history Historia zmian
Wersja obowiązująca od 2011-03-16
1. Wojewódzkie centrum w celu wykonania zadania systemu powiadamiania ratunkowego, o którym mowa w art. 14a ust. 1 pkt 4 lit. d ustawy, w szczególności:
1) ocenia skalę zagrożenia, wielkość dostępnych zasobów ratowniczych podmiotów ratowniczych i aktualne możliwości zakładów opieki zdrowotnej;
2) [19] przekazuje komendantowi wojewódzkiemu Państwowej Straży Pożarnej informacje mogące stanowić podstawę do wprowadzenia podwyższonej gotowości operacyjnej jednostek ratowniczo-gaśniczych;
3) przekazuje wojewodzie informacje mogące stanowić podstawę do wprowadzenia stanu podwyższonej gotowości zakładów opieki zdrowotnej;
4) przekazuje wyznaczonym zasobom ratowniczym podmiotów ratowniczych i zakładom opieki zdrowotnej informacje o wprowadzeniu podwyższonej gotowości operacyjnej lub stanu podwyższonej gotowości zakładów opieki zdrowotnej;
5) analizuje informacje mające wpływ na częściowe lub całkowite wstrzymanie udzielania świadczeń opieki zdrowotnej przez poszczególne komórki organizacyjne szpitala w celu wdrożenia odpowiednich procedur lub skutecznego zarządzania pozostałymi zasobami ratowniczymi podmiotów ratowniczych;
6) [20] współdziała z wojewódzkim centrum zarządzania kryzysowego, przekazując na bieżąco niezbędne informacje.
2. Procedury reagowania kryzysowego dotyczące medycznych czynności ratunkowych, zasobów ratowniczych Państwowego Ratownictwa Medycznego lub zakładów opieki zdrowotnej inicjuje lekarz koordynator ratownictwa medycznego, natomiast pozostałe procedury – dyspozytorzy Państwowej Straży Pożarnej.
3. Inicjowanie procedur reagowania kryzysowego przez wojewódzkie centrum odbywa się równocześnie z powiadomieniem wojewody.
[19] § 19 ust. 1 pkt 2 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 8 lit. a) rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 18 lutego 2011 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie organizacji i funkcjonowania centrów powiadamiania ratunkowego i wojewódzkich centrów powiadamiania ratunkowego (Dz.U. Nr 50, poz. 262). Zmiana weszła w życie 16 marca 2011 r.
[20] § 19 ust. 1 pkt 6 dodany przez § 1 pkt 8 lit. b) rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 18 lutego 2011 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie organizacji i funkcjonowania centrów powiadamiania ratunkowego i wojewódzkich centrów powiadamiania ratunkowego (Dz.U. Nr 50, poz. 262). Zmiana weszła w życie 16 marca 2011 r.
Wersja obowiązująca od 2011-03-16
1. Wojewódzkie centrum w celu wykonania zadania systemu powiadamiania ratunkowego, o którym mowa w art. 14a ust. 1 pkt 4 lit. d ustawy, w szczególności:
1) ocenia skalę zagrożenia, wielkość dostępnych zasobów ratowniczych podmiotów ratowniczych i aktualne możliwości zakładów opieki zdrowotnej;
2) [19] przekazuje komendantowi wojewódzkiemu Państwowej Straży Pożarnej informacje mogące stanowić podstawę do wprowadzenia podwyższonej gotowości operacyjnej jednostek ratowniczo-gaśniczych;
3) przekazuje wojewodzie informacje mogące stanowić podstawę do wprowadzenia stanu podwyższonej gotowości zakładów opieki zdrowotnej;
4) przekazuje wyznaczonym zasobom ratowniczym podmiotów ratowniczych i zakładom opieki zdrowotnej informacje o wprowadzeniu podwyższonej gotowości operacyjnej lub stanu podwyższonej gotowości zakładów opieki zdrowotnej;
5) analizuje informacje mające wpływ na częściowe lub całkowite wstrzymanie udzielania świadczeń opieki zdrowotnej przez poszczególne komórki organizacyjne szpitala w celu wdrożenia odpowiednich procedur lub skutecznego zarządzania pozostałymi zasobami ratowniczymi podmiotów ratowniczych;
6) [20] współdziała z wojewódzkim centrum zarządzania kryzysowego, przekazując na bieżąco niezbędne informacje.
2. Procedury reagowania kryzysowego dotyczące medycznych czynności ratunkowych, zasobów ratowniczych Państwowego Ratownictwa Medycznego lub zakładów opieki zdrowotnej inicjuje lekarz koordynator ratownictwa medycznego, natomiast pozostałe procedury – dyspozytorzy Państwowej Straży Pożarnej.
3. Inicjowanie procedur reagowania kryzysowego przez wojewódzkie centrum odbywa się równocześnie z powiadomieniem wojewody.
[19] § 19 ust. 1 pkt 2 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 8 lit. a) rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 18 lutego 2011 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie organizacji i funkcjonowania centrów powiadamiania ratunkowego i wojewódzkich centrów powiadamiania ratunkowego (Dz.U. Nr 50, poz. 262). Zmiana weszła w życie 16 marca 2011 r.
[20] § 19 ust. 1 pkt 6 dodany przez § 1 pkt 8 lit. b) rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 18 lutego 2011 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie organizacji i funkcjonowania centrów powiadamiania ratunkowego i wojewódzkich centrów powiadamiania ratunkowego (Dz.U. Nr 50, poz. 262). Zmiana weszła w życie 16 marca 2011 r.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2009-09-02 do 2011-03-15
1. Wojewódzkie centrum w celu wykonania zadania systemu powiadamiania ratunkowego, o którym mowa w art. 14a ust. 1 pkt 4 lit. d ustawy, w szczególności:
1) ocenia skalę zagrożenia, wielkość dostępnych zasobów ratowniczych podmiotów ratowniczych i aktualne możliwości zakładów opieki zdrowotnej;
2) przekazuje komendantowi wojewódzkiemu Państwowej Straży Pożarnej oraz wojewodzie informacje mogące stanowić podstawę do wprowadzenia podwyższonej gotowości operacyjnej;
3) przekazuje wojewodzie informacje mogące stanowić podstawę do wprowadzenia stanu podwyższonej gotowości zakładów opieki zdrowotnej;
4) przekazuje wyznaczonym zasobom ratowniczym podmiotów ratowniczych i zakładom opieki zdrowotnej informacje o wprowadzeniu podwyższonej gotowości operacyjnej lub stanu podwyższonej gotowości zakładów opieki zdrowotnej;
5) analizuje informacje mające wpływ na częściowe lub całkowite wstrzymanie udzielania świadczeń opieki zdrowotnej przez poszczególne komórki organizacyjne szpitala w celu wdrożenia odpowiednich procedur lub skutecznego zarządzania pozostałymi zasobami ratowniczymi podmiotów ratowniczych.
2. Procedury reagowania kryzysowego dotyczące medycznych czynności ratunkowych, zasobów ratowniczych Państwowego Ratownictwa Medycznego lub zakładów opieki zdrowotnej inicjuje lekarz koordynator ratownictwa medycznego, natomiast pozostałe procedury – dyspozytorzy Państwowej Straży Pożarnej.
3. Inicjowanie procedur reagowania kryzysowego przez wojewódzkie centrum odbywa się równocześnie z powiadomieniem wojewody.