history Historia zmian
Wersja obowiązująca od 2008-10-01 do 2009-01-01
1. Pracodawca nie wylicza podwyższonych kosztów zatrudnienia osób niepełnosprawnych na podstawie § 4 ust. 4, jeżeli ubiegając się o pomoc, złoży oświadczenie o wyliczaniu podwyższonych kosztów zatrudnienia danego pracownika niepełnosprawnego w oparciu o maksymalne kwoty ryczałtowo ustalonych podwyższonych kosztów zatrudnienia osób niepełnosprawnych.
2. Maksymalna miesięczna kwota ryczałtowo ustalonych podwyższonych kosztów zatrudniania osób niepełnosprawnych, zwanych dalej „ryczałtem”, dla pracodawców, o których mowa w art. 26a ust. 3 ustawy, wynosi:
1) 90 % najniższego wynagrodzenia – w odniesieniu do osoby zaliczonej do znacznego stopnia niepełnosprawności,
2) 70 % najniższego wynagrodzenia – w odniesieniu do osoby zaliczonej do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności,
3) 40 % najniższego wynagrodzenia – w odniesieniu do osoby zaliczonej do lekkiego stopnia niepełnosprawności
– a także 100% kwoty odpowiadającej składce na ubezpieczenia społeczne, o której mowa w art. 25a ust. 3 ustawy.
3. W przypadku osób niepełnosprawnych, u których stwierdzono chorobę psychiczną, upośledzenie umysłowe lub epilepsję, oraz niewidomych, zatrudnionych u pracodawców, o których mowa w art. 26a ust. 3 ustawy, maksymalna kwota pomocy, o której mowa w ust. 2 pkt 1–3, ulega zwiększeniu o 55 % najniższego wynagrodzenia.
4. Dla pracodawców, o których mowa w art. 26a ust. 2 ustawy, ryczałt wynosi:
1) 70 % kwoty ustalonej na podstawie ust. 2 pkt 1–3,
2) 90 % kwoty ustalonej na podstawie ust. 2 pkt 1–3, w odniesieniu do osób, u których stwierdzono upośledzenie umysłowe, chorobę psychiczną lub epilepsję, oraz do osób niewidomych
– a także 100 % kwot odpowiadających składkom na ubezpieczenia społeczne, o których mowa odpowiednio w art. 25a ust. 2 albo 4 ustawy.
4a. [1] W przypadku osób niepełnosprawnych zaliczonych do znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełnosprawności, do których stosuje się art. 16 ust. 1 ustawy, kwotę ryczałtowo ustalonych podwyższonych kosztów zatrudniania obniża się o 12,5% najniższego wynagrodzenia stanowiącego podstawę wyliczenia ryczałtu.
5. Kwoty, o których mowa w ust. 2 pkt 1–3, ustala się proporcjonalnie do miesięcznego wymiaru czasu pracy osoby niepełnosprawnej.
6. Pomoc, o której mowa w art. 26a ust. 2 i 3 ustawy, nie może być przekazywana pracodawcy w wysokości przekraczającej kwoty ustalone odpowiednio na podstawie ust. 2 pkt 1–3 oraz ust. 3 albo ust. 4 pkt 1 i 2, jeśli w odniesieniu do tego pracownika zostało złożone oświadczenie o wyliczaniu podwyższonych kosztów zatrudnienia w oparciu o ryczałt.
[1] § 5 ust. 4a dodany przez § 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 10 września 2008 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie udzielania pomocy pracodawcom zatrudniającym osoby niepełnosprawne oraz osobom niepełnosprawnym wykonującym działalność gospodarczą i rolniczą (Dz.U. Nr 171, poz. 1062). Zmiana weszła w życie 1 października 2008 r.
Wersja obowiązująca od 2008-10-01 do 2009-01-01
1. Pracodawca nie wylicza podwyższonych kosztów zatrudnienia osób niepełnosprawnych na podstawie § 4 ust. 4, jeżeli ubiegając się o pomoc, złoży oświadczenie o wyliczaniu podwyższonych kosztów zatrudnienia danego pracownika niepełnosprawnego w oparciu o maksymalne kwoty ryczałtowo ustalonych podwyższonych kosztów zatrudnienia osób niepełnosprawnych.
2. Maksymalna miesięczna kwota ryczałtowo ustalonych podwyższonych kosztów zatrudniania osób niepełnosprawnych, zwanych dalej „ryczałtem”, dla pracodawców, o których mowa w art. 26a ust. 3 ustawy, wynosi:
1) 90 % najniższego wynagrodzenia – w odniesieniu do osoby zaliczonej do znacznego stopnia niepełnosprawności,
2) 70 % najniższego wynagrodzenia – w odniesieniu do osoby zaliczonej do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności,
3) 40 % najniższego wynagrodzenia – w odniesieniu do osoby zaliczonej do lekkiego stopnia niepełnosprawności
– a także 100% kwoty odpowiadającej składce na ubezpieczenia społeczne, o której mowa w art. 25a ust. 3 ustawy.
3. W przypadku osób niepełnosprawnych, u których stwierdzono chorobę psychiczną, upośledzenie umysłowe lub epilepsję, oraz niewidomych, zatrudnionych u pracodawców, o których mowa w art. 26a ust. 3 ustawy, maksymalna kwota pomocy, o której mowa w ust. 2 pkt 1–3, ulega zwiększeniu o 55 % najniższego wynagrodzenia.
4. Dla pracodawców, o których mowa w art. 26a ust. 2 ustawy, ryczałt wynosi:
1) 70 % kwoty ustalonej na podstawie ust. 2 pkt 1–3,
2) 90 % kwoty ustalonej na podstawie ust. 2 pkt 1–3, w odniesieniu do osób, u których stwierdzono upośledzenie umysłowe, chorobę psychiczną lub epilepsję, oraz do osób niewidomych
– a także 100 % kwot odpowiadających składkom na ubezpieczenia społeczne, o których mowa odpowiednio w art. 25a ust. 2 albo 4 ustawy.
4a. [1] W przypadku osób niepełnosprawnych zaliczonych do znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełnosprawności, do których stosuje się art. 16 ust. 1 ustawy, kwotę ryczałtowo ustalonych podwyższonych kosztów zatrudniania obniża się o 12,5% najniższego wynagrodzenia stanowiącego podstawę wyliczenia ryczałtu.
5. Kwoty, o których mowa w ust. 2 pkt 1–3, ustala się proporcjonalnie do miesięcznego wymiaru czasu pracy osoby niepełnosprawnej.
6. Pomoc, o której mowa w art. 26a ust. 2 i 3 ustawy, nie może być przekazywana pracodawcy w wysokości przekraczającej kwoty ustalone odpowiednio na podstawie ust. 2 pkt 1–3 oraz ust. 3 albo ust. 4 pkt 1 i 2, jeśli w odniesieniu do tego pracownika zostało złożone oświadczenie o wyliczaniu podwyższonych kosztów zatrudnienia w oparciu o ryczałt.
[1] § 5 ust. 4a dodany przez § 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 10 września 2008 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie udzielania pomocy pracodawcom zatrudniającym osoby niepełnosprawne oraz osobom niepełnosprawnym wykonującym działalność gospodarczą i rolniczą (Dz.U. Nr 171, poz. 1062). Zmiana weszła w życie 1 października 2008 r.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2008-01-01 do 2008-09-30
1. Pracodawca nie wylicza podwyższonych kosztów zatrudnienia osób niepełnosprawnych na podstawie § 4 ust. 4, jeżeli ubiegając się o pomoc, złoży oświadczenie o wyliczaniu podwyższonych kosztów zatrudnienia danego pracownika niepełnosprawnego w oparciu o maksymalne kwoty ryczałtowo ustalonych podwyższonych kosztów zatrudnienia osób niepełnosprawnych.
2. Maksymalna miesięczna kwota ryczałtowo ustalonych podwyższonych kosztów zatrudniania osób niepełnosprawnych, zwanych dalej „ryczałtem”, dla pracodawców, o których mowa w art. 26a ust. 3 ustawy, wynosi:
1) 90 % najniższego wynagrodzenia – w odniesieniu do osoby zaliczonej do znacznego stopnia niepełnosprawności,
2) 70 % najniższego wynagrodzenia – w odniesieniu do osoby zaliczonej do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności,
3) 40 % najniższego wynagrodzenia – w odniesieniu do osoby zaliczonej do lekkiego stopnia niepełnosprawności
– a także 100% kwoty odpowiadającej składce na ubezpieczenia społeczne, o której mowa w art. 25a ust. 3 ustawy.
3. W przypadku osób niepełnosprawnych, u których stwierdzono chorobę psychiczną, upośledzenie umysłowe lub epilepsję, oraz niewidomych, zatrudnionych u pracodawców, o których mowa w art. 26a ust. 3 ustawy, maksymalna kwota pomocy, o której mowa w ust. 2 pkt 1–3, ulega zwiększeniu o 55 % najniższego wynagrodzenia.
4. Dla pracodawców, o których mowa w art. 26a ust. 2 ustawy, ryczałt wynosi:
1) 70 % kwoty ustalonej na podstawie ust. 2 pkt 1–3,
2) 90 % kwoty ustalonej na podstawie ust. 2 pkt 1–3, w odniesieniu do osób, u których stwierdzono upośledzenie umysłowe, chorobę psychiczną lub epilepsję, oraz do osób niewidomych
– a także 100 % kwot odpowiadających składkom na ubezpieczenia społeczne, o których mowa odpowiednio w art. 25a ust. 2 albo 4 ustawy.
5. Kwoty, o których mowa w ust. 2 pkt 1–3, ustala się proporcjonalnie do miesięcznego wymiaru czasu pracy osoby niepełnosprawnej.
6. Pomoc, o której mowa w art. 26a ust. 2 i 3 ustawy, nie może być przekazywana pracodawcy w wysokości przekraczającej kwoty ustalone odpowiednio na podstawie ust. 2 pkt 1–3 oraz ust. 3 albo ust. 4 pkt 1 i 2, jeśli w odniesieniu do tego pracownika zostało złożone oświadczenie o wyliczaniu podwyższonych kosztów zatrudnienia w oparciu o ryczałt.