§ 12. [Wielkość pomocy finansowej] 1. [24] Wielkość pomocy finansowej stanowiącej pomoc publiczną dla przedsiębiorców udzielanej na szkolenia wynosi:

1) w przypadku szkoleń ogólnych w rozumieniu art. 2 lit. e rozporządzenia 68/2001 z dnia 12 stycznia 2001 r.:

a) do 80 % przypadających na mikroprzedsiębiorcę, małego lub średniego przedsiębiorcę wydatków objętych regułami pomocy publicznej,

b) do 60 % przypadających na przedsiębiorcę innego niż określony w lit. a wydatków objętych regułami pomocy publicznej;

2) w przypadku szkoleń specjalistycznych w rozumieniu art. 2 lit. d rozporządzenia 68/2001 z dnia 12 stycznia 2001 r.:

a) do 45 % przypadających na mikroprzedsiębiorcę, małego lub średniego przedsiębiorcę wydatków objętych regułami pomocy publicznej,

b) do 35 % przypadających na przedsiębiorcę innego niż określony w lit. a wydatków objętych regułami pomocy publicznej.

2. Wielkości pomocy określone w ust. 1 powiększa się o 10 punktów procentowych w przypadku pracowników w gorszym położeniu.

3. W przypadku gdy:

1) szkolenie zawiera elementy szkolenia specjalistycznego i ogólnego, których nie można rozdzielić celem wyliczenia wielkości pomocy publicznej, o której mowa w ust. 1, lub

2) specjalistyczny lub ogólny charakter szkolenia nie może być ustalony

– przysługuje wielkość pomocy publicznej przewidziana dla szkoleń specjalistycznych określona w ust. 1 pkt 2. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio.

4. Łączna kwota pomocy publicznej z tytułu szkolenia wszystkich uczestników nie może przekroczyć sumy wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą finansową objętych regułami pomocy publicznej.

5. [25] Przedsiębiorca wnosi wkład własny w wysokości stanowiącej dopełnienie do 100 % wydatków objętych regułami pomocy publicznej wynikającej z określenia wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorców odpowiednio w ust. 1 i 2.

6. Wkład własny przedsiębiorcy pochodzić może w szczególności ze środków zakładowego funduszu szkoleniowego, o którym mowa w art. 67–68 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, z wyjątkiem szkoleń, o których mowa w art. 69 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

7. Przez pracownika w gorszym położeniu rozumie się pracownika, który spełnia jeden z następujących warunków:

1) do dnia zawarcia umowy szkoleniowej nie ukończył 25. roku życia oraz przed podjęciem zatrudnienia u pracodawcy delegującego go na szkolenie nie pozostawał w stosunku pracy i nie prowadził działalności gospodarczej;

2) w dniu zawarcia umowy szkoleniowej był zatrudniony u pracodawcy delegującego go na szkolenie nie dłużej niż 6 miesięcy, a bezpośrednio przed podjęciem zatrudnienia u pracodawcy delegującego go na szkolenie był bezrobotny przez co najmniej 12 kolejnych miesięcy w ciągu ostatnich dwóch lat;

3) jest niepełnosprawny w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123, poz. 776, z późn. zm.²⁾);

4) jest cudzoziemcem w rozumieniu art. 1 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy lub repatriantem w rozumieniu art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o repatriacji (Dz. U. z 2004 r. Nr 53, poz. 532) i z tego tytułu wymaga szkolenia językowego lub zawodowego;

5) w dniu zawarcia umowy szkoleniowej był zatrudniony u pracodawcy delegującego go na szkolenie nie dłużej niż 6 miesięcy, a bezpośrednio przed podjęciem zatrudnienia u tego pracodawcy przez okres co najmniej 3 lat nie był zatrudniony ani nie prowadził działalności gospodarczej;

6) do dnia zawarcia umowy szkoleniowej ukończył 45. rok życia i posiada wykształcenie co najwyżej średnie.

§ 12. 1. [18] Wielkość pomocy finansowej stanowiącej pomoc publiczną dla przedsiębiorców z tytułu szkolenia jednej osoby wynosi:

1) w przypadku szkoleń ogólnych w rozumieniu art. 2 lit. e rozporządzenia 68/2001 z dnia 12 stycznia 2001 r.:

a) do 80 % przypadających na tę osobę wydatków objętych regułami pomocy publicznej – w przypadku osoby będącej małym lub średnim przedsiębiorcą, wspólnikiem takiego przedsiębiorcy lub pracownikiem tego przedsiębiorcy,

b) do 60 % przypadających na tę osobę wydatków objętych regułami pomocy publicznej – w przypadku osoby innej niż określona w lit. a;

2) w przypadku szkoleń specjalistycznych w rozumieniu art. 2 lit. d rozporządzenia 68/2001 z dnia 12 stycznia 2001 r.:

a) do 45 % przypadających na tę osobę wydatków objętych regułami pomocy publicznej – w przypadku osoby określonej w pkt 1 lit. a,

b) do 35 % przypadających na tę osobę wydatków objętych regułami pomocy publicznej – w przypadku osoby innej niż określona w pkt 1 lit. a.

2. Wielkości pomocy określone w ust. 1 powiększa się o 10 punktów procentowych w przypadku pracowników w gorszym położeniu.

3. W przypadku gdy:

1) szkolenie zawiera elementy szkolenia specjalistycznego i ogólnego, których nie można rozdzielić celem wyliczenia wielkości pomocy publicznej, o której mowa w ust. 1, lub

2) specjalistyczny lub ogólny charakter szkolenia nie może być ustalony

– przysługuje wielkość pomocy publicznej przewidziana dla szkoleń specjalistycznych określona w ust. 1 pkt 2. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio.

4. Łączna kwota pomocy publicznej z tytułu szkolenia wszystkich uczestników nie może przekroczyć sumy wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą finansową objętych regułami pomocy publicznej.

5. Przedsiębiorca wnosi wkład własny na pokrycie wydatków związanych ze szkoleniem w wysokości stanowiącej dopełnienie do 100 % wydatków objętych regułami pomocy publicznej wynikającej z określenia wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorców odpowiednio w ust. 1 i 2.

6. Wkład własny przedsiębiorcy pochodzić może w szczególności ze środków zakładowego funduszu szkoleniowego, o którym mowa w art. 67–68 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, z wyjątkiem szkoleń, o których mowa w art. 69 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

7. Przez pracownika w gorszym położeniu rozumie się pracownika, który spełnia jeden z następujących warunków:

1) do dnia zawarcia umowy szkoleniowej nie ukończył 25. roku życia oraz przed podjęciem zatrudnienia u pracodawcy delegującego go na szkolenie nie pozostawał w stosunku pracy i nie prowadził działalności gospodarczej;

2) w dniu zawarcia umowy szkoleniowej był zatrudniony u pracodawcy delegującego go na szkolenie nie dłużej niż 6 miesięcy, a bezpośrednio przed podjęciem zatrudnienia u pracodawcy delegującego go na szkolenie był bezrobotny przez co najmniej 12 kolejnych miesięcy w ciągu ostatnich dwóch lat;

3) jest niepełnosprawny w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123, poz. 776, z późn. zm.²⁾);

4) jest cudzoziemcem w rozumieniu art. 1 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy lub repatriantem w rozumieniu art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o repatriacji (Dz. U. z 2004 r. Nr 53, poz. 532) i z tego tytułu wymaga szkolenia językowego lub zawodowego;

5) w dniu zawarcia umowy szkoleniowej był zatrudniony u pracodawcy delegującego go na szkolenie nie dłużej niż 6 miesięcy, a bezpośrednio przed podjęciem zatrudnienia u tego pracodawcy przez okres co najmniej 3 lat nie był zatrudniony ani nie prowadził działalności gospodarczej;

6) do dnia zawarcia umowy szkoleniowej ukończył 45. rok życia i posiada wykształcenie co najwyżej średnie.

§ 12. 1. Wielkość pomocy finansowej stanowiącej pomoc publiczną dla przedsiębiorców z tytułu szkolenia jednej osoby wynosi:

1) w przypadku szkoleń ogólnych w rozumieniu art. 2 lit. e rozporządzenia 68/2001 z dnia 12 stycznia 2001 r.:

a) 80 % przypadających na tę osobę wydatków objętych regułami pomocy publicznej – w przypadku osoby będącej małym lub średnim przedsiębiorcą, wspólnikiem takiego przedsiębiorcy lub pracownikiem tego przedsiębiorcy,

b) 60 % przypadających na tę osobę wydatków objętych regułami pomocy publicznej – w przypadku osoby innej niż określona w lit. a;

2) w przypadku szkoleń specjalistycznych w rozumieniu art. 2 lit. d rozporządzenia 68/2001 z dnia 12 stycznia 2001 r.:

a) 45 % przypadających na tę osobę wydatków objętych regułami pomocy publicznej – w przypadku osoby określonej w pkt 1 lit. a,

b) 35 % przypadających na tę osobę wydatków objętych regułami pomocy publicznej – w przypadku osoby innej niż określona w pkt 1 lit. a.

2. Wielkości pomocy określone w ust. 1 powiększa się o 10 punktów procentowych w przypadku pracowników w gorszym położeniu.

3. W przypadku gdy:

1) szkolenie zawiera elementy szkolenia specjalistycznego i ogólnego, których nie można rozdzielić celem wyliczenia wielkości pomocy publicznej, o której mowa w ust. 1, lub

2) specjalistyczny lub ogólny charakter szkolenia nie może być ustalony

– przysługuje wielkość pomocy publicznej przewidziana dla szkoleń specjalistycznych określona w ust. 1 pkt 2. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio.

4. Łączna kwota pomocy publicznej z tytułu szkolenia wszystkich uczestników nie może przekroczyć sumy wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą finansową objętych regułami pomocy publicznej.

5. Przedsiębiorca wnosi wkład własny na pokrycie wydatków związanych ze szkoleniem w wysokości stanowiącej dopełnienie do 100 % wydatków objętych regułami pomocy publicznej wynikającej z określenia wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorców odpowiednio w ust. 1 i 2.

6. Wkład własny przedsiębiorcy pochodzić może w szczególności ze środków zakładowego funduszu szkoleniowego, o którym mowa w art. 67–68 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, z wyjątkiem szkoleń, o których mowa w art. 69 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

7. Przez pracownika w gorszym położeniu rozumie się pracownika, który spełnia jeden z następujących warunków:

1) do dnia zawarcia umowy szkoleniowej nie ukończył 25. roku życia oraz przed podjęciem zatrudnienia u pracodawcy delegującego go na szkolenie nie pozostawał w stosunku pracy i nie prowadził działalności gospodarczej;

2) w dniu zawarcia umowy szkoleniowej był zatrudniony u pracodawcy delegującego go na szkolenie nie dłużej niż 6 miesięcy, a bezpośrednio przed podjęciem zatrudnienia u pracodawcy delegującego go na szkolenie był bezrobotny przez co najmniej 12 kolejnych miesięcy w ciągu ostatnich dwóch lat;

3) jest niepełnosprawny w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123, poz. 776, z późn. zm.²⁾);

4) jest cudzoziemcem w rozumieniu art. 1 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy lub repatriantem w rozumieniu art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o repatriacji (Dz. U. z 2004 r. Nr 53, poz. 532) i z tego tytułu wymaga szkolenia językowego lub zawodowego;

5) w dniu zawarcia umowy szkoleniowej był zatrudniony u pracodawcy delegującego go na szkolenie nie dłużej niż 6 miesięcy, a bezpośrednio przed podjęciem zatrudnienia u tego pracodawcy przez okres co najmniej 3 lat nie był zatrudniony ani nie prowadził działalności gospodarczej;

6) do dnia zawarcia umowy szkoleniowej ukończył 45. rok życia i posiada wykształcenie co najwyżej średnie.