Wersja obowiązująca od 2012-01-05 do 2013-01-09

§ 5. [Formy i metody pogłębiania i uzupełniania wiedzy teoretycznej oraz nabywania i doskonalenia umiejętności praktycznych] 1. Formy i metody pogłębiania i uzupełniania wiedzy teoretycznej oraz nabywania i doskonalenia umiejętności praktycznych, o których mowa w § 4 ust. 1 pkt 2, obejmują w szczególności:

1) kurs specjalizacyjny wprowadzający w pierwszym roku odbywania specjalizacji, z wyłączeniem lekarzy posiadających I stopień specjalizacji tożsamej ze specjalizacją aktualnie odbywaną, obejmujący w szczególności:

a) podstawy dobrej praktyki lekarskiej, w tym zasady praktyki opartej na rzetelnych i aktualnych publikacjach,

b) podstawy farmakoekonomiki,

c) formalnoprawne podstawy doskonalenia zawodowego lekarzy,

d) podstawy onkologii,

e) wprowadzenie do medycyny rodzinnej,

f) wprowadzenie do przedmiotów klinicznych objętych programem danej specjalizacji;

2) jednolity dla wszystkich specjalności, z wyjątkiem specjalizacji w dziedzinie zdrowia publicznego, kurs specjalizacyjny w zakresie zdrowia publicznego – zakończony kolokwium, obejmujący w szczególności następujące zagadnienia:

a) promocję zdrowia,

b) prawo medyczne,

c) bioetykę,

d) organizację i ekonomikę zdrowia,

e) orzecznictwo lekarskie;

3) samokształcenie, w tym napisanie pracy poglądowej lub opublikowanie w recenzowanym czasopiśmie medycznym pracy oryginalnej, której temat odpowiada programowi właściwej specjalizacji, zwanej dalej „pracą oryginalną”;

4) szkolenie i uczestniczenie w wykonywaniu oraz wykonanie w ustalonej liczbie określonych zabiegów lub procedur medycznych:

a) wykonywanych z asystą lub pod nadzorem kierownika specjalizacji albo lekarza specjalisty przez niego wyznaczonego – oznaczonych kodem „A”,

b) w których lekarz uczestniczy jako pierwsza asysta – oznaczonych kodem „B”,

c) w których lekarz uczestniczy jako druga asysta – oznaczonych kodem „C”;

5) staże kierunkowe obejmujące szczegółowo określony zakres wiedzy teoretycznej i umiejętności praktycznych, które lekarz jest obowiązany zrealizować w ramach danego stażu, w tym uczestniczenie w wykonywaniu oraz wykonanie w ustalonej liczbie określonych zabiegów lub procedur medycznych, o których mowa w pkt 4, a w szczególności:

a) w specjalizacji w dziedzinie audiologii i foniatrii – staż kierunkowy w zakresie otorynolaryngologii, obejmujący okres pierwszych 24 miesięcy odbywania specjalizacji,

b) w specjalizacji w dziedzinie neonatologii – staż kierunkowy w zakresie pediatrii, obejmujący okres pierwszych 30 miesięcy odbywania specjalizacji,

c) w specjalizacji w dziedzinach: kardiologii, medycyny nuklearnej oraz onkologii klinicznej – staż kierunkowy w zakresie chorób wewnętrznych, obejmujący okres pierwszych 24 miesięcy odbywania specjalizacji,

d) w specjalizacji w dziedzinach ortopedii i traumatologii narządu ruchu oraz położnictwa i ginekologii – staż kierunkowy w zakresie chirurgii ogólnej, obejmujący okres pierwszych 12 miesięcy odbywania specjalizacji,

e) w specjalizacji w dziedzinie otorynolaryngologii – staż kierunkowy w zakresie chirurgii ogólnej i w innych odpowiednich dziedzinach chirurgicznych, obejmujący okres pierwszych 12 miesięcy odbywania specjalizacji,

f) w specjalizacji w dziedzinach: chirurgii klatki piersiowej, chirurgii plastycznej oraz urologii – staż kierunkowy w zakresie chirurgii ogólnej, obejmujący okres pierwszych 24 miesięcy odbywania specjalizacji,

g) w specjalizacji w dziedzinie kardiochirurgii – staż kierunkowy w zakresie chirurgii ogólnej oraz w innych odpowiednich dziedzinach chirurgicznych, obejmujący okres pierwszych 24 miesięcy odbywania specjalizacji, z zastrzeżeniem, że staż kierunkowy w zakresie chirurgii ogólnej nie może trwać krócej niż 12 miesięcy,

h) w specjalizacji w dziedzinie chirurgii szczękowo-twarzowej – staże kierunkowe w zakresie chirurgii ogólnej, ortopedii i traumatologii narządu ruchu oraz otorynolaryngologii, obejmujące okres pierwszych 12 miesięcy odbywania specjalizacji, a w przypadku lekarza posiadającego wyłącznie prawo wykonywania zawodu lekarza – również w zakresie chirurgii stomatologicznej, ortodoncji, stomatologii dziecięcej i protetyki stomatologicznej, obejmujące okres 8 miesięcy odbywania specjalizacji, natomiast w przypadku lekarza posiadającego wyłącznie prawo wykonywania zawodu lekarza dentysty – również w zakresie chorób wewnętrznych, chirurgii dziecięcej, intensywnej terapii i medycyny ratunkowej, psychiatrii, diagnostyki laboratoryjnej i transfuzjologii, obejmujące okres 11 miesięcy odbywania specjalizacji,

i) [1] (uchylona);

j) w specjalizacji w dziedzinie transfuzjologii klinicznej – staż kierunkowy w zakresie chorób wewnętrznych, obejmujący okres pierwszych 12 miesięcy odbywania specjalizacji;

6) pełnienie dyżurów medycznych, które lekarz jest obowiązany pełnić w czasie realizacji programu odpowiedniej specjalizacji, w liczbie określonej w tym programie, lub wykonywanie pracy w systemie zmianowym lub równoważnym czasie pracy w maksymalnym czasie pracy dopuszczonym przepisami o czasie pracy pracowników zakładu opieki zdrowotnej.

2. Program kursu specjalizacyjnego w zakresie zdrowia publicznego ustala zespół ekspertów, o którym mowa w § 9 ust. 1, i zatwierdza minister właściwy do spraw zdrowia.

[1] § 5 ust. 1 pkt 5 lit. i) uchylona przez § 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 8 grudnia 2011 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie specjalizacji lekarzy i lekarzy dentystów (Dz.U. Nr 274, poz. 1627). Zmiana weszła w życie 5 stycznia 2012 r.

Na podstawie § 2 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 8 grudnia 2011 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie specjalizacji lekarzy i lekarzy dentystów (Dz.U. Nr 274, poz. 1627) § 5 ust. 1 pkt 5 lit. i) w brzmieniu nadanym w/w rozporządzeniem, stosuje się do specjalizacji lekarzy, którzy zostali zakwalifikowani do odbywania szkolenia specjalizacyjnego począwszy od postępowania kwalifikacyjnego przeprowadzanego od 1 marca do 31 marca 2012 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2010-10-26 do 2012-01-04