history Historia zmian
Wersja obowiązująca od 2009-12-16 do 2012-07-01
[7] Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:
1) jednostka organizacyjna publicznej służby zdrowia – zakłady opieki zdrowotnej, o których mowa w art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. z 2007 r. Nr 14, poz. 89, z późn. zm.), z wyłączeniem zakładów opieki zdrowotnej utworzonych przez Ministra Obrony Narodowej, ambulatoriów lub ambulatoriów z izbą chorych Policji, Państwowej Straży Pożarnej, Biura Ochrony Rządu, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz publicznych zakładów opieki zdrowotnej Straży Granicznej i zakładów opieki zdrowotnej dla osób pozbawionych wolności;
2) jednostka organizacyjna niepublicznej służby zdrowia – zakłady opieki zdrowotnej, o których mowa w art. 8 ust. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej, oraz:
a) osobę wykonującą zawód medyczny w ramach indywidualnej praktyki lub indywidualnej specjalistycznej praktyki na zasadach określonych w odrębnych przepisach,
b) grupową praktykę lekarską i grupową praktykę pielęgniarek, położnych prowadzącą działalność na zasadach określonych w przepisach odrębnych,
c) osobę posiadającą kwalifikacje do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie lub w określonej dziedzinie medycyny, która dysponuje lokalem oraz aparaturą i sprzętem medycznym, odpowiadającymi wymaganiom przewidzianym dla zakładów opieki zdrowotnej, oraz spełnia warunki określone w przepisach o działalności gospodarczej;
3) ambulatoryjna opieka zdrowotna – udzielanie przez świadczeniodawców świadczeń opieki zdrowotnej osobom niewymagającym leczenia w warunkach całodobowych lub całodziennych;
4) świadczenia zdrowotne – świadczenia, o których mowa w art. 5 pkt 40 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych;
5) właściwy miejscowo organ administracji zasobów kadrowych – Wojskową Komendę Uzupełnień, która administruje na terenie, na którym położona jest dana jednostka organizacyjna publicznej i niepublicznej służby zdrowia;
6) przedstawiciel resortowy – wskazaną przez Ministra Obrony Narodowej, ministra właściwego do spraw wewnętrznych oraz Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego osobę, upoważnioną do reprezentowania danego organu administracji w zakresie realizacji świadczeń zdrowotnych dla potrzeb służb mundurowych.
[7] § 1a dodany przez § 1 pkt 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 listopada 2009 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie warunków i sposobu przygotowania oraz wykorzystywania publicznej i niepublicznej służby zdrowia na potrzeby obronne państwa oraz właściwości organów w tych sprawach (Dz.U. Nr 202, poz. 1555). Zmiana weszła w życie 16 grudnia 2009 r.
Wersja obowiązująca od 2009-12-16 do 2012-07-01
[7] Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:
1) jednostka organizacyjna publicznej służby zdrowia – zakłady opieki zdrowotnej, o których mowa w art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. z 2007 r. Nr 14, poz. 89, z późn. zm.), z wyłączeniem zakładów opieki zdrowotnej utworzonych przez Ministra Obrony Narodowej, ambulatoriów lub ambulatoriów z izbą chorych Policji, Państwowej Straży Pożarnej, Biura Ochrony Rządu, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz publicznych zakładów opieki zdrowotnej Straży Granicznej i zakładów opieki zdrowotnej dla osób pozbawionych wolności;
2) jednostka organizacyjna niepublicznej służby zdrowia – zakłady opieki zdrowotnej, o których mowa w art. 8 ust. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej, oraz:
a) osobę wykonującą zawód medyczny w ramach indywidualnej praktyki lub indywidualnej specjalistycznej praktyki na zasadach określonych w odrębnych przepisach,
b) grupową praktykę lekarską i grupową praktykę pielęgniarek, położnych prowadzącą działalność na zasadach określonych w przepisach odrębnych,
c) osobę posiadającą kwalifikacje do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie lub w określonej dziedzinie medycyny, która dysponuje lokalem oraz aparaturą i sprzętem medycznym, odpowiadającymi wymaganiom przewidzianym dla zakładów opieki zdrowotnej, oraz spełnia warunki określone w przepisach o działalności gospodarczej;
3) ambulatoryjna opieka zdrowotna – udzielanie przez świadczeniodawców świadczeń opieki zdrowotnej osobom niewymagającym leczenia w warunkach całodobowych lub całodziennych;
4) świadczenia zdrowotne – świadczenia, o których mowa w art. 5 pkt 40 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych;
5) właściwy miejscowo organ administracji zasobów kadrowych – Wojskową Komendę Uzupełnień, która administruje na terenie, na którym położona jest dana jednostka organizacyjna publicznej i niepublicznej służby zdrowia;
6) przedstawiciel resortowy – wskazaną przez Ministra Obrony Narodowej, ministra właściwego do spraw wewnętrznych oraz Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego osobę, upoważnioną do reprezentowania danego organu administracji w zakresie realizacji świadczeń zdrowotnych dla potrzeb służb mundurowych.
[7] § 1a dodany przez § 1 pkt 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 listopada 2009 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie warunków i sposobu przygotowania oraz wykorzystywania publicznej i niepublicznej służby zdrowia na potrzeby obronne państwa oraz właściwości organów w tych sprawach (Dz.U. Nr 202, poz. 1555). Zmiana weszła w życie 16 grudnia 2009 r.