Wersja obowiązująca od 2009.03.24 do 2009.12.31

[105] (utracił moc).

[105] Ustawa utraciła moc 24 marca 2009 r. na podstawie art. 215 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej (Dz. U. Nr 227, poz. 1505), z wyjątkiem art. 6 ust. 1, art. 19–22, art. 24 i art. 26–28, które tracą moc 31 grudnia 2009 r.

Wersja obowiązująca od 2009.03.24 do 2009.12.31

[105] (utracił moc).

[105] Ustawa utraciła moc 24 marca 2009 r. na podstawie art. 215 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej (Dz. U. Nr 227, poz. 1505), z wyjątkiem art. 6 ust. 1, art. 19–22, art. 24 i art. 26–28, które tracą moc 31 grudnia 2009 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2006.10.27 do 2009.03.23

1. Do pracowników zatrudnionych na podstawie mianowania zgodnie z przepisami ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych stosuje się art. 10 ust. 1a, 1b i 5, art.13–16 oraz art. 27 ust. 3 tej ustawy.

2. Osoby odwołane z funkcji organu administracji państwowej lub innego stanowiska kierowniczego w administracji państwowej, które przed powołaniem na tę funkcję lub stanowisko były urzędnikami państwowymi mianowanymi zgodnie z przepisami ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych, stają się pracownikami służby cywilnej i w stosunku do nich stosuje się odpowiednio art. 45 ust. 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych.

3. Rozwiązanie stosunku pracy z pracownikiem zatrudnionym na podstawie mianowania zgodnie z przepisami ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych bez wypowiedzenia z winy pracownika może nastąpić w razie:

1) ciężkiego naruszenia przez pracownika podstawowych obowiązków członka korpusu służby cywilnej, jeżeli wina pracownika jest oczywista;

2) popełnienia przez pracownika w czasie trwania stosunku pracy przestępstwa, które uniemożliwia dalsze zatrudnienie, jeżeli przestępstwo jest oczywiste lub zostało stwierdzone prawomocnym wyrokiem;

3) zawinionej przez pracownika utraty uprawnień koniecznych do wykonywania pracy na zajmowanym stanowisku, jeżeli nie jest możliwe wyznaczenie pracownikowi stanowiska uwzględniającego jego przygotowanie zawodowe.

4. Rozwiązanie stosunku pracy z pracownikiem zatrudnionym na podstawie mianowania zgodnie z przepisami ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych bez wypowiedzenia z winy pracownika nie może nastąpić po upływie miesiąca od dnia uzyskania wiadomości o okoliczności uzasadniającej rozwiązanie stosunku pracy.