Wersja obowiązująca od 2011-03-26 do 2015-10-16
1. Wojskowy komendant uzupełnień po otrzymaniu wniosku żołnierza rezerwy:
1) sprawdza, czy istnieje wolne stanowisko służbowe, na które może być nadany przydział kryzysowy;
2) umożliwia mu zapoznanie się z przepisami normującymi pełnienie służby wojskowej w ramach Narodowych Sił Rezerwowych;
3) sprawdza, czy spełnione są przez niego warunki umożliwiające zawarcie kontraktu, o których mowa w art. 99a ust. 6 pkt 1–5 i 7 oraz ust. 7 ustawy;
4) kieruje go, w razie potrzeby, do właściwej wojskowej komisji lekarskiej w celu ustalenia zdolności do pełnienia czynnej służby wojskowej, w tym pełnionej poza granicami państwa, oraz do wojskowej pracowni psychologicznej w celu ustalenia braku przeciwwskazań do pełnienia tej służby;
5) [6] w razie potrzeby wydaje mu, za pisemnym potwierdzeniem odbioru, do wypełnienia właściwą ankietę bezpieczeństwa osobowego oraz poleca przeprowadzenie przez podległego pełnomocnika do spraw ochrony informacji niejawnych zwykłego postępowania sprawdzającego albo występuje o przeprowadzenie przez Służbę Kontrwywiadu Wojskowego poszerzonego postępowania sprawdzającego, w celu wydania poświadczenia bezpieczeństwa wymaganego do zawarcia kontraktu lub nadania przydziału kryzysowego;
6) [7] po zakończeniu czynności, o których mowa w pkt 1–5, przesyła jego wniosek wraz z aktami sprawy oraz kieruje go do dowódcy jednostki wojskowej, w której jest wolne stanowisko służbowe, określone w etacie jednostki wojskowej i odpowiadające kwalifikacjom posiadanym przez składającego wniosek żołnierza rezerwy, na które może on mieć nadany przydział kryzysowy, w terminie ustalonym z tym dowódcą.
2. Wojskowy komendant uzupełnień może, w porozumieniu z dowódcą jednostki wojskowej, zorganizować spotkanie, podczas którego dowódca jednostki wojskowej zapoznaje żołnierza rezerwy z warunkami pełnienia służby wojskowej w jednostce, do której może być nadany przydział kryzysowy, oraz może on przeprowadzić wstępną rozmowę kwalifikacyjną z tym żołnierzem i dokonać oceny jego przydatności na przydziale kryzysowym.
2a. [8] Dokonanie czynności, o której mowa w ust. 1 pkt 3, w zakresie sprawdzenia warunku określonego w art. 99a ust. 6 pkt 3 ustawy, następuje w razie takiej potrzeby w trybie zapytania wojskowego komendanta uzupełnień o udzielenie informacji o osobie z Krajowego Rejestru Karnego lub w ramach prowadzonego przez niego zwykłego postępowania sprawdzającego.
3. W przypadku niezaakceptowania przez dowódcę jednostki wojskowej kandydatury żołnierza rezerwy podczas spotkania, o którym mowa w ust. 2, czynności, o których mowa w ust. 1, nie wykonuje się. W takim przypadku dowódca jednostki wojskowej powiadamia żołnierza rezerwy i wojskowego komendanta uzupełnień o odmowie zawarcia kontraktu.
4. Czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 3 – 5, nie wykonuje się również w przypadku, gdy nie występują potrzeby uzupełnieniowe określone w art. 99a ust. 5 ustawy.
[6] § 3 ust. 1 pkt 5 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 2 lit. a) rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 1 marca 2011 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie zawierania kontraktów na wykonywanie obowiązków w ramach Narodowych Sił Rezerwowych (Dz.U. Nr 54, poz. 281). Zmiana weszła w życie 26 marca 2011 r.
[7] § 3 ust. 1 pkt 6 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 2 lit. a) rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 1 marca 2011 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie zawierania kontraktów na wykonywanie obowiązków w ramach Narodowych Sił Rezerwowych (Dz.U. Nr 54, poz. 281). Zmiana weszła w życie 26 marca 2011 r.
[8] § 3 ust. 2a dodany przez § 1 pkt 2 lit. b) rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 1 marca 2011 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie zawierania kontraktów na wykonywanie obowiązków w ramach Narodowych Sił Rezerwowych (Dz.U. Nr 54, poz. 281). Zmiana weszła w życie 26 marca 2011 r.
Wersja obowiązująca od 2011-03-26 do 2015-10-16
1. Wojskowy komendant uzupełnień po otrzymaniu wniosku żołnierza rezerwy:
1) sprawdza, czy istnieje wolne stanowisko służbowe, na które może być nadany przydział kryzysowy;
2) umożliwia mu zapoznanie się z przepisami normującymi pełnienie służby wojskowej w ramach Narodowych Sił Rezerwowych;
3) sprawdza, czy spełnione są przez niego warunki umożliwiające zawarcie kontraktu, o których mowa w art. 99a ust. 6 pkt 1–5 i 7 oraz ust. 7 ustawy;
4) kieruje go, w razie potrzeby, do właściwej wojskowej komisji lekarskiej w celu ustalenia zdolności do pełnienia czynnej służby wojskowej, w tym pełnionej poza granicami państwa, oraz do wojskowej pracowni psychologicznej w celu ustalenia braku przeciwwskazań do pełnienia tej służby;
5) [6] w razie potrzeby wydaje mu, za pisemnym potwierdzeniem odbioru, do wypełnienia właściwą ankietę bezpieczeństwa osobowego oraz poleca przeprowadzenie przez podległego pełnomocnika do spraw ochrony informacji niejawnych zwykłego postępowania sprawdzającego albo występuje o przeprowadzenie przez Służbę Kontrwywiadu Wojskowego poszerzonego postępowania sprawdzającego, w celu wydania poświadczenia bezpieczeństwa wymaganego do zawarcia kontraktu lub nadania przydziału kryzysowego;
6) [7] po zakończeniu czynności, o których mowa w pkt 1–5, przesyła jego wniosek wraz z aktami sprawy oraz kieruje go do dowódcy jednostki wojskowej, w której jest wolne stanowisko służbowe, określone w etacie jednostki wojskowej i odpowiadające kwalifikacjom posiadanym przez składającego wniosek żołnierza rezerwy, na które może on mieć nadany przydział kryzysowy, w terminie ustalonym z tym dowódcą.
2. Wojskowy komendant uzupełnień może, w porozumieniu z dowódcą jednostki wojskowej, zorganizować spotkanie, podczas którego dowódca jednostki wojskowej zapoznaje żołnierza rezerwy z warunkami pełnienia służby wojskowej w jednostce, do której może być nadany przydział kryzysowy, oraz może on przeprowadzić wstępną rozmowę kwalifikacyjną z tym żołnierzem i dokonać oceny jego przydatności na przydziale kryzysowym.
2a. [8] Dokonanie czynności, o której mowa w ust. 1 pkt 3, w zakresie sprawdzenia warunku określonego w art. 99a ust. 6 pkt 3 ustawy, następuje w razie takiej potrzeby w trybie zapytania wojskowego komendanta uzupełnień o udzielenie informacji o osobie z Krajowego Rejestru Karnego lub w ramach prowadzonego przez niego zwykłego postępowania sprawdzającego.
3. W przypadku niezaakceptowania przez dowódcę jednostki wojskowej kandydatury żołnierza rezerwy podczas spotkania, o którym mowa w ust. 2, czynności, o których mowa w ust. 1, nie wykonuje się. W takim przypadku dowódca jednostki wojskowej powiadamia żołnierza rezerwy i wojskowego komendanta uzupełnień o odmowie zawarcia kontraktu.
4. Czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 3 – 5, nie wykonuje się również w przypadku, gdy nie występują potrzeby uzupełnieniowe określone w art. 99a ust. 5 ustawy.
[6] § 3 ust. 1 pkt 5 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 2 lit. a) rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 1 marca 2011 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie zawierania kontraktów na wykonywanie obowiązków w ramach Narodowych Sił Rezerwowych (Dz.U. Nr 54, poz. 281). Zmiana weszła w życie 26 marca 2011 r.
[7] § 3 ust. 1 pkt 6 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 2 lit. a) rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 1 marca 2011 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie zawierania kontraktów na wykonywanie obowiązków w ramach Narodowych Sił Rezerwowych (Dz.U. Nr 54, poz. 281). Zmiana weszła w życie 26 marca 2011 r.
[8] § 3 ust. 2a dodany przez § 1 pkt 2 lit. b) rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 1 marca 2011 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie zawierania kontraktów na wykonywanie obowiązków w ramach Narodowych Sił Rezerwowych (Dz.U. Nr 54, poz. 281). Zmiana weszła w życie 26 marca 2011 r.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2010-06-05 do 2011-03-25
1. Wojskowy komendant uzupełnień po otrzymaniu wniosku żołnierza rezerwy:
1) sprawdza, czy istnieje wolne stanowisko służbowe, na które może być nadany przydział kryzysowy;
2) umożliwia mu zapoznanie się z przepisami normującymi pełnienie służby wojskowej w ramach Narodowych Sił Rezerwowych;
3) sprawdza, czy spełnione są przez niego warunki umożliwiające zawarcie kontraktu, o których mowa w art. 99a ust. 6 pkt 1–5 i 7 oraz ust. 7 ustawy;
4) kieruje go, w razie potrzeby, do właściwej wojskowej komisji lekarskiej w celu ustalenia zdolności do pełnienia czynnej służby wojskowej, w tym pełnionej poza granicami państwa, oraz do wojskowej pracowni psychologicznej w celu ustalenia braku przeciwwskazań do pełnienia tej służby;
5) w razie potrzeby wydaje mu, za pisemnym potwierdzeniem odbioru, do wypełnienia właściwą ankietę bezpieczeństwa osobowego oraz występuje o przeprowadzenie przez Służbę Kontrwywiadu Wojskowego postępowania sprawdzającego w celu wydania poświadczenia bezpieczeństwa wymaganego do zawarcia kontraktu lub przydziału kryzysowego;
6) po zakończeniu czynności, o których mowa w pkt 1–5, przesyła jego wniosek wraz z aktami sprawy – w tym wypełnioną przez żołnierza rezerwy ankietę bezpieczeństwa osobowego w przypadku, gdy istnieje potrzeba przeprowadzenia postępowania sprawdzającego zwykłego – oraz kieruje go do dowódcy jednostki wojskowej, w której jest wolne stanowisko służbowe, określone w etacie jednostki wojskowej i odpowiadające kwalifikacjom posiadanym przez składającego wniosek żołnierza rezerwy, na które może on mieć nadany przydział kryzysowy, w terminie ustalonym z tym dowódcą.
2. Wojskowy komendant uzupełnień może, w porozumieniu z dowódcą jednostki wojskowej, zorganizować spotkanie, podczas którego dowódca jednostki wojskowej zapoznaje żołnierza rezerwy z warunkami pełnienia służby wojskowej w jednostce, do której może być nadany przydział kryzysowy, oraz może on przeprowadzić wstępną rozmowę kwalifikacyjną z tym żołnierzem i dokonać oceny jego przydatności na przydziale kryzysowym.
3. W przypadku niezaakceptowania przez dowódcę jednostki wojskowej kandydatury żołnierza rezerwy podczas spotkania, o którym mowa w ust. 2, czynności, o których mowa w ust. 1, nie wykonuje się. W takim przypadku dowódca jednostki wojskowej powiadamia żołnierza rezerwy i wojskowego komendanta uzupełnień o odmowie zawarcia kontraktu.
4. Czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 3 – 5, nie wykonuje się również w przypadku, gdy nie występują potrzeby uzupełnieniowe określone w art. 99a ust. 5 ustawy.