Wersja obowiązująca od 2015-06-11 (Dz.U.2015.786 tekst jednolity)
[Pomoc de minimis] 1. Pomoc udzielona przedsiębiorcom, polegająca na korzystaniu z usług, materiałów, wartości niematerialnych i prawnych oraz środków trwałych nabytych lub wytworzonych przez podmioty otrzymujące wsparcie, w ramach projektów, o których mowa w § 4 i 6, stanowi pomoc de minimis i jest udzielana zgodnie z warunkami określonymi w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 1407/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis (Dz. Urz. UE L 352 z 24.12.2013, str. 1), zwanym dalej „rozporządzeniem Komisji nr 1407/2013”.
2. Pomoc de minimis podlega kumulacji zgodnie z art. 5 rozporządzenia Komisji nr 1407/2013.
3. Pomoc de minimis może być udzielona jednemu przedsiębiorcy, w rozumieniu art. 2 ust. 2 rozporządzenia Komisji nr 1407/2013, uczestniczącemu w realizacji projektów, o których mowa w § 4 i 6, pod warunkiem, że łącznie z inną pomocą de minimis otrzymaną w bieżącym roku podatkowym oraz w ciągu dwóch poprzedzających lat podatkowych z różnych źródeł i w różnych formach, nie przekroczy kwoty 200 000 euro, a w przypadku jednego przedsiębiorcy prowadzącego działalność w sektorze transportu drogowego towarów – 100 000 euro.
4. W przypadku gdy przedsiębiorca prowadzi działalność w sektorze transportu drogowego towarów oraz inną działalność, do której stosuje się pułap pomocy de minimis wynoszący 200 000 euro, oraz zapewnił rozdzielenie obu działalności lub wyodrębnienie kosztów w ramach prowadzonej działalności, wówczas pułap 100 000 euro stosowany jest wyłącznie do działalności dotyczącej transportu drogowego towarów.
5. Wartość usług, materiałów, wartości niematerialnych i prawnych oraz środków trwałych nabytych lub wytworzonych przez podmioty otrzymujące wsparcie przekazana przedsiębiorcom uczestniczącym w projektach, o których mowa w § 4 i 6, powyżej limitu pomocy de minimis, o którym mowa w ust. 3 i 4, stanowi koszt bezpośrednio ponoszony przez przedsiębiorcę. Opłaty ponoszone przez przedsiębiorców na rzecz podmiotów otrzymujących wsparcie, o których mowa w § 4 i 6, w związku z przekroczeniem limitu pomocy de minimis, o którym mowa w ust. 3 i 4, obniżają kwotę wsparcia przekazywanego przez Agencję tym podmiotom.
6. Pomoc de minimis nie może być udzielona na działalność gospodarczą:
1) w sektorze rybołówstwa i akwakultury w rozumieniu rozporządzenia Rady (WE) nr 104/2000 z dnia 17 grudnia 1999 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków produktów rybołówstwa i akwakultury (Dz. Urz. UE L 17 z 21.01.2000, str. 22, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 4, t. 4, str. 198) [1];
2) związaną z produkcją podstawową produktów rolnych;
3) związaną z przetwarzaniem i wprowadzaniem do obrotu produktów rolnych, jeżeli:
a) wysokość pomocy byłaby ustalana na podstawie ceny lub ilości takich produktów nabytych od producentów podstawowych lub wprowadzonych na rynek przez podmioty objęte pomocą,
b) udzielenie pomocy byłoby uzależnione od przekazania jej w części lub w całości producentom podstawowym;
4) związaną z wywozem, tj. bezpośrednio związaną z ilością wywożonych produktów, tworzeniem i funkcjonowaniem sieci dystrybucyjnej lub innymi wydatkami bieżącymi związanymi z prowadzeniem działalności wywozowej, przy czym pomoc obejmująca pokrycie kosztów uczestnictwa w targach i wystawach, badań lub usług doradczych z zakresu wprowadzenia nowego lub istniejącego produktu na nowy rynek nie stanowi pomocy publicznej na działalność związaną z wywozem;
5) uwarunkowaną pierwszeństwem użycia towarów produkcji krajowej w stosunku do towarów sprowadzanych z zagranicy.
7. Pomoc de minimis w ramach projektów, o których mowa w § 4 i 6, nie może być udzielona przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą w zakresie towarowego transportu drogowego na nabycie pojazdów przeznaczonych do takiego transportu.
[1] Utraciło moc na podstawie art. 46 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1379/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków produktów rybołówstwa i akwakultury, zmieniającego rozporządzenie Rady (WE) nr 1184/2006 i (WE) nr 1224/2009 oraz uchylającego rozporządzenie Rady (WE) nr 104/2000 (Dz. Urz. L 354 z 28.12.2013, str.1); odesłania do uchylonego rozporządzenia odczytuje się jako odesłania do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1379/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. zgodnie z tabelą korelacji zawartą w załączniku IV do tego rozporządzenia.
Wersja obowiązująca od 2015-06-11 (Dz.U.2015.786 tekst jednolity)
[Pomoc de minimis] 1. Pomoc udzielona przedsiębiorcom, polegająca na korzystaniu z usług, materiałów, wartości niematerialnych i prawnych oraz środków trwałych nabytych lub wytworzonych przez podmioty otrzymujące wsparcie, w ramach projektów, o których mowa w § 4 i 6, stanowi pomoc de minimis i jest udzielana zgodnie z warunkami określonymi w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 1407/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis (Dz. Urz. UE L 352 z 24.12.2013, str. 1), zwanym dalej „rozporządzeniem Komisji nr 1407/2013”.
2. Pomoc de minimis podlega kumulacji zgodnie z art. 5 rozporządzenia Komisji nr 1407/2013.
3. Pomoc de minimis może być udzielona jednemu przedsiębiorcy, w rozumieniu art. 2 ust. 2 rozporządzenia Komisji nr 1407/2013, uczestniczącemu w realizacji projektów, o których mowa w § 4 i 6, pod warunkiem, że łącznie z inną pomocą de minimis otrzymaną w bieżącym roku podatkowym oraz w ciągu dwóch poprzedzających lat podatkowych z różnych źródeł i w różnych formach, nie przekroczy kwoty 200 000 euro, a w przypadku jednego przedsiębiorcy prowadzącego działalność w sektorze transportu drogowego towarów – 100 000 euro.
4. W przypadku gdy przedsiębiorca prowadzi działalność w sektorze transportu drogowego towarów oraz inną działalność, do której stosuje się pułap pomocy de minimis wynoszący 200 000 euro, oraz zapewnił rozdzielenie obu działalności lub wyodrębnienie kosztów w ramach prowadzonej działalności, wówczas pułap 100 000 euro stosowany jest wyłącznie do działalności dotyczącej transportu drogowego towarów.
5. Wartość usług, materiałów, wartości niematerialnych i prawnych oraz środków trwałych nabytych lub wytworzonych przez podmioty otrzymujące wsparcie przekazana przedsiębiorcom uczestniczącym w projektach, o których mowa w § 4 i 6, powyżej limitu pomocy de minimis, o którym mowa w ust. 3 i 4, stanowi koszt bezpośrednio ponoszony przez przedsiębiorcę. Opłaty ponoszone przez przedsiębiorców na rzecz podmiotów otrzymujących wsparcie, o których mowa w § 4 i 6, w związku z przekroczeniem limitu pomocy de minimis, o którym mowa w ust. 3 i 4, obniżają kwotę wsparcia przekazywanego przez Agencję tym podmiotom.
6. Pomoc de minimis nie może być udzielona na działalność gospodarczą:
1) w sektorze rybołówstwa i akwakultury w rozumieniu rozporządzenia Rady (WE) nr 104/2000 z dnia 17 grudnia 1999 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków produktów rybołówstwa i akwakultury (Dz. Urz. UE L 17 z 21.01.2000, str. 22, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 4, t. 4, str. 198) [1];
2) związaną z produkcją podstawową produktów rolnych;
3) związaną z przetwarzaniem i wprowadzaniem do obrotu produktów rolnych, jeżeli:
a) wysokość pomocy byłaby ustalana na podstawie ceny lub ilości takich produktów nabytych od producentów podstawowych lub wprowadzonych na rynek przez podmioty objęte pomocą,
b) udzielenie pomocy byłoby uzależnione od przekazania jej w części lub w całości producentom podstawowym;
4) związaną z wywozem, tj. bezpośrednio związaną z ilością wywożonych produktów, tworzeniem i funkcjonowaniem sieci dystrybucyjnej lub innymi wydatkami bieżącymi związanymi z prowadzeniem działalności wywozowej, przy czym pomoc obejmująca pokrycie kosztów uczestnictwa w targach i wystawach, badań lub usług doradczych z zakresu wprowadzenia nowego lub istniejącego produktu na nowy rynek nie stanowi pomocy publicznej na działalność związaną z wywozem;
5) uwarunkowaną pierwszeństwem użycia towarów produkcji krajowej w stosunku do towarów sprowadzanych z zagranicy.
7. Pomoc de minimis w ramach projektów, o których mowa w § 4 i 6, nie może być udzielona przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą w zakresie towarowego transportu drogowego na nabycie pojazdów przeznaczonych do takiego transportu.
[1] Utraciło moc na podstawie art. 46 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1379/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków produktów rybołówstwa i akwakultury, zmieniającego rozporządzenie Rady (WE) nr 1184/2006 i (WE) nr 1224/2009 oraz uchylającego rozporządzenie Rady (WE) nr 104/2000 (Dz. Urz. L 354 z 28.12.2013, str.1); odesłania do uchylonego rozporządzenia odczytuje się jako odesłania do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1379/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. zgodnie z tabelą korelacji zawartą w załączniku IV do tego rozporządzenia.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2014-06-26 do 2015-06-10
[Pomoc de minimis] [1] 1. Pomoc udzielona przedsiębiorcom, polegająca na korzystaniu z usług, materiałów, wartości niematerialnych i prawnych oraz środków trwałych nabytych lub wytworzonych przez podmioty otrzymujące wsparcie, w ramach projektów, o których mowa w § 4 i 6, stanowi pomoc de minimis i jest udzielana zgodnie z warunkami określonymi w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 1407/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis (Dz. Urz. UE L 352 z 24.12.2013, str. 1), zwanym dalej „rozporządzeniem Komisji nr 1407/2013”.
2. Pomoc de minimis podlega kumulacji zgodnie z art. 5 rozporządzenia Komisji nr 1407/2013.
3. Pomoc de minimis może być udzielona jednemu przedsiębiorcy, w rozumieniu art. 2 ust. 2 rozporządzenia Komisji nr 1407/2013, uczestniczącemu w realizacji projektów, o których mowa w § 4 i 6, pod warunkiem, że łącznie z inną pomocą de minimis otrzymaną w bieżącym roku podatkowym oraz w ciągu dwóch poprzedzających lat podatkowych z różnych źródeł i w różnych formach, nie przekroczy kwoty 200 000 euro, a w przypadku jednego przedsiębiorcy prowadzącego działalność w sektorze transportu drogowego towarów – 100 000 euro.
4. W przypadku gdy przedsiębiorca prowadzi działalność w sektorze transportu drogowego towarów oraz inną działalność, do której stosuje się pułap pomocy de minimis wynoszący 200 000 euro, oraz zapewnił rozdzielenie obu działalności lub wyodrębnienie kosztów w ramach prowadzonej działalności, wówczas pułap 100 000 euro stosowany jest wyłącznie do działalności dotyczącej transportu drogowego towarów.
5. Wartość usług, materiałów, wartości niematerialnych i prawnych oraz środków trwałych nabytych lub wytworzonych przez podmioty otrzymujące wsparcie przekazana przedsiębiorcom uczestniczącym w projektach, o których mowa w § 4 i 6, powyżej limitu pomocy de minimis, o którym mowa w ust. 3 i 4, stanowi koszt bezpośrednio ponoszony przez przedsiębiorcę. Opłaty ponoszone przez przedsiębiorców na rzecz podmiotów otrzymujących wsparcie, o których mowa w § 4 i 6, w związku z przekroczeniem limitu pomocy de minimis, o którym mowa w ust. 3 i 4, obniżają kwotę wsparcia przekazywanego przez Agencję tym podmiotom.
6. Pomoc de minimis nie może być udzielona na działalność gospodarczą:
1) w sektorze rybołówstwa i akwakultury w rozumieniu rozporządzenia Rady (WE) nr 104/2000 z dnia 17 grudnia 1999 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków produktów rybołówstwa i akwakultury (Dz. Urz. UE L 17 z 21.01.2000, str. 22, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 4, t. 4, str. 198);
2) związaną z produkcją podstawową produktów rolnych;
3) związaną z przetwarzaniem i wprowadzaniem do obrotu produktów rolnych, jeżeli:
a) wysokość pomocy byłaby ustalana na podstawie ceny lub ilości takich produktów nabytych od producentów podstawowych lub wprowadzonych na rynek przez podmioty objęte pomocą,
b) udzielenie pomocy byłoby uzależnione od przekazania jej w części lub w całości producentom podstawowym;
4) związaną z wywozem, tj. bezpośrednio związaną z ilością wywożonych produktów, tworzeniem i funkcjonowaniem sieci dystrybucyjnej lub innymi wydatkami bieżącymi związanymi z prowadzeniem działalności wywozowej, przy czym pomoc obejmująca pokrycie kosztów uczestnictwa w targach i wystawach, badań lub usług doradczych z zakresu wprowadzenia nowego lub istniejącego produktu na nowy rynek nie stanowi pomocy publicznej na działalność związaną z wywozem;
5) uwarunkowaną pierwszeństwem użycia towarów produkcji krajowej w stosunku do towarów sprowadzanych z zagranicy.
7. Pomoc de minimis w ramach projektów, o których mowa w § 4 i 6, nie może być udzielona przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą w zakresie towarowego transportu drogowego na nabycie pojazdów przeznaczonych do takiego transportu.
[1] § 3 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia 16 czerwca 2014 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie udzielania przez Polską Agencję Rozwoju Przedsiębiorczości pomocy finansowej na promocję gospodarczą Polski Wschodniej, stworzenie sieci współpracy centrów obsługi inwestora, tworzenie i rozwój klastrów, tworzenie polityki rozwoju regionalnego w ramach Programu Operacyjnego Rozwój Polski Wschodniej 2007–2013 (Dz.U. poz. 834). Zmiana weszła w życie 26 czerwca 2014 r.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2013-06-21 do 2014-06-25 (Dz.U.2013.708 tekst jednolity)
[Pomoc de minimis] 1. Pomoc udzielona przedsiębiorcom, polegająca na korzystaniu z usług, materiałów, wartości niematerialnych i prawnych oraz środków trwałych nabytych lub wytworzonych przez podmioty otrzymujące wsparcie, w ramach projektów, o których mowa w § 4 i 6, stanowi pomoc de minimis i jest udzielana zgodnie z warunkami określonymi w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu do pomocy de minimis (Dz. Urz. UE L 379 z 28.12.2006, str. 5).
2. Pomocy de minimis nie udziela się, jeżeli łącznie z inną pomocą udzieloną określonemu przedsiębiorcy w odniesieniu do tych samych wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą spowodowałaby przekroczenie dopuszczalnej intensywności pomocy, określonej w przepisach mających zastosowanie przy udzielaniu pomocy innej niż pomoc de minimis.
3. Pomoc de minimis może być udzielona przedsiębiorcy uczestniczącemu w realizacji projektów, o których mowa w § 4 i 6, pod warunkiem że łącznie z inną pomocą de minimis otrzymaną w bieżącym roku kalendarzowym oraz w ciągu dwóch poprzedzających lat kalendarzowych z różnych źródeł i w różnych formach nie przekroczy kwoty 200 000 euro, a w przypadku przedsiębiorcy prowadzącego działalność w sektorze transportu drogowego – 100 000 euro.
4. Wartość usług, materiałów, wartości niematerialnych i prawnych oraz środków trwałych nabytych lub wytworzonych przez podmioty otrzymujące wsparcie przekazana przedsiębiorcom uczestniczącym w projektach, o których mowa w § 4 i 6, powyżej limitu pomocy de minimis , o którym mowa w ust. 3, stanowi koszt bezpośrednio ponoszony przez przedsiębiorcę. Opłaty ponoszone przez przedsiębiorców na rzecz podmiotów otrzymujących wsparcie, o których mowa w § 4 i 6, w związku z przekroczeniem limitu pomocy de minimis, o którym mowa w ust. 3, obniżają kwotę wsparcia przekazywanego przez Agencję tym podmiotom.
5. Pomoc de minimis nie może być udzielona na działalność gospodarczą:
1) w sektorze rybołówstwa i akwakultury w rozumieniu rozporządzenia Rady (WE) nr 104/2000 z dnia 17 grudnia 1999 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków produktów rybołówstwa i akwakultury (Dz. Urz. UE L 17 z 21.01.2000, str. 22; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 4, t. 4, str. 198);
2) związaną z produkcją pierwotną produktów rolnych wymienionych w załączniku I do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską (Dz. Urz. UE C 321E z 29.12.2006, str. 37);
3) związaną z przetwarzaniem i wprowadzaniem do obrotu produktów rolnych wymienionych w załączniku I do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, jeżeli:
a) wysokość pomocy byłaby ustalana na podstawie ceny lub ilości takich produktów zakupionych od producentów surowców lub wprowadzonych na rynek przez podmioty objęte pomocą,
b) udzielenie pomocy byłoby uzależnione od przekazania jej w części lub w całości producentom surowców;
4) w sektorze górnictwa węgla w rozumieniu rozporządzenia Rady (WE) nr 1407/2002 z dnia 23 lipca 2002 r. w sprawie pomocy państwa dla przemysłu węglowego (Dz. Urz. UE L 205 z 02.08.2002, str. 1; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 8, t. 2, str. 170) [1] ;
5) związaną z wywozem, tj. bezpośrednio związaną z ilością wywożonych produktów, tworzeniem i funkcjonowaniem sieci dystrybucyjnej lub innymi wydatkami bieżącymi związanymi z prowadzeniem działalności wywozowej, przy czym pomoc obejmująca pokrycie kosztów uczestnictwa w targach i wystawach, badań lub usług doradczych z zakresu wprowadzenia nowego lub istniejącego produktu na nowy rynek nie stanowi pomocy publicznej na działalność związaną z wywozem;
6) uwarunkowaną pierwszeństwem użycia towarów produkcji krajowej w stosunku do towarów sprowadzanych z zagranicy.
6. Pomoc de minimis w ramach projektów, o których mowa w § 4 i 6, nie może być udzielona przedsiębiorcy:
1) prowadzącemu działalność gospodarczą w zakresie towarowego transportu drogowego na nabycie pojazdów przeznaczonych do takiego transportu;
2) na którym ciąży obowiązek zwrotu pomocy wynikający z decyzji Komisji Europejskiej uznającej pomoc za niezgodną z prawem oraz wspólnym rynkiem;
3) spełniającemu kryteria przedsiębiorcy w trudnej sytuacji ekonomicznej określone w przepisach wspólnotowych dotyczących pomocy publicznej [2] lub znajdującemu się w okresie restrukturyzacji przeprowadzanej z wykorzystaniem pomocy publicznej.
[1] Przedmiotowe rozporządzenie utraciło moc 31 grudnia 2010 r. i zostało zastąpione decyzją Rady nr 2010/787/UE z dnia 10 grudnia 2010 r. w sprawie pomocy państwa ułatwiającej zamykanie niekonkurencyjnych kopalń węgla (Dz. Urz. UE L 336 z 21.12.2010, str. 24).
[2] Kryteria te są określone w pkt 9–11 Wytycznych wspólnotowych dotyczących pomocy państwa w celu ratowania i restrukturyzacji zagrożonych przedsiębiorstw (Dz. Urz. UE C 244 z 01.10.2004, str. 2).
Wersja archiwalna obowiązująca od 2009-04-16 do 2013-06-20
1. Pomoc udzielona przedsiębiorcom, polegająca na korzystaniu z usług, materiałów, wartości niematerialnych i prawnych oraz środków trwałych nabytych lub wytworzonych przez podmioty otrzymujące wsparcie, w ramach projektów, o których mowa w § 4 i 6, stanowi pomoc de minimis i jest udzielana zgodnie z warunkami określonymi w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu do pomocy de minimis (Dz. Urz. UE L 379 z 28.12.2006, str. 5).
2. Pomocy de minimis nie udziela się, jeżeli łącznie z inną pomocą udzieloną określonemu przedsiębiorcy w odniesieniu do tych samych wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą spowodowałaby przekroczenie dopuszczalnej intensywności pomocy, określonej w przepisach mających zastosowanie przy udzielaniu pomocy innej niż pomoc de minimis.
3. Pomoc de minimis może być udzielona przedsiębiorcy uczestniczącemu w realizacji projektów, o których mowa w § 4 i 6, pod warunkiem że łącznie z inną pomocą de minimis otrzymaną w bieżącym roku kalendarzowym oraz w ciągu dwóch poprzedzających lat kalendarzowych z różnych źródeł i w różnych formach nie przekroczy kwoty 200 000 euro, a w przypadku przedsiębiorcy prowadzącego działalność w sektorze transportu drogowego – 100 000 euro.
4. Wartość usług, materiałów, wartości niematerialnych i prawnych oraz środków trwałych nabytych lub wytworzonych przez podmioty otrzymujące wsparcie przekazana przedsiębiorcom uczestniczącym w projektach, o których mowa w § 4 i 6, powyżej limitu pomocy de minimis, o którym mowa w ust. 3, stanowi koszt bezpośrednio ponoszony przez przedsiębiorcę. Opłaty ponoszone przez przedsiębiorców na rzecz podmiotów otrzymujących wsparcie, o których mowa w § 4 i 6, w związku z przekroczeniem limitu pomocy de minimis, o którym mowa w ust. 3, obniżają kwotę wsparcia przekazywanego przez Agencję tym podmiotom.
5. Pomoc de minimis nie może być udzielona na działalność gospodarczą:
1) w sektorze rybołówstwa i akwakultury w rozumieniu rozporządzenia Rady (WE) nr 104/2000 z dnia 17 grudnia 1999 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków produktów rybołówstwa i akwakultury (Dz. Urz. UE L 17 z 21.01.2000, str. 22; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 4, t. 4, str. 198);
2) związaną z produkcją pierwotną produktów rolnych wymienionych w załączniku I do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską (Dz. Urz. UE C 321E z 29.12.2006, str. 37);
3) związaną z przetwarzaniem i wprowadzaniem do obrotu produktów rolnych wymienionych w załączniku I do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, jeżeli:
a) wysokość pomocy byłaby ustalana na podstawie ceny lub ilości takich produktów zakupionych od producentów surowców lub wprowadzonych na rynek przez podmioty objęte pomocą,
b) udzielenie pomocy byłoby uzależnione od przekazania jej w części lub w całości producentom surowców;
4) w sektorze górnictwa węgla w rozumieniu rozporządzenia Rady (WE) nr 1407/2002 z dnia 23 lipca 2002 r. w sprawie pomocy państwa dla przemysłu węglowego (Dz. Urz. UE L 205 z 02.08.2002, str. 1; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 8, t. 2, str. 170);
5) związaną z wywozem, tj. bezpośrednio związaną z ilością wywożonych produktów, tworzeniem i funkcjonowaniem sieci dystrybucyjnej lub innymi wydatkami bieżącymi związanymi z prowadzeniem działalności wywozowej, przy czym pomoc obejmująca pokrycie kosztów uczestnictwa w targach i wystawach, badań lub usług doradczych z zakresu wprowadzenia nowego lub istniejącego produktu na nowy rynek nie stanowi pomocy publicznej na działalność związaną z wywozem;
6) uwarunkowaną pierwszeństwem użycia towarów produkcji krajowej w stosunku do towarów sprowadzanych z zagranicy.
6. Pomoc de minimis w ramach projektów, o których mowa w § 4 i 6, nie może być udzielona przedsiębiorcy:
1) prowadzącemu działalność gospodarczą w zakresie towarowego transportu drogowego na nabycie pojazdów przeznaczonych do takiego transportu;
2) na którym ciąży obowiązek zwrotu pomocy wynikający z decyzji Komisji Europejskiej uznającej pomoc za niezgodną z prawem oraz wspólnym rynkiem;
3) spełniającemu kryteria przedsiębiorcy w trudnej sytuacji ekonomicznej określone w przepisach wspólnotowych dotyczących pomocy publicznej4) lub znajdującemu się w okresie restrukturyzacji przeprowadzanej z wykorzystaniem pomocy publicznej.