia;

2) wykorzystuje nasienie od reproduktorów spełniających wymagania określone w art. 29 ust. 3 i 5 oraz art. 32 ust. 1;

3) wydaje zaświadczenie o wykonaniu zabiegu sztucznego unasienniania i prowadzi dokumentację w tym zakresie;

4) [37] przekazuje do systemu teleinformatycznego, o którym mowa w art. 6 pkt 2 lit. a, informacje o zabiegach sztucznego unasienniania wykonanych w stadach bydła ras mlecznych objętych oceną wartości użytkowej.

2. Informacja, o której mowa w ust. 1 pkt 4, jest przekazywana:

1) podmiotowi prowadzącemu system teleinformatyczny, w formie dokumentu elektronicznego, niezwłocznie po wykonaniu zabiegu sztucznego unasienniania;

2) przez podmiot dostarczający nasienie, jeżeli zostało mu to zlecone przez podmiot prowadzący sztuczne unasiennianie; przekazanie to może nastąpić nieodpłatnie.

3. Zabiegi sztucznego unasienniania w ramach wykonywania usług, o których mowa w ust. 1, wykonują lekarze weterynarii, a także inne osoby, które:

1) złożyły z wynikiem pozytywnym egzamin kończący szkolenie z zakresu sztucznego unasienniania danego gatunku zwierząt gospodarskich obejmujące:

a) zajęcia teoretyczne z zakresu:

– anatomii i fizjologii zwierząt,

– regulacji prawnych dotyczących organizacji hodowli i rozrodu zwierząt gospodarskich,

– selekcji i doboru zwierząt do kojarzeń,

– interpretacji informacji zawartych w dokumentach hodowlanych,

b) zajęcia praktyczne z zakresu:

– postępowania z nasieniem,

– wykonywania zabiegów sztucznego unasienniania;

2) uzyskały uprawnienia do ich wykonywania na terytorium innych państw członkowskich Unii Europejskiej i posiadają zaświadczenie potwierdzające nabycie tych uprawnień.

4. Szkolenie może być prowadzone przez podmiot, który uzyskał zgodę ministra właściwego do spraw rolnictwa.

5. Minister właściwy do spraw rolnictwa wydaje, w drodze decyzji administracyjnej, na wniosek podmiotu, zgodę na prowadzenie szkolenia, jeżeli podmiot zamierzający je prowadzić przedstawi:

1) program szkolenia uwzględniający zakres, o którym mowa w ust. 3, oraz plan jego realizacji;

2) wzór zaświadczenia o ukończeniu szkolenia;

3) tryb powoływania komisji egzaminacyjnej oraz kwalifikacje osób wchodzących w jej skład;

4) sposób przeprowadzania egzaminu kończącego szkolenie;

5) zakres informacji zawartych w protokole, o którym mowa w ust. 8.

6. Podmiot, o którym mowa w ust. 4, powołuje komisję egzaminacyjną w celu przeprowadzenia egzaminu kończącego szkolenie.

7. W skład komisji egzaminacyjnej mogą wchodzić osoby, które posiadają wykształcenie wyższe uzyskane na kierunku:

1) zootechnika, weterynaria lub rolnictwo, lub

2) innym niż określony w pkt 1 oraz złożyły z wynikiem pozytywnym egzamin kończący szkolenie z zakresu sztucznego unasienniania danego gatunku zwierząt gospodarskich.

8. Komisja egzaminacyjna niezwłocznie po przeprowadzeniu egzaminu sporządza protokół z jego przebiegu.

9. Podmiot, o którym mowa w ust. 4, na podstawie protokołu zawierającego wyniki przeprowadzonego egzaminu wydaje zaświadczenie o ukończeniu szkolenia.

10. Minister właściwy do spraw rolnictwa cofa, w drodze decyzji administracyjnej, zgodę, o której mowa w ust. 5, jeżeli podmiot prowadzący szkolenie:

1) nie realizuje programu szkolenia;

2) nie wydaje zaświadczeń o ukończeniu szkolenia lub wydaje zaświadczenia niezgodne z wzorem;

3) nie powołuje komisji egzaminacyjnej lub powołuje w jej skład osoby, które nie posiadają wymaganych kwalifikacji;

4) nie spełnia warunku określonego w ust. 8.

[37] Art. 34 ust. 1 pkt 4 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 15 ustawy z dnia 5 listopada 2009 r. o zmianie ustawy o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich (Dz.U. Nr 223, poz. 1775). Zmiana weszła w życie 13 stycznia 2010 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2008.10.08 do 2010.01.12

Art. 34. [Podmiot wykonujący usługi w zakresie sztucznego unasienniania] 1. Podmiot wykonujący usługi w zakresie sztucznego unasienniania:

1) zaopatruje się w nasienie wyłącznie u podmiotu posiadającego zezwolenie na pozyskiwanie, konfekcjonowanie, przechowywanie i dostarczanie nasienia lub przechowywanie i dostarczanie nasienia;

2) wykorzystuje nasienie od reproduktorów spełniających wymagania określone w art. 29 ust. 3 i 5 oraz art. 32 ust. 1;

3) wydaje zaświadczenie o wykonaniu zabiegu sztucznego unasienniania i prowadzi dokumentację w tym zakresie;

4) przekazuje do systemu informatycznego, o którym mowa w art. 6 pkt 2 lit. a, informacje o zabiegach sztucznego unasienniania wykonanych w stadach bydła ras mlecznych objętych oceną wartości użytkowej.

2. Informacja, o której mowa w ust. 1 pkt 4, jest przekazywana:

1) [1] podmiotowi prowadzącemu system teleinformatyczny, w formie dokumentu elektronicznego, niezwłocznie po wykonaniu zabiegu sztucznego unasienniania;

2) przez podmiot dostarczający nasienie, jeżeli zostało mu to zlecone przez podmiot prowadzący sztuczne unasiennianie; przekazanie to może nastąpić nieodpłatnie.

3. Zabiegi sztucznego unasienniania w ramach wykonywania usług, o których mowa w ust. 1, wykonują lekarze weterynarii, a także inne osoby, które:

1) złożyły z wynikiem pozytywnym egzamin kończący szkolenie z zakresu sztucznego unasienniania danego gatunku zwierząt gospodarskich obejmujące:

a) zajęcia teoretyczne z zakresu:

– anatomii i fizjologii zwierząt,

– regulacji prawnych dotyczących organizacji hodowli i rozrodu zwierząt gospodarskich,

– selekcji i doboru zwierząt do kojarzeń,

– interpretacji informacji zawartych w dokumentach hodowlanych,

b) zajęcia praktyczne z zakresu:

– postępowania z nasieniem,

– wykonywania zabiegów sztucznego unasienniania;

2) uzyskały uprawnienia do ich wykonywania na terytorium innych państw członkowskich Unii Europejskiej i posiadają zaświadczenie potwierdzające nabycie tych uprawnień.

4. Szkolenie może być prowadzone przez podmiot, który uzyskał zgodę ministra właściwego do spraw rolnictwa.

5. Minister właściwy do spraw rolnictwa wydaje, w drodze decyzji administracyjnej, na wniosek podmiotu, zgodę na prowadzenie szkolenia, jeżeli podmiot zamierzający je prowadzić przedstawi:

1) program szkolenia uwzględniający zakres, o którym mowa w ust. 3, oraz plan jego realizacji;

2) wzór zaświadczenia o ukończeniu szkolenia;

3) tryb powoływania komisji egzaminacyjnej oraz kwalifikacje osób wchodzących w jej skład;

4) sposób przeprowadzania egzaminu kończącego szkolenie;

5) zakres informacji zawartych w protokole, o którym mowa w ust. 8.

6. Podmiot, o którym mowa w ust. 4, powołuje komisję egzaminacyjną w celu przeprowadzenia egzaminu kończącego szkolenie.

7. W skład komisji egzaminacyjnej mogą wchodzić osoby, które posiadają wykształcenie wyższe uzyskane na kierunku:

1) zootechnika, weterynaria lub rolnictwo, lub

2) innym niż określony w pkt 1 oraz złożyły z wynikiem pozytywnym egzamin kończący szkolenie z zakresu sztucznego unasienniania danego gatunku zwierząt gospodarskich.

8. Komisja egzaminacyjna niezwłocznie po przeprowadzeniu egzaminu sporządza protokół z jego przebiegu.

9. Podmiot, o którym mowa w ust. 4, na podstawie protokołu zawierającego wyniki przeprowadzonego egzaminu wydaje zaświadczenie o ukończeniu szkolenia.

10. Minister właściwy do spraw rolnictwa cofa, w drodze decyzji administracyjnej, zgodę, o której mowa w ust. 5, jeżeli podmiot prowadzący szkolenie:

1) nie realizuje programu szkolenia;

2) nie wydaje zaświadczeń o ukończeniu szkolenia lub wydaje zaświadczenia niezgodne z wzorem;

3) nie powołuje komisji egzaminacyjnej lub powołuje w jej skład osoby, które nie posiadają wymaganych kwalifikacji;

4) nie spełnia warunku określonego w ust. 8.

[1] Art. 34 ust. 2 pkt 1 w brzmieniu ustalonym przez art. 34 ustawy z dnia 4 września 2008 r. o zmianie ustaw w celu ujednolicenia terminologii informatycznej (Dz.U. Nr 171, poz. 1056). Zmiana weszła w życie 8 października 2008 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2007.08.08 do 2008.10.07

Art. 34. 1. Podmiot wykonujący usługi w zakresie sztucznego unasienniania:

1) zaopatruje się w nasienie wyłącznie u podmiotu posiadającego zezwolenie na pozyskiwanie, konfekcjonowanie, przechowywanie i dostarczanie nasienia lub przechowywanie i dostarczanie nasienia;

2) wykorzystuje nasienie od reproduktorów spełniających wymagania określone w art. 29 ust. 3 i 5 oraz art. 32 ust. 1;

3) wydaje zaświadczenie o wykonaniu zabiegu sztucznego unasienniania i prowadzi dokumentację w tym zakresie;

4) przekazuje do systemu informatycznego, o którym mowa w art. 6 pkt 2 lit. a, informacje o zabiegach sztucznego unasienniania wykonanych w stadach bydła ras mlecznych objętych oceną wartości użytkowej.

2. Informacja, o której mowa w ust. 1 pkt 4, jest przekazywana:

1) podmiotowi prowadzącemu system informatyczny w formie elektronicznej, w formacie przez niego określonym, niezwłocznie po wykonaniu zabiegu sztucznego unasienniania;

2) przez podmiot dostarczający nasienie, jeżeli zostało mu to zlecone przez podmiot prowadzący sztuczne unasiennianie; przekazanie to może nastąpić nieodpłatnie.

3. Zabiegi sztucznego unasienniania w ramach wykonywania usług, o których mowa w ust. 1, wykonują lekarze weterynarii, a także inne osoby, które:

1) złożyły z wynikiem pozytywnym egzamin kończący szkolenie z zakresu sztucznego unasienniania danego gatunku zwierząt gospodarskich obejmujące:

a) zajęcia teoretyczne z zakresu:

– anatomii i fizjologii zwierząt,

– regulacji prawnych dotyczących organizacji hodowli i rozrodu zwierząt gospodarskich,

– selekcji i doboru zwierząt do kojarzeń,

– interpretacji informacji zawartych w dokumentach hodowlanych,

b) zajęcia praktyczne z zakresu:

– postępowania z nasieniem,

– wykonywania zabiegów sztucznego unasienniania;

2) uzyskały uprawnienia do ich wykonywania na terytorium innych państw członkowskich Unii Europejskiej i posiadają zaświadczenie potwierdzające nabycie tych uprawnień.

4. Szkolenie może być prowadzone przez podmiot, który uzyskał zgodę ministra właściwego do spraw rolnictwa.

5. Minister właściwy do spraw rolnictwa wydaje, w drodze decyzji administracyjnej, na wniosek podmiotu, zgodę na prowadzenie szkolenia, jeżeli podmiot zamierzający je prowadzić przedstawi:

1) program szkolenia uwzględniający zakres, o którym mowa w ust. 3, oraz plan jego realizacji;

2) wzór zaświadczenia o ukończeniu szkolenia;

3) tryb powoływania komisji egzaminacyjnej oraz kwalifikacje osób wchodzących w jej skład;

4) sposób przeprowadzania egzaminu kończącego szkolenie;

5) zakres informacji zawartych w protokole, o którym mowa w ust. 8.

6. Podmiot, o którym mowa w ust. 4, powołuje komisję egzaminacyjną w celu przeprowadzenia egzaminu kończącego szkolenie.

7. W skład komisji egzaminacyjnej mogą wchodzić osoby, które posiadają wykształcenie wyższe uzyskane na kierunku:

1) zootechnika, weterynaria lub rolnictwo, lub

2) innym niż określony w pkt 1 oraz złożyły z wynikiem pozytywnym egzamin kończący szkolenie z zakresu sztucznego unasienniania danego gatunku zwierząt gospodarskich.

8. Komisja egzaminacyjna niezwłocznie po przeprowadzeniu egzaminu sporządza protokół z jego przebiegu.

9. Podmiot, o którym mowa w ust. 4, na podstawie protokołu zawierającego wyniki przeprowadzonego egzaminu wydaje zaświadczenie o ukończeniu szkolenia.

10. Minister właściwy do spraw rolnictwa cofa, w drodze decyzji administracyjnej, zgodę, o której mowa w ust. 5, jeżeli podmiot prowadzący szkolenie:

1) nie realizuje programu szkolenia;

2) nie wydaje zaświadczeń o ukończeniu szkolenia lub wydaje zaświadczenia niezgodne z wzorem;

3) nie powołuje komisji egzaminacyjnej lub powołuje w jej skład osoby, które nie posiadają wymaganych kwalifikacji;

4) nie spełnia warunku określonego w ust. 8.