§ 3. 1. Podstawą zwolnienia żołnierza z zasadniczej służby wojskowej przed jej odbyciem jest:

1) ostateczne orzeczenie wojskowej komisji lekarskiej o uznaniu go za:

a) czasowo niezdolnego do czynnej służby wojskowej.

b) niezdolnego do czynnej służby wojskowej w czasie pokoju,

c) trwale i całkowicie niezdolnego do czynnej służby wojskowej w czasie pokoju oraz w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny;

2) ostateczna decyzja wójta lub burmistrza (prezydenta miasta), ustalająca konieczność sprawowania przez żołnierza bezpośredniej opieki nad członkiem rodziny;

3) [1] wniosek żołnierza udokumentowany zaświadczeniem Państwowej Komisji Wyborczej o wybraniu żołnierza na posła, w tym do Parlamentu Europejskiego, lub senatora;

4) prawomocne orzeczenie sądu w przypadku zarządzenia w stosunku do żołnierza wykonania kary pozbawienia wolności, w tym również kary zastępczej;

5) ostateczna decyzja Ministra Obrony Narodowej, wydana na podstawie udokumentowanego, złożonego drogą służbową, indywidualnego wniosku żołnierza, uzasadnionego szczególnie ważnymi względami osobistymi lub rodzinnymi;

6) ostateczna decyzja właściwego organu administracji publicznej, stwierdzająca utratę obywatelstwa polskiego.

2. Zwolnienie żołnierza następuje nie później niż:

1) po upływie siedmiu dni od dnia, w którym doręczone dowódcy jednostki wojskowej decyzja lub orzeczenie stały się ostateczne – w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 2, 5 i 6;

2) z dniem rozpoczęcia wykonywania kary określonej w doręczonym dowódcy jednostki wojskowej orzeczeniu, które stało się prawomocne – w przypadku określonym w ust. 1 pkt 4;

3) po upływie siedmiu dni od dnia doręczenia dowódcy jednostki wojskowej wniosku – w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 3.

3. W uzasadnionych przypadkach, jeżeli w terminach, o których mowa w ust. 2, nie jest możliwe rozliczenie żołnierza z jednostką wojskową, dowódca jednostki wojskowej zwalnia tego żołnierza w terminie późniejszym, niezwłocznie po jego rozliczeniu się z jednostką.

§ 3. 1. Podstawą zwolnienia żołnierza z zasadniczej służby wojskowej przed jej odbyciem jest:

1) ostateczne orzeczenie wojskowej komisji lekarskiej o uznaniu go za:

a) czasowo niezdolnego do czynnej służby wojskowej.

b) niezdolnego do czynnej służby wojskowej w czasie pokoju,

c) trwale i całkowicie niezdolnego do czynnej służby wojskowej w czasie pokoju oraz w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny;

2) ostateczna decyzja wójta lub burmistrza (prezydenta miasta), ustalająca konieczność sprawowania przez żołnierza bezpośredniej opieki nad członkiem rodziny;

3) wniosek żołnierza udokumentowany zaświadczeniem państwowej komisji wyborczej o wybraniu żołnierza na posła;

4) prawomocne orzeczenie sądu w przypadku zarządzenia w stosunku do żołnierza wykonania kary pozbawienia wolności, w tym również kary zastępczej;

5) ostateczna decyzja Ministra Obrony Narodowej, wydana na podstawie udokumentowanego, złożonego drogą służbową, indywidualnego wniosku żołnierza, uzasadnionego szczególnie ważnymi względami osobistymi lub rodzinnymi;

6) ostateczna decyzja właściwego organu administracji publicznej, stwierdzająca utratę obywatelstwa polskiego.

2. Zwolnienie żołnierza następuje nie później niż:

1) po upływie siedmiu dni od dnia, w którym doręczone dowódcy jednostki wojskowej decyzja lub orzeczenie stały się ostateczne – w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 2, 5 i 6;

2) z dniem rozpoczęcia wykonywania kary określonej w doręczonym dowódcy jednostki wojskowej orzeczeniu, które stało się prawomocne – w przypadku określonym w ust. 1 pkt 4;

3) po upływie siedmiu dni od dnia doręczenia dowódcy jednostki wojskowej wniosku – w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 3.

3. W uzasadnionych przypadkach, jeżeli w terminach, o których mowa w ust. 2, nie jest możliwe rozliczenie żołnierza z jednostką wojskową, dowódca jednostki wojskowej zwalnia tego żołnierza w terminie późniejszym, niezwłocznie po jego rozliczeniu się z jednostką.