§ 6. 1. Wielkość pomocy udzielanej na realizację nowej inwestycji, liczona jako stosunek wartości pomocy wyrażonej za pomocą ekwiwalentu dotacji brutto do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, nie może przekraczać:

1) 30 % kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą – w przypadku inwestycji realizowanych na obszarach należących do miasta stołecznego Warszawy, a w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. na obszarze należącym do województwa mazowieckiego;

2) 40 % kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą – w przypadku inwestycji realizowanych na obszarach należących do województw: pomorskiego, zachodniopomorskiego, dolnośląskiego, wielkopolskiego, śląskiego, a w okresie od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2010 r. na obszarze należącym do województwa mazowieckiego, z wyłączeniem miasta stołecznego Warszawy;

3) 50 % kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą – w przypadku inwestycji realizowanych na obszarach należących do województw: lubelskiego, podkarpackiego, warmińsko-mazurskiego, podlaskiego, świętokrzyskiego, opolskiego, małopolskiego, lubuskiego, łódzkiego i kujawsko-pomorskiego.

2. Z wyjątkiem pomocy przyznanej na rzecz dużych inwestycji i pomocy dla sektora transportowego, progi ustalone w ust. 1 mogą zostać podniesione o 20 punktów procentowych w przypadku pomocy na rzecz małego przedsiębiorcy i o 10 punktów procentowych w przypadku pomocy na rzecz średniego przedsiębiorcy.

3. Progi ustalone w ust. 1 mają zastosowanie do określania intensywności pomocy obliczonej jako:

1) odsetek kwalifikujących się do objęcia pomocą kosztów inwestycji w rzeczowe aktywa trwałe oraz wartości niematerialne i prawne albo

2) odsetek kosztów płacy pracownika za okres dwóch lat dla miejsc pracy powstałych bezpośrednio w wyniku realizacji inwestycji, albo

3) łącznego zastosowania metod obliczania, o których mowa w pkt 1 i 2, pod warunkiem że pomoc nie przekracza najbardziej korzystnej kwoty będącej wynikiem zastosowania jednej z dwóch metod obliczania.

4. Jeżeli nowa inwestycja prowadzona jest przez okres trzech lat przez tego samego przedsiębiorcę lub przez tych samych przedsiębiorców i składa się ze środków trwałych połączonych w sposób ekonomicznie niepodzielny, nową inwestycję bez względu na podział na części uznaje się za jedną inwestycję.

§ 6. 1. Wielkość pomocy udzielanej na realizację nowej inwestycji, liczona jako stosunek wartości pomocy wyrażonej za pomocą ekwiwalentu dotacji netto do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, nie może przekraczać:

1) 30 % kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą – w przypadku inwestycji realizowanych na obszarach należących do podregionów oznaczonych numerami statystycznymi 22 i 42;

2) 40 % kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą – w przypadku inwestycji realizowanych na obszarach należących do podregionów oznaczonych numerami statystycznymi 4, 17 i 30;

3) 50 % kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą – w przypadku inwestycji realizowanych na pozostałych obszarach kraju.

2. Podregiony, o których mowa w ust. 1, określa rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 13 lipca 2000 r. w sprawie wprowadzenia Nomenklatury Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NTS) (Dz. U. Nr 58, poz. 685, z późn. zm.⁴⁾).

3. W przypadku udzielania wsparcia finansowego przedsiębiorcom w sektorze motoryzacyjnym⁵⁾ maksymalna intensywność pomocy wynosi 30 % intensywności określonej dla danego obszaru, jeżeli kwota planowanej pomocy wyrażona jako ekwiwalent dotacji brutto przekracza równowartość 5 000 000 euro.

4. W przypadku pomocy publicznej udzielanej małemu lub średniemu przedsiębiorcy, z wyłączeniem przedsiębiorców prowadzących działalność gospodarczą w sektorze transportu, maksymalną intensywność pomocy podwyższa się o 15 punktów procentowych brutto.

5. W przypadku przedsiębiorcy wykonującego działalność gospodarczą w zakresie usług transportowych wydatki na zakup środków transportu nie są kosztami kwalifikującymi się do objęcia pomocą.