§ 6. 1. Pomoc, o której mowa w § 4, jest przekazywana w formie zaliczki lub ryczałtu na rekompensatę podwyższonych kosztów zatrudniania osób niepełnosprawnych.

2. Warunkiem udzielenia pomocy jest zobowiązanie się przedsiębiorcy do rozliczenia przyznanej pomocy w formie zaliczki po przekazaniu, w terminie do dnia 15 lutego roku następującego po roku sprawozdawczym, organowi udzielającemu pomocy informacji o wysokości faktycznie poniesionych przez przedsiębiorcę w okresie sprawozdawczym podwyższonych kosztów zatrudniania osób niepełnosprawnych, wynikających z:

1) obciążeń, o których mowa w § 3 ust. 2 pkt 1 lit. a, obliczonych jako wyrażona w procentach różnica między obowiązującą w przedsiębiorstwie ustaloną dla pracownika niebędącego osobą niepełnosprawną minimalną wydajnością dla danej czynności lub zespołu czynności w określonej jednostce czasu a rzeczywistą wydajnością zatrudnionej osoby niepełnosprawnej wykonującej tę czynność lub te czynności w tej samej jednostce czasu;

2) obciążeń, o których mowa w § 3 ust. 2 pkt 1 lit. b, obliczonych na podstawie liczby nieprzepracowanych dni w okresie sprawozdawczym proporcjonalnie do wymiaru czasu pracy zatrudnionych osób zaliczonych do znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełnosprawności;

3) obciążeń, o których mowa w § 3 ust. 2 pkt 1 lit. c, obliczonych na podstawie liczby nieprzepracowanych dni w okresie sprawozdawczym proporcjonalnie do wymiaru czasu pracy zatrudnionych osób niepełnosprawnych;

4) obciążeń, o których mowa w § 3 ust. 2 pkt 1 lit. d i e, obliczonych jako ekwiwalent pieniężny za urlop wypoczynkowy;

5) obciążeń, o których mowa w § 3 ust. 2 pkt 1 lit. f, obliczonych jako wyrażona w procentach różnica między średnią absencją chorobową pracowników niepełnosprawnych a średnią absencją chorobową pracowników niebędących osobami niepełnosprawnymi – w tym samym okresie sprawozdawczym;

6) obciążeń, o których mowa w § 3 ust. 2 pkt 1 lit. g, obliczonych jako wyrażona w procentach różnica między obowiązującym w przedsiębiorstwie maksymalnym zużyciem surowców lub materiałów dla wykonania określonej czynności lub zespołu czynności a rzeczywistym zużyciem surowców lub materiałów przez zatrudnione osoby niepełnosprawne wykonujące tę czynność lub zespół czynności;

7) kosztów, o których mowa w § 3 ust. 2 pkt 2, stanowiących koszty zatrudnienia pracowników dotyczące czasu przeznaczonego wyłącznie na pomoc w pracy pracownikowi lub pracownikom niepełnosprawnym;

8) kosztów, o których mowa w § 3 ust. 2 pkt 3, obliczonych jako różnica między poniesionymi kosztami adaptacji pomieszczeń stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności zatrudnionych pracowników a kosztami adaptacji pomieszczeń, które byłyby poniesione w przypadku pracowników niebędących osobami niepełnosprawnymi;

9) kosztów, o których mowa w § 3 ust. 2 pkt 4, obliczonych jako różnica między poniesionymi kosztami adaptacji lub nabycia urządzeń dla potrzeb pracowników niepełnosprawnych a kosztami adaptacji lub nabycia urządzeń dla pracowników niebędących osobami niepełnosprawnymi;

10) kosztów, o których mowa w § 3 ust. 3 pkt 1 i 2, obliczonych jako różnica między kosztami poniesionymi w związku z zatrudnianiem osób niepełnosprawnych a kosztami, które byłyby poniesione w przypadku, gdyby takie osoby nie były zatrudniane;

11) kosztów, o których mowa w § 3 ust. 3 pkt 3. stanowiących koszty dowożenia lub dojazdu pracowników niepełnosprawnych.

2a. [6] (uchylony).

3. Warunkiem udzielenia pomocy jest zobowiązanie się przedsiębiorcy do przechowywania przez okres 10 lat dokumentacji pozwalającej na sprawdzenie zgodności przyznanej pomocy z przepisami rozporządzenia.

4. [7] Przedsiębiorca składa organowi udzielającemu pomocy oświadczenie o wyborze w danym roku sprawozdawczym jednej z form pomocy, o której mowa w ust. 1, w zakresie dotyczącym pracownika lub grupy pracowników niepełnosprawnych, w terminie do dnia 20 lutego w danym roku sprawozdawczym.

5. Jeżeli pomoc została wypłacona przedsiębiorcy w wysokości wyższej od należnej, przedsiębiorca informuje Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych o wysokości nienależnie pobranej kwoty pomocy oraz dokonuje zwrotu tej kwoty nie później niż do dnia 15 lutego roku następującego po roku, w którym pomoc ta została udzielona.

§ 6. 1. [14] Pomoc, o której mowa w § 4, jest przekazywana w formie zaliczki lub ryczałtu na rekompensatę podwyższonych kosztów zatrudniania osób niepełnosprawnych.

2. [15] Warunkiem udzielenia pomocy jest zobowiązanie się przedsiębiorcy do rozliczenia przyznanej pomocy w formie zaliczki po przekazaniu, w terminie do dnia 15 lutego roku następującego po roku sprawozdawczym, organowi udzielającemu pomocy informacji o wysokości faktycznie poniesionych przez przedsiębiorcę w okresie sprawozdawczym podwyższonych kosztów zatrudniania osób niepełnosprawnych, wynikających z:

1) obciążeń, o których mowa w § 3 ust. 2 pkt 1 lit. a, obliczonych jako wyrażona w procentach różnica między obowiązującą w przedsiębiorstwie ustaloną dla pracownika niebędącego osobą niepełnosprawną minimalną wydajnością dla danej czynności lub zespołu czynności w określonej jednostce czasu a rzeczywistą wydajnością zatrudnionej osoby niepełnosprawnej wykonującej tę czynność lub te czynności w tej samej jednostce czasu;

2) obciążeń, o których mowa w § 3 ust. 2 pkt 1 lit. b, obliczonych na podstawie liczby nieprzepracowanych dni w okresie sprawozdawczym proporcjonalnie do wymiaru czasu pracy zatrudnionych osób zaliczonych do znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełnosprawności;

3) obciążeń, o których mowa w § 3 ust. 2 pkt 1 lit. c, obliczonych na podstawie liczby nieprzepracowanych dni w okresie sprawozdawczym proporcjonalnie do wymiaru czasu pracy zatrudnionych osób niepełnosprawnych;

4) obciążeń, o których mowa w § 3 ust. 2 pkt 1 lit. d i e, obliczonych jako ekwiwalent pieniężny za urlop wypoczynkowy;

5) obciążeń, o których mowa w § 3 ust. 2 pkt 1 lit. f, obliczonych jako wyrażona w procentach różnica między średnią absencją chorobową pracowników niepełnosprawnych a średnią absencją chorobową pracowników niebędących osobami niepełnosprawnymi – w tym samym okresie sprawozdawczym;

6) obciążeń, o których mowa w § 3 ust. 2 pkt 1 lit. g, obliczonych jako wyrażona w procentach różnica między obowiązującym w przedsiębiorstwie maksymalnym zużyciem surowców lub materiałów dla wykonania określonej czynności lub zespołu czynności a rzeczywistym zużyciem surowców lub materiałów przez zatrudnione osoby niepełnosprawne wykonujące tę czynność lub zespół czynności;

7) kosztów, o których mowa w § 3 ust. 2 pkt 2, stanowiących koszty zatrudnienia pracowników dotyczące czasu przeznaczonego wyłącznie na pomoc w pracy pracownikowi lub pracownikom niepełnosprawnym;

8) kosztów, o których mowa w § 3 ust. 2 pkt 3, obliczonych jako różnica między poniesionymi kosztami adaptacji pomieszczeń stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności zatrudnionych pracowników a kosztami adaptacji pomieszczeń, które byłyby poniesione w przypadku pracowników niebędących osobami niepełnosprawnymi;

9) kosztów, o których mowa w § 3 ust. 2 pkt 4, obliczonych jako różnica między poniesionymi kosztami adaptacji lub nabycia urządzeń dla potrzeb pracowników niepełnosprawnych a kosztami adaptacji lub nabycia urządzeń dla pracowników niebędących osobami niepełnosprawnymi;

10) kosztów, o których mowa w § 3 ust. 3 pkt 1 i 2, obliczonych jako różnica między kosztami poniesionymi w związku z zatrudnianiem osób niepełnosprawnych a kosztami, które byłyby poniesione w przypadku, gdyby takie osoby nie były zatrudniane;

11) kosztów, o których mowa w § 3 ust. 3 pkt 3. stanowiących koszty dowożenia lub dojazdu pracowników niepełnosprawnych.

2a. [16] Warunkiem udzielenia ryczałtu jest zobowiązanie się przedsiębiorcy do nadesłania, w terminie do dnia 15 lutego roku następującego po roku sprawozdawczym, organowi udzielającemu pomocy zbiorczej informacji w formie oświadczenia o podwyższonych kosztach zatrudnienia osób niepełnosprawnych, na które wykorzystano w okresie sprawozdawczym przyznany ryczałt.

3. Warunkiem udzielenia pomocy jest zobowiązanie się przedsiębiorcy do przechowywania przez okres 10 lat dokumentacji pozwalającej na sprawdzenie zgodności przyznanej pomocy z przepisami rozporządzenia.

4. [17] Przedsiębiorca składa organowi udzielającemu pomocy oświadczenie o wyborze jednej z form pomocy, o której mowa w ust. 1, na dany rok sprawozdawczy w terminie do dnia 20 lutego tego roku.

5. Jeżeli pomoc została wypłacona przedsiębiorcy w wysokości wyższej od należnej, przedsiębiorca informuje Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych o wysokości nienależnie pobranej kwoty pomocy oraz dokonuje zwrotu tej kwoty nie później niż do dnia 15 lutego roku następującego po roku, w którym pomoc ta została udzielona.

§ 6. 1. Pomoc, o której mowa w § 4, jest przekazywana w formie zaliczki na rekompensatę podwyższonych kosztów zatrudniania osób niepełnosprawnych.

2. Warunkiem udzielenia pomocy jest zobowiązanie się przedsiębiorcy do rozliczenia przyznanej pomocy po przekazaniu, w terminie do dnia 15 lutego roku następującego po roku sprawozdawczym, organowi udzielającemu pomocy zbiorczej informacji, w formie oświadczenia, o wysokości faktycznie poniesionych przez przedsiębiorcę w okresie sprawozdawczym podwyższonych kosztów zatrudniania osób niepełnosprawnych, wynikających z:

1) obciążeń, o których mowa w § 3 ust. 2 pkt 1 lit. a, obliczonych jako wyrażona w procentach różnica między obowiązującą w przedsiębiorstwie ustaloną dla pracownika nie będącego osobą niepełnosprawną minimalną produktywnością dla danej czynności lub zespołu czynności w określonej jednostce czasu a rzeczywistą produktywnością zatrudnionej osoby niepełnosprawnej wykonującej tę czynność lub te czynności w tej samej jednostce czasu;

2) obciążeń, o których mowa w § 3 ust. 2 pkt 1 lit. b, obliczonych na podstawie liczby nieprzepracowanych dni w okresie sprawozdawczym proporcjonalnie do wymiaru czasu pracy zatrudnionych osób zaliczonych do znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełnosprawności;

3) obciążeń, o których mowa w § 3 ust. 2 pkt 1 lit. c, obliczonych na podstawie liczby nieprzepracowanych dni w okresie sprawozdawczym proporcjonalnie do wymiaru czasu pracy zatrudnionych osób niepełnosprawnych;

4) obciążeń, o których mowa w § 3 ust. 2 pkt 1 lit. d i e, obliczonych jako ekwiwalent pieniężny za urlop wypoczynkowy;

5) obciążeń, o których mowa w § 3 ust. 2 pkt 1 lit. f, obliczonych jako wyrażona w procentach różnica między średnią w danym okresie sprawozdawczym absencją chorobową pracowników niebędących osobami niepełnosprawnymi a rzeczywistą absencją pracownika niepełnosprawnego w tym samym okresie sprawozdawczym;

6) obciążeń, o których mowa w § 3 ust. 2 pkt 1 lit. g, obliczonych jako wyrażona w procentach różnica między obowiązującym w przedsiębiorstwie maksymalnym zużyciem surowców lub materiałów dla wykonania określonej czynności lub zespołu czynności a rzeczywistym zużyciem surowców lub materiałów przez zatrudnione osoby niepełnosprawne wykonujące tę czynność lub zespół czynności;

7) kosztów, o których mowa w § 3 ust. 2 pkt 2, stanowiących koszty zatrudnienia pracowników dotyczące czasu przeznaczonego wyłącznie na pomoc w pracy pracownikowi lub pracownikom niepełnosprawnym;

8) kosztów, o których mowa w § 3 ust. 2 pkt 3, obliczonych jako różnica między poniesionymi kosztami adaptacji pomieszczeń stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności zatrudnionych pracowników a kosztami adaptacji pomieszczeń, które byłyby poniesione w przypadku pracowników niebędących osobami niepełnosprawnymi;

9) kosztów, o których mowa w § 3 ust. 3 pkt 1 i 2, obliczonych jako różnica między kosztami poniesionymi w związku z zatrudnianiem osób niepełnosprawnych a kosztami, które byłyby poniesione w przypadku, gdyby takie osoby nie były zatrudniane;

10) kosztów, o których mowa w § 3 ust. 3 pkt 3, stanowiących koszty dowożenia lub dojazdu pracowników niepełnosprawnych.

3. Warunkiem udzielenia pomocy jest zobowiązanie się przedsiębiorcy do przechowywania przez okres 10 lat dokumentacji pozwalającej na sprawdzenie zgodności przyznanej pomocy z przepisami rozporządzenia.

4. Wzór zbiorczej informacji, o której mowa w ust. 2, stanowi załącznik do rozporządzenia.

5. Jeżeli pomoc została wypłacona przedsiębiorcy w wysokości wyższej od należnej, przedsiębiorca informuje Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych o wysokości nienależnie pobranej kwoty pomocy oraz dokonuje zwrotu tej kwoty nie później niż do dnia 15 lutego roku następującego po roku, w którym pomoc ta została udzielona.