history Historia zmian
Wersja obowiązująca od 2016-12-30
[Metody obliczania obszaru objętego rozpowszechnianiem programu przez stację ] 1. Dla rozpowszechniania programów radiowych lub telewizyjnych w sposób analogowy rozsiewczy naziemny liczbę mieszkańców na obszarze objętym rozpowszechnianiem oblicza się z wykorzystaniem systemu informacji przestrzennej GIS opartego na oprogramowaniu komputerowym zawierającym mapę kraju z podziałem administracyjnym wraz z liczbą mieszkańców przypisaną do poszczególnych gmin. W przypadku części gminy system przypisuje proporcjonalnie liczbę mieszkańców do zajmowanej powierzchni.
2. Obszar objęty rozpowszechnianiem programu przez stację oblicza się następującymi metodami:
1) [1] dla radiofonii z wykorzystaniem częstotliwości UKF – metodą zgodną z Aktami końcowymi Regionalnej Administracyjnej Konferencji Planowania Radiofonii VHF – Genewa 1984 oraz warunkami zawartymi w aktualnych Zaleceniach ITU, z wykorzystaniem cyfrowej mapy terenu oraz bazy danych zawierającej parametry krajowych i zagranicznych stacji, mających wpływ na zasięg stacji; w obliczeniach zakłada się 95% czasu niezakłóconego odbioru;
2) dla radiofonii z wykorzystaniem fal średnich – metodą zgodną z Aktami końcowymi Regionalnej Administracyjnej Konferencji Radiofonii Długo- i Średniofalowej (LF/MF) – Genewa 1975, bez uwzględnienia stacji zakłócających;
3) dla telewizji – metodą zgodną z Regionalnym Porozumieniem dla Europejskiego Obszaru Radiodyfuzyjnego dotyczącego użytkowania częstotliwości przez radiodyfuzję w pasmach VHF i UHF przyjętym na Europejskiej Konferencji Radiodyfuzyjnej dla Pasm VHF i UHF, Sztokholm 1961, z wykorzystaniem metody sumowania mocy stacji zakłócających oraz warunków zawartych w aktualnych Zaleceniach ITU oraz przy wykorzystaniu cyfrowej mapy terenu oraz bazy danych zawierającej parametry krajowych i zagranicznych stacji, mających wpływ na zasięg stacji. W obliczeniach zakłada się 99% czasu niezakłóconego odbioru dla stacji dużej mocy (o mocy promieniowanej większej od 1 kW dla fal metrowych i większej od 10 kW dla fal decymetrowych) i 90% dla stacji małej mocy (o mocy promieniowanej mniejszej lub równej 1 kW dla fal metrowych i mniejszej lub równej 10 kW dla fal decymetrowych).
[1] § 1 ust. 2 pkt 1 w brzmieniu ustalonym przez § 1 rozporządzenia Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z dnia 24 listopada 2016 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie metod technicznych ustalania zasięgu programu na obszarze objętym rozpowszechnianiem programu w sposób rozsiewczy naziemny (Dz.U. poz. 2026). Zmiana weszła w życie 30 grudnia 2016 r.
Wersja obowiązująca od 2016-12-30
[Metody obliczania obszaru objętego rozpowszechnianiem programu przez stację ] 1. Dla rozpowszechniania programów radiowych lub telewizyjnych w sposób analogowy rozsiewczy naziemny liczbę mieszkańców na obszarze objętym rozpowszechnianiem oblicza się z wykorzystaniem systemu informacji przestrzennej GIS opartego na oprogramowaniu komputerowym zawierającym mapę kraju z podziałem administracyjnym wraz z liczbą mieszkańców przypisaną do poszczególnych gmin. W przypadku części gminy system przypisuje proporcjonalnie liczbę mieszkańców do zajmowanej powierzchni.
2. Obszar objęty rozpowszechnianiem programu przez stację oblicza się następującymi metodami:
1) [1] dla radiofonii z wykorzystaniem częstotliwości UKF – metodą zgodną z Aktami końcowymi Regionalnej Administracyjnej Konferencji Planowania Radiofonii VHF – Genewa 1984 oraz warunkami zawartymi w aktualnych Zaleceniach ITU, z wykorzystaniem cyfrowej mapy terenu oraz bazy danych zawierającej parametry krajowych i zagranicznych stacji, mających wpływ na zasięg stacji; w obliczeniach zakłada się 95% czasu niezakłóconego odbioru;
2) dla radiofonii z wykorzystaniem fal średnich – metodą zgodną z Aktami końcowymi Regionalnej Administracyjnej Konferencji Radiofonii Długo- i Średniofalowej (LF/MF) – Genewa 1975, bez uwzględnienia stacji zakłócających;
3) dla telewizji – metodą zgodną z Regionalnym Porozumieniem dla Europejskiego Obszaru Radiodyfuzyjnego dotyczącego użytkowania częstotliwości przez radiodyfuzję w pasmach VHF i UHF przyjętym na Europejskiej Konferencji Radiodyfuzyjnej dla Pasm VHF i UHF, Sztokholm 1961, z wykorzystaniem metody sumowania mocy stacji zakłócających oraz warunków zawartych w aktualnych Zaleceniach ITU oraz przy wykorzystaniu cyfrowej mapy terenu oraz bazy danych zawierającej parametry krajowych i zagranicznych stacji, mających wpływ na zasięg stacji. W obliczeniach zakłada się 99% czasu niezakłóconego odbioru dla stacji dużej mocy (o mocy promieniowanej większej od 1 kW dla fal metrowych i większej od 10 kW dla fal decymetrowych) i 90% dla stacji małej mocy (o mocy promieniowanej mniejszej lub równej 1 kW dla fal metrowych i mniejszej lub równej 10 kW dla fal decymetrowych).
[1] § 1 ust. 2 pkt 1 w brzmieniu ustalonym przez § 1 rozporządzenia Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z dnia 24 listopada 2016 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie metod technicznych ustalania zasięgu programu na obszarze objętym rozpowszechnianiem programu w sposób rozsiewczy naziemny (Dz.U. poz. 2026). Zmiana weszła w życie 30 grudnia 2016 r.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2012-12-07 do 2016-12-29
[Metody obliczania obszaru objętego rozpowszechnianiem programu przez stację] 1. Dla rozpowszechniania programów radiowych lub telewizyjnych w sposób analogowy rozsiewczy naziemny liczbę mieszkańców na obszarze objętym rozpowszechnianiem oblicza się z wykorzystaniem systemu informacji przestrzennej GIS opartego na oprogramowaniu komputerowym zawierającym mapę kraju z podziałem administracyjnym wraz z liczbą mieszkańców przypisaną do poszczególnych gmin. W przypadku części gminy system przypisuje proporcjonalnie liczbę mieszkańców do zajmowanej powierzchni.
2. Obszar objęty rozpowszechnianiem programu przez stację oblicza się następującymi metodami:
1) dla radiofonii z wykorzystaniem częstotliwości UKF – metodą zgodną z Aktami końcowymi Regionalnej Administracyjnej Konferencji Planowania Radiofonii VHF – Genewa 1984, z wykorzystaniem cyfrowej mapy terenu oraz bazy danych zawierającej parametry krajowych i zagranicznych stacji, mających wpływ na zasięg stacji; w obliczeniach zakłada się 95% czasu niezakłóconego odbioru;
2) dla radiofonii z wykorzystaniem fal średnich – metodą zgodną z Aktami końcowymi Regionalnej Administracyjnej Konferencji Radiofonii Długo- i Średniofalowej (LF/MF) – Genewa 1975, bez uwzględnienia stacji zakłócających;
3) dla telewizji – metodą zgodną z Regionalnym Porozumieniem dla Europejskiego Obszaru Radiodyfuzyjnego dotyczącego użytkowania częstotliwości przez radiodyfuzję w pasmach VHF i UHF przyjętym na Europejskiej Konferencji Radiodyfuzyjnej dla Pasm VHF i UHF, Sztokholm 1961, z wykorzystaniem metody sumowania mocy stacji zakłócających oraz warunków zawartych w aktualnych Zaleceniach ITU oraz przy wykorzystaniu cyfrowej mapy terenu oraz bazy danych zawierającej parametry krajowych i zagranicznych stacji, mających wpływ na zasięg stacji. W obliczeniach zakłada się 99% czasu niezakłóconego odbioru dla stacji dużej mocy (o mocy promieniowanej większej od 1 kW dla fal metrowych i większej od 10 kW dla fal decymetrowych) i 90% dla stacji małej mocy (o mocy promieniowanej mniejszej lub równej 1 kW dla fal metrowych i mniejszej lub równej 10 kW dla fal decymetrowych).