Wersja obowiązująca od 2011-12-08 do 2014-05-01 (Dz.U.2011.264.1573 tekst jednolity)
[Forma wizy krajowej] 1. Wizę krajową zamieszcza się w formie naklejki wizowej w dokumencie podróży lub w polskim dokumencie tożsamości cudzoziemca, a w przypadku szczególnym, uzasadnionym interesem cudzoziemca, na osobnym blankiecie wizowym.
2. Jeżeli dokument podróży albo polski dokument tożsamości cudzoziemca należący do cudzoziemca przebywającego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie wizy krajowej został wymieniony, wojewoda właściwy ze względu na miejsce pobytu cudzoziemca, na jego wniosek, zamieszcza w dokumencie wymienionym nową naklejkę wizową wizy krajowej.
Wersja obowiązująca od 2011-12-08 do 2014-05-01 (Dz.U.2011.264.1573 tekst jednolity)
[Forma wizy krajowej] 1. Wizę krajową zamieszcza się w formie naklejki wizowej w dokumencie podróży lub w polskim dokumencie tożsamości cudzoziemca, a w przypadku szczególnym, uzasadnionym interesem cudzoziemca, na osobnym blankiecie wizowym.
2. Jeżeli dokument podróży albo polski dokument tożsamości cudzoziemca należący do cudzoziemca przebywającego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie wizy krajowej został wymieniony, wojewoda właściwy ze względu na miejsce pobytu cudzoziemca, na jego wniosek, zamieszcza w dokumencie wymienionym nową naklejkę wizową wizy krajowej.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2010-05-22 do 2011-12-07
[Forma wizy krajowej] [40] 1. Wizę krajową zamieszcza się w formie naklejki wizowej w dokumencie podróży lub w polskim dokumencie tożsamości cudzoziemca, a w przypadku szczególnym, uzasadnionym interesem cudzoziemca, na osobnym blankiecie wizowym.
2. Jeżeli dokument podróży albo polski dokument tożsamości cudzoziemca należący do cudzoziemca przebywającego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie wizy krajowej został wymieniony, wojewoda właściwy ze względu na miejsce pobytu cudzoziemca, na jego wniosek, zamieszcza w dokumencie wymienionym nową naklejkę wizową wizy krajowej.
[40] Art. 38 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 8 ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 r. o zmianie ustawy o cudzoziemcach oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 81, poz. 531). Zmiana weszła w życie 22 maja 2010 r.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2009-01-01 do 2010-05-21
[38] 1. Cudzoziemiec ubiegający się o wydanie wizy składa na formularzu wniosek, który zawiera:
1) dane osobowe cudzoziemca oraz dane objętych wnioskiem dzieci i innych osób wpisanych do dokumentu podróży cudzoziemca, w zakresie niezbędnym do wydania wizy;
2) cechy dokumentu podróży cudzoziemca;
3) informację o podróżach i pobytach zagranicznych w okresie ostatnich 5 lat;
4) wskazanie i uzasadnienie celu pobytu.
2. Do wniosku dołącza się fotografie osób objętych wnioskiem oraz dokumenty potwierdzające:
1) okoliczności podane we wniosku;
2) pokrycie przez ubezpieczyciela kosztów leczenia na terytorium państw obszaru Schengen w wysokości co najmniej 30 000 euro przez okres zamierzonego pobytu na tym terytorium – w przypadku wniosku o wydanie wizy jednolitej pobytowej;
3) posiadanie ubezpieczenia zdrowotnego w rozumieniu przepisów o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych lub pokrycie przez ubezpieczyciela kosztów leczenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez okres zamierzonego pobytu na tym terytorium – w przypadku wniosku o wydanie wizy krajowej.
3. Komendant placówki Straży Granicznej w przypadku, o którym mowa w art. 37 ust. 1, może zwolnić cudzoziemca od obowiązku dołączenia fotografii.
[38] Art. 38 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 17 ustawy z dnia 24 października 2008 r. o zmianie ustawy o cudzoziemcach oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 216, poz. 1367). Zmiana weszła w życie 1 stycznia 2009 r.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2006-12-18 do 2008-12-31 (Dz.U.2006.234.1694 tekst jednolity)
Wizę dyplomatyczną i służbową wydaje się na okres pobytu do 3 miesięcy, chyba że umowa lub powszechnie ustalony zwyczaj międzynarodowy stanowią inaczej.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2003-09-01 do 2006-12-17
Wizę dyplomatyczną i służbową wydaje się na okres pobytu do 3 miesięcy, chyba że umowa lub powszechnie ustalony zwyczaj międzynarodowy stanowią inaczej.