history Historia zmian
Wersja obowiązująca od 2015-11-09 do 2022-06-17 (Dz.U.2015.1837 tekst jednolity)
[Wysokość dodatku zagranicznego] 1. Wysokość dodatku zagranicznego przysługującego członkowi służby zagranicznej wykonującemu obowiązki służbowe w placówce zagranicznej ustala pracodawca przy zastosowaniu mnożników określonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia, przyjmując za podstawę dodatek zagraniczny bazowy w poszczególnych państwach przyjmujących.
2. Dodatek zagraniczny bazowy w poszczególnych państwach przyjmujących jest określony w załączniku nr 2 do rozporządzenia. Dodatek zagraniczny bazowy w państwach przyjmujących, dla których nie został on określony do dnia 30 kwietnia 2014 r., oblicza się od kwoty bazowej określonej dla Stanów Zjednoczonych Ameryki (USA), wynoszącej 714 USD, przy zastosowaniu wskaźników kosztów utrzymania w tych państwach, które to wskaźniki są wymienione w ostatnim Biuletynie Statystycznym Narodów Zjednoczonych, publikowanym w roku poprzedzającym rok, w którym dokonuje się obliczenia.
2a. Pracodawca może ustalić dodatek zagraniczny bazowy w poszczególnych państwach przyjmujących w walucie państwa przyjmującego albo w walucie, w której jest prowadzona rachunkowość w placówce zagranicznej, jeżeli jest to uzasadnione ze względu na kursy walut lub szczególne warunki rozliczeń finansowych w państwie przyjmującym lub warunki bytowe członków służby zagranicznej.
3. (uchylony).
4. W państwach przyjmujących, dla których w Biuletynie Statystycznym Narodów Zjednoczonych nie publikuje się wskaźnika kosztów utrzymania, pracodawca ustala dodatek zagraniczny bazowy w wysokości dodatku zagranicznego bazowego w państwie przyjmującym o zbliżonych kosztach utrzymania.
Wersja obowiązująca od 2015-11-09 do 2022-06-17 (Dz.U.2015.1837 tekst jednolity)
[Wysokość dodatku zagranicznego] 1. Wysokość dodatku zagranicznego przysługującego członkowi służby zagranicznej wykonującemu obowiązki służbowe w placówce zagranicznej ustala pracodawca przy zastosowaniu mnożników określonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia, przyjmując za podstawę dodatek zagraniczny bazowy w poszczególnych państwach przyjmujących.
2. Dodatek zagraniczny bazowy w poszczególnych państwach przyjmujących jest określony w załączniku nr 2 do rozporządzenia. Dodatek zagraniczny bazowy w państwach przyjmujących, dla których nie został on określony do dnia 30 kwietnia 2014 r., oblicza się od kwoty bazowej określonej dla Stanów Zjednoczonych Ameryki (USA), wynoszącej 714 USD, przy zastosowaniu wskaźników kosztów utrzymania w tych państwach, które to wskaźniki są wymienione w ostatnim Biuletynie Statystycznym Narodów Zjednoczonych, publikowanym w roku poprzedzającym rok, w którym dokonuje się obliczenia.
2a. Pracodawca może ustalić dodatek zagraniczny bazowy w poszczególnych państwach przyjmujących w walucie państwa przyjmującego albo w walucie, w której jest prowadzona rachunkowość w placówce zagranicznej, jeżeli jest to uzasadnione ze względu na kursy walut lub szczególne warunki rozliczeń finansowych w państwie przyjmującym lub warunki bytowe członków służby zagranicznej.
3. (uchylony).
4. W państwach przyjmujących, dla których w Biuletynie Statystycznym Narodów Zjednoczonych nie publikuje się wskaźnika kosztów utrzymania, pracodawca ustala dodatek zagraniczny bazowy w wysokości dodatku zagranicznego bazowego w państwie przyjmującym o zbliżonych kosztach utrzymania.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2014-05-01 do 2015-11-08
[Wysokość dodatku zagranicznego] 1. [1] Wysokość dodatku zagranicznego przysługującego członkowi służby zagranicznej wykonującemu obowiązki służbowe w placówce zagranicznej ustala pracodawca przy zastosowaniu mnożników określonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia, przyjmując za podstawę dodatek zagraniczny bazowy w poszczególnych państwach przyjmujących.
2. [2] Dodatek zagraniczny bazowy w poszczególnych państwach przyjmujących jest określony w załączniku nr 2 do rozporządzenia. Dodatek zagraniczny bazowy w państwach przyjmujących, dla których nie został on określony do dnia 30 kwietnia 2014 r., oblicza się od kwoty bazowej określonej dla Stanów Zjednoczonych Ameryki (USA), wynoszącej 714 USD, przy zastosowaniu wskaźników kosztów utrzymania w tych państwach, które to wskaźniki są wymienione w ostatnim Biuletynie Statystycznym Narodów Zjednoczonych, publikowanym w roku poprzedzającym rok, w którym dokonuje się obliczenia.
2a. Pracodawca może ustalić dodatek zagraniczny bazowy w poszczególnych państwach przyjmujących w walucie państwa przyjmującego albo w walucie, w której jest prowadzona rachunkowość w placówce zagranicznej, jeżeli jest to uzasadnione ze względu na kursy walut lub szczególne warunki rozliczeń finansowych w państwie przyjmującym lub warunki bytowe członków służby zagranicznej.
3. [3] (uchylony).
4. W państwach przyjmujących, dla których w Biuletynie Statystycznym Narodów Zjednoczonych nie publikuje się wskaźnika kosztów utrzymania, pracodawca ustala dodatek zagraniczny bazowy w wysokości dodatku zagranicznego bazowego w państwie przyjmującym o zbliżonych kosztach utrzymania.
[1] § 5 ust. 1 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 1 lit. a) rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 18 kwietnia 2014 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie dodatku zagranicznego i świadczeń przysługujących członkom służby zagranicznej wykonującym obowiązki służbowe w placówce zagranicznej (Dz.U. poz. 520). Zmiana weszła w życie 1 maja 2014 r.
[2] § 5 ust. 2 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 1 lit. a) rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 18 kwietnia 2014 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie dodatku zagranicznego i świadczeń przysługujących członkom służby zagranicznej wykonującym obowiązki służbowe w placówce zagranicznej (Dz.U. poz. 520). Zmiana weszła w życie 1 maja 2014 r.
[3] § 5 ust. 3 uchylony przez § 1 pkt 1 lit. b) rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 18 kwietnia 2014 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie dodatku zagranicznego i świadczeń przysługujących członkom służby zagranicznej wykonującym obowiązki służbowe w placówce zagranicznej (Dz.U. poz. 520). Zmiana weszła w życie 1 maja 2014 r.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2004-03-29 do 2014-04-30
1. Wysokość dodatku zagranicznego przysługującego członkowi służby zagranicznej wykonującemu obowiązki służbowe w placówce zagranicznej ustala pracodawca przy zastosowaniu mnożników określonych w załączniku [1] do rozporządzenia, przyjmując za podstawę dodatek zagraniczny bazowy w poszczególnych państwach przyjmujących.
2. Dodatek zagraniczny bazowy w poszczególnych państwach przyjmujących oblicza się od dodatku zagranicznego bazowego w Stanach Zjednoczonych Ameryki (USA) przy zastosowaniu wskaźników kosztów utrzymania w tych państwach, wymienionych w ostatnim Biuletynie Statystycznym Narodów Zjednoczonych, publikowanym w roku poprzedzającym rok, w którym dokonuje się obliczenia. Waloryzacji dodatku zagranicznego bazowego dokonuje się raz w roku, z dniem 1 maja.
2a. [2] Pracodawca może ustalić dodatek zagraniczny bazowy w poszczególnych państwach przyjmujących w walucie państwa przyjmującego albo w walucie, w której jest prowadzona rachunkowość w placówce zagranicznej, jeżeli jest to uzasadnione ze względu na kursy walut lub szczególne warunki rozliczeń finansowych w państwie przyjmującym lub warunki bytowe członków służby zagranicznej.
3. Waloryzacji dodatku zagranicznego bazowego, o której mowa w ust. 2, dokonuje minister właściwy do spraw zagranicznych, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki i ministrem właściwym do spraw pracy.
4. W państwach przyjmujących, dla których w Biuletynie Statystycznym Narodów Zjednoczonych nie publikuje się wskaźnika kosztów utrzymania, pracodawca ustala dodatek zagraniczny bazowy w wysokości dodatku zagranicznego bazowego w państwie przyjmującym o zbliżonych kosztach utrzymania.
[1] Załącznik w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 23 marca 2004 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie dodatku zagranicznego i świadczeń przysługujących członkom służby zagranicznej wykonującym obowiązki służbowe w placówce zagranicznej (Dz.U. Nr 50, poz. 480). Zmiana weszła w życie 29 marca 2004 r. i ma zastosowanie od 1 stycznia 2004 r.
[2] § 5 ust. 2a dodany przez § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 23 marca 2004 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie dodatku zagranicznego i świadczeń przysługujących członkom służby zagranicznej wykonującym obowiązki służbowe w placówce zagranicznej (Dz.U. Nr 50, poz. 480). Zmiana weszła w życie 29 marca 2004 r.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2003-01-01 do 2004-03-28
1. Wysokość dodatku zagranicznego przysługującego członkowi służby zagranicznej wykonującemu obowiązki służbowe w placówce zagranicznej ustala pracodawca przy zastosowaniu mnożników określonych w załączniku do rozporządzenia, przyjmując za podstawę dodatek zagraniczny bazowy w poszczególnych państwach przyjmujących.
2. Dodatek zagraniczny bazowy w poszczególnych państwach przyjmujących oblicza się od dodatku zagranicznego bazowego w Stanach Zjednoczonych Ameryki (USA) przy zastosowaniu wskaźników kosztów utrzymania w tych państwach, wymienionych w ostatnim Biuletynie Statystycznym Narodów Zjednoczonych, publikowanym w roku poprzedzającym rok, w którym dokonuje się obliczenia. Waloryzacji dodatku zagranicznego bazowego dokonuje się raz w roku, z dniem 1 maja.
3. Waloryzacji dodatku zagranicznego bazowego, o której mowa w ust. 2, dokonuje minister właściwy do spraw zagranicznych, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki i ministrem właściwym do spraw pracy.
4. W państwach przyjmujących, dla których w Biuletynie Statystycznym Narodów Zjednoczonych nie publikuje się wskaźnika kosztów utrzymania, pracodawca ustala dodatek zagraniczny bazowy w wysokości dodatku zagranicznego bazowego w państwie przyjmującym o zbliżonych kosztach utrzymania.