history Historia zmian
Wersja obowiązująca od 2008-01-01 do 2023-10-24
[Podstawy wydania decyzji o zwolnieniu żołnierza] 1. Podstawę wydania decyzji o zwolnieniu żołnierza z powodów, o których mowa w art. 153 ust. 2 i 3 ustawy, stanowi odpowiednio:
1) orzeczenie wojskowej komisji lekarskiej uznające żołnierza za trwale albo czasowo niezdolnego do czynnej służby wojskowej;
2) udokumentowany wniosek żołnierza o potrzebie sprawowania opieki nad dziećmi do lat szesnastu.
2. [2] Podstawę wydania decyzji o zwolnieniu żołnierza z powodów, o których mowa w art. 154 ust. 1 pkt 1, 2 i 4–6 ustawy, stanowi odpowiednio:
1) ocena niedostateczna w opinii służbowej;
2) ostateczna decyzja o utracie obywatelstwa polskiego;
3) prawomocne orzeczenie o wymierzeniu kary dyscyplinarnej usunięcia z zawodowej służby wojskowej;
4) prawomocne orzeczenie środków karnych w postaci pozbawienia praw publicznych lub degradacji albo wydalenia z zawodowej służby wojskowej lub zakazu wykonywania zawodu żołnierza zawodowego;
5) prawomocny wyrok sądu skazujący na karę pozbawienia wolności (aresztu wojskowego) bez warunkowego zawieszenia jej wykonania.
[2] § 3 ust. 2 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 21 grudnia 2007 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie zwalniania żołnierzy z zawodowej służby wojskowej i służby kandydackiej w razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w czasie wojny (Dz.U. Nr 248, poz. 1849). Zmiana weszła w życie 1 stycznia 2008 r.
Wersja obowiązująca od 2008-01-01 do 2023-10-24
[Podstawy wydania decyzji o zwolnieniu żołnierza] 1. Podstawę wydania decyzji o zwolnieniu żołnierza z powodów, o których mowa w art. 153 ust. 2 i 3 ustawy, stanowi odpowiednio:
1) orzeczenie wojskowej komisji lekarskiej uznające żołnierza za trwale albo czasowo niezdolnego do czynnej służby wojskowej;
2) udokumentowany wniosek żołnierza o potrzebie sprawowania opieki nad dziećmi do lat szesnastu.
2. [2] Podstawę wydania decyzji o zwolnieniu żołnierza z powodów, o których mowa w art. 154 ust. 1 pkt 1, 2 i 4–6 ustawy, stanowi odpowiednio:
1) ocena niedostateczna w opinii służbowej;
2) ostateczna decyzja o utracie obywatelstwa polskiego;
3) prawomocne orzeczenie o wymierzeniu kary dyscyplinarnej usunięcia z zawodowej służby wojskowej;
4) prawomocne orzeczenie środków karnych w postaci pozbawienia praw publicznych lub degradacji albo wydalenia z zawodowej służby wojskowej lub zakazu wykonywania zawodu żołnierza zawodowego;
5) prawomocny wyrok sądu skazujący na karę pozbawienia wolności (aresztu wojskowego) bez warunkowego zawieszenia jej wykonania.
[2] § 3 ust. 2 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 21 grudnia 2007 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie zwalniania żołnierzy z zawodowej służby wojskowej i służby kandydackiej w razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w czasie wojny (Dz.U. Nr 248, poz. 1849). Zmiana weszła w życie 1 stycznia 2008 r.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2004-07-01 do 2007-12-31
1. Podstawę wydania decyzji o zwolnieniu żołnierza z powodów, o których mowa w art. 153 ust. 2 i 3 ustawy, stanowi odpowiednio:
1) orzeczenie wojskowej komisji lekarskiej uznające żołnierza za trwale albo czasowo niezdolnego do czynnej służby wojskowej;
2) udokumentowany wniosek żołnierza o potrzebie sprawowania opieki nad dziećmi do lat szesnastu.
2. Podstawę wydania decyzji o zwolnieniu żołnierza z powodów, o których mowa w art. 154 ust. 1 ustawy, stanowi odpowiednio:
1) ocena niedostateczna w opinii specjalnej;
2) orzeczenie o utracie obywatelstwa polskiego.