Wersja obowiązująca od 2015.10.22 do 2022.04.23     (Dz.U.2015.1669 tekst jednolity)

§ 11. [Uprawnienia szefów węzłów łączności] 1. Szefowie węzłów łączności stosownie do ich właściwości terytorialnej mogą:

1) zawierać umowy szczegółowe wyłącznie z przedsiębiorcami telekomunikacyjnymi, z którymi organizator wojskowego systemu telekomunikacyjnego zawarł umowy ramowe;

2) w uzgodnieniu z organizatorem wojskowego systemu telekomunikacyjnego w ramach porozumień, o których mowa w § 9 ust. 1 pkt 2, zawierać z jednostkami organizacyjnymi, o których mowa w art. 4 pkt 2, 4, 5, 7 i 8 ustawy, umowy dotyczące współpracy lokalnej;

3) w uzgodnieniu z właściwym dysponentem środków budżetowych, przyznawać uprawnienia do połączeń w sieci przedsiębiorców telekomunikacyjnych:

a) finansowanych z budżetu państwa, z części, której dysponentem jest Minister Obrony Narodowej – obejmujące połączenia służbowe użytkowników wymienionych w § 3 pkt 1 i 2 – stosownie do przyznanych limitów,

b) za zwrotem poniesionych wydatków telekomunikacyjnych:

– w razie przekroczenia przydzielonego limitu dla urządzeń końcowych zainstalowanych w kwaterach i lokalach mieszkalnych uprawnionych żołnierzy zawodowych i pracowników wojska,

– na potrzeby jednostek wojskowych sił zbrojnych obcych państw przebywających czasowo na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

c) finansowanych w ramach sum na zlecenie ze środków uzyskanych od użytkowników wymienionych w § 4 ust. 1;

4) przyznawać uprawnienia do połączeń w sieciach przedsiębiorców telekomunikacyjnych wojskowym stacjom telefonicznym w kwaterach i lokalach mieszkalnych żołnierzy zawodowych i pracowników wojska – na podstawie zawieranych z nimi umów – bez przydzielania limitów finansowych.

2. Umowy szczegółowe, o których mowa w ust. 1 pkt 1, zawierane są na okres nie dłuższy niż 1 rok, z możliwością przedłużania poprzez sporządzenie pisemnego aneksu, i zawierają:

1) zasady budowy i uruchamiania oraz warunki techniczne styku sieci;

2) zasady świadczenia usług telekomunikacyjnych oraz ich zakres;

3) zasady finansowania i rozliczeń dostarczanych usług;

4) zasady współdziałania służb technicznych w zakresie usuwania awarii w zasobach stron.

3. W przypadkach podyktowanych potrzebami Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej oraz zadaniami wynikającymi z art. 176 ustawy należy dążyć do organizacji punktów styku sieci na terenie wojskowych węzłów łączności. Dokumentacja związana z realizacją przedmiotowego przedsięwzięcia każdorazowo podlega zatwierdzeniu przez organizatora wojskowego systemu telekomunikacyjnego.

4. Szefowie węzłów łączności uzgadniają z dysponentami budżetowymi trzeciego stopnia – w zakresie finansowania – oraz z organizatorem wojskowego systemu telekomunikacyjnego zamierzenia związane z inwestycjami, zakupami, nawiązywaniem współpracy z przedsiębiorcami telekomunikacyjnymi.

Wersja obowiązująca od 2015.10.22 do 2022.04.23     (Dz.U.2015.1669 tekst jednolity)

§ 11. [Uprawnienia szefów węzłów łączności] 1. Szefowie węzłów łączności stosownie do ich właściwości terytorialnej mogą:

1) zawierać umowy szczegółowe wyłącznie z przedsiębiorcami telekomunikacyjnymi, z którymi organizator wojskowego systemu telekomunikacyjnego zawarł umowy ramowe;

2) w uzgodnieniu z organizatorem wojskowego systemu telekomunikacyjnego w ramach porozumień, o których mowa w § 9 ust. 1 pkt 2, zawierać z jednostkami organizacyjnymi, o których mowa w art. 4 pkt 2, 4, 5, 7 i 8 ustawy, umowy dotyczące współpracy lokalnej;

3) w uzgodnieniu z właściwym dysponentem środków budżetowych, przyznawać uprawnienia do połączeń w sieci przedsiębiorców telekomunikacyjnych:

a) finansowanych z budżetu państwa, z części, której dysponentem jest Minister Obrony Narodowej – obejmujące połączenia służbowe użytkowników wymienionych w § 3 pkt 1 i 2 – stosownie do przyznanych limitów,

b) za zwrotem poniesionych wydatków telekomunikacyjnych:

– w razie przekroczenia przydzielonego limitu dla urządzeń końcowych zainstalowanych w kwaterach i lokalach mieszkalnych uprawnionych żołnierzy zawodowych i pracowników wojska,

– na potrzeby jednostek wojskowych sił zbrojnych obcych państw przebywających czasowo na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

c) finansowanych w ramach sum na zlecenie ze środków uzyskanych od użytkowników wymienionych w § 4 ust. 1;

4) przyznawać uprawnienia do połączeń w sieciach przedsiębiorców telekomunikacyjnych wojskowym stacjom telefonicznym w kwaterach i lokalach mieszkalnych żołnierzy zawodowych i pracowników wojska – na podstawie zawieranych z nimi umów – bez przydzielania limitów finansowych.

2. Umowy szczegółowe, o których mowa w ust. 1 pkt 1, zawierane są na okres nie dłuższy niż 1 rok, z możliwością przedłużania poprzez sporządzenie pisemnego aneksu, i zawierają:

1) zasady budowy i uruchamiania oraz warunki techniczne styku sieci;

2) zasady świadczenia usług telekomunikacyjnych oraz ich zakres;

3) zasady finansowania i rozliczeń dostarczanych usług;

4) zasady współdziałania służb technicznych w zakresie usuwania awarii w zasobach stron.

3. W przypadkach podyktowanych potrzebami Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej oraz zadaniami wynikającymi z art. 176 ustawy należy dążyć do organizacji punktów styku sieci na terenie wojskowych węzłów łączności. Dokumentacja związana z realizacją przedmiotowego przedsięwzięcia każdorazowo podlega zatwierdzeniu przez organizatora wojskowego systemu telekomunikacyjnego.

4. Szefowie węzłów łączności uzgadniają z dysponentami budżetowymi trzeciego stopnia – w zakresie finansowania – oraz z organizatorem wojskowego systemu telekomunikacyjnego zamierzenia związane z inwestycjami, zakupami, nawiązywaniem współpracy z przedsiębiorcami telekomunikacyjnymi.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2014.04.08 do 2015.10.21

[Uprawnienia szefów węzłów łączności] 1. Szefowie węzłów łączności stosownie do ich właściwości terytorialnej mogą:

1) zawierać umowy szczegółowe wyłącznie z przedsiębiorcami telekomunikacyjnymi, z którymi organizator wojskowego systemu telekomunikacyjnego zawarł umowy ramowe;

2) w uzgodnieniu z organizatorem wojskowego systemu telekomunikacyjnego w ramach porozumień, o których mowa w § 9 ust. 1 pkt 2, zawierać z jednostkami organizacyjnymi, o których mowa w art. 4 pkt 2, 4, 5, 7 i 8 ustawy, umowy dotyczące współpracy lokalnej;

3) w uzgodnieniu z właściwym dysponentem środków budżetowych, przyznawać uprawnienia do połączeń w sieci przedsiębiorców telekomunikacyjnych:

a) finansowanych z budżetu państwa, z części, której dysponentem jest Minister Obrony Narodowej – obejmujące połączenia służbowe użytkowników wymienionych w § 3 pkt 1 i 2 – stosownie do przyznanych limitów,

b) za zwrotem poniesionych wydatków telekomunikacyjnych:

– w razie przekroczenia przydzielonego limitu dla urządzeń końcowych zainstalowanych w kwaterach i lokalach mieszkalnych uprawnionych żołnierzy zawodowych i pracowników wojska,

– na potrzeby jednostek wojskowych sił zbrojnych obcych państw przebywających czasowo na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

c) [13] finansowanych w ramach sum na zlecenie ze środków uzyskanych od użytkowników wymienionych w § 4 ust. 1;

4) [14] przyznawać uprawnienia do połączeń w sieciach przedsiębiorców telekomunikacyjnych wojskowym stacjom telefonicznym w kwaterach i lokalach mieszkalnych żołnierzy zawodowych i pracowników wojska – na podstawie zawieranych z nimi umów – bez przydzielania limitów finansowych.

2. Umowy szczegółowe, o których mowa w ust. 1 pkt 1, zawierane są na okres nie dłuższy niż 1 rok, z możliwością przedłużania poprzez sporządzenie pisemnego aneksu, i zawierają:

1) zasady budowy i uruchamiania oraz warunki techniczne styku sieci;

2) zasady świadczenia usług telekomunikacyjnych oraz ich zakres;

3) zasady finansowania i rozliczeń dostarczanych usług;

4) zasady współdziałania służb technicznych w zakresie usuwania awarii w zasobach stron.

3. [15] W przypadkach podyktowanych potrzebami Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej oraz zadaniami wynikającymi z art. 176 ustawy należy dążyć do organizacji punktów styku sieci na terenie wojskowych węzłów łączności. Dokumentacja związana z realizacją przedmiotowego przedsięwzięcia każdorazowo podlega zatwierdzeniu przez organizatora wojskowego systemu telekomunikacyjnego.

4. Szefowie węzłów łączności uzgadniają z dysponentami budżetowymi trzeciego stopnia – w zakresie finansowania – oraz z organizatorem wojskowego systemu telekomunikacyjnego zamierzenia związane z inwestycjami, zakupami, nawiązywaniem współpracy z przedsiębiorcami telekomunikacyjnymi.

[13] § 11 ust. 1 pkt 3 lit. c) w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 7 lit. a) rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 31 stycznia 2014 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie szczegółowych warunków wykonywania działalności telekomunikacyjnej (Dz.U. poz. 373). Zmiana weszła w życie 8 kwietnia 2014 r.

[14] § 11 ust. 1 pkt 4 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 7 lit. a) rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 31 stycznia 2014 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie szczegółowych warunków wykonywania działalności telekomunikacyjnej (Dz.U. poz. 373). Zmiana weszła w życie 8 kwietnia 2014 r.

[15] § 11 ust. 3 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 7 lit. b) rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 31 stycznia 2014 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie szczegółowych warunków wykonywania działalności telekomunikacyjnej (Dz.U. poz. 373). Zmiana weszła w życie 8 kwietnia 2014 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2005.11.08 do 2014.04.07

[Uprawnienia szefów węzłów łączności] 1. Szefowie węzłów łączności stosownie do ich właściwości terytorialnej mogą:

1) zawierać umowy szczegółowe wyłącznie z przedsiębiorcami telekomunikacyjnymi, z którymi organizator wojskowego systemu telekomunikacyjnego zawarł umowy ramowe;

2) w uzgodnieniu z organizatorem wojskowego systemu telekomunikacyjnego w ramach porozumień, o których mowa w § 9 ust. 1 pkt 2, zawierać z jednostkami organizacyjnymi, o których mowa w art. 4 pkt 2, 4, 5, 7 i 8 ustawy, umowy dotyczące współpracy lokalnej;

3) w uzgodnieniu z właściwym dysponentem środków budżetowych, przyznawać uprawnienia do połączeń w sieci przedsiębiorców telekomunikacyjnych:

a) finansowanych z budżetu państwa, z części, której dysponentem jest Minister Obrony Narodowej – obejmujące połączenia służbowe użytkowników wymienionych w § 3 pkt 1 i 2 – stosownie do przyznanych limitów,

b) za zwrotem poniesionych wydatków telekomunikacyjnych:

– w razie przekroczenia przydzielonego limitu dla urządzeń końcowych zainstalowanych w kwaterach i lokalach mieszkalnych uprawnionych żołnierzy zawodowych i pracowników wojska,

– na potrzeby jednostek wojskowych sił zbrojnych obcych państw przebywających czasowo na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

c) finansowanych w ramach sum na zlecenie ze środków uzyskanych od użytkowników wymienionych w § 3 pkt 3 i § 4 ust. 1;

4) przyznawać uprawnienia do połączeń w sieciach operatorów publicznych wojskowym stacjom telefonicznym w kwaterach i lokalach mieszkalnych żołnierzy zawodowych i pracowników wojska – na podstawie zawieranych z nimi umów – bez przydzielania limitów finansowych.

2. Umowy szczegółowe, o których mowa w ust. 1 pkt 1, zawierane są na okres nie dłuższy niż 1 rok, z możliwością przedłużania poprzez sporządzenie pisemnego aneksu, i zawierają:

1) zasady budowy i uruchamiania oraz warunki techniczne styku sieci;

2) zasady świadczenia usług telekomunikacyjnych oraz ich zakres;

3) zasady finansowania i rozliczeń dostarczanych usług;

4) zasady współdziałania służb technicznych w zakresie usuwania awarii w zasobach stron.

3. W przypadkach podyktowanych potrzebami Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej oraz zadaniami wynikającymi z art. 176 ust. 1 ustawy należy dążyć do organizacji punktów styku sieci na terenie wojskowych węzłów łączności. Dokumentacja związana z realizacją przedmiotowego przedsięwzięcia każdorazowo podlega zatwierdzeniu przez organizatora wojskowego systemu telekomunikacyjnego.

4. Szefowie węzłów łączności uzgadniają z dysponentami budżetowymi trzeciego stopnia – w zakresie finansowania – oraz z organizatorem wojskowego systemu telekomunikacyjnego zamierzenia związane z inwestycjami, zakupami, nawiązywaniem współpracy z przedsiębiorcami telekomunikacyjnymi.