Art. 39. [Ocena tożsamości odmianowej] 1. Ocenie tożsamości odmianowej podlega:

1) materiał siewny kategorii elitarny;

2) materiał siewny zgłoszony do oceny polowej, przeprowadzanej zgodnie z systemami OECD;

3) nie mniej niż 10 % ocenionych partii materiału siewnego roślin rolniczych i warzywnych kategorii kwalifikowany;

4) nie mniej niż 10 % partii materiału siewnego roślin warzywnych kategorii standard znajdującego się w obrocie;

5) [27] nie mniej niż 10 % partii materiału siewnego odmian dla zachowania bioróżnorodności roślin rolniczych znajdujących się w obrocie.

2. Przepis ust. 1 nie dotyczy materiału hodowcy roślin rolniczych i warzywnych, materiału szkółkarskiego kategorii kwalifikowany, sadzeniaków ziemniaka oraz materiału siewnego przeznaczonego do celów doświadczalnych.

3. Próby urzędowe do oceny tożsamości odmianowej pobiera się:

1) na wniosek prowadzącego obrót – właściciela partii podlegającej ocenie tożsamości odmianowej – w przypadku partii materiału siewnego, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 2;

2) losowo – na podstawie protokołu pobrania próby – w przypadku partii materiału siewnego, o których mowa w ust. 1 pkt 3 i 4.

4. Niezgłoszenie partii materiału siewnego, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, w celu pobrania urzędowej próby do oceny tożsamości odmianowej, powoduje degradację plantacji obsianej materiałem z tej partii do najniższego stopnia.

5. Ocena tożsamości odmianowej jest prowadzona zgodnie z metodykami opracowanymi na podstawie wytycznych Międzynarodowego Związku Ochrony Nowych Odmian Roślin (UPOV).

6. Ocena tożsamości odmianowej jest prowadzona na poletkach kontrolnych i ma na celu w szczególności sprawdzenie, czy badana partia materiału siewnego jest zgodna z:

1) urzędowym opisem i próbą wzorcową reprodukowanej odmiany;

2) wymaganiami określającymi czystość odmianową.

7. Ocena tożsamości odmianowej obejmuje:

1) ocenę wstępną – dotyczącą materiału wyjściowego do kolejnych rozmnożeń, prowadzoną w tym samym sezonie wegetacyjnym równolegle z oceną polową;

2) ocenę następczą – dotyczącą partii materiału siewnego znajdującej się w obrocie, prowadzoną w sezonie wegetacyjnym następującym po roku zbioru.

8. Próby urzędowe materiału siewnego do oceny tożsamości odmianowej wojewódzki inspektor przesyła do właściwej jednostki organizacyjnej Centralnego Ośrodka.

9. Jeżeli w trakcie oceny wstępnej zostanie stwierdzony brak tożsamości odmianowej, stanowi to podstawę do dyskwalifikacji badanej partii.

10. Przepisy ust. 3–7 nie dotyczą materiału szkółkarskiego kategorii elitarny.

11. Dokonanie oceny tożsamości odmianowej podlega opłacie.

12. Przepis ust. 11 nie dotyczy materiału szkółkarskiego.

13. Opłatę, o której mowa w ust. 11, uiszcza prowadzący obrót i stanowi ona dochód budżetu państwa.

Art. 39. 1. Ocenie tożsamości odmianowej podlega:

1) materiał siewny kategorii elitarny;

2) materiał siewny zgłoszony do oceny polowej, przeprowadzanej zgodnie z systemami OECD;

3) nie mniej niż 10 % ocenionych partii materiału siewnego roślin rolniczych i warzywnych kategorii kwalifikowany;

4) nie mniej niż 10 % partii materiału siewnego roślin warzywnych kategorii standard znajdującego się w obrocie.

2. Przepis ust. 1 nie dotyczy materiału hodowcy roślin rolniczych i warzywnych, materiału szkółkarskiego kategorii kwalifikowany, sadzeniaków ziemniaka oraz materiału siewnego przeznaczonego do celów doświadczalnych.

3. Próby urzędowe do oceny tożsamości odmianowej pobiera się:

1) na wniosek prowadzącego obrót – właściciela partii podlegającej ocenie tożsamości odmianowej – w przypadku partii materiału siewnego, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 2;

2) losowo – na podstawie protokołu pobrania próby – w przypadku partii materiału siewnego, o których mowa w ust. 1 pkt 3 i 4.

4. Niezgłoszenie partii materiału siewnego, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, w celu pobrania urzędowej próby do oceny tożsamości odmianowej, powoduje degradację plantacji obsianej materiałem z tej partii do najniższego stopnia.

5. Ocena tożsamości odmianowej jest prowadzona zgodnie z metodykami opracowanymi na podstawie wytycznych Międzynarodowego Związku Ochrony Nowych Odmian Roślin (UPOV).

6. Ocena tożsamości odmianowej jest prowadzona na poletkach kontrolnych i ma na celu w szczególności sprawdzenie, czy badana partia materiału siewnego jest zgodna z:

1) urzędowym opisem i próbą wzorcową reprodukowanej odmiany;

2) wymaganiami określającymi czystość odmianową.

7. Ocena tożsamości odmianowej obejmuje:

1) ocenę wstępną – dotyczącą materiału wyjściowego do kolejnych rozmnożeń, prowadzoną w tym samym sezonie wegetacyjnym równolegle z oceną polową;

2) ocenę następczą – dotyczącą partii materiału siewnego znajdującej się w obrocie, prowadzoną w sezonie wegetacyjnym następującym po roku zbioru.

8. Próby urzędowe materiału siewnego do oceny tożsamości odmianowej wojewódzki inspektor przesyła do właściwej jednostki organizacyjnej Centralnego Ośrodka.

9. Jeżeli w trakcie oceny wstępnej zostanie stwierdzony brak tożsamości odmianowej, stanowi to podstawę do dyskwalifikacji badanej partii.

10. Przepisy ust. 3–7 nie dotyczą materiału szkółkarskiego kategorii elitarny.

11. Dokonanie oceny tożsamości odmianowej podlega opłacie.

12. Przepis ust. 11 nie dotyczy materiału szkółkarskiego.

13. Opłatę, o której mowa w ust. 11, uiszcza prowadzący obrót i stanowi ona dochód budżetu państwa.

Art. 39. [65] 1. Ocenie tożsamości odmianowej podlega:

1) materiał siewny kategorii elitarny;

2) materiał siewny zgłoszony do oceny polowej, przeprowadzanej zgodnie z systemami OECD;

3) nie mniej niż 10 % ocenionych partii materiału siewnego roślin rolniczych i warzywnych kategorii kwalifikowany;

4) nie mniej niż 10 % partii materiału siewnego roślin warzywnych kategorii standard znajdującego się w obrocie.

2. Przepis ust. 1 nie dotyczy materiału hodowcy roślin rolniczych i warzywnych, materiału szkółkarskiego kategorii kwalifikowany, sadzeniaków ziemniaka oraz materiału siewnego przeznaczonego do celów doświadczalnych.

3. Próby urzędowe do oceny tożsamości odmianowej pobiera się:

1) na wniosek prowadzącego obrót – właściciela partii podlegającej ocenie tożsamości odmianowej – w przypadku partii materiału siewnego, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 2;

2) losowo – na podstawie protokołu pobrania próby – w przypadku partii materiału siewnego, o których mowa w ust. 1 pkt 3 i 4.

4. Niezgłoszenie partii materiału siewnego, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, w celu pobrania urzędowej próby do oceny tożsamości odmianowej, powoduje degradację plantacji obsianej materiałem z tej partii do najniższego stopnia.

5. Ocena tożsamości odmianowej jest prowadzona zgodnie z metodykami opracowanymi na podstawie wytycznych Międzynarodowego Związku Ochrony Nowych Odmian Roślin (UPOV).

6. Ocena tożsamości odmianowej jest prowadzona na poletkach kontrolnych i ma na celu w szczególności sprawdzenie, czy badana partia materiału siewnego jest zgodna z:

1) urzędowym opisem i próbą wzorcową reprodukowanej odmiany;

2) wymaganiami określającymi czystość odmianową.

7. Ocena tożsamości odmianowej obejmuje:

1) ocenę wstępną – dotyczącą materiału wyjściowego do kolejnych rozmnożeń, prowadzoną w tym samym sezonie wegetacyjnym równolegle z oceną polową;

2) ocenę następczą – dotyczącą partii materiału siewnego znajdującej się w obrocie, prowadzoną w sezonie wegetacyjnym następującym po roku zbioru.

8. Próby urzędowe materiału siewnego do oceny tożsamości odmianowej wojewódzki inspektor przesyła do właściwej jednostki organizacyjnej Centralnego Ośrodka.

9. Jeżeli w trakcie oceny wstępnej zostanie stwierdzony brak tożsamości odmianowej, stanowi to podstawę do dyskwalifikacji badanej partii.

10. Przepisy ust. 3–7 nie dotyczą materiału szkółkarskiego kategorii elitarny.

11. Dokonanie oceny tożsamości odmianowej podlega opłacie.

12. Przepis ust. 11 nie dotyczy materiału szkółkarskiego.

13. Opłatę, o której mowa w ust. 11, uiszcza prowadzący obrót i stanowi ona dochód budżetu państwa.

Art. 39. 1. Ocenie tożsamości odmianowej podlega:

1) materiał siewny kategorii elitarny i kategorii kwalifikowany przeznaczony do reprodukcji;

2) materiał oceniany zgodnie z systemem określonym przez OECD;

3) nie mniej niż 10% ocenianych partii materiału siewnego kategorii standard oraz materiału siewnego kategorii kwalifikowany nieprzeznaczonego do reprodukcji.

2. [17] Przepis ust. 1 nie dotyczy szkółkarskiego materiału siewnego kategorii kwalifikowany, sadzeniaków ziemniaka, materiału siewnego przeznaczonego do celów doświadczalnych.

3. Próbki materiału siewnego do oceny tożsamości odmianowej, pobrane przez wojewódzkiego inspektora, przedsiębiorca przesyła do jednostki organizacyjnej Centralnego Ośrodka wskazanej przez tego inspektora po uprzednim ich opakowaniu i oznakowaniu.

4. Nieprzesłanie próbek danej partii materiału siewnego do oceny tożsamości odmianowej albo przesłanie ich po ustalonym terminie stanowi podstawę do:

1) degradacji plantacji do najniższego stopnia kwalifikacji przewidzianego dla danego gatunku;

2) wyłączenia plantacji z oceny przeprowadzanej zgodnie z systemem określonym przez OECD.

5. Jeżeli przy ocenie tożsamości odmianowej zostanie stwierdzony brak tożsamości odmianowej, to brak taki stanowi podstawę do dyskwalifikacji badanej partii.

6. Przepisy ust. 3–5 nie dotyczą szkółkarskiego materiału siewnego kategorii elitarny.