history Historia zmian
Wersja obowiązująca od 2014-01-23 do 2014-10-04
1. Doprowadzenie osób rozpoczyna się po ich zatrzymaniu przez funkcjonariuszy lub przekazaniu funkcjonariuszom.
2. Doprowadzeniem osób kieruje funkcjonariusz:
1) wskazany w nakazie doprowadzenia jako dowódca,
2) wyznaczony na dowódcę przez:
a) komendanta placówki Straży Granicznej, jego zastępcę, kierownika zmiany lub funkcjonariusza wykonującego zadania kierownika zespołu służby granicznej placówki Straży Granicznej – w przypadku, o którym mowa w § 20 ust. 1 pkt 1,
b) dowódcę jednostki pływającej Straży Granicznej – w przypadku, o którym mowa w § 20 ust. 1 pkt 2,
c) zarządzającego doprowadzenie – w przypadku, o którym mowa w § 20 ust. 1 pkt 3 – zwany dalej „dowódcą”.
2a. [10] Obowiązek uprzedzenia osoby doprowadzanej, o którym mowa w art. 48 ust. 4 ustawy z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej (Dz. U. poz. 628 i 1165 oraz z 2014 r. poz. 24), przed rozpoczęciem doprowadzania realizuje dowódca.
3. Dowódca w chwili rozpoczęcia doprowadzenia osób w szczególności:
1) sprawdza tożsamość osób doprowadzanych;
2) sprawdza zgodność przekazanych mu dowodów rzeczowych i depozytu z dokumentacją zawierającą ich wykaz;
3) poleca funkcjonariuszom sprawdzenie, czy osoby doprowadzane posiadają przy sobie broń lub inne przedmioty niebezpieczne mogące w szczególności służyć do popełnienia czynu zabronionego albo przedmioty mogące stanowić dowody w postępowaniu lub podlegające przepadkowi, a w przypadku posiadania broni lub takich przedmiotów – ich odebranie.
4. Po dokonaniu czynności, o których mowa w ust. 3, dowódca:
1) zapewnia bezpieczeństwo osób doprowadzanych, funkcjonariuszy i innych osób przez wyznaczenie zadań funkcjonariuszom dokonującym doprowadzenia, w tym wyznaczenie funkcjonariuszy imiennie odpowiedzialnych za poszczególne osoby doprowadzane;
2) zapewnia wyposażenie i uzbrojenie funkcjonariuszy odpowiednie do mogących zaistnieć zagrożeń, w tym w środki łączności, broń palną, środki przymusu bezpośredniego, kamizelki kuloodporne, kaski ochronne, opatrunki osobiste i środki ochronne przed zakażeniem chorobami zakaźnymi;
3) wskazuje funkcjonariuszom realizującym doprowadzenie osób, wobec których stosuje się wzmożone środki ostrożności;
4) informuje bezpośredniego przełożonego, dostępnymi środkami łączności, o każdorazowej zmianie trasy doprowadzenia osób;
5) przekazuje informacje o osobie doprowadzanej, które mogą mieć wpływ na stan bezpieczeństwa podczas wykonywania pozostałych czynności lub podczas pobytu w pomieszczeniach dla osób zatrzymanych, a w przypadku cudzoziemców również w strzeżonym ośrodku lub areszcie w celu wydalenia.
5. Dowódca może odmówić wykonania doprowadzenia osób, jeżeli podczas przejmowania osób ujawniono dodatkowe okoliczności mogące mieć bezpośredni wpływ na prawidłowy przebieg doprowadzenia lub bezpieczeństwo jego uczestników.
6. O odmowie wykonania doprowadzenia dowódca niezwłocznie informuje bezpośredniego przełożonego, który powiadamia o tym fakcie zarządzającego doprowadzenie.
7. W przypadku odmowy wykonania doprowadzenia osób, dowódca sporządza notatkę służbową zawierającą opis okoliczności uzasadniających odmowę i przekazuje ją zarządzającemu doprowadzenie osób za pośrednictwem bezpośredniego przełożonego.
[10] § 21 ust. 2a dodany przez § 1 pkt 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 stycznia 2014 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie sposobu i trybu postępowania przy wykonywaniu niektórych uprawnień przez funkcjonariuszy Straży Granicznej (Dz.U. poz. 113). Zmiana weszła w życie 23 stycznia 2014 r.
Wersja obowiązująca od 2014-01-23 do 2014-10-04
1. Doprowadzenie osób rozpoczyna się po ich zatrzymaniu przez funkcjonariuszy lub przekazaniu funkcjonariuszom.
2. Doprowadzeniem osób kieruje funkcjonariusz:
1) wskazany w nakazie doprowadzenia jako dowódca,
2) wyznaczony na dowódcę przez:
a) komendanta placówki Straży Granicznej, jego zastępcę, kierownika zmiany lub funkcjonariusza wykonującego zadania kierownika zespołu służby granicznej placówki Straży Granicznej – w przypadku, o którym mowa w § 20 ust. 1 pkt 1,
b) dowódcę jednostki pływającej Straży Granicznej – w przypadku, o którym mowa w § 20 ust. 1 pkt 2,
c) zarządzającego doprowadzenie – w przypadku, o którym mowa w § 20 ust. 1 pkt 3 – zwany dalej „dowódcą”.
2a. [10] Obowiązek uprzedzenia osoby doprowadzanej, o którym mowa w art. 48 ust. 4 ustawy z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej (Dz. U. poz. 628 i 1165 oraz z 2014 r. poz. 24), przed rozpoczęciem doprowadzania realizuje dowódca.
3. Dowódca w chwili rozpoczęcia doprowadzenia osób w szczególności:
1) sprawdza tożsamość osób doprowadzanych;
2) sprawdza zgodność przekazanych mu dowodów rzeczowych i depozytu z dokumentacją zawierającą ich wykaz;
3) poleca funkcjonariuszom sprawdzenie, czy osoby doprowadzane posiadają przy sobie broń lub inne przedmioty niebezpieczne mogące w szczególności służyć do popełnienia czynu zabronionego albo przedmioty mogące stanowić dowody w postępowaniu lub podlegające przepadkowi, a w przypadku posiadania broni lub takich przedmiotów – ich odebranie.
4. Po dokonaniu czynności, o których mowa w ust. 3, dowódca:
1) zapewnia bezpieczeństwo osób doprowadzanych, funkcjonariuszy i innych osób przez wyznaczenie zadań funkcjonariuszom dokonującym doprowadzenia, w tym wyznaczenie funkcjonariuszy imiennie odpowiedzialnych za poszczególne osoby doprowadzane;
2) zapewnia wyposażenie i uzbrojenie funkcjonariuszy odpowiednie do mogących zaistnieć zagrożeń, w tym w środki łączności, broń palną, środki przymusu bezpośredniego, kamizelki kuloodporne, kaski ochronne, opatrunki osobiste i środki ochronne przed zakażeniem chorobami zakaźnymi;
3) wskazuje funkcjonariuszom realizującym doprowadzenie osób, wobec których stosuje się wzmożone środki ostrożności;
4) informuje bezpośredniego przełożonego, dostępnymi środkami łączności, o każdorazowej zmianie trasy doprowadzenia osób;
5) przekazuje informacje o osobie doprowadzanej, które mogą mieć wpływ na stan bezpieczeństwa podczas wykonywania pozostałych czynności lub podczas pobytu w pomieszczeniach dla osób zatrzymanych, a w przypadku cudzoziemców również w strzeżonym ośrodku lub areszcie w celu wydalenia.
5. Dowódca może odmówić wykonania doprowadzenia osób, jeżeli podczas przejmowania osób ujawniono dodatkowe okoliczności mogące mieć bezpośredni wpływ na prawidłowy przebieg doprowadzenia lub bezpieczeństwo jego uczestników.
6. O odmowie wykonania doprowadzenia dowódca niezwłocznie informuje bezpośredniego przełożonego, który powiadamia o tym fakcie zarządzającego doprowadzenie.
7. W przypadku odmowy wykonania doprowadzenia osób, dowódca sporządza notatkę służbową zawierającą opis okoliczności uzasadniających odmowę i przekazuje ją zarządzającemu doprowadzenie osób za pośrednictwem bezpośredniego przełożonego.
[10] § 21 ust. 2a dodany przez § 1 pkt 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 stycznia 2014 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie sposobu i trybu postępowania przy wykonywaniu niektórych uprawnień przez funkcjonariuszy Straży Granicznej (Dz.U. poz. 113). Zmiana weszła w życie 23 stycznia 2014 r.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2009-11-27 do 2014-01-22
1. Doprowadzenie osób rozpoczyna się po ich zatrzymaniu przez funkcjonariuszy lub przekazaniu funkcjonariuszom.
2. Doprowadzeniem osób kieruje funkcjonariusz:
1) wskazany w nakazie doprowadzenia jako dowódca,
2) wyznaczony na dowódcę przez:
a) komendanta placówki Straży Granicznej, jego zastępcę, kierownika zmiany lub funkcjonariusza wykonującego zadania kierownika zespołu służby granicznej placówki Straży Granicznej – w przypadku, o którym mowa w § 20 ust. 1 pkt 1,
b) dowódcę jednostki pływającej Straży Granicznej – w przypadku, o którym mowa w § 20 ust. 1 pkt 2,
c) zarządzającego doprowadzenie – w przypadku, o którym mowa w § 20 ust. 1 pkt 3 – zwany dalej „dowódcą”.
3. Dowódca w chwili rozpoczęcia doprowadzenia osób w szczególności:
1) sprawdza tożsamość osób doprowadzanych;
2) sprawdza zgodność przekazanych mu dowodów rzeczowych i depozytu z dokumentacją zawierającą ich wykaz;
3) poleca funkcjonariuszom sprawdzenie, czy osoby doprowadzane posiadają przy sobie broń lub inne przedmioty niebezpieczne mogące w szczególności służyć do popełnienia czynu zabronionego albo przedmioty mogące stanowić dowody w postępowaniu lub podlegające przepadkowi, a w przypadku posiadania broni lub takich przedmiotów – ich odebranie.
4. Po dokonaniu czynności, o których mowa w ust. 3, dowódca:
1) zapewnia bezpieczeństwo osób doprowadzanych, funkcjonariuszy i innych osób przez wyznaczenie zadań funkcjonariuszom dokonującym doprowadzenia, w tym wyznaczenie funkcjonariuszy imiennie odpowiedzialnych za poszczególne osoby doprowadzane;
2) zapewnia wyposażenie i uzbrojenie funkcjonariuszy odpowiednie do mogących zaistnieć zagrożeń, w tym w środki łączności, broń palną, środki przymusu bezpośredniego, kamizelki kuloodporne, kaski ochronne, opatrunki osobiste i środki ochronne przed zakażeniem chorobami zakaźnymi;
3) wskazuje funkcjonariuszom realizującym doprowadzenie osób, wobec których stosuje się wzmożone środki ostrożności;
4) informuje bezpośredniego przełożonego, dostępnymi środkami łączności, o każdorazowej zmianie trasy doprowadzenia osób;
5) przekazuje informacje o osobie doprowadzanej, które mogą mieć wpływ na stan bezpieczeństwa podczas wykonywania pozostałych czynności lub podczas pobytu w pomieszczeniach dla osób zatrzymanych, a w przypadku cudzoziemców również w strzeżonym ośrodku lub areszcie w celu wydalenia.
5. Dowódca może odmówić wykonania doprowadzenia osób, jeżeli podczas przejmowania osób ujawniono dodatkowe okoliczności mogące mieć bezpośredni wpływ na prawidłowy przebieg doprowadzenia lub bezpieczeństwo jego uczestników.
6. O odmowie wykonania doprowadzenia dowódca niezwłocznie informuje bezpośredniego przełożonego, który powiadamia o tym fakcie zarządzającego doprowadzenie.
7. W przypadku odmowy wykonania doprowadzenia osób, dowódca sporządza notatkę służbową zawierającą opis okoliczności uzasadniających odmowę i przekazuje ją zarządzającemu doprowadzenie osób za pośrednictwem bezpośredniego przełożonego.