Wersja obowiązująca od 2005-12-23 do 2006-08-26 (Dz.U.2005.255.2143 tekst jednolity)

Art. 39. (uchylony).

Wersja archiwalna obowiązująca od 2004-05-01 do 2005-12-22

Art. 39. [72] (uchylony).

[72] Art. 39 uchylony przez art. 1 pkt 20 ustawy z dnia 2 kwietnia 2004 r. o zmianie ustawy o środkach żywienia zwierząt oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 91, poz. 877). Zmiana weszła w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej tj. 1 maja 2004 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2003-12-23 do 2004-04-30

Art. 39. 1. W razie stwierdzenia, że środek żywienia zwierząt nie spełnia warunków określonych w ustawie, powiatowy lekarz weterynarii lub wojewódzki inspektor jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych w zakresie właściwości, o których mowa w art. 44 ust. 1, może, w drodze decyzji administracyjnej:

1) nakazać jego uzdatnienie albo zniszczenie,

2) określić inne jego przeznaczenie niż zastosowanie w żywieniu zwierząt,

3) nakazać jego wycofanie z obrotu.

2. Decyzji, o której mowa w ust. 1 pkt 3, nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności.

3. [37] O podjętych decyzjach organy, o których mowa w ust. 1, powiadamiają podpunkt krajowego punktu kontaktowego w ramach sieci systemu wczesnego ostrzegania o niebezpiecznych produktach żywnościowych i środkach żywienia zwierząt (systemu RASFF).

[37] Art. 39 ust. 3 dodany przez art. 5 ustawy z dnia 30 października 2003 r. o zmianie ustawy o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 208, poz. 2020). Zmiana weszła w życie 23 grudnia 2003 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2002-10-26 do 2003-12-22

Art. 39. 1. W razie stwierdzenia, że środek żywienia zwierząt nie spełnia warunków określonych w ustawie, powiatowy lekarz weterynarii lub wojewódzki inspektor jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych w zakresie właściwości, o których mowa w art. 44 ust. 1, może, w drodze decyzji administracyjnej:

1) nakazać jego uzdatnienie albo zniszczenie,

2) określić inne jego przeznaczenie niż zastosowanie w żywieniu zwierząt,

3) nakazać jego wycofanie z obrotu.

2. Decyzji, o której mowa w ust. 1 pkt 3, nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności.