§ 3. [Umieszczenie na rynku tuszy, półtuszy i ćwierćtuszy, handlowy dokument identyfikacyjny, świadectwo zdrowia] 1. Tusze, półtusze, w tym półtusze podzielone na nie więcej niż trzy części, oraz ćwierćtusze umieszcza się na rynku, jeżeli:

1) zostały uzyskane:

a) w zatwierdzonej i nadzorowanej rzeźni, spełniającej ogólne wymagania weterynaryjne dla zakładów mięsnych określone w ust. 1–3 załącznika nr 1 [2] do rozporządzenia oraz spełniającej szczegółowe wymagania weterynaryjne dla rzeźni określone w ust. 4 i 5 załącznika nr 1 do rozporządzenia,

b) ze zwierząt zbadanych przed ubojem przez urzędowego lekarza weterynarii, w sposób określony w ust. 23–30 załącznika nr 1 do rozporządzenia i uznanych w wyniku tego badania za nadające się do uboju,

c) ze zwierząt poddanych ubojowi, których mięso zostało poddane dalszej obróbce, przy spełnieniu wymagań weterynaryjnych określonych w ust. 9–22 oraz ust. 31–41 załącznika nr 1 do rozporządzenia,

d) ze zwierząt, które zostały zbadane po uboju przez urzędowego lekarza weterynarii i nie wykazywały jakichkolwiek zmian, z wyjątkiem zmian pourazowych, które mogły zdarzyć się na krótko przed ubojem zwierzęcia, albo umiejscowionych wad rozwojowych lub zmian miejscowych u zwierzęcia, jeżeli w wyniku badań, w tym badań laboratoryjnych, o ile są one niezbędne, zostało ustalone, że zmiany pourazowe, wady rozwojowe oraz inne zmiany nie powodują ich szkodliwości dla zdrowia ludzi lub niezdatności do spożycia przez ludzi;

2) zostały oznakowane jako zdatne do spożycia, w sposób określony w ust. 68 pkt 1 lit. a załącznika nr 1 do rozporządzenia;

3) podczas transportu zostały zaopatrzone w:

a) handlowy dokument identyfikacyjny, który zawiera dodatkowo:

– znak weterynaryjny,

– w przypadku mięsa mrożonego – informację o miesiącu i roku zamrożenia,

– w przypadku świeżego mięsa przeznaczonego na rynek Finlandii i Szwecji – informację, że mięso to zostało poddane badaniom mikrobiologicznym, zgodnie z przepisami Unii Europejskiej⁴⁾, lub że mięso jest przeznaczone do przetworzenia, lub że mięso pochodzi z zakładu mięsnego, który spełnia wymagania określone w przepisach Unii Europejskiej⁴⁾;

b) [3] świadectwo zdrowia – w przypadku świeżego mięsa pozyskanego w rzeźni znajdującej się na obszarze podlegającym ograniczeniom z powodu wystąpienia chorób zakaźnych zwierząt i w przypadku świeżego mięsa wysyłanego do innego państwa członkowskiego przez terytorium państw trzecich, którego wzór jest określony w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 599/2004 z dnia 30 marca 2004 r. dotyczącym przyjęcia zharmonizowanego wzoru świadectwa i sprawozdania z kontroli związanych z wewnątrzwspólnotowym handlem zwierzętami i produktami pochodzenia zwierzęcego (Dz. Urz. UE L 94 z 31.03.2004, str. 44);

4) po badaniu poubojowym były przechowywane, zgodnie z wymaganiami weterynaryjnymi określonymi w ust. 94–104 załącznika nr 1 do rozporządzenia, w zatwierdzonym i nadzorowanym zakładzie mięsnym;

5) były transportowane, zgodnie z wymaganiami weterynaryjnymi określonymi w ust. 105–115 załącznika nr 1 do rozporządzenia.

2. [4] Handlowy dokument identyfikacyjny jest:

1) wystawiany w 2 egzemplarzach;

2) przechowywany przez:

a) wystawiającego dokument co najmniej przez rok od dnia wystawienia, a w przypadku składowania produktu przez rok od zakończenia jego składowania,

b) odbiorcę co najmniej przez rok od dnia otrzymania produktu, a w przypadku składowania produktu przez rok od zakończenia jego składowania;

3) przedstawiany na wezwanie urzędowego lekarza weterynarii.

3. [5] Wzór świadectwa zdrowia dla świeżego mięsa będącego przedmiotem przywozu jest określony w decyzji Rady 79/542/EWG z dnia 21 grudnia 1976 r. ustalającej wykaz państw trzecich, z których państwa członkowskie dopuszczają przywóz bydła, trzody chlewnej oraz świeżego mięsa (Dz. Urz. WE L 146 z 14.06.1979).

4. [6] Świadectwo zdrowia, o którym mowa w ust. 1 pkt 3 lit. b i ust. 3 oraz w § 6 ust. 1 pkt 3:

1) powinno być wystawione:

a) przez urzędowego lekarza weterynarii w czasie załadunku,

b) na podstawie otrzymanych świadectw zdrowia dołączonych do partii świeżego mięsa pochodzących z innego zakładu – w przypadku wystawienia w zakładzie świadectwa zdrowia dla partii wysyłkowej świeżego mięsa, w skład której wchodzi świeże mięso pochodzące z innego zakładu;

2) zawiera informację dotyczącą miejsca pochodzenia mięsa – w przypadku świadectwa zdrowia dla świeżego mięsa pochodzącego z przywozu;

3) stanowi pojedynczą kartkę papieru.

§ 3. 1. Tusze, półtusze, w tym półtusze podzielone na nie więcej niż trzy części, oraz ćwierćtusze umieszcza się na rynku, jeżeli:

1) zostały uzyskane:

a) w zatwierdzonej i nadzorowanej rzeźni, spełniającej ogólne wymagania weterynaryjne dla zakładów mięsnych określone w ust. 1–3 załącznika nr 1 do rozporządzenia oraz spełniającej szczegółowe wymagania weterynaryjne dla rzeźni określone w ust. 4 i 5 załącznika nr 1 do rozporządzenia,

b) ze zwierząt zbadanych przed ubojem przez urzędowego lekarza weterynarii, w sposób określony w ust. 23–30 załącznika nr 1 do rozporządzenia i uznanych w wyniku tego badania za nadające się do uboju,

c) ze zwierząt poddanych ubojowi, których mięso zostało poddane dalszej obróbce, przy spełnieniu wymagań weterynaryjnych określonych w ust. 9–22 oraz ust. 31–41 załącznika nr 1 do rozporządzenia,

d) ze zwierząt, które zostały zbadane po uboju przez urzędowego lekarza weterynarii i nie wykazywały jakichkolwiek zmian, z wyjątkiem zmian pourazowych, które mogły zdarzyć się na krótko przed ubojem zwierzęcia, albo umiejscowionych wad rozwojowych lub zmian miejscowych u zwierzęcia, jeżeli w wyniku badań, w tym badań laboratoryjnych, o ile są one niezbędne, zostało ustalone, że zmiany pourazowe, wady rozwojowe oraz inne zmiany nie powodują ich szkodliwości dla zdrowia ludzi lub niezdatności do spożycia przez ludzi;

2) zostały oznakowane jako zdatne do spożycia, w sposób określony w ust. 68 pkt 1 lit. a załącznika nr 1 do rozporządzenia;

3) podczas transportu zostały zaopatrzone w:

a) handlowy dokument identyfikacyjny, który zawiera dodatkowo:

– znak weterynaryjny,

– w przypadku mięsa mrożonego – informację o miesiącu i roku zamrożenia,

– w przypadku świeżego mięsa przeznaczonego na rynek Finlandii i Szwecji – informację, że mięso to zostało poddane badaniom mikrobiologicznym, zgodnie z przepisami Unii Europejskiej⁴⁾, lub że mięso jest przeznaczone do przetworzenia, lub że mięso pochodzi z zakładu mięsnego, który spełnia wymagania określone w przepisach Unii Europejskiej⁴⁾;

b) świadectwo zdrowia – w przypadku świeżego mięsa pozyskanego w rzeźni znajdującej się na obszarze podlegającym ograniczeniom z powodu wystąpienia chorób zakaźnych zwierząt i w przypadku świeżego mięsa wysyłanego do innego państwa członkowskiego w tranzycie przez państwa trzecie, którego wzór jest określony w załączniku nr 4 do rozporządzenia;

4) po badaniu poubojowym były przechowywane, zgodnie z wymaganiami weterynaryjnymi określonymi w ust. 94–104 załącznika nr 1 do rozporządzenia, w zatwierdzonym i nadzorowanym zakładzie mięsnym;

5) były transportowane, zgodnie z wymaganiami weterynaryjnymi określonymi w ust. 105–115 załącznika nr 1 do rozporządzenia.

2. Handlowy dokument identyfikacyjny jest przechowywany przez odbiorcę co najmniej przez rok i przedstawiany na wezwanie urzędowego lekarza weterynarii.

3. Wzór świadectwa zdrowia dla świeżego mięsa będącego przedmiotem przywozu jest określony w załączniku nr 5 do rozporządzenia.

4. Świadectwo zdrowia, o którym mowa w ust. 1 pkt 3 lit. b, ust. 3 oraz w § 6 ust. 1 pkt 3, powinno być:

1) wystawione przez urzędowego lekarza weterynarii w czasie załadunku;

2) sporządzone w języku lub językach urzędowych państwa przeznaczenia;

3) sporządzone na jednej kartce papieru.