Wersja obowiązująca od 2016.05.25 do 2017.03.01     (Dz.U.2016.720 tekst jednolity)

Art. 11da. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2015.04.21 do 2016.05.24     (Dz.U.2015.553 tekst jednolity)

Art. 11da. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2013.06.05 do 2015.04.20

Art. 11da. [5] (uchylony).

[5] Art. 11da uchylony przez art. 61 pkt 3 ustawy z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej (Dz.U. poz. 628). Zmiana weszła w życie 5 czerwca 2013 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2011.02.25 do 2013.06.04     (Dz.U.2011.41.214 tekst jednolity)

Art. 11da. [Stosowanie środków przymusu bezpośredniego] 1. Środki przymusu bezpośredniego powinny być stosowane przez inspektorów i pracowników w taki sposób, aby ich zastosowanie powodowało możliwie najmniejszą dolegliwość.

2. Można stosować jednocześnie więcej niż jeden środek przymusu bezpośredniego, jeżeli zastosowanie jednego środka nie odpowiada potrzebom zaistniałej sytuacji lub osiągnięcie podporządkowania się wydanym poleceniom przy zastosowaniu jednego środka okazało się bezskuteczne albo zachodzi wysokie prawdopodobieństwo, że okaże się bezskuteczne.

3. Odstępuje się od stosowania środków przymusu bezpośredniego, gdy osoba, wobec której zastosowano te środki, podporządkowała się wydanym poleceniom.

4. Środków przymusu bezpośredniego nie stosuje się wobec kobiet o widocznej ciąży, osób o widocznym kalectwie lub w podeszłym wieku oraz osób, których wygląd wskazuje na wiek poniżej 13 lat.

5. Nie stosuje się kajdanek wobec osób, których wygląd wskazuje na wiek poniżej 17 lat.

6. Nie wolno stosować pałki wobec osób stawiających bierny opór, chyba że zastosowanie siły fizycznej okazało się bezskuteczne.

7. W razie uzasadnionej potrzeby osobę, wobec której zastosowano środki przymusu bezpośredniego, należy niezwłocznie poddać badaniu lekarskiemu lub udzielić jej pierwszej pomocy medycznej. Przepisy wydane na podstawie art. 11b ust. 7 stosuje się odpowiednio.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2010.07.30 do 2011.02.24

Art. 11da. [Stosowanie środków przymusu bezpośredniego] [69] 1. Środki przymusu bezpośredniego powinny być stosowane przez inspektorów i pracowników w taki sposób, aby ich zastosowanie powodowało możliwie najmniejszą dolegliwość.

2. Można stosować jednocześnie więcej niż jeden środek przymusu bezpośredniego, jeżeli zastosowanie jednego środka nie odpowiada potrzebom zaistniałej sytuacji lub osiągnięcie podporządkowania się wydanym poleceniom przy zastosowaniu jednego środka okazało się bezskuteczne albo zachodzi wysokie prawdopodobieństwo, że okaże się bezskuteczne.

3. Odstępuje się od stosowania środków przymusu bezpośredniego, gdy osoba, wobec której zastosowano te środki, podporządkowała się wydanym poleceniom.

4. Środków przymusu bezpośredniego nie stosuje się wobec kobiet o widocznej ciąży, osób o widocznym kalectwie lub w podeszłym wieku oraz osób, których wygląd wskazuje na wiek poniżej 13 lat.

5. Nie stosuje się kajdanek wobec osób, których wygląd wskazuje na wiek poniżej 17 lat.

6. Nie wolno stosować pałki wobec osób stawiających bierny opór, chyba że zastosowanie siły fizycznej okazało się bezskuteczne.

7. W razie uzasadnionej potrzeby osobę, wobec której zastosowano środki przymusu bezpośredniego, należy niezwłocznie poddać badaniu lekarskiemu lub udzielić jej pierwszej pomocy medycznej. Przepisy wydane na podstawie art. 11b ust. 7 stosuje się odpowiednio.

[69] Art. 11da dodany przez art. 1 pkt 20 ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o zmianie ustawy o kontroli skarbowej oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 127, poz. 858). Zmiana weszła w życie 30 lipca 2010 r.