Wersja obowiązująca od 2013.09.30 do 2014.12.04     (Dz.U.2013.1151 tekst jednolity)

[Jednorazowy dodatek specjalny przysługujący żołnierzowi zawodowemu zajmującemu stanowisko instruktora-pilota ] 1. Żołnierzowi zawodowemu, o którym mowa w § 9 ust. 1, posiadającemu co najmniej dziesięcioletni staż zawodowej służby wojskowej pełnionej bezpośrednio w składzie personelu latającego, który wykonał bezawaryjnie zadania określone w indywidualnym rocznym planie szkolenia lotniczego, w wymiarze lotów nie niższym niż:

1) 30 godzin – samolotem naddźwiękowym albo

2) 40 godzin – innym wojskowym statkiem powietrznym

– po zakończeniu roku kalendarzowego przyznaje się jednorazowy dodatek specjalny w wysokości 300% kwoty pobieranego dodatku specjalnego o charakterze stałym.

2. Wysokość jednorazowego dodatku, o którym mowa w ust. 1, ulega zwiększeniu o 20% kwoty pobieranego przez żołnierza zawodowego dodatku specjalnego o charakterze stałym, za każdy pełny rok zawodowej służby wojskowej pełnionej bezpośrednio w składzie personelu latającego ponad dziesięć lat, nie więcej jednak niż do wysokości 600%.

3. W przypadku wykonywania w ciągu roku kalendarzowego przez żołnierza zawodowego lotów różnymi statkami powietrznymi przyjmuje się normę godzin określoną w ust. 1 pkt 2. Przepis § 9 ust. 2a stosuje się odpowiednio.

4. Dla celów ustalania jednorazowego dodatku, o którym mowa w ust. 1, przyjmuje się staż zawodowej służby wojskowej pełnionej bezpośrednio w składzie personelu latającego oraz kwotę dodatku o charakterze stałym, o którym mowa w § 9 ust. 1, ustalone na ostatni dzień roku kalendarzowego, za który żołnierzowi zawodowemu jest przyznawany ten dodatek.

5. Jednorazowy dodatek specjalny, o którym mowa w ust. 1, przyznaje się również żołnierzowi zawodowemu, który w trakcie roku kalendarzowego został zwolniony ze stanowiska służbowego, o którym mowa w § 9 ust. 1, i przeniesiony do rezerwy kadrowej w związku ze skierowaniem na studia lub naukę do szkoły wojskowej albo niewojskowej oraz na staż, kurs lub specjalizację. Dodatek ustala się na podstawie stażu zawodowej służby wojskowej pełnionej bezpośrednio w składzie personelu latającego oraz kwoty dodatku o charakterze stałym, o którym mowa w § 9 ust. 1, ustalonych na ostatni dzień zajmowania stanowiska służbowego przed przeniesieniem do rezerwy kadrowej. Przepisy ust. 1–4 stosuje się odpowiednio.

Wersja obowiązująca od 2013.09.30 do 2014.12.04     (Dz.U.2013.1151 tekst jednolity)

[Jednorazowy dodatek specjalny przysługujący żołnierzowi zawodowemu zajmującemu stanowisko instruktora-pilota ] 1. Żołnierzowi zawodowemu, o którym mowa w § 9 ust. 1, posiadającemu co najmniej dziesięcioletni staż zawodowej służby wojskowej pełnionej bezpośrednio w składzie personelu latającego, który wykonał bezawaryjnie zadania określone w indywidualnym rocznym planie szkolenia lotniczego, w wymiarze lotów nie niższym niż:

1) 30 godzin – samolotem naddźwiękowym albo

2) 40 godzin – innym wojskowym statkiem powietrznym

– po zakończeniu roku kalendarzowego przyznaje się jednorazowy dodatek specjalny w wysokości 300% kwoty pobieranego dodatku specjalnego o charakterze stałym.

2. Wysokość jednorazowego dodatku, o którym mowa w ust. 1, ulega zwiększeniu o 20% kwoty pobieranego przez żołnierza zawodowego dodatku specjalnego o charakterze stałym, za każdy pełny rok zawodowej służby wojskowej pełnionej bezpośrednio w składzie personelu latającego ponad dziesięć lat, nie więcej jednak niż do wysokości 600%.

3. W przypadku wykonywania w ciągu roku kalendarzowego przez żołnierza zawodowego lotów różnymi statkami powietrznymi przyjmuje się normę godzin określoną w ust. 1 pkt 2. Przepis § 9 ust. 2a stosuje się odpowiednio.

4. Dla celów ustalania jednorazowego dodatku, o którym mowa w ust. 1, przyjmuje się staż zawodowej służby wojskowej pełnionej bezpośrednio w składzie personelu latającego oraz kwotę dodatku o charakterze stałym, o którym mowa w § 9 ust. 1, ustalone na ostatni dzień roku kalendarzowego, za który żołnierzowi zawodowemu jest przyznawany ten dodatek.

5. Jednorazowy dodatek specjalny, o którym mowa w ust. 1, przyznaje się również żołnierzowi zawodowemu, który w trakcie roku kalendarzowego został zwolniony ze stanowiska służbowego, o którym mowa w § 9 ust. 1, i przeniesiony do rezerwy kadrowej w związku ze skierowaniem na studia lub naukę do szkoły wojskowej albo niewojskowej oraz na staż, kurs lub specjalizację. Dodatek ustala się na podstawie stażu zawodowej służby wojskowej pełnionej bezpośrednio w składzie personelu latającego oraz kwoty dodatku o charakterze stałym, o którym mowa w § 9 ust. 1, ustalonych na ostatni dzień zajmowania stanowiska służbowego przed przeniesieniem do rezerwy kadrowej. Przepisy ust. 1–4 stosuje się odpowiednio.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2012.07.01 do 2013.09.29

[Jednorazowy dodatek specjalny przysługujący żołnierzowi zawodowemu zajmującemu stanowisko instruktora-pilota ] 1. Żołnierzowi zawodowemu, o którym mowa w § 9 ust. 1, posiadającemu co najmniej dziesięcioletni staż zawodowej służby wojskowej pełnionej bezpośrednio w składzie personelu latającego, który wykonał bezawaryjnie zadania określone w indywidualnym rocznym planie szkolenia lotniczego, w wymiarze lotów nie niższym niż:

1) 30 godzin – samolotem naddźwiękowym albo

2) 40 godzin – innym wojskowym statkiem powietrznym

– po zakończeniu roku kalendarzowego przyznaje się jednorazowy dodatek specjalny w wysokości 300 % kwoty pobieranego dodatku specjalnego o charakterze stałym.

2. Wysokość jednorazowego dodatku, o którym mowa w ust. 1, ulega zwiększeniu o 20 % kwoty pobieranego przez żołnierza zawodowego dodatku specjalnego o charakterze stałym, za każdy pełny rok zawodowej służby wojskowej pełnionej bezpośrednio w składzie personelu latającego ponad dziesięć lat, nie więcej jednak niż do wysokości 600 %.

3. W przypadku wykonywania w ciągu roku kalendarzowego przez żołnierza zawodowego lotów różnymi statkami powietrznymi przyjmuje się normę godzin określoną w ust. 1 pkt 2. Przepis § 9 ust. 2a stosuje się odpowiednio.

4. Dla celów ustalania jednorazowego dodatku, o którym mowa w ust. 1, przyjmuje się staż zawodowej służby wojskowej pełnionej bezpośrednio w składzie personelu latającego oraz kwotę dodatku o charakterze stałym, o którym mowa w § 9 ust. 1, ustalone na ostatni dzień roku kalendarzowego, za który żołnierzowi zawodowemu jest przyznawany ten dodatek.

5. [2] Jednorazowy dodatek specjalny, o którym mowa w ust. 1, przyznaje się również żołnierzowi zawodowemu, który w trakcie roku kalendarzowego został zwolniony ze stanowiska służbowego, o którym mowa w § 9 ust. 1, i przeniesiony do rezerwy kadrowej w związku ze skierowaniem na studia lub naukę do szkoły wojskowej albo niewojskowej oraz na staż, kurs lub specjalizację. Dodatek ustala się na podstawie stażu zawodowej służby wojskowej pełnionej bezpośrednio w składzie personelu latającego oraz kwoty dodatku o charakterze stałym, o którym mowa w § 9 ust. 1, ustalonych na ostatni dzień zajmowania stanowiska służbowego przed przeniesieniem do rezerwy kadrowej. Przepisy ust. 1–4 stosuje się odpowiednio.

[2] § 9a ust. 5 dodany przez § 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 14 czerwca 2012 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie dodatków do uposażenia zasadniczego żołnierzy zawodowych (Dz.U. poz. 704). Zmiana weszła w życie 1 lipca 2012 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2008.03.08 do 2012.06.30

[5] 1. Żołnierzowi zawodowemu, o którym mowa w § 9 ust. 1, posiadającemu co najmniej dziesięcioletni staż zawodowej służby wojskowej pełnionej bezpośrednio w składzie personelu latającego, który wykonał bezawaryjnie zadania określone w indywidualnym rocznym planie szkolenia lotniczego, w wymiarze lotów nie niższym niż:

1) 30 godzin – samolotem naddźwiękowym albo

2) 40 godzin – innym wojskowym statkiem powietrznym

– po zakończeniu roku kalendarzowego przyznaje się jednorazowy dodatek specjalny w wysokości 300 % kwoty pobieranego dodatku specjalnego o charakterze stałym.

2. Wysokość jednorazowego dodatku, o którym mowa w ust. 1, ulega zwiększeniu o 20 % kwoty pobieranego przez żołnierza zawodowego dodatku specjalnego o charakterze stałym, za każdy pełny rok zawodowej służby wojskowej pełnionej bezpośrednio w składzie personelu latającego ponad dziesięć lat, nie więcej jednak niż do wysokości 600 %.

3. W przypadku wykonywania w ciągu roku kalendarzowego przez żołnierza zawodowego lotów różnymi statkami powietrznymi przyjmuje się normę godzin określoną w ust. 1 pkt 2. Przepis § 9 ust. 2a stosuje się odpowiednio.

4. Dla celów ustalania jednorazowego dodatku, o którym mowa w ust. 1, przyjmuje się staż zawodowej służby wojskowej pełnionej bezpośrednio w składzie personelu latającego oraz kwotę dodatku o charakterze stałym, o którym mowa w § 9 ust. 1, ustalone na ostatni dzień roku kalendarzowego, za który żołnierzowi zawodowemu jest przyznawany ten dodatek.

[5] § 9a dodany przez § 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 7 lutego 2008 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie dodatków do uposażenia zasadniczego żołnierzy zawodowych (Dz.U. Nr 29, poz. 171). Zmiana weszła w życie 8 marca 2008 r.

Na podstawie § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 7 lutego 2008 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie dodatków do uposażenia zasadniczego żołnierzy zawodowych (Dz.U. Nr 29, poz. 171) przepisy rozporządzenia stosuje się przy przyznawaniu dodatku specjalnego należnego żołnierzom zawodowym od 1 października 2007 r.