Wersja obowiązująca od 2021-11-04 (Dz.U.2021.1995 tekst jednolity)

Art. 38. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2020-05-12 do 2021-11-03 (Dz.U.2020.838 tekst jednolity)

Art. 38. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2018-11-14 do 2020-05-11 (Dz.U.2018.2142 tekst jednolity)

Art. 38. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2017-11-30 do 2018-11-13 (Dz.U.2017.2213 tekst jednolity)

Art. 38. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2016-09-09 do 2017-11-29 (Dz.U.2016.1432 tekst jednolity)

Art. 38. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2014-08-20 do 2016-09-08 (Dz.U.2014.1099 tekst jednolity)

Art. 38. (uchylony).

Wersja archiwalna obowiązująca od 2013-06-05 do 2014-08-19

Art. 38. [6] (uchylony).

[6] Art. 38 uchylony przez art. 65 pkt 2 ustawy z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej (Dz.U. poz. 628). Zmiana weszła w życie 5 czerwca 2013 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2012-09-08 do 2013-06-04

Art. 38. [Środki przymusu bezpośredniego] 1. Pracownik ochrony może stosować środki przymusu bezpośredniego w przypadkach określonych w art. 36 ust. 1 pkt 4 i art. 37 pkt 2 wyłącznie wobec osób uniemożliwiających wykonanie przez niego zadań określonych w ustawie.

2. Środkami przymusu bezpośredniego, o których mowa w ust. 1, są:

1) siła fizyczna w postaci chwytów obezwładniających oraz podobnych technik obrony;

2) kajdanki;

3) pałki obronne wielofunkcyjne;

4) psy obronne;

5) paralizatory elektryczne;

6) broń gazowa i ręczne miotacze gazu.

3. Pracownik ochrony może stosować środki przymusu bezpośredniego odpowiadające potrzebom wynikającym z istniejącej sytuacji i niezbędne do osiągnięcia podporządkowania się wezwaniu do określonego zachowania.

4. Środków przymusu bezpośredniego, o których mowa w ust. 2 pkt 3–6, nie stosuje się wobec kobiet o widocznej ciąży, osób, których wygląd wskazuje na wiek do 13 lat, osób w podeszłym wieku oraz o widocznej niepełnosprawności.

5. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i sposoby użycia środków przymusu bezpośredniego, o których mowa w ust. 2.

6. Minister właściwy do spraw wewnętrznych [12] określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje obiektów, w których mogą być stosowane paralizatory elektryczne.

[12] Art. 38 ust. 6 w brzmieniu ustalonym przez art. 16 pkt 2 ustawy z dnia 13 lipca 2012 r. o zmianie ustawy o działach administracji rządowej oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 908). Zmiana weszła w życie 8 września 2012 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2005-08-04 do 2012-09-07 (Dz.U.2005.145.1221 tekst jednolity)

Art. 38. 1. Pracownik ochrony może stosować środki przymusu bezpośredniego w przypadkach określonych w art. 36 ust. 1 pkt 4 i art. 37 pkt 2 wyłącznie wobec osób uniemożliwiających wykonanie przez niego zadań określonych w ustawie.

2. Środkami przymusu bezpośredniego, o których mowa w ust. 1, są:

1) siła fizyczna w postaci chwytów obezwładniających oraz podobnych technik obrony;

2) kajdanki;

3) pałki obronne wielofunkcyjne;

4) psy obronne;

5) paralizatory elektryczne;

6) broń gazowa i ręczne miotacze gazu.

3. Pracownik ochrony może stosować środki przymusu bezpośredniego odpowiadające potrzebom wynikającym z istniejącej sytuacji i niezbędne do osiągnięcia podporządkowania się wezwaniu do określonego zachowania.

4. Środków przymusu bezpośredniego, o których mowa w ust. 2 pkt 3–6, nie stosuje się wobec kobiet o widocznej ciąży, osób, których wygląd wskazuje na wiek do 13 lat, osób w podeszłym wieku oraz o widocznej niepełnosprawności.

5. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i sposoby użycia środków przymusu bezpośredniego, o których mowa w ust. 2.

6. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracjiokreśli, w drodze rozporządzenia, rodzaje obiektów, w których mogą być stosowane paralizatory elektryczne.

Wersja archiwalna obowiązująca od 1998-03-27

Art. 38. 1. Pracownik ochrony może stosować środki przymusu bezpośredniego w przypadkach określonych w art. 36 ust. 1 pkt 4 i art. 37 pkt 2 wyłącznie wobec osób uniemożliwiających wykonanie przez niego zadań określonych w ustawie.

2. Środkami przymusu bezpośredniego, o których mowa w ust. 1, są:

1) siła fizyczna w postaci chwytów obezwładniających oraz podobnych technik obrony,

2) kajdanki,

3) pałki obronne wielofunkcyjne,

4) psy obronne,

5) paralizatory elektryczne,

6) broń gazowa i ręczne miotacze gazu.

3. Pracownik ochrony może stosować środki przymusu bezpośredniego odpowiadające potrzebom wynikającym z istniejącej sytuacji i niezbędne do osiągnięcia podporządkowania się wezwaniu do określonego zachowania.

4. Środki przymusu bezpośredniego, o których mowa w ust. 2 pkt 3–6, nie stosuje się wobec kobiet o widocznej ciąży, osób, których wygląd wskazuje na wiek do 13 lat, osób w podeszłym wieku oraz o widocznej niepełnosprawności.

5. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i sposoby użycia środków przymusu bezpośredniego, o których mowa w ust. 2.

6. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje obiektów, w których mogą być stosowane paralizatory elektryczne.