history Historia zmian
Wersja obowiązująca od 2011-05-13 do 2012-01-01
[5] 1. Z tytułu okresowego zwiększenia obowiązków służbowych lub powierzenia dodatkowych zadań albo ze względu na charakter pracy lub warunki wykonywania pracy rektor, na wniosek kierownika jednostki organizacyjnej będącej miejscem pracy pracownika, może przyznawać pracownikowi dodatki specjalne.
2. Dodatki specjalne przyznaje się na czas określony, a w przypadku stałego zwiększenia obowiązków służbowych lub powierzenia dodatkowych zadań albo ze względu na charakter pracy lub warunki wykonywania pracy – również na czas nieokreślony.
3. Dodatki specjalne wypłaca się w ramach posiadanych środków na wynagrodzenia, przy czym łączna ich kwota nie może przekroczyć 40% sumy wynagrodzenia zasadniczego i dodatku funkcyjnego pracownika.
4. Dodatki specjalne mogą być podwyższane w przypadkach, o których mowa w art. 130 ust. 4 lub art. 131 ust. 2 ustawy, łącznie do wysokości nieprzekraczającej 20% sumy wynagrodzenia zasadniczego i dodatku funkcyjnego pracownika.
5. Łączna kwota przyznanych dodatków specjalnych w części przekraczającej 10% wynagrodzenia zasadniczego pracownika może być pokrywana wyłącznie ze źródeł innych niż określone w art. 94 ust. 1 ustawy.
[5] § 22 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 13 kwietnia 2011 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie warunków wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w uczelni publicznej (Dz.U. Nr 88, poz. 498). Zmiana weszła w życie 13 maja 2011 r.
Wersja obowiązująca od 2011-05-13 do 2012-01-01
[5] 1. Z tytułu okresowego zwiększenia obowiązków służbowych lub powierzenia dodatkowych zadań albo ze względu na charakter pracy lub warunki wykonywania pracy rektor, na wniosek kierownika jednostki organizacyjnej będącej miejscem pracy pracownika, może przyznawać pracownikowi dodatki specjalne.
2. Dodatki specjalne przyznaje się na czas określony, a w przypadku stałego zwiększenia obowiązków służbowych lub powierzenia dodatkowych zadań albo ze względu na charakter pracy lub warunki wykonywania pracy – również na czas nieokreślony.
3. Dodatki specjalne wypłaca się w ramach posiadanych środków na wynagrodzenia, przy czym łączna ich kwota nie może przekroczyć 40% sumy wynagrodzenia zasadniczego i dodatku funkcyjnego pracownika.
4. Dodatki specjalne mogą być podwyższane w przypadkach, o których mowa w art. 130 ust. 4 lub art. 131 ust. 2 ustawy, łącznie do wysokości nieprzekraczającej 20% sumy wynagrodzenia zasadniczego i dodatku funkcyjnego pracownika.
5. Łączna kwota przyznanych dodatków specjalnych w części przekraczającej 10% wynagrodzenia zasadniczego pracownika może być pokrywana wyłącznie ze źródeł innych niż określone w art. 94 ust. 1 ustawy.
[5] § 22 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 13 kwietnia 2011 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie warunków wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w uczelni publicznej (Dz.U. Nr 88, poz. 498). Zmiana weszła w życie 13 maja 2011 r.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2009-04-01 do 2011-05-12
1. Z tytułu okresowego zwiększenia obowiązków służbowych lub powierzenia dodatkowych zadań bądź ze względu na charakter pracy lub warunki wykonywania pracy rektor, na wniosek kierownika jednostki organizacyjnej będącej miejscem pracy pracownika, może przyznać pracownikowi dodatek specjalny.
2. Dodatek specjalny przyznaje się na czas określony, a w przypadku stałego zwiększenia obowiązków służbowych lub powierzenia dodatkowych zadań albo ze względu na charakter pracy lub warunki wykonywania pracy – również na czas nieokreślony.
3. Dodatek specjalny wypłaca się w ramach posiadanych środków na wynagrodzenia, w kwocie nieprzekraczającej 40 % łącznie wynagrodzenia zasadniczego i dodatku funkcyjnego pracownika.
4. Dodatek specjalny może być podwyższany w przypadkach, o których mowa w art. 130 ust. 4 lub art. 131 ust. 2 ustawy, nie więcej jednak niż o kwotę 20 % łącznie wynagrodzenia zasadniczego i dodatku funkcyjnego pracownika.
5. [4] Dodatek specjalny w części przekraczającej kwotę 10 % wynagrodzenia zasadniczego pracownika może być pokrywany wyłącznie ze źródeł innych niż określone w art. 94 ust. 1 ustawy.
[4] § 22 ust. 5 dodany przez § 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 18 marca 2009 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie warunków wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w uczelni publicznej (Dz.U. Nr 51, poz. 406). Zmiana weszła w życie 1 kwietnia 2009 r.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2007-01-01 do 2009-03-31
1. Z tytułu okresowego zwiększenia obowiązków służbowych lub powierzenia dodatkowych zadań bądź ze względu na charakter pracy lub warunki wykonywania pracy rektor, na wniosek kierownika jednostki organizacyjnej będącej miejscem pracy pracownika, może przyznać pracownikowi dodatek specjalny.
2. Dodatek specjalny przyznaje się na czas określony, a w przypadku stałego zwiększenia obowiązków służbowych lub powierzenia dodatkowych zadań albo ze względu na charakter pracy lub warunki wykonywania pracy – również na czas nieokreślony.
3. Dodatek specjalny wypłaca się w ramach posiadanych środków na wynagrodzenia, w kwocie nieprzekraczającej 40 % łącznie wynagrodzenia zasadniczego i dodatku funkcyjnego pracownika.
4. Dodatek specjalny może być podwyższany w przypadkach, o których mowa w art. 130 ust. 4 lub art. 131 ust. 2 ustawy, nie więcej jednak niż o kwotę 20 % łącznie wynagrodzenia zasadniczego i dodatku funkcyjnego pracownika.