Wersja obowiązująca od 2011.12.16 do 2016.03.04 (Dz.U.2011.270.1599 tekst jednolity)
[Urlop dla poratowania zdrowia] 1. Prokuratorowi można udzielić płatnego urlopu dla poratowania zdrowia.
2. Urlop dla poratowania zdrowia nie może przekraczać sześciu miesięcy i nie może być udzielony, jeżeli prokurator nie wykonywał czynności przez okres roku z powodu choroby.
3. Urlopu dla poratowania zdrowia udziela Prokurator Generalny, a prokuratorowi wojskowej jednostki organizacyjnej prokuratury – Naczelny Prokurator Wojskowy.
Wersja obowiązująca od 2011.12.16 do 2016.03.04 (Dz.U.2011.270.1599 tekst jednolity)
[Urlop dla poratowania zdrowia] 1. Prokuratorowi można udzielić płatnego urlopu dla poratowania zdrowia.
2. Urlop dla poratowania zdrowia nie może przekraczać sześciu miesięcy i nie może być udzielony, jeżeli prokurator nie wykonywał czynności przez okres roku z powodu choroby.
3. Urlopu dla poratowania zdrowia udziela Prokurator Generalny, a prokuratorowi wojskowej jednostki organizacyjnej prokuratury – Naczelny Prokurator Wojskowy.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2008.01.17 do 2011.12.15 (Dz.U.2008.7.39 tekst jednolity)
1. Prokuratorowi można udzielić płatnego urlopu dla poratowania zdrowia.
2. Urlop dla poratowania zdrowia nie może przekraczać sześciu miesięcy i nie może być udzielony, jeżeli prokurator nie wykonywał czynności przez okres roku z powodu choroby.
3. Urlopu dla poratowania zdrowia udziela Prokurator Generalny, a prokuratorowi wojskowej jednostki organizacyjnej prokuratury – Naczelny Prokurator Wojskowy.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2007.04.26 do 2008.01.16
1. Prokuratorowi można udzielić płatnego urlopu dla poratowania zdrowia.
2. Urlop dla poratowania zdrowia nie może przekraczać sześciu miesięcy i nie może być udzielony, jeżeli prokurator nie wykonywał czynności przez okres roku z powodu choroby.
3. [17] Urlopu dla poratowania zdrowia udziela Prokurator Generalny, a prokuratorowi wojskowej jednostki organizacyjnej prokuratury – Naczelny Prokurator Wojskowy.
[17] Art. 53 ust. 3 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 9 ustawy z dnia 29 marca 2007 r. o zmianie ustawy o prokuraturze (Dz.U. Nr 64, poz. 431). Zmiana weszła w życie 26 kwietnia 2007 r.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2002.03.13 do 2007.04.25 (Dz.U.2002.21.206 tekst jednolity)
1. Prokuratorowi można udzielić płatnego urlopu dla poratowania zdrowia.
2. Urlop dla poratowania zdrowia nie może przekraczać sześciu miesięcy i nie może być udzielony, jeżeli prokurator nie wykonywał czynności przez okres roku z powodu choroby.
3. Urlopu dla poratowania zdrowia udziela Prokurator Generalny.
Wersja archiwalna obowiązująca do 2002.03.12 (Dz.U.1991.25.103 tekst jednolity)
1. Prokuratorowi można udzielić płatnego urlopu dla poratowania zdrowia, załatwienia ważnych spraw rodzinnych lub osobistych.
2. Urlop dla poratowania zdrowia nie może przekraczać sześciu miesięcy, a z innych przyczyn – jednego miesiąca w ciągu roku kalendarzowego.
3. Urlopu dla poratowania zdrowia nie można udzielić, jeżeli prokurator z powodu choroby nie wykonywał czynności w okresie roku.
4. Urlopu dla poratowania zdrowia udziela Prokurator Generalny, a urlopu dla załatwienia ważnych spraw osobistych i rodzinnych – prokurator wojewódzki w stosunku do podległych mu prokuratorów prokuratur rejonowych i prokuratury wojewódzkiej, a Prokurator Generalny – w stosunku do prokuratorów wojewódzkich i prokuratorów w Ministerstwie Sprawiedliwości.