Wersja obowiązująca od 2013.12.20 do 2022.02.01     (Dz.U.2013.1618 tekst jednolity)

§ 3. [Czynności zmierzające do ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku] 1. Zdarzenie, o którym mowa w § 1, uznaje się za wypadek przy pracy na podstawie ustalenia jego okoliczności i przyczyn, w szczególności przez:

1) zabezpieczenie miejsca wypadku w sposób pozwalający odtworzyć jego okoliczności;

2) dokonanie oględzin miejsca wypadku, stanu technicznego maszyn i innych urządzeń technicznych, stanu urządzeń ochronnych oraz zbadanie warunków wykonywania pracy i innych okoliczności, które mogły mieć wpływ na powstanie wypadku;

3) wysłuchanie wyjaśnień poszkodowanego, jeżeli stan jego zdrowia na to pozwala;

4) zebranie informacji dotyczących wypadku od świadków wypadku;

5) zebranie innych dowodów dotyczących wypadku, uznanych za niezbędne.

2. Kwalifikacji prawnej zdarzenia dokonują podmioty, o których mowa w § 2 ust. 1, zgodnie z art. 3 ust. 3–6 ustawy.

3. Stwierdzenie, że zdarzenie nie jest wypadkiem przy pracy, wymaga uzasadnienia i wskazania dowodów stanowiących podstawę takiego stwierdzenia.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2012.08.24 do 2013.12.19

§ 3. [Czynności zmierzające do ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku] 1. Zdarzenie, o którym mowa w § 1, uznaje się za wypadek przy pracy na podstawie ustalenia jego okoliczności i przyczyn, w szczególności przez:

1) zabezpieczenie miejsca wypadku w sposób pozwalający odtworzyć jego okoliczności;

2) dokonanie oględzin miejsca wypadku, stanu technicznego maszyn i innych urządzeń technicznych, stanu urządzeń ochronnych oraz zbadanie warunków wykonywania pracy i innych okoliczności, które mogły mieć wpływ na powstanie wypadku;

3) [2] wysłuchanie wyjaśnień poszkodowanego, jeżeli stan jego zdrowia na to pozwala;

4) [3] zebranie informacji dotyczących wypadku od świadków wypadku;

5) zebranie innych dowodów dotyczących wypadku, uznanych za niezbędne.

2. Kwalifikacji prawnej zdarzenia dokonują podmioty, o których mowa w § 2 ust. 1, zgodnie z art. 3 ust. 3–6 ustawy.

3. Stwierdzenie, że zdarzenie nie jest wypadkiem przy pracy, wymaga uzasadnienia i wskazania dowodów stanowiących podstawę takiego stwierdzenia.

[2] § 3 ust. 1 pkt 3 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 1 sierpnia 2012 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie trybu uznawania zdarzenia powstałego w okresie ubezpieczenia wypadkowego za wypadek przy pracy, kwalifikacji prawnej zdarzenia, wzoru karty wypadku i terminu jej sporządzenia (Dz.U. poz. 909). Zmiana weszła w życie 24 sierpnia 2012 r.

[3] § 3 ust. 1 pkt 4 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 1 sierpnia 2012 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie trybu uznawania zdarzenia powstałego w okresie ubezpieczenia wypadkowego za wypadek przy pracy, kwalifikacji prawnej zdarzenia, wzoru karty wypadku i terminu jej sporządzenia (Dz.U. poz. 909). Zmiana weszła w życie 24 sierpnia 2012 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2003.01.01 do 2012.08.23

§ 3. [Czynności zmierzające do ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku] 1. Zdarzenie, o którym mowa w § 1, uznaje się za wypadek przy pracy na podstawie ustalenia jego okoliczności i przyczyn, w szczególności przez:

1) zabezpieczenie miejsca wypadku w sposób pozwalający odtworzyć jego okoliczności;

2) dokonanie oględzin miejsca wypadku, stanu technicznego maszyn i innych urządzeń technicznych, stanu urządzeń ochronnych oraz zbadanie warunków wykonywania pracy i innych okoliczności, które mogły mieć wpływ na powstanie wypadku;

3) przesłuchanie poszkodowanego, jeżeli stan jego zdrowia na to pozwala;

4) przesłuchanie świadków wypadku;

5) zebranie innych dowodów dotyczących wypadku, uznanych za niezbędne.

2. Kwalifikacji prawnej zdarzenia dokonują podmioty, o których mowa w § 2 ust. 1, zgodnie z art. 3 ust. 3–6 ustawy.

3. Stwierdzenie, że zdarzenie nie jest wypadkiem przy pracy, wymaga uzasadnienia i wskazania dowodów stanowiących podstawę takiego stwierdzenia.