history Historia zmian
zamknij

Wersja obowiązująca od 2005-01-01 do 2007-09-20

Rozdział 3

Szczególne zasady rachunkowości w zakresie lokat

§ 19. [Wycena lokat] 1. Zakład ubezpieczeń dokonuje, z zachowaniem zasady ostrożności, wyceny lokat na dzień bilansowy, z zastrzeżeniem ust. 3:

1) aktywów finansowych przeznaczonych do obrotu oraz aktywów finansowych dostępnych do sprzedaży, gdy możliwe jest ustalenie wartości godziwej w sposób wiarygodny – według wartości godziwej, z zastrzeżeniem pkt 3;

2) [14] aktywów finansowych przeznaczonych do obrotu oraz aktywów finansowych dostępnych do sprzedaży, gdy wartości godziwej nie można wiarygodnie ustalić:

a) w przypadku aktywów finansowych, dla których jest ustalony termin wymagalności – według skorygowanej ceny nabycia z uwzględnieniem odpisów z tytułu trwałej utraty wartości,

b) w przypadkach innych niż określone w lit. a – według wartości nabycia z uwzględnieniem odpisów z tytułu trwałej utraty wartości

– z zastrzeżeniem pkt 3;

3) udziałów w jednostkach podporządkowanych – metodą praw własności, z uwzględnieniem zasad wyceny określonych w art. 63 ustawy;

4) aktywów finansowych utrzymywanych do terminu wymagalności – według skorygowanej ceny nabycia, z uwzględnieniem efektywnej stopy procentowej oraz odpisów z tytułu trwałej utraty wartości;

5) lokat terminowych w instytucjach finansowych – według wartości nominalnej;

6) pożyczek udzielonych – w kwocie wymaganej zapłaty, z uwzględnieniem odpisów z tytułu trwałej utraty wartości;

7) nieruchomości – według wartości nabycia lub kosztu wytworzenia, pomniejszonej o wartość naliczonego na dzień bilansowy umorzenia;

8) pozostałych lokat – według wartości nabycia lub kosztu wytworzenia, z uwzględnieniem trwałej utraty wartości.

2. Depozyty nieprawidłowe wycenia się tak jak pożyczki.

3. Lokaty, których ryzyko ponosi ubezpieczający, wyceniane są przez zakład ubezpieczeń prowadzący działalność w dziale ubezpieczeń na życie według wartości godziwej.

4. [15] Należności depozytowe od cedentów są wyceniane w kwocie wymaganej zapłaty określanej zgodnie z warunkami umowy reasekuracji, uwzględniającej, w przypadku gdy depozyt stanowi instrument finansowy, również wycenę tego instrumentu. Przy wycenie depozytu uwzględnia się ewentualne odpisy z tytułu trwałej utraty wartości.

[14] § 19 ust. 1 pkt 2 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 8 lit. a) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2004 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie szczególnych zasad rachunkowości zakładów ubezpieczeń (Dz.U. Nr 282, poz. 2806). Zmiana weszła w życie 1 stycznia 2005 r. i ma zastosowanie po raz pierwszy do sprawozdań finansowych sporządzanych za rok obrotowy rozpoczynający się w 2005 r.

[15] § 19 ust. 4 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 8 lit. b) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2004 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie szczególnych zasad rachunkowości zakładów ubezpieczeń (Dz.U. Nr 282, poz. 2806). Zmiana weszła w życie 1 stycznia 2005 r. i ma zastosowanie po raz pierwszy do sprawozdań finansowych sporządzanych za rok obrotowy rozpoczynający się w 2005 r.

Wersja obowiązująca od 2005-01-01 do 2007-09-20

Rozdział 3

Szczególne zasady rachunkowości w zakresie lokat

§ 19. [Wycena lokat] 1. Zakład ubezpieczeń dokonuje, z zachowaniem zasady ostrożności, wyceny lokat na dzień bilansowy, z zastrzeżeniem ust. 3:

1) aktywów finansowych przeznaczonych do obrotu oraz aktywów finansowych dostępnych do sprzedaży, gdy możliwe jest ustalenie wartości godziwej w sposób wiarygodny – według wartości godziwej, z zastrzeżeniem pkt 3;

2) [14] aktywów finansowych przeznaczonych do obrotu oraz aktywów finansowych dostępnych do sprzedaży, gdy wartości godziwej nie można wiarygodnie ustalić:

a) w przypadku aktywów finansowych, dla których jest ustalony termin wymagalności – według skorygowanej ceny nabycia z uwzględnieniem odpisów z tytułu trwałej utraty wartości,

b) w przypadkach innych niż określone w lit. a – według wartości nabycia z uwzględnieniem odpisów z tytułu trwałej utraty wartości

– z zastrzeżeniem pkt 3;

3) udziałów w jednostkach podporządkowanych – metodą praw własności, z uwzględnieniem zasad wyceny określonych w art. 63 ustawy;

4) aktywów finansowych utrzymywanych do terminu wymagalności – według skorygowanej ceny nabycia, z uwzględnieniem efektywnej stopy procentowej oraz odpisów z tytułu trwałej utraty wartości;

5) lokat terminowych w instytucjach finansowych – według wartości nominalnej;

6) pożyczek udzielonych – w kwocie wymaganej zapłaty, z uwzględnieniem odpisów z tytułu trwałej utraty wartości;

7) nieruchomości – według wartości nabycia lub kosztu wytworzenia, pomniejszonej o wartość naliczonego na dzień bilansowy umorzenia;

8) pozostałych lokat – według wartości nabycia lub kosztu wytworzenia, z uwzględnieniem trwałej utraty wartości.

2. Depozyty nieprawidłowe wycenia się tak jak pożyczki.

3. Lokaty, których ryzyko ponosi ubezpieczający, wyceniane są przez zakład ubezpieczeń prowadzący działalność w dziale ubezpieczeń na życie według wartości godziwej.

4. [15] Należności depozytowe od cedentów są wyceniane w kwocie wymaganej zapłaty określanej zgodnie z warunkami umowy reasekuracji, uwzględniającej, w przypadku gdy depozyt stanowi instrument finansowy, również wycenę tego instrumentu. Przy wycenie depozytu uwzględnia się ewentualne odpisy z tytułu trwałej utraty wartości.

[14] § 19 ust. 1 pkt 2 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 8 lit. a) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2004 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie szczególnych zasad rachunkowości zakładów ubezpieczeń (Dz.U. Nr 282, poz. 2806). Zmiana weszła w życie 1 stycznia 2005 r. i ma zastosowanie po raz pierwszy do sprawozdań finansowych sporządzanych za rok obrotowy rozpoczynający się w 2005 r.

[15] § 19 ust. 4 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 8 lit. b) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2004 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie szczególnych zasad rachunkowości zakładów ubezpieczeń (Dz.U. Nr 282, poz. 2806). Zmiana weszła w życie 1 stycznia 2005 r. i ma zastosowanie po raz pierwszy do sprawozdań finansowych sporządzanych za rok obrotowy rozpoczynający się w 2005 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2004-01-01 do 2004-12-31

Rozdział 3

Szczególne zasady rachunkowości w zakresie lokat

§ 19. [Wycena lokat] 1. Zakład ubezpieczeń dokonuje, z zachowaniem zasady ostrożności, wyceny lokat na dzień bilansowy, z zastrzeżeniem ust. 3:

1) aktywów finansowych przeznaczonych do obrotu oraz aktywów finansowych dostępnych do sprzedaży, gdy możliwe jest ustalenie wartości godziwej w sposób wiarygodny – według wartości godziwej, z zastrzeżeniem pkt 3;

2) aktywów finansowych przeznaczonych do obrotu oraz aktywów finansowych dostępnych do sprzedaży, gdy wartości godziwej nie można wiarygodnie ustalić – według wartości nabycia z uwzględnieniem trwałej utraty wartości, z zastrzeżeniem pkt 3;

3) udziałów w jednostkach podporządkowanych – metodą praw własności, z uwzględnieniem zasad wyceny określonych w art. 63 ustawy;

4) aktywów finansowych utrzymywanych do terminu wymagalności – według skorygowanej ceny nabycia, z uwzględnieniem efektywnej stopy procentowej oraz odpisów z tytułu trwałej utraty wartości;

5) lokat terminowych w instytucjach finansowych – według wartości nominalnej;

6) pożyczek udzielonych – w kwocie wymaganej zapłaty, z uwzględnieniem odpisów z tytułu trwałej utraty wartości;

7) nieruchomości – według wartości nabycia lub kosztu wytworzenia, pomniejszonej o wartość naliczonego na dzień bilansowy umorzenia;

8) pozostałych lokat – według wartości nabycia lub kosztu wytworzenia, z uwzględnieniem trwałej utraty wartości.

2. Depozyty nieprawidłowe wycenia się tak jak pożyczki.

3. Lokaty, których ryzyko ponosi ubezpieczający, wyceniane są przez zakład ubezpieczeń prowadzący działalność w dziale ubezpieczeń na życie według wartości godziwej.

4. Depozyty u cedentów wyceniane są w kwocie wymaganej zapłaty określanej zgodnie z warunkami umowy reasekuracji, uwzględniającej, w przypadku gdy depozyt stanowi instrument finansowy, również wycenę tego instrumentu. Przy wycenie depozytu uwzględnia się ewentualne odpisy z tytułu trwałej utraty wartości.