Wersja obowiązująca od 2011-12-08 do 2014-05-01 (Dz.U.2011.264.1573 tekst jednolity)
[Wiza Schengen lub wiza krajowa w celu wykonywania pracy] 1. Wiza Schengen lub wiza krajowa, w celu wykonywania pracy, o której mowa w art. 26 ust. 1 pkt 5–7, mogą być wydane cudzoziemcowi, który przedstawi zezwolenie na pracę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo pisemne oświadczenie pracodawcy o zamiarze powierzenia cudzoziemcowi wykonywania pracy, jeżeli zezwolenie na pracę nie jest wymagane.
2. Wizę Schengen lub wizę krajową, o których mowa w ust. 1, wydaje się na okres pobytu, który odpowiada okresowi wskazanemu w zezwoleniu lub oświadczeniu, nie dłuższy niż przewidziany dla danego typu wizy, a w przypadku wizy w celu wykonywania pracy, o której mowa w art. 26 ust. 1 pkt 5, okres pobytu, na który wydaje się wizę, nie może być dłuższy niż 6 miesięcy w okresie 12 miesięcy liczonym od dnia pierwszego wjazdu cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Wersja obowiązująca od 2011-12-08 do 2014-05-01 (Dz.U.2011.264.1573 tekst jednolity)
[Wiza Schengen lub wiza krajowa w celu wykonywania pracy] 1. Wiza Schengen lub wiza krajowa, w celu wykonywania pracy, o której mowa w art. 26 ust. 1 pkt 5–7, mogą być wydane cudzoziemcowi, który przedstawi zezwolenie na pracę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo pisemne oświadczenie pracodawcy o zamiarze powierzenia cudzoziemcowi wykonywania pracy, jeżeli zezwolenie na pracę nie jest wymagane.
2. Wizę Schengen lub wizę krajową, o których mowa w ust. 1, wydaje się na okres pobytu, który odpowiada okresowi wskazanemu w zezwoleniu lub oświadczeniu, nie dłuższy niż przewidziany dla danego typu wizy, a w przypadku wizy w celu wykonywania pracy, o której mowa w art. 26 ust. 1 pkt 5, okres pobytu, na który wydaje się wizę, nie może być dłuższy niż 6 miesięcy w okresie 12 miesięcy liczonym od dnia pierwszego wjazdu cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2010-05-22 do 2011-12-07
[Wiza Schengen lub wiza krajowa w celu wykonywania pracy] [27] 1. Wiza Schengen lub wiza krajowa, w celu wykonywania pracy, o której mowa w art. 26 ust. 1 pkt 5–7, mogą być wydane cudzoziemcowi, który przedstawi zezwolenie na pracę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo pisemne oświadczenie pracodawcy o zamiarze powierzenia cudzoziemcowi wykonywania pracy, jeżeli zezwolenie na pracę nie jest wymagane.
2. Wizę Schengen lub wizę krajową, o których mowa w ust. 1, wydaje się na okres pobytu, który odpowiada okresowi wskazanemu w zezwoleniu lub oświadczeniu, nie dłuższy niż przewidziany dla danego typu wizy, a w przypadku wizy w celu wykonywania pracy, o której mowa w art. 26 ust. 1 pkt 5, okres pobytu, na który wydaje się wizę, nie może być dłuższy niż 6 miesięcy w okresie 12 miesięcy liczonym od dnia pierwszego wjazdu cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
[27] Art. 27 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 8 ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 r. o zmianie ustawy o cudzoziemcach oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 81, poz. 531). Zmiana weszła w życie 22 maja 2010 r.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2009-01-01 do 2010-05-21
[27] 1. Wiza jednolita może być wydana cudzoziemcowi, który spełnia warunki określone w art. 5 ust. 1 lit. a i c–e kodeksu granicznego Schengen.
2. Wiza jednolita o ograniczonej ważności terytorialnej upoważniająca do wjazdu i pobytu tylko na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej może być wydana cudzoziemcowi:
1) który nie spełnia warunków wjazdu, o których mowa w art. 5 ust. 1 lit. c–e kodeksu granicznego Schengen,
2) który wykorzystał dopuszczalny czas pobytu na terytorium państw obszaru Schengen przez 3 miesiące w ciągu każdego okresu 6 miesięcy liczonego od dnia pierwszego wjazdu,
3) ze względu na wyjątkową pilność sprawy, w szczególności uzasadnioną względami humanitarnymi, zobowiązaniami międzynarodowymi lub interesem Rzeczypospolitej Polskiej, gdy centralny organ wizowy innego państwa obszaru Schengen zajął negatywne stanowisko w toku konsultacji, o których mowa w art. 39 ust. 2 pkt 2, lub konsul odstąpił od przeprowadzenia konsultacji
– pod warunkiem, że nie zachodzą okoliczności uzasadniające odmowę wydania wizy krajowej; warunek ten nie dotyczy wydania wizy w celu, o którym mowa w art. 28 ust. 1 pkt 11.
3. Wiza jednolita o ograniczonej ważności terytorialnej upoważniająca cudzoziemca do wjazdu i pobytu tylko na terytorium niektórych państw obszaru Schengen może być wydana, gdy dokument podróży cudzoziemca jest uznawany tylko na terytorium tych państw.
[27] Art. 27 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 17 ustawy z dnia 24 października 2008 r. o zmianie ustawy o cudzoziemcach oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 216, poz. 1367). Zmiana weszła w życie 1 stycznia 2009 r.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2006-12-18 do 2008-12-31 (Dz.U.2006.234.1694 tekst jednolity)
1. Wiza lotniskowa uprawnia do wjazdu do strefy tranzytowej lotniska międzynarodowego i pobytu w tej strefie i może być wydana cudzoziemcowi, który wykaże, że pobyt w strefie tranzytowej lotniska międzynarodowego jest niezbędny do odbycia planowanej przez niego podróży lotniczej.
2. Wizę, o której mowa w ust. 1, wydaje się na okres pobytu nie dłuższy niż 2 dni.
3. Minister właściwy do spraw zagranicznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, listę państw, których obywatele są obowiązani posiadać wizę lotniskową, z uwzględnieniem przepisów obowiązujących w tym zakresie w Unii Europejskiej.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2003-09-01 do 2006-12-17
1. Wiza lotniskowa uprawnia do wjazdu do strefy tranzytowej lotniska międzynarodowego i pobytu w tej strefie i może być wydana cudzoziemcowi, który wykaże, że pobyt w strefie tranzytowej lotniska międzynarodowego jest niezbędny do odbycia planowanej przez niego podróży lotniczej.
2. Wizę, o której mowa w ust. 1, wydaje się na okres pobytu nie dłuższy niż 2 dni.
3. Minister właściwy do spraw zagranicznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, listę państw, których obywatele są obowiązani posiadać wizę lotniskową, z uwzględnieniem przepisów obowiązujących w tym zakresie w Unii Europejskiej.