history Historia zmian
zamknij

Wersja obowiązująca od 2014-03-18 do 2018-02-01    (Dz.U.2014.334 tekst jednolity)

[Dodatek specjalny] 1. Funkcjonariusz w służbie stałej i przygotowawczej otrzymuje dodatek specjalny w miesięcznej wysokości ustalonej w następującej relacji procentowej do kwoty należnego uposażenia zasadniczego według stanowiska służbowego:

1) Szef Biura Ochrony Rządu i jego zastępcy – 46%;

2) pozostali funkcjonariusze – 37%.

2. Dodatek specjalny może być podwyższony w związku z powierzeniem funkcjonariuszowi nowych lub dodatkowych zadań o wysokim stopniu złożoności i odpowiedzialności, z tym że zwiększenie dodatku specjalnego nie może być wyższe od kwoty stanowiącej 10% uposażenia zasadniczego według stanowiska służbowego przysługującego funkcjonariuszowi.

3. Zwiększenie dodatku, o którym mowa w ust. 2, przyznaje się na czas określony. Wysokość przyznanego dodatku uzależnia się od charakteru i zakresu powierzonych zadań służbowych oraz rodzaju i poziomu posiadanych przez funkcjonariusza kwalifikacji zawodowych i specjalistycznych.

4. Zwiększenie dodatku, o którym mowa w ust. 2, nie przysługuje w razie ustania przesłanek, które uzasadniały jego przyznanie, albo może zostać obniżone w razie niewywiązywania się funkcjonariusza z nowych lub dodatkowych zadań lub obowiązków.

5. Zwiększenie dodatku, o którym mowa w ust. 2, zawiesza się w razie stwierdzonego w opinii służbowej faktu niewywiązywania się funkcjonariusza z obowiązków służbowych.

Wersja obowiązująca od 2014-03-18 do 2018-02-01    (Dz.U.2014.334 tekst jednolity)

[Dodatek specjalny] 1. Funkcjonariusz w służbie stałej i przygotowawczej otrzymuje dodatek specjalny w miesięcznej wysokości ustalonej w następującej relacji procentowej do kwoty należnego uposażenia zasadniczego według stanowiska służbowego:

1) Szef Biura Ochrony Rządu i jego zastępcy – 46%;

2) pozostali funkcjonariusze – 37%.

2. Dodatek specjalny może być podwyższony w związku z powierzeniem funkcjonariuszowi nowych lub dodatkowych zadań o wysokim stopniu złożoności i odpowiedzialności, z tym że zwiększenie dodatku specjalnego nie może być wyższe od kwoty stanowiącej 10% uposażenia zasadniczego według stanowiska służbowego przysługującego funkcjonariuszowi.

3. Zwiększenie dodatku, o którym mowa w ust. 2, przyznaje się na czas określony. Wysokość przyznanego dodatku uzależnia się od charakteru i zakresu powierzonych zadań służbowych oraz rodzaju i poziomu posiadanych przez funkcjonariusza kwalifikacji zawodowych i specjalistycznych.

4. Zwiększenie dodatku, o którym mowa w ust. 2, nie przysługuje w razie ustania przesłanek, które uzasadniały jego przyznanie, albo może zostać obniżone w razie niewywiązywania się funkcjonariusza z nowych lub dodatkowych zadań lub obowiązków.

5. Zwiększenie dodatku, o którym mowa w ust. 2, zawiesza się w razie stwierdzonego w opinii służbowej faktu niewywiązywania się funkcjonariusza z obowiązków służbowych.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2007-06-21 do 2014-03-17

[Dodatek specjalny] 1. [2] Funkcjonariusz w służbie stałej i przygotowawczej otrzymuje dodatek specjalny w miesięcznej wysokości ustalonej w następującej relacji procentowej do kwoty należnego uposażenia zasadniczego według stanowiska służbowego:

1) Szef Biura Ochrony Rządu i jego zastępcy – 46 %;

2) pozostali funkcjonariusze – 37 %.

2. Dodatek specjalny może być podwyższony w związku z powierzeniem funkcjonariuszowi nowych lub dodatkowych zadań o wysokim stopniu złożoności i odpowiedzialności, z tym że zwiększenie dodatku specjalnego nie może być wyższe od kwoty stanowiącej 10 % uposażenia zasadniczego według stanowiska służbowego przysługującego funkcjonariuszowi.

3. Zwiększenie dodatku, o którym mowa w ust. 2, przyznaje się na czas określony. Wysokość przyznanego dodatku uzależnia się od charakteru i zakresu powierzonych zadań służbowych oraz rodzaju i poziomu posiadanych przez funkcjonariusza kwalifikacji zawodowych i specjalistycznych.

4. Zwiększenie dodatku, o którym mowa w ust. 2, nie przysługuje w razie ustania przesłanek, które uzasadniały jego przyznanie, albo może zostać obniżone w razie niewywiązywania się funkcjonariusza z nowych lub dodatkowych zadań lub obowiązków.

5. Zwiększenie dodatku, o którym mowa w ust. 2, zawiesza się w razie stwierdzonego w opinii służbowej faktu niewywiązywania się funkcjonariusza z obowiązków służbowych.

[2] § 4 ust. 1 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 12 czerwca 2007 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie dodatków do uposażenia zasadniczego funkcjonariuszy Biura Ochrony Rządu (Dz.U. Nr 109, poz. 751). Zmiana weszła w życie 21 czerwca 2007 r. i ma zastosowanie do uposażeń przysługujących funkcjonariuszom Biura Ochrony Rządu od 1 stycznia 2007 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2002-06-20 do 2007-06-20

1. Funkcjonariusz w służbie stałej i przygotowawczej otrzymuje dodatek specjalny w miesięcznej wysokości ustalonej w następującej relacji procentowej do kwoty należnego uposażenia zasadniczego według stanowiska służbowego:

1) Szef Biura Ochrony Rządu i jego zastępcy – 43 %,

2) pozostali funkcjonariusze – 34 %.

2. Dodatek specjalny może być podwyższony w związku z powierzeniem funkcjonariuszowi nowych lub dodatkowych zadań o wysokim stopniu złożoności i odpowiedzialności, z tym że zwiększenie dodatku specjalnego nie może być wyższe od kwoty stanowiącej 10 % uposażenia zasadniczego według stanowiska służbowego przysługującego funkcjonariuszowi.

3. Zwiększenie dodatku, o którym mowa w ust. 2, przyznaje się na czas określony. Wysokość przyznanego dodatku uzależnia się od charakteru i zakresu powierzonych zadań służbowych oraz rodzaju i poziomu posiadanych przez funkcjonariusza kwalifikacji zawodowych i specjalistycznych.

4. Zwiększenie dodatku, o którym mowa w ust. 2, nie przysługuje w razie ustania przesłanek, które uzasadniały jego przyznanie, albo może zostać obniżone w razie niewywiązywania się funkcjonariusza z nowych lub dodatkowych zadań lub obowiązków.

5. Zwiększenie dodatku, o którym mowa w ust. 2, zawiesza się w razie stwierdzonego w opinii służbowej faktu niewywiązywania się funkcjonariusza z obowiązków służbowych.