history Historia zmian
Wersja obowiązująca od 2014-07-01 do 2015-01-01
[Pomoc na usługi doradcze] 1. Pomoc na usługi doradcze w zakresie działalności, o której mowa w § 3 ust. 3 pkt 2–4, jest udzielana przez ośrodek innowacyjności:
1) mikroprzedsiębiorcy, małemu lub średniemu przedsiębiorcy, zgodnie z warunkami określonymi w rozdziale I, w art. 26 w rozdziale II oraz w rozdziale III rozporządzenia nr 800/2008;
2) [2] przedsiębiorcy innemu niż wymieniony w pkt 1, zgodnie z warunkami określonymi w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 1407/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis (Dz. Urz. UE L 352 z 24.12.2013, str. 1), zwanym dalej „rozporządzeniem nr 1407/2013”.
2. Pomoc, o której mowa w ust. 1, nie może być udzielana na usługi doradztwa stałego, związanego z bieżącą działalnością operacyjną przedsiębiorcy, w szczególności na doradztwo podatkowe, stałą obsługę prawną lub doradztwo marketingowe.
3. Intensywność pomocy, o której mowa w ust. 1, nie może przekroczyć 50 % wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą na usługi doradcze, przy czym wydatkami kwalifikowalnymi są wydatki poniesione na usługi doradcze świadczone przez doradców zewnętrznych.
4. Pomoc, o której mowa w ust. 1 pkt 1, podlega sumowaniu z inną pomocą, w tym pomocą de minimis, w odniesieniu do tych samych wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą, bez względu na jej formę i źródło pochodzenia, w tym ze środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej, i nie może przekroczyć 50 % tych wydatków.
5. [3] Pomoc, o której mowa w ust. 1 pkt 2, może być udzielana pod warunkiem, że łącznie z inną pomocą de minimis, otrzymaną w danym roku podatkowym oraz w ciągu dwóch poprzedzających lat podatkowych z różnych źródeł i w różnych formach, nie przekroczy kwoty 200 tysięcy euro dla jednego przedsiębiorcy, a w przypadku jednego przedsiębiorcy prowadzącego działalność w sektorze transportu drogowego towarów 100 tysięcy euro.
5a. [4] Do celów ustalenia dopuszczalnego pułapu pomocy de minimis, o której mowa w ust. 5, przez jednego przedsiębiorcę rozumie się jedno przedsiębiorstwo, o którym mowa w art. 2 ust. 2 rozporządzenia nr 1407/2013.
6. Pomocy, o której mowa w ust. 1 pkt 2, nie udziela się, jeżeli łącznie z inną pomocą udzieloną w odniesieniu do tych samych wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą spowodowałaby przekroczenie 50 % tych wydatków.
7. W przypadku pomocy, której wartość przekracza 2 miliony euro dla jednego przedsiębiorcy na jeden projekt doradczy, pomoc, o której mowa w ust. 1 pkt 1, podlega indywidualnej notyfikacji do Komisji Europejskiej.
[2] § 10 ust. 1 pkt 2 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 2 lit. a) rozporządzenia Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia 9 czerwca 2014 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie udzielania przez Polską Agencję Rozwoju Przedsiębiorczości pomocy finansowej na wspieranie ośrodków innowacyjności w ramach Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka, 2007–2013 (Dz.U. poz. 797). Zmiana weszła w życie 1 lipca 2014 r.
[3] § 10 ust. 5 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 2 lit. b) rozporządzenia Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia 9 czerwca 2014 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie udzielania przez Polską Agencję Rozwoju Przedsiębiorczości pomocy finansowej na wspieranie ośrodków innowacyjności w ramach Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka, 2007–2013 (Dz.U. poz. 797). Zmiana weszła w życie 1 lipca 2014 r.
[4] § 10 ust. 5a dodany przez § 1 pkt 2 lit. c) rozporządzenia Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia 9 czerwca 2014 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie udzielania przez Polską Agencję Rozwoju Przedsiębiorczości pomocy finansowej na wspieranie ośrodków innowacyjności w ramach Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka, 2007–2013 (Dz.U. poz. 797). Zmiana weszła w życie 1 lipca 2014 r.
Wersja obowiązująca od 2014-07-01 do 2015-01-01
[Pomoc na usługi doradcze] 1. Pomoc na usługi doradcze w zakresie działalności, o której mowa w § 3 ust. 3 pkt 2–4, jest udzielana przez ośrodek innowacyjności:
1) mikroprzedsiębiorcy, małemu lub średniemu przedsiębiorcy, zgodnie z warunkami określonymi w rozdziale I, w art. 26 w rozdziale II oraz w rozdziale III rozporządzenia nr 800/2008;
2) [2] przedsiębiorcy innemu niż wymieniony w pkt 1, zgodnie z warunkami określonymi w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 1407/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis (Dz. Urz. UE L 352 z 24.12.2013, str. 1), zwanym dalej „rozporządzeniem nr 1407/2013”.
2. Pomoc, o której mowa w ust. 1, nie może być udzielana na usługi doradztwa stałego, związanego z bieżącą działalnością operacyjną przedsiębiorcy, w szczególności na doradztwo podatkowe, stałą obsługę prawną lub doradztwo marketingowe.
3. Intensywność pomocy, o której mowa w ust. 1, nie może przekroczyć 50 % wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą na usługi doradcze, przy czym wydatkami kwalifikowalnymi są wydatki poniesione na usługi doradcze świadczone przez doradców zewnętrznych.
4. Pomoc, o której mowa w ust. 1 pkt 1, podlega sumowaniu z inną pomocą, w tym pomocą de minimis, w odniesieniu do tych samych wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą, bez względu na jej formę i źródło pochodzenia, w tym ze środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej, i nie może przekroczyć 50 % tych wydatków.
5. [3] Pomoc, o której mowa w ust. 1 pkt 2, może być udzielana pod warunkiem, że łącznie z inną pomocą de minimis, otrzymaną w danym roku podatkowym oraz w ciągu dwóch poprzedzających lat podatkowych z różnych źródeł i w różnych formach, nie przekroczy kwoty 200 tysięcy euro dla jednego przedsiębiorcy, a w przypadku jednego przedsiębiorcy prowadzącego działalność w sektorze transportu drogowego towarów 100 tysięcy euro.
5a. [4] Do celów ustalenia dopuszczalnego pułapu pomocy de minimis, o której mowa w ust. 5, przez jednego przedsiębiorcę rozumie się jedno przedsiębiorstwo, o którym mowa w art. 2 ust. 2 rozporządzenia nr 1407/2013.
6. Pomocy, o której mowa w ust. 1 pkt 2, nie udziela się, jeżeli łącznie z inną pomocą udzieloną w odniesieniu do tych samych wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą spowodowałaby przekroczenie 50 % tych wydatków.
7. W przypadku pomocy, której wartość przekracza 2 miliony euro dla jednego przedsiębiorcy na jeden projekt doradczy, pomoc, o której mowa w ust. 1 pkt 1, podlega indywidualnej notyfikacji do Komisji Europejskiej.
[2] § 10 ust. 1 pkt 2 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 2 lit. a) rozporządzenia Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia 9 czerwca 2014 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie udzielania przez Polską Agencję Rozwoju Przedsiębiorczości pomocy finansowej na wspieranie ośrodków innowacyjności w ramach Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka, 2007–2013 (Dz.U. poz. 797). Zmiana weszła w życie 1 lipca 2014 r.
[3] § 10 ust. 5 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 2 lit. b) rozporządzenia Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia 9 czerwca 2014 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie udzielania przez Polską Agencję Rozwoju Przedsiębiorczości pomocy finansowej na wspieranie ośrodków innowacyjności w ramach Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka, 2007–2013 (Dz.U. poz. 797). Zmiana weszła w życie 1 lipca 2014 r.
[4] § 10 ust. 5a dodany przez § 1 pkt 2 lit. c) rozporządzenia Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia 9 czerwca 2014 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie udzielania przez Polską Agencję Rozwoju Przedsiębiorczości pomocy finansowej na wspieranie ośrodków innowacyjności w ramach Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka, 2007–2013 (Dz.U. poz. 797). Zmiana weszła w życie 1 lipca 2014 r.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2009-02-10 do 2014-06-30
1. Pomoc na usługi doradcze w zakresie działalności, o której mowa w § 3 ust. 3 pkt 2–4, jest udzielana przez ośrodek innowacyjności:
1) mikroprzedsiębiorcy, małemu lub średniemu przedsiębiorcy, zgodnie z warunkami określonymi w rozdziale I, w art. 26 w rozdziale II oraz w rozdziale III rozporządzenia nr 800/2008;
2) przedsiębiorcy innemu niż wymieniony w pkt 1, zgodnie z warunkami określonymi w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu do pomocy de minimis (Dz. Urz. UE L 379 z 28.12.2006, str. 5), zwanym dalej „rozporządzeniem nr 1998/2006”.
2. Pomoc, o której mowa w ust. 1, nie może być udzielana na usługi doradztwa stałego, związanego z bieżącą działalnością operacyjną przedsiębiorcy, w szczególności na doradztwo podatkowe, stałą obsługę prawną lub doradztwo marketingowe.
3. Intensywność pomocy, o której mowa w ust. 1, nie może przekroczyć 50 % wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą na usługi doradcze, przy czym wydatkami kwalifikowalnymi są wydatki poniesione na usługi doradcze świadczone przez doradców zewnętrznych.
4. Pomoc, o której mowa w ust. 1 pkt 1, podlega sumowaniu z inną pomocą, w tym pomocą de minimis, w odniesieniu do tych samych wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą, bez względu na jej formę i źródło pochodzenia, w tym ze środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej, i nie może przekroczyć 50 % tych wydatków.
5. Pomoc, o której mowa w ust. 1 pkt 2, może być udzielana pod warunkiem, że łącznie z inną pomocą de minimis, otrzymaną w danym roku kalendarzowym oraz w ciągu dwóch poprzedzających latach kalendarzowych z różnych źródeł i w różnych formach, nie przekroczy kwoty 200 tysięcy euro dla jednego przedsiębiorcy, a w przypadku przedsiębiorcy prowadzącego działalność w sektorze transportu drogowego 100 tysięcy euro.
6. Pomocy, o której mowa w ust. 1 pkt 2, nie udziela się, jeżeli łącznie z inną pomocą udzieloną w odniesieniu do tych samych wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą spowodowałaby przekroczenie 50 % tych wydatków.
7. W przypadku pomocy, której wartość przekracza 2 miliony euro dla jednego przedsiębiorcy na jeden projekt doradczy, pomoc, o której mowa w ust. 1 pkt 1, podlega indywidualnej notyfikacji do Komisji Europejskiej.