Wersja obowiązująca od 2016.08.23 do 2017.01.01 (Dz.U.2016.1313 tekst jednolity)

Art. 29. [Osoba ubiegająca się o zatrudnienie na stanowisku radcy Prokuratorii Generalnej ] 1. Radcą Prokuratorii Generalnej może być osoba, która:

1) posiada obywatelstwo polskie;

2) korzysta z pełni praw cywilnych i obywatelskich;

3) posiada dyplom ukończenia wyższych studiów prawniczych w Rzeczypospolitej Polskiej lub dyplom potwierdzający ukończenie wyższych studiów prawniczych za granicą, uznany w Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie art. 191a ust. 1 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. z 2012 r. poz. 572, z późn. zm.) albo dyplom potwierdzający ukończenie wyższych studiów prawniczych za granicą uznany za równoważny z polskim dyplomem potwierdzającym uzyskanie tytułu zawodowego magistra na podstawie umowy międzynarodowej albo w drodze nostryfikacji;

4) posiada uprawnienia radcy prawnego, adwokata lub notariusza albo zajmowała stanowisko sędziego sądu powszechnego, sędziego sądu wojskowego lub sędziego sądu administracyjnego, asesora sądowego albo stanowisko prokuratora;

5) nie była karana za umyślne przestępstwo lub przestępstwo skarbowe albo nieumyślne przestępstwo przeciwko obrotowi gospodarczemu;

6) jest nieskazitelnego charakteru i swym dotychczasowym zachowaniem daje rękojmię prawidłowego wykonywania zawodu radcy.

2. Wymóg określony w ust. 1 pkt 4 nie dotyczy osoby, która:

1) posiada tytuł naukowy profesora lub stopień naukowy doktora habilitowanego nauk prawnych lub

2) pracowała na stanowisku związanym z legislacją, nie niższym niż legislator lub specjalista do spraw legislacji, w urzędzie organu władzy państwowej przez co najmniej pięć lat, lub

3) pracowała na stanowisku związanym bezpośrednio z działalnością orzeczniczą Trybunału i pomocą w tym zakresie w pracy sędziów Trybunału przez co najmniej 5 lat.

3. Osoba ubiegająca się o zatrudnienie na stanowisku radcy Prokuratorii Generalnej, urodzona przed dniem 1 sierpnia 1972 r., składa oświadczenie, o którym mowa w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944–1990 oraz treści tych dokumentów (Dz. U. z 2013 r. poz. 1388 oraz z 2016 r. poz. 178 i 749) albo informację, o której mowa w art. 7 ust. 3a tej ustawy.

Wersja obowiązująca od 2016.08.23 do 2017.01.01 (Dz.U.2016.1313 tekst jednolity)

Art. 29. [Osoba ubiegająca się o zatrudnienie na stanowisku radcy Prokuratorii Generalnej ] 1. Radcą Prokuratorii Generalnej może być osoba, która:

1) posiada obywatelstwo polskie;

2) korzysta z pełni praw cywilnych i obywatelskich;

5) nie była karana za umyślne przestępstwo lub przestępstwo skarbowe albo nieumyślne przestępstwo przeciwko obrotowi gospodarczemu;

6) jest nieskazitelnego charakteru i swym dotychczasowym zachowaniem daje rękojmię prawidłowego wykonywania zawodu radcy.

2. Wymóg określony w ust. 1 pkt 4 nie dotyczy osoby, która:

1) posiada tytuł naukowy profesora lub stopień naukowy doktora habilitowanego nauk prawnych lub

2) pracowała na stanowisku związanym z legislacją, nie niższym niż legislator lub specjalista do spraw legislacji, w urzędzie organu władzy państwowej przez co najmniej pięć lat, lub

3) pracowała na stanowisku związanym bezpośrednio z działalnością orzeczniczą Trybunału i pomocą w tym zakresie w pracy sędziów Trybunału przez co najmniej 5 lat.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2016.01.01 do 2016.08.22

Art. 29. [Osoba ubiegająca się o zatrudnienie na stanowisku radcy Prokuratorii Generalnej ] 1. Radcą Prokuratorii Generalnej może być osoba, która:

1) posiada obywatelstwo polskie;

2) korzysta z pełni praw cywilnych i obywatelskich;

4) [2] posiada uprawnienia radcy prawnego, adwokata lub notariusza albo zajmowała stanowisko sędziego sądu powszechnego, sędziego sądu wojskowego lub sędziego sądu administracyjnego, asesora sądowego albo stanowisko prokuratora;

5) nie była karana za umyślne przestępstwo lub przestępstwo skarbowe albo nieumyślne przestępstwo przeciwko obrotowi gospodarczemu;

6) jest nieskazitelnego charakteru i swym dotychczasowym zachowaniem daje rękojmię prawidłowego wykonywania zawodu radcy.

2. Wymóg określony w ust. 1 pkt 4 nie dotyczy osoby, która:

1) posiada tytuł naukowy profesora lub stopień naukowy doktora habilitowanego nauk prawnych lub

2) pracowała na stanowisku związanym z legislacją, nie niższym niż legislator lub specjalista do spraw legislacji, w urzędzie organu władzy państwowej przez co najmniej pięć lat, lub

3) pracowała na stanowisku związanym bezpośrednio z działalnością orzeczniczą Trybunału i pomocą w tym zakresie w pracy sędziów Trybunału przez co najmniej 5 lat.

3. Osoba ubiegająca się o zatrudnienie na stanowisku radcy Prokuratorii Generalnej, urodzona przed dniem 1 sierpnia 1972 r., składa oświadczenie, o którym mowa w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944–1990 oraz treści tych dokumentów (Dz. U. z 2007 r. Nr 63, poz. 425, z późn. zm.) albo informację, o której mowa w art. 7 ust. 3a tej ustawy.

[2] Art. 29 ust. 1 pkt 4 w brzmieniu ustalonym przez art. 18 ustawy z dnia 10 lipca 2015 r. o zmianie ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 1224). Zmiana weszła w życie 1 stycznia 2016 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2015.11.19 do 2015.12.31

Art. 29. [Osoba ubiegająca się o zatrudnienie na stanowisku radcy Prokuratorii Generalnej ] 1. Radcą Prokuratorii Generalnej może być osoba, która:

1) posiada obywatelstwo polskie;

2) korzysta z pełni praw cywilnych i obywatelskich;

3) [17] posiada dyplom ukończenia wyższych studiów prawniczych w Rzeczypospolitej Polskiej lub dyplom potwierdzający ukończenie wyższych studiów prawniczych za granicą, uznany w Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie art. 191a ust. 1 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. z 2012 r. poz. 572, z późn. zm.) albo dyplom potwierdzający ukończenie wyższych studiów prawniczych za granicą uznany za równoważny z polskim dyplomem potwierdzającym uzyskanie tytułu zawodowego magistra na podstawie umowy międzynarodowej albo w drodze nostryfikacji;

5) nie była karana za umyślne przestępstwo lub przestępstwo skarbowe albo nieumyślne przestępstwo przeciwko obrotowi gospodarczemu;

6) jest nieskazitelnego charakteru i swym dotychczasowym zachowaniem daje rękojmię prawidłowego wykonywania zawodu radcy.

2. Wymóg określony w ust. 1 pkt 4 nie dotyczy osoby, która:

1) posiada tytuł naukowy profesora lub stopień naukowy doktora habilitowanego nauk prawnych lub

2) pracowała na stanowisku związanym z legislacją, nie niższym niż legislator lub specjalista do spraw legislacji, w urzędzie organu władzy państwowej przez co najmniej pięć lat, lub

3) pracowała na stanowisku związanym bezpośrednio z działalnością orzeczniczą Trybunału i pomocą w tym zakresie w pracy sędziów Trybunału przez co najmniej 5 lat.

3. Osoba ubiegająca się o zatrudnienie na stanowisku radcy Prokuratorii Generalnej, urodzona przed dniem 1 sierpnia 1972 r., składa oświadczenie, o którym mowa w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944–1990 oraz treści tych dokumentów (Dz. U. z 2007 r. Nr 63, poz. 425, z późn. zm.) albo informację, o której mowa w art. 7 ust. 3a tej ustawy.

[17] Art. 29 ust. 1 pkt 3 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 5 ustawy z dnia 5 sierpnia 2015 r. o zmianie ustawy o Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 1635). Zmiana weszła w życie 19 listopada 2015 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2015.08.30 do 2015.11.18

Art. 29. [Osoba ubiegająca się o zatrudnienie na stanowisku radcy Prokuratorii Generalnej ] 1. Radcą Prokuratorii Generalnej może być osoba, która:

1) posiada obywatelstwo polskie;

2) korzysta z pełni praw cywilnych i obywatelskich;

3) ukończyła wyższe studia prawnicze w Polsce i uzyskała tytuł magistra albo ukończyła zagraniczne studia prawnicze, uznane w Polsce;

5) nie była karana za umyślne przestępstwo lub przestępstwo skarbowe albo nieumyślne przestępstwo przeciwko obrotowi gospodarczemu;

6) jest nieskazitelnego charakteru i swym dotychczasowym zachowaniem daje rękojmię prawidłowego wykonywania zawodu radcy.

2. Wymóg określony w ust. 1 pkt 4 nie dotyczy osoby, która:

1) posiada tytuł naukowy profesora lub stopień naukowy doktora habilitowanego nauk prawnych lub

2) [2] pracowała na stanowisku związanym z legislacją, nie niższym niż legislator lub specjalista do spraw legislacji, w urzędzie organu władzy państwowej przez co najmniej pięć lat, lub

3) [3] pracowała na stanowisku związanym bezpośrednio z działalnością orzeczniczą Trybunału i pomocą w tym zakresie w pracy sędziów Trybunału przez co najmniej 5 lat.

3. Osoba ubiegająca się o zatrudnienie na stanowisku radcy Prokuratorii Generalnej, urodzona przed dniem 1 sierpnia 1972 r., składa oświadczenie, o którym mowa w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944–1990 oraz treści tych dokumentów (Dz. U. z 2007 r. Nr 63, poz. 425, z późn. zm.) albo informację, o której mowa w art. 7 ust. 3a tej ustawy.

[2] Art. 29 ust. 2 pkt 2 w brzmieniu ustalonym przez art. 133 pkt 2 lit. a) ustawy z dnia 25 czerwca 2015 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz.U. poz. 1064). Zmiana weszła w życie 30 sierpnia 2015 r.

[3] Art. 29 ust. 2 pkt 3 dodany przez art. 133 pkt 2 lit. b) ustawy z dnia 25 czerwca 2015 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz.U. poz. 1064). Zmiana weszła w życie 30 sierpnia 2015 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2013.09.30 do 2015.08.29 (Dz.U.2013.1150 tekst jednolity)

Art. 29. [Osoba ubiegająca się o zatrudnienie na stanowisku radcy Prokuratorii Generalnej ] 1. Radcą Prokuratorii Generalnej może być osoba, która:

1) posiada obywatelstwo polskie;

2) korzysta z pełni praw cywilnych i obywatelskich;

3) ukończyła wyższe studia prawnicze w Polsce i uzyskała tytuł magistra albo ukończyła zagraniczne studia prawnicze, uznane w Polsce;

5) nie była karana za umyślne przestępstwo lub przestępstwo skarbowe albo nieumyślne przestępstwo przeciwko obrotowi gospodarczemu;

6) jest nieskazitelnego charakteru i swym dotychczasowym zachowaniem daje rękojmię prawidłowego wykonywania zawodu radcy.

2. Wymóg określony w ust. 1 pkt 4 nie dotyczy osoby, która:

1) posiada tytuł naukowy profesora lub stopień naukowy doktora habilitowanego nauk prawnych lub

2) pracowała na stanowisku związanym z legislacją, nie niższym niż legislator lub specjalista do spraw legislacji, w urzędzie organu władzy państwowej przez co najmniej pięć lat.

3. Osoba ubiegająca się o zatrudnienie na stanowisku radcy Prokuratorii Generalnej, urodzona przed dniem 1 sierpnia 1972 r., składa oświadczenie, o którym mowa w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944–1990 oraz treści tych dokumentów (Dz. U. z 2007 r. Nr 63, poz. 425, z późn. zm.) albo informację, o której mowa w art. 7 ust. 3a tej ustawy.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2007.03.15 do 2013.09.29

Art. 29. 1. Radcą Prokuratorii Generalnej może być osoba, która:

1) posiada obywatelstwo polskie;

2) korzysta z pełni praw cywilnych i obywatelskich;

3) ukończyła wyższe studia prawnicze w Polsce i uzyskała tytuł magistra albo ukończyła zagraniczne studia prawnicze, uznane w Polsce;

5) nie była karana za umyślne przestępstwo lub przestępstwo skarbowe albo nieumyślne przestępstwo przeciwko obrotowi gospodarczemu;

6) jest nieskazitelnego charakteru i swym dotychczasowym zachowaniem daje rękojmię prawidłowego wykonywania zawodu radcy.

2. Wymóg określony w ust. 1 pkt 4 nie dotyczy osoby, która:

1) posiada tytuł naukowy profesora lub stopień naukowy doktora habilitowanego nauk prawnych lub

2) pracowała na stanowisku związanym z legislacją, nie niższym niż legislator lub specjalista do spraw legislacji, w urzędzie organu władzy państwowej przez co najmniej pięć lat.

3. [1] Osoba ubiegająca się o zatrudnienie na stanowisku radcy Prokuratorii Generalnej, urodzona przed dniem 1 sierpnia 1972 r., składa oświadczenie, o którym mowa w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944–1990 oraz treści tych dokumentów (Dz.U. Nr 218, poz. 1592 i Nr 249, poz. 1832 oraz z 2007 r. Nr 25, poz. 162) albo informację, o której mowa w art. 7 ust. 3a tej ustawy.

[1] Art. 29 ust. 3 dodany przez art. 50 pkt 1 ustawy z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944–1990 oraz treści tych dokumentów (Dz.U. Nr 218, poz. 1592, ost. zm.: Dz.U. z 2007 r. Nr 25, poz. 162). Zmiana weszła w życie 15 marca 2007 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2006.03.15 do 2007.03.14

Art. 29. 1. Radcą Prokuratorii Generalnej może być osoba, która:

1) posiada obywatelstwo polskie;

2) korzysta z pełni praw cywilnych i obywatelskich;

3) ukończyła wyższe studia prawnicze w Polsce i uzyskała tytuł magistra albo ukończyła zagraniczne studia prawnicze, uznane w Polsce;

5) nie była karana za umyślne przestępstwo lub przestępstwo skarbowe albo nieumyślne przestępstwo przeciwko obrotowi gospodarczemu;

6) jest nieskazitelnego charakteru i swym dotychczasowym zachowaniem daje rękojmię prawidłowego wykonywania zawodu radcy.

2. Wymóg określony w ust. 1 pkt 4 nie dotyczy osoby, która:

1) posiada tytuł naukowy profesora lub stopień naukowy doktora habilitowanego nauk prawnych lub

2) pracowała na stanowisku związanym z legislacją, nie niższym niż legislator lub specjalista do spraw legislacji, w urzędzie organu władzy państwowej przez co najmniej pięć lat.