§ 7. [Stanowiska służbowe, na których pełnienie zawodowej służby wojskowej jest szkodliwe dla zdrowia ] 1. Stanowiskami służbowymi, na których pełnienie zawodowej służby wojskowej jest szkodliwe dla zdrowia, są stanowiska, na których obowiązki służbowe są wykonywane przez co najmniej połowę obowiązującego czasu służby w następujących warunkach szkodliwych dla zdrowia, zaliczonych do:

1) pierwszego stopnia szkodliwości:

a) narażenie na działanie pyłów niewywołujących zwłóknienia tkanki płucnej,

b) narażenie na działanie substancji toksycznych niekumulujących się w organizmie,

c) narażenie na promieniowanie ultrafioletowe lub podczerwone,

d) w warunkach narażenia na drgania o ogólnym działaniu na człowieka,

e) narażenie na działanie promieniowania laserowego;

2) drugiego stopnia szkodliwości:

a) narażenie na działanie pyłów wywołujących zwłóknienie tkanki płucnej,

b) narażenie na działanie substancji toksycznych kumulujących się w organizmie,

c) w warunkach narażenia na drgania działające na organizm człowieka przez kończyny górne,

d) narażenie na hałas;

3) trzeciego stopnia szkodliwości – narażenie na działanie pól elektromagnetycznych wysokiej częstotliwości od 0,1 MHz do 300 000 MHz w strefie zagrożenia;

4) czwartego stopnia szkodliwości – narażenie na pyły lub aerozole rozpuszczalnych soli metali ciężkich.

2. [1] Żołnierzowi zawodowemu udziela się urlopu w wymiarze uzależnionym od tego, do jakiego stopnia szkodliwości dla zdrowia zostanie zaliczone zajmowane przez niego stanowisko służbowe, o którym mowa w ust. 1. Zaliczenia dokonuje dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw bezpieczeństwa i higieny pracy, na wniosek odpowiednio: sekretarza stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej, podsekretarza stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej, Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Dowódcy Generalnego Rodzajów Sił Zbrojnych, Dowódcy Operacyjnego Rodzajów Sił Zbrojnych, Szefa Inspektoratu Wsparcia Sił Zbrojnych, Szefa Służby Wywiadu Wojskowego, Szefa Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Dyrektora Narodowego Centrum Kryptologii, Komendanta Głównego Żandarmerii Wojskowej, Dowódcy Garnizonu Warszawa, rektora-komendanta uczelni wojskowej albo właściwego dyrektora lub szefa komórki organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej, zgłoszony w porozumieniu z dyrektorem departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw zdrowia oraz na wniosek dyrektora tego departamentu.

3. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, powinien w szczególności zawierać stanowisko służbowe, stopień szkodliwości występujący na tym stanowisku oraz czas służby w warunkach szkodliwych.

4. Prace określone w ust. 1 uważa się za wykonywane w warunkach szkodliwych dla zdrowia, jeżeli w środowisku pracy są przekroczone najwyższe dopuszczalne stężenia i natężenia czynników szkodliwych dla zdrowia określone w przepisach wydanych na podstawie art. 228 § 3 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 2014 r. poz. 1502).

5. Urlop, o którym mowa w art. 62 ust. 2 ustawy, przyznaje się corocznie żołnierzowi zawodowemu pełniącemu służbę w warunkach szkodliwych dla zdrowia, określonych w ust. 1, przez co najmniej 6 miesięcy w ciągu roku kalendarzowego.

6. Dodatkowy urlop przysługuje żołnierzowi zawodowemu do czasu wyeliminowania czynników szkodliwych, które stanowiły uzasadnienie dla przyznania urlopu.

7. Dowódca jednostki informuje zainteresowanego żołnierza zawodowego o wyeliminowaniu czynników, o których mowa w ust. 6.

§ 7. [Stanowiska służbowe, na których pełnienie zawodowej służby wojskowej jest szkodliwe dla zdrowia ] 1. Stanowiskami służbowymi, na których pełnienie zawodowej służby wojskowej jest szkodliwe dla zdrowia, są stanowiska, na których obowiązki służbowe są wykonywane przez co najmniej połowę obowiązującego czasu służby w następujących warunkach szkodliwych dla zdrowia, zaliczonych do:

1) pierwszego stopnia szkodliwości:

a) narażenie na działanie pyłów niewywołujących zwłóknienia tkanki płucnej,

b) narażenie na działanie substancji toksycznych niekumulujących się w organizmie,

c) narażenie na promieniowanie ultrafioletowe lub podczerwone,

d) w warunkach narażenia na drgania o ogólnym działaniu na człowieka,

e) narażenie na działanie promieniowania laserowego;

2) drugiego stopnia szkodliwości:

a) narażenie na działanie pyłów wywołujących zwłóknienie tkanki płucnej,

b) narażenie na działanie substancji toksycznych kumulujących się w organizmie,

c) w warunkach narażenia na drgania działające na organizm człowieka przez kończyny górne,

d) narażenie na hałas;

3) trzeciego stopnia szkodliwości – narażenie na działanie pól elektromagnetycznych wysokiej częstotliwości od 0,1 MHz do 300 000 MHz w strefie zagrożenia;

4) czwartego stopnia szkodliwości – narażenie na pyły lub aerozole rozpuszczalnych soli metali ciężkich.

2. Żołnierzowi zawodowemu udziela się urlopu w wymiarze uzależnionym od tego, do jakiego stopnia szkodliwości dla zdrowia zostanie zaliczone zajmowane przez niego stanowisko służbowe, o którym mowa w ust. 1. Zaliczenia dokonuje dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw bezpieczeństwa i higieny pracy, na wniosek odpowiednio: Sekretarza Stanu Ministerstwa Obrony Narodowej, Podsekretarza Stanu Ministerstwa Obrony Narodowej, Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Dowódcy Generalnego Rodzajów Sił Zbrojnych, Dowódcy Operacyjnego Rodzajów Sił Zbrojnych, Szefa Inspektoratu Wsparcia Sił Zbrojnych, Szefa Służby Wywiadu Wojskowego, Szefa Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Komendanta Głównego Żandarmerii Wojskowej, Dowódcy Garnizonu Warszawa, komendanta uczelni wojskowej albo właściwego dyrektora lub szefa komórki organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej, zgłoszony w porozumieniu z szefem jednostki organizacyjnej podległej Ministrowi Obrony Narodowej właściwej do spraw zdrowia oraz na wniosek szefa tej jednostki organizacyjnej.

3. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, powinien w szczególności zawierać stanowisko służbowe, stopień szkodliwości występujący na tym stanowisku oraz czas służby w warunkach szkodliwych.

4. Prace określone w ust. 1 uważa się za wykonywane w warunkach szkodliwych dla zdrowia, jeżeli w środowisku pracy są przekroczone najwyższe dopuszczalne stężenia i natężenia czynników szkodliwych dla zdrowia określone w przepisach wydanych na podstawie art. 228 § 3 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 2014 r. poz. 1502).

5. Urlop, o którym mowa w art. 62 ust. 2 ustawy, przyznaje się corocznie żołnierzowi zawodowemu pełniącemu służbę w warunkach szkodliwych dla zdrowia, określonych w ust. 1, przez co najmniej 6 miesięcy w ciągu roku kalendarzowego.

6. Dodatkowy urlop przysługuje żołnierzowi zawodowemu do czasu wyeliminowania czynników szkodliwych, które stanowiły uzasadnienie dla przyznania urlopu.

7. Dowódca jednostki informuje zainteresowanego żołnierza zawodowego o wyeliminowaniu czynników, o których mowa w ust. 6.