§ 4. [1] 1. Powiatowy lekarz weterynarii po otrzymaniu zawiadomienia o podejrzeniu chorób w obszarach, zakładach oczyszczania i zakładach wysyłkowych lub po stwierdzeniu zwiększonego śnięcia w wyniku badań, o których mowa w § 3, niezwłocznie obejmuje nadzorem te obszary, zakłady oczyszczania lub zakłady wysyłkowe i podejmuje czynności mające na celu stwierdzenie lub wykluczenie chorób oraz zapobieżenie ich szerzeniu, w szczególności:

1) przeprowadza kontrolę połączoną z badaniem klinicznym mięczaków albo ich sekcją;

2) pobiera próbki do badań laboratoryjnych i wysyła je do zatwierdzonego laboratorium w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. Nr 33, poz. 287, z późn. zm.);

3) sporządza:

a) wykaz miejsc, w których wystąpiły choroby zakaźne mięczaków wymienione w kolumnie I na liście nr 2 załącznika nr 1 do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 15 lipca 2005 r. w sprawie szczegółowych wymagań weterynaryjnych dla umieszczania na rynku zwierząt i produktów akwakultury (Dz. U. Nr 138, poz. 1158), pod warunkiem że choroby te nie są objęte programem umożliwiającym uznanie strefy lub gospodarstwa położonego w strefie niezatwierdzonej za zatwierdzone, lub

b) wykaz miejsc, w których wystąpiło zwiększone śnięcie w wyniku wystąpienia chorób zakaźnych mięczaków wymienionych w przepisach wydanych na podstawie art. 41 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt;

4) kontroluje rozwój sytuacji epizootycznej oraz geograficzne rozprzestrzenianie się chorób, o których mowa w pkt 3;

5) powiadamia niezwłocznie wojewódzkiego lekarza weterynarii oraz powiatowych lekarzy weterynarii przyległych powiatów o:

a) wystąpieniu zwiększonego śnięcia wywołanego przez czynnik chorobotwórczy,

b) środkach podjętych w celu analizy i kontroli sytuacji epizootycznej oraz przyczynach zwiększonego śnięcia.

2. Wojewódzki lekarz weterynarii po otrzymaniu informacji, o których mowa w ust. 1 pkt 5, przekazuje je Głównemu Lekarzowi Weterynarii, który niezwłocznie powiadamia Komisję Europejską oraz właściwe organy państw członkowskich Unii Europejskiej o wystąpieniu zwiększonego śnięcia wywołanego przez czynnik chorobotwórczy, jego przyczynach oraz o środkach podjętych w celu analizy i kontroli sytuacji epizootycznej.

§ 4. Powiatowy lekarz weterynarii po otrzymaniu zawiadomienia o podejrzeniu chorób w obszarach, zakładach oczyszczania i zakładach wysyłkowych lub jeżeli zwiększone śnięcie zostanie stwierdzone w wyniku badań, o których mowa w § 3, niezwłocznie obejmuje nadzorem te obszary, zakłady oczyszczania lub zakłady wysyłkowe i podejmuje czynności mające na celu stwierdzenie lub wykluczenie chorób oraz zapobieżenie ich szerzeniu, w szczególności:

1) przeprowadza kontrolę połączoną z badaniem klinicznym mięczaków albo ich sekcją;

2) pobiera próbki do badań laboratoryjnych i wysyła je do zatwierdzonego laboratorium w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. Nr 33, poz. 287, z późn. zm.³⁾);

3) sporządza:

a) wykaz miejsc, w których wystąpiły choroby zakaźne mięczaków wymienione w kolumnie I na liście nr 2 załącznika nr 1 do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 15 lipca 2005 r. w sprawie szczegółowych wymagań weterynaryjnych dla umieszczania na rynku zwierząt i produktów akwakultury, pod warunkiem że choroby te nie są objęte programem umożliwiającym uznanie strefy lub gospodarstwa położonego w strefie niezatwierdzonej za zatwierdzone lub

b) wykaz miejsc, w których wystąpiło zwiększone śnięcie w wyniku wystąpienia chorób zakaźnych mięczaków wymienionych w przepisach wydanych na podstawie art. 41 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt;

4) kontroluje rozwój sytuacji epizootycznej oraz geograficzne rozprzestrzenianie się chorób, o których mowa w pkt 3.