history Historia zmian
Wersja obowiązująca od 2011-12-16 do 2016-03-04 (Dz.U.2011.270.1599 tekst jednolity)
[Urlop dla poratowania zdrowia] 1. Prokuratorowi można udzielić płatnego urlopu dla poratowania zdrowia.
2. Urlop dla poratowania zdrowia nie może przekraczać sześciu miesięcy i nie może być udzielony, jeżeli prokurator nie wykonywał czynności przez okres roku z powodu choroby.
3. Urlopu dla poratowania zdrowia udziela Prokurator Generalny, a prokuratorowi wojskowej jednostki organizacyjnej prokuratury – Naczelny Prokurator Wojskowy.
Wersja obowiązująca od 2011-12-16 do 2016-03-04 (Dz.U.2011.270.1599 tekst jednolity)
[Urlop dla poratowania zdrowia] 1. Prokuratorowi można udzielić płatnego urlopu dla poratowania zdrowia.
2. Urlop dla poratowania zdrowia nie może przekraczać sześciu miesięcy i nie może być udzielony, jeżeli prokurator nie wykonywał czynności przez okres roku z powodu choroby.
3. Urlopu dla poratowania zdrowia udziela Prokurator Generalny, a prokuratorowi wojskowej jednostki organizacyjnej prokuratury – Naczelny Prokurator Wojskowy.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2008-01-17 do 2011-12-15 (Dz.U.2008.7.39 tekst jednolity)
1. Prokuratorowi można udzielić płatnego urlopu dla poratowania zdrowia.
2. Urlop dla poratowania zdrowia nie może przekraczać sześciu miesięcy i nie może być udzielony, jeżeli prokurator nie wykonywał czynności przez okres roku z powodu choroby.
3. Urlopu dla poratowania zdrowia udziela Prokurator Generalny, a prokuratorowi wojskowej jednostki organizacyjnej prokuratury – Naczelny Prokurator Wojskowy.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2007-04-26 do 2008-01-16
1. Prokuratorowi można udzielić płatnego urlopu dla poratowania zdrowia.
2. Urlop dla poratowania zdrowia nie może przekraczać sześciu miesięcy i nie może być udzielony, jeżeli prokurator nie wykonywał czynności przez okres roku z powodu choroby.
3. [17] Urlopu dla poratowania zdrowia udziela Prokurator Generalny, a prokuratorowi wojskowej jednostki organizacyjnej prokuratury – Naczelny Prokurator Wojskowy.
[17] Art. 53 ust. 3 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 9 ustawy z dnia 29 marca 2007 r. o zmianie ustawy o prokuraturze (Dz.U. Nr 64, poz. 431). Zmiana weszła w życie 26 kwietnia 2007 r.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2002-03-13 do 2007-04-25 (Dz.U.2002.21.206 tekst jednolity)
1. Prokuratorowi można udzielić płatnego urlopu dla poratowania zdrowia.
2. Urlop dla poratowania zdrowia nie może przekraczać sześciu miesięcy i nie może być udzielony, jeżeli prokurator nie wykonywał czynności przez okres roku z powodu choroby.
3. Urlopu dla poratowania zdrowia udziela Prokurator Generalny.
Wersja archiwalna obowiązująca do 2002-03-12 (Dz.U.1991.25.103 tekst jednolity)
1. Prokuratorowi można udzielić płatnego urlopu dla poratowania zdrowia, załatwienia ważnych spraw rodzinnych lub osobistych.
2. Urlop dla poratowania zdrowia nie może przekraczać sześciu miesięcy, a z innych przyczyn – jednego miesiąca w ciągu roku kalendarzowego.
3. Urlopu dla poratowania zdrowia nie można udzielić, jeżeli prokurator z powodu choroby nie wykonywał czynności w okresie roku.
4. Urlopu dla poratowania zdrowia udziela Prokurator Generalny, a urlopu dla załatwienia ważnych spraw osobistych i rodzinnych – prokurator wojewódzki w stosunku do podległych mu prokuratorów prokuratur rejonowych i prokuratury wojewódzkiej, a Prokurator Generalny – w stosunku do prokuratorów wojewódzkich i prokuratorów w Ministerstwie Sprawiedliwości.