Rozdział 3

Sposób przeprowadzania badania przedubojowego

§ 22. [Badanie przedubojowe] 1. Drób pochodzący z gospodarstw, w których roczna produkcja przekracza 20 000 sztuk kurczaków, 15 000 sztuk kaczek, 10 000 sztuk indyków oraz 10 000 sztuk gęsi, poddaje się badaniu przedubojowemu w miejscu ich pochodzenia.

1a. [8] W przypadku drobiu pochodzącego z gospodarstw, w których roczna produkcja nie przekracza 20 000 sztuk kurczaków, 15 000 sztuk kaczek, 10 000 sztuk indyków oraz 10 000 sztuk gęsi, badanie przedubojowe przeprowadza się w gospodarstwie albo w rzeźni. Hodowca lub osoba upoważniona składa oświadczenie, że jego produkcja roczna nie przekracza podanych wartości.

2. Badanie przedubojowe obejmuje przegląd stanu zdrowia oraz: [9]

1) kontrolę dokumentacji, zawierającą w zależności od rodzaju drobiu:

a) datę wprowadzenia drobiu do gospodarstwa,

b) nazwę i adres zakładu wylęgu, z którego pochodzi drób,

c) ilość sztuk drobiu w gospodarstwie,

d) średni dzienny przyrost wagi dla stada,

e) śmiertelność w stadzie,

f) rodzaj oraz czas stosowania dodatków pokarmowych,

g) ilość zużytych środków żywienia zwierząt oraz wody do pojenia zwierząt,

h) kartę szczepień stada sporządzoną przez nadzorującego lekarza weterynarii,

i) przyrost wagi podczas tuczu w stosunku do zużytego środka żywienia zwierząt,

j) wyniki poprzednich urzędowych kontroli drobiu z tego samego stada,

k) ilość drobiu przeznaczonego do uboju,

l) przewidywaną datę uboju;

2) dodatkowe badania niezbędne dla ustalenia stanu zdrowotnego drobiu, jeżeli:

a) zdiagnozowano chorobę stanowiącą zagrożenie dla zdrowia i życia ludzi lub zwierząt albo gdy pojedyncze sztuki zachowują się w sposób wskazujący na to, że taka choroba może występować,

b) wystąpiło podejrzenie albo oznaki choroby, które mogą spowodować, iż mięso może być niezdatne do spożycia przez ludzi;

3) [10] badanie próbek wody i karmy, w tym sprawdzenia zgodności z okresami ich niepodawania; w przypadku karmy zakupionej u producenta karmy badań nie przeprowadza się;

4) wyniki badań w kierunku czynników zoonotycznych określonych w przepisach o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt.

3. Dokumentacja, o której mowa w ust. 2 pkt 1, jest przechowywana przez hodowcę przez co najmniej 2 lata i udostępniana na każde żądanie urzędowego lekarza weterynarii.

4. W przypadku gdy drób nie został poddany ubojowi w terminie 3 dni od jego przebadania i wydania świadectwa zdrowia, konieczne jest wydanie nowego świadectwa, jeżeli:

1) drób nie opuścił gospodarstwa pochodzenia lub

2) urzędowy lekarz weterynarii nie dopuścił drobiu do uboju albo zlecił dalsze badanie drobiu.

Rozdział 3

Sposób przeprowadzania badania przedubojowego

§ 22.  1. Drób pochodzący z gospodarstw, w których roczna produkcja przekracza 20 000 sztuk kurczaków, 15 000 sztuk kaczek, 10 000 sztuk indyków oraz 10 000 sztuk gęsi, poddaje się badaniu przedubojowemu w miejscu ich pochodzenia.

2. Badanie przedubojowe, o którym mowa w ust. 1, obejmuje przegląd stanu zdrowia oraz:

1) kontrolę dokumentacji, zawierającą w zależności od rodzaju drobiu:

a) datę wprowadzenia drobiu do gospodarstwa,

b) nazwę i adres zakładu wylęgu, z którego pochodzi drób,

c) ilość sztuk drobiu w gospodarstwie,

d) średni dzienny przyrost wagi dla stada,

e) śmiertelność w stadzie,

f) rodzaj oraz czas stosowania dodatków pokarmowych,

g) ilość zużytych środków żywienia zwierząt oraz wody do pojenia zwierząt,

h) kartę szczepień stada sporządzoną przez nadzorującego lekarza weterynarii,

i) przyrost wagi podczas tuczu w stosunku do zużytego środka żywienia zwierząt,

j) wyniki poprzednich urzędowych kontroli drobiu z tego samego stada,

k) ilość drobiu przeznaczonego do uboju,

l) przewidywaną datę uboju;

2) dodatkowe badania niezbędne dla ustalenia stanu zdrowotnego drobiu, jeżeli:

a) zdiagnozowano chorobę stanowiącą zagrożenie dla zdrowia i życia ludzi lub zwierząt albo gdy pojedyncze sztuki zachowują się w sposób wskazujący na to, że taka choroba może występować,

b) wystąpiło podejrzenie albo oznaki choroby, które mogą spowodować, iż mięso może być niezdatne do spożycia przez ludzi;

3) badanie próbek wody i karmy, w tym sprawdzenia zgodności z okresami ich niepodawania;

4) wyniki badań w kierunku czynników zoonotycznych określonych w przepisach o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt.

3. Dokumentacja, o której mowa w ust. 2 pkt 1, jest przechowywana przez hodowcę przez co najmniej 2 lata i udostępniana na każde żądanie urzędowego lekarza weterynarii.

4. W przypadku gdy drób nie został poddany ubojowi w terminie 3 dni od jego przebadania i wydania świadectwa zdrowia, konieczne jest wydanie nowego świadectwa, jeżeli:

1) drób nie opuścił gospodarstwa pochodzenia lub

2) urzędowy lekarz weterynarii nie dopuścił drobiu do uboju albo zlecił dalsze badanie drobiu.