history Historia zmian
Wersja obowiązująca od 2011-06-29 do 2013-07-26
[Plan ochrony przeciwpożarowej] 1. Rodzaj, liczbę i rozmieszczenie sprzętu gaśniczego na statku ustala dyrektor urzędu morskiego przy zatwierdzaniu planu ochrony przeciwpożarowej.
2. Plan ochrony przeciwpożarowej powinien być:
1) sporządzony w języku polskim – na statkach w żegludze krajowej;
2) wywieszony w miejscu widocznym i ogólnie dostępnym, a jego kopia – przechowywana przez kapitana statku wraz z innymi dokumentami; dodatkowy egzemplarz planu powinien być przechowywany w pojemniku umieszczonym i oznakowanym zgodnie z Konwencją SOLAS jako plan dla jednostek ochrony przeciwpożarowej; pojemnik powinien być oznakowany również w języku polskim w przypadku statków w żegludze krajowej.
3. Plan ochrony przeciwpożarowej opracowuje armator według wytycznych dyrektora urzędu morskiego.
4. [8] W przypadku statków kategorii E1 i E2, o długości całkowitej nie większej niż 24 m, plan ochrony przeciwpożarowej zastępuje się wykazem sprzętu gaśniczego, który określa rodzaj i liczbę tego sprzętu. Przepisy ust. 1–3 stosuje się odpowiednio.
[8] § 21 ust. 4 dodany przez § 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 13 kwietnia 2011 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie szczegółowych warunków bezpiecznego uprawiania żeglugi przez statki morskie (Dz.U. Nr 88, poz. 496). Zmiana weszła w życie 29 czerwca 2011 r.
Wersja obowiązująca od 2011-06-29 do 2013-07-26
[Plan ochrony przeciwpożarowej] 1. Rodzaj, liczbę i rozmieszczenie sprzętu gaśniczego na statku ustala dyrektor urzędu morskiego przy zatwierdzaniu planu ochrony przeciwpożarowej.
2. Plan ochrony przeciwpożarowej powinien być:
1) sporządzony w języku polskim – na statkach w żegludze krajowej;
2) wywieszony w miejscu widocznym i ogólnie dostępnym, a jego kopia – przechowywana przez kapitana statku wraz z innymi dokumentami; dodatkowy egzemplarz planu powinien być przechowywany w pojemniku umieszczonym i oznakowanym zgodnie z Konwencją SOLAS jako plan dla jednostek ochrony przeciwpożarowej; pojemnik powinien być oznakowany również w języku polskim w przypadku statków w żegludze krajowej.
3. Plan ochrony przeciwpożarowej opracowuje armator według wytycznych dyrektora urzędu morskiego.
4. [8] W przypadku statków kategorii E1 i E2, o długości całkowitej nie większej niż 24 m, plan ochrony przeciwpożarowej zastępuje się wykazem sprzętu gaśniczego, który określa rodzaj i liczbę tego sprzętu. Przepisy ust. 1–3 stosuje się odpowiednio.
[8] § 21 ust. 4 dodany przez § 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 13 kwietnia 2011 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie szczegółowych warunków bezpiecznego uprawiania żeglugi przez statki morskie (Dz.U. Nr 88, poz. 496). Zmiana weszła w życie 29 czerwca 2011 r.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2005-09-24 do 2011-06-28
1. Rodzaj, liczbę i rozmieszczenie sprzętu gaśniczego na statku ustala dyrektor urzędu morskiego przy zatwierdzaniu planu ochrony przeciwpożarowej.
2. Plan ochrony przeciwpożarowej powinien być:
1) sporządzony w języku polskim – na statkach w żegludze krajowej;
2) wywieszony w miejscu widocznym i ogólnie dostępnym, a jego kopia – przechowywana przez kapitana statku wraz z innymi dokumentami; dodatkowy egzemplarz planu powinien być przechowywany w pojemniku umieszczonym i oznakowanym zgodnie z Konwencją SOLAS jako plan dla jednostek ochrony przeciwpożarowej; pojemnik powinien być oznakowany również w języku polskim w przypadku statków w żegludze krajowej.
3. Plan ochrony przeciwpożarowej opracowuje armator według wytycznych dyrektora urzędu morskiego.