Wersja obowiązująca od 2016-11-04 do 2017-03-01 (Dz.U.2016.1799 tekst jednolity)
(uchylony)
Wersja obowiązująca od 2016-11-04 do 2017-03-01 (Dz.U.2016.1799 tekst jednolity)
(uchylony)
Wersja archiwalna obowiązująca od 2015-07-16 do 2016-11-03 (Dz.U.2015.990 tekst jednolity)
(uchylony)
Wersja archiwalna obowiązująca od 2013-11-29 do 2015-07-15 (Dz.U.2013.1404 tekst jednolity)
(uchylony).
Wersja archiwalna obowiązująca od 2009-10-31 do 2013-06-04
[Prawo użycia broni palnej] 1. Jeżeli środki przymusu wymienione w art. 67 ust. 1, okazały się niewystarczające lub ich użycie ze względu na zaistniałe okoliczności nie jest możliwe, funkcjonariusz wykonujący czynności związane z realizacją zadań, określonych w art. 2 ust. 1 pkt 4–6, pełniący służbę w wyodrębnionych komórkach organizacyjnych Służby Celnej lub funkcjonariusz upoważniony przez Szefa Służby Celnej do wykonywania tych zadań ma prawo użycia broni palnej wyłącznie:
1) w celu odparcia bezpośredniego i bezprawnego zamachu na życie, zdrowie lub wolność własną lub innej osoby albo w celu przeciwdziałania czynnościom zmierzającym bezpośrednio do takiego zamachu;
2) przeciwko osobie niepodporządkowującej się wezwaniu do natychmiastowego porzucenia broni lub innego niebezpiecznego narzędzia, którego użycie zagrozić może życiu, zdrowiu lub wolności funkcjonariusza lub innej osoby;
3) przeciwko osobie, która usiłuje bezprawnie, przemocą odebrać broń palną funkcjonariuszowi lub innej osobie uprawnionej do posiadania broni palnej;
4) w celu odparcia zamachu na mienie, stwarzającego jednocześnie bezpośrednie zagrożenie dla życia, zdrowia lub wolności człowieka;
5) w celu odparcia niebezpiecznego, bezpośredniego i gwałtownego zamachu na obiekty Służby Celnej;
6) w celu odparcia bezpośredniego zamachu na nienaruszalność granicy państwowej ze strony osób działających w sposób zorganizowany, które przemocą wymuszają przekroczenie granicy państwowej przy użyciu broni lub pojazdu;
7) w bezpośrednim pościgu za osobą, wobec której użycie broni było dopuszczalne w przypadkach określonych w pkt 1–3 i 6.
2. Użycie broni palnej powinno być poprzedzone ostrzeżeniem o możliwości jej użycia i nastąpić w sposób wyrządzający możliwie najmniejszą szkodę osobie, przeciwko której użyto broni i nie może zmierzać do pozbawienia życia tej osoby oraz narażać osób postronnych na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia.
3. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia:
1) sposób postępowania przy użyciu broni palnej i szczegółowe warunki jej użycia, uwzględniając ograniczenia w zakresie użycia broni palnej;
2) sposób dokumentowania faktu użycia broni palnej, mając na uwadze zapewnienie możliwości oceny zasadności i prawidłowości jej użycia.