Wersja obowiązująca od 2016-03-02 (Dz.U.2016.262 tekst jednolity)

§ 3. [Definicje] Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:

1) materiał wybuchowy – substancję chemiczną stałą lub ciekłą albo mieszaninę substancji, zdolną do reakcji chemicznej, z wytwarzaniem gazu o takiej temperaturze i ciśnieniu i z taką szybkością, że mogą powodować zniszczenia w otaczającym środowisku, a także przedmioty wypełnione materiałem wybuchowym;

2) wrażliwość materiału wybuchowego – prawdopodobieństwo zainicjowania przemiany materiału wybuchowego przy określonej intensywności bodźców zewnętrznych;

3) wybuch – gwałtowną przemianę materiału wybuchowego powodującą wytworzenie fali uderzeniowej w otaczającym środowisku;

4) nadciśnienie fali uderzeniowej – przyrost ciśnienia w czole fali uderzeniowej;

5) obiekt – obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego;

6) obiekt klasy UZ – obiekt, który w przypadku wybuchu lub spalenia znajdującego się w nim materiału wybuchowego ulega całkowitemu zniszczeniu;

7) obiekt klasy MDO – obiekt, który w przypadku wybuchu lub spalenia znajdującego się w nim materiału wybuchowego ulega częściowemu zniszczeniu, w stopniu umożliwiającym jego odtworzenie;

8) strefa ochrony – oznaczony obszar terenu otaczający obiekt lub jego część, w którym nie powinny pojawiać się czynniki stwarzające możliwość wybuchu lub spalenia materiału wybuchowego;

9) materiały pirotechniczne – rodzaj materiału wybuchowego, będący materiałem lub mieszaniną materiałów przewidzianych do wytwarzania efektów cieplnych, świetlnych, dźwiękowych, gazu, dymu lub kombinacji tych efektów, w wyniku bezdetonacyjnej, samopodtrzymującej się reakcji chemicznej;

10) wyroby pirotechniczne – wyroby w rozumieniu art. 62a ustawy z dnia 21 czerwca 2002 r. o materiałach wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego (Dz. U. z 2015 r. poz. 1100 i 1893);

11) (uchylony);

11a) klasy wyrobów pirotechnicznych – klasy wprowadzanych do obrotu wyrobów pirotechnicznych, określone przez producenta lub importera na podstawie art. 62c ust. 1 ustawy z dnia 21 czerwca 2002 r. o materiałach wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego;

12) załącznik A – załącznik A „Przepisy ogólne i przepisy dotyczące materiałów i przedmiotów niebezpiecznych” do Umowy europejskiej dotyczącej międzynarodowego przewozu drogowego towarów niebezpiecznych (ADR), sporządzonej w Genewie dnia 30 września 1957 r. (Dz. U. z 2015 r. poz. 882);

13) klasy – grupy materiałów i przedmiotów niebezpiecznych, wydzielone na podstawie dominującego zagrożenia, o których mowa w załączniku A;

14) podklasy – wydzielone w klasie 1 materiałów niebezpiecznych grupy materiałów i przedmiotów wybuchowych o podobnym zachowaniu się podczas spalania, deflagracji lub detonacji, o których mowa w załączniku A;

15) grupy zgodności – oznaczone literowo grupy materiałów i przedmiotów wybuchowych, zaklasyfikowanych do klasy 1, określone w załączniku A;

16) kod klasyfikacyjny – symbol cyfrowo-literowy, składający się z oznaczenia podklasy i litery grupy zgodności materiału i przedmiotu wybuchowego, nadany przez jednostkę upoważnioną przez ministra właściwego do spraw gospodarki;

17) znak zgodności – zastrzeżony znak, nadawany lub stosowany zgodnie z zasadami oceny zgodności, określony w przepisach wydanych na podstawie ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (Dz. U. z 2014 r. poz. 1645 i 1662 oraz z 2015 r. poz. 1223 i 1918), wskazujący, że dany wyrób lub proces są zgodne z wymaganiami lub specyfikacjami technicznymi.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2013-02-01 do 2016-03-01

§ 3. [Definicje] Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:

1) materiał wybuchowy – substancję chemiczną stałą lub ciekłą albo mieszaninę substancji, zdolną do reakcji chemicznej, z wytwarzaniem gazu o takiej temperaturze i ciśnieniu i z taką szybkością, że mogą powodować zniszczenia w otaczającym środowisku, a także przedmioty wypełnione materiałem wybuchowym;

2) wrażliwość materiału wybuchowego – prawdopodobieństwo zainicjowania przemiany materiału wybuchowego przy określonej intensywności bodźców zewnętrznych;

3) wybuch – gwałtowną przemianę materiału wybuchowego powodującą wytworzenie fali uderzeniowej w otaczającym środowisku;

4) nadciśnienie fali uderzeniowej – przyrost ciśnienia w czole fali uderzeniowej;

5) [2] obiekt – obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego;

6) obiekt klasy UZ – obiekt, który w przypadku wybuchu lub spalenia znajdującego się w nim materiału wybuchowego ulega całkowitemu zniszczeniu;

7) obiekt klasy MDO – obiekt, który w przypadku wybuchu lub spalenia znajdującego się w nim materiału wybuchowego ulega częściowemu zniszczeniu, w stopniu umożliwiającym jego odtworzenie;

8) [3] strefa ochrony – oznaczony obszar terenu otaczający obiekt lub jego część, w którym nie powinny pojawiać się czynniki stwarzające możliwość wybuchu lub spalenia materiału wybuchowego;

9) materiały pirotechniczne – rodzaj materiału wybuchowego, będący materiałem lub mieszaniną materiałów przewidzianych do wytwarzania efektów cieplnych, świetlnych, dźwiękowych, gazu, dymu lub kombinacji tych efektów, w wyniku bezdetonacyjnej, samopodtrzymującej się reakcji chemicznej;

10) [4] wyroby pirotechniczne – wyroby w rozumieniu art. 62a ustawy z dnia 21 czerwca 2002 r. o materiałach wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego (Dz. U. Nr 117, poz. 1007, z późn. zm.);

11) [5] (uchylony);

11a) [6] klasy wyrobów pirotechnicznych – klasy wprowadzanych do obrotu wyrobów pirotechnicznych, określone przez producenta lub importera na podstawie art. 62c ust. 1 ustawy z dnia 21 czerwca 2002 r. o materiałach wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego;

12) [7] załącznik A – załącznik A „Przepisy ogólne i przepisy dotyczące materiałów i przedmiotów niebezpiecznych” do Umowy europejskiej dotyczącej międzynarodowego przewozu drogowego towarów niebezpiecznych (ADR), sporządzonej w Genewie dnia 30 września 1957 r. (Dz. U. z 2011 r. Nr 110, poz. 641);

13) klasy – grupy materiałów i przedmiotów niebezpiecznych, wydzielone na podstawie dominującego zagrożenia, o których mowa w załączniku A;

14) podklasy – wydzielone w klasie 1 materiałów niebezpiecznych grupy materiałów i przedmiotów wybuchowych o podobnym zachowaniu się podczas spalania, deflagracji lub detonacji, o których mowa w załączniku A;

15) grupy zgodności – oznaczone literowo grupy materiałów i przedmiotów wybuchowych, zaklasyfikowanych do klasy 1, określone w załączniku A;

16) kod klasyfikacyjny – symbol cyfrowo-literowy, składający się z oznaczenia podklasy i litery grupy zgodności materiału i przedmiotu wybuchowego, nadany przez jednostkę upoważnioną przez ministra właściwego do spraw gospodarki;

17) znak zgodności – zastrzeżony znak, nadawany lub stosowany zgodnie z zasadami oceny zgodności, określony w przepisach wydanych na podstawie ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (Dz. U. Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 718 i Nr 130, poz. 1188), wskazujący, że dany wyrób lub proces są zgodne z wymaganiami lub specyfikacjami technicznymi.

[2] § 3 pkt 5 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 2 lit. a) rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 19 października 2012 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy produkcji, transporcie wewnątrzzakładowym oraz obrocie materiałów wybuchowych, w tym wyrobów pirotechnicznych (Dz.U. poz. 1202). Zmiana weszła w życie 1 lutego 2013 r.

[3] § 3 pkt 8 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 2 lit. b) rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 19 października 2012 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy produkcji, transporcie wewnątrzzakładowym oraz obrocie materiałów wybuchowych, w tym wyrobów pirotechnicznych (Dz.U. poz. 1202). Zmiana weszła w życie 1 lutego 2013 r.

[4] § 3 pkt 10 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 2 lit. c) rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 19 października 2012 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy produkcji, transporcie wewnątrzzakładowym oraz obrocie materiałów wybuchowych, w tym wyrobów pirotechnicznych (Dz.U. poz. 1202). Zmiana weszła w życie 1 lutego 2013 r.

[5] § 3 pkt 11 uchylony przez § 1 pkt 2 lit. d) rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 19 października 2012 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy produkcji, transporcie wewnątrzzakładowym oraz obrocie materiałów wybuchowych, w tym wyrobów pirotechnicznych (Dz.U. poz. 1202). Zmiana weszła w życie 1 lutego 2013 r.

[6] § 3 pkt 11a dodany przez § 1 pkt 2 lit. e) rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 19 października 2012 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy produkcji, transporcie wewnątrzzakładowym oraz obrocie materiałów wybuchowych, w tym wyrobów pirotechnicznych (Dz.U. poz. 1202). Zmiana weszła w życie 1 lutego 2013 r.

[7] § 3 pkt 12 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 2 lit. f) rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 19 października 2012 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy produkcji, transporcie wewnątrzzakładowym oraz obrocie materiałów wybuchowych, w tym wyrobów pirotechnicznych (Dz.U. poz. 1202). Zmiana weszła w życie 1 lutego 2013 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2003-10-03 do 2013-01-31

§ 3. [Definicje] Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:

1) materiał wybuchowy – substancję chemiczną stałą lub ciekłą albo mieszaninę substancji, zdolną do reakcji chemicznej, z wytwarzaniem gazu o takiej temperaturze i ciśnieniu i z taką szybkością, że mogą powodować zniszczenia w otaczającym środowisku, a także przedmioty wypełnione materiałem wybuchowym;

2) wrażliwość materiału wybuchowego – prawdopodobieństwo zainicjowania przemiany materiału wybuchowego przy określonej intensywności bodźców zewnętrznych;

3) wybuch – gwałtowną przemianę materiału wybuchowego powodującą wytworzenie fali uderzeniowej w otaczającym środowisku;

4) nadciśnienie fali uderzeniowej – przyrost ciśnienia w czole fali uderzeniowej;

5) obiekt – obiekt budowlany w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (Dz. U. z 2000 r. Nr 106, poz. 1126, z późn. zm.³⁾);

6) obiekt klasy UZ – obiekt, który w przypadku wybuchu lub spalenia znajdującego się w nim materiału wybuchowego ulega całkowitemu zniszczeniu;

7) obiekt klasy MDO – obiekt, który w przypadku wybuchu lub spalenia znajdującego się w nim materiału wybuchowego ulega częściowemu zniszczeniu, w stopniu umożliwiającym jego odtworzenie;

8) strefa ochrony obiektu – oznaczony obszar terenu otaczający obiekt zagrożony wybuchem lub spaleniem materiału wybuchowego, w którym nie powinny pojawiać się czynniki zwiększające ryzyko powstania wybuchu lub spalenia materiału wybuchowego w obiekcie;

9) materiały pirotechniczne – rodzaj materiału wybuchowego, będący materiałem lub mieszaniną materiałów przewidzianych do wytwarzania efektów cieplnych, świetlnych, dźwiękowych, gazu, dymu lub kombinacji tych efektów, w wyniku bezdetonacyjnej, samopodtrzymującej się reakcji chemicznej;

10) wyroby pirotechniczne – przedmioty zawierające jeden lub kilka materiałów pirotechnicznych przeznaczonych do uzyskania efektów pirotechnicznych;

11) wyroby pirotechniczne widowiskowe – wyroby pirotechniczne służące do celów organizacji widowisk;

12) załącznik A – załącznik A „Przepisy ogólne i przepisy dotyczące materiałów i przedmiotów niebezpiecznych” do Umowy europejskiej dotyczącej międzynarodowego przewozu drogowego towarów niebezpiecznych (ADR), sporządzonej w Genewie dnia 30 września 1957 r. (Dz. U. z 2002 r. Nr 194, poz. 1629);

13) klasy – grupy materiałów i przedmiotów niebezpiecznych, wydzielone na podstawie dominującego zagrożenia, o których mowa w załączniku A;

14) podklasy – wydzielone w klasie 1 materiałów niebezpiecznych grupy materiałów i przedmiotów wybuchowych o podobnym zachowaniu się podczas spalania, deflagracji lub detonacji, o których mowa w załączniku A;

15) grupy zgodności – oznaczone literowo grupy materiałów i przedmiotów wybuchowych, zaklasyfikowanych do klasy 1, określone w załączniku A;

16) kod klasyfikacyjny – symbol cyfrowo-literowy, składający się z oznaczenia podklasy i litery grupy zgodności materiału i przedmiotu wybuchowego, nadany przez jednostkę upoważnioną przez ministra właściwego do spraw gospodarki;

17) znak zgodności – zastrzeżony znak, nadawany lub stosowany zgodnie z zasadami oceny zgodności, określony w przepisach wydanych na podstawie ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (Dz. U. Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 718 i Nr 130, poz. 1188), wskazujący, że dany wyrób lub proces są zgodne z wymaganiami lub specyfikacjami technicznymi.