Artykuł 28

Pomoc w egzekucji należności podatkowych [Pomoc w egzekucji należności podatkowych]

1. Państwa zgadzają się udzielać sobie wzajemnie pomocy i poparcia w celu poboru zgodnie z ich odnośnym ustawodawstwem i praktyką administracyjną podatków, do których ma zastosowanie niniejsza konwencja, oraz wszelkich domiarów, dopłat, zaległych płatności, odsetek i kosztów związanych z takimi podatkami.

2. Na wniosek Państwa wnioskującego Państwo proszone ściąga należności podatkowe pierwszego wymienionego Państwa zgodnie z własnym ustawodawstwem i praktyką administracyjną w zakresie egzekucji własnych należności podatkowych. Jednakże takie należności nie korzystają z pierwszeństwa w Państwie proszonym i nie mogą być ściągnięte w drodze uwięzienia dłużnika za dług. Państwo proszone nie jest zobowiązane do podejmowania żadnych kroków egzekucyjnych, które nie są przewidziane w ustawodawstwie Państwa wnioskującego.

3. Postanowienia ustępu 2 mają zastosowanie tylko do należności podatkowych stanowiących przedmiot dokumentu zezwalającego na egzekucję w Państwie wnioskującym i, jeżeli inaczej nie uzgodniono, które nie są kwestionowane.

Jeżeli jednak należność jest związana z odpowiedzialnością podatkową osoby, która nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w Państwie wnioskującym, to ustęp 2 ma zastosowanie tylko wtedy, gdy należność nie może być dłużej kwestionowana, chyba że właściwe organy uzgodniły inaczej.

4. Obowiązek udzielenia pomocy w egzekucji należności podatkowych w odniesieniu do osoby zmarłej lub jej mienia spadkowego jest ograniczony do wartości mienia spadkowego lub mienia nabytego przez każdego spadkobiercę zależnie od tego, czy należność ma być uzyskana z masy spadkowej czy od spadkobierców.

5. Państwo proszone nie jest zobowiązane do zastosowania się do wniosku:

a) jeżeli Państwo wnioskujące nie wyczerpało wszystkich środków dostępnych na jego własnym terytorium, z wyjątkiem przypadku, gdy odwołanie się do takich środków spowodowałoby niewspółmierne dla danego przypadku trudności;

b) jeżeli uzna ono, że roszczenie podatkowe jest niezgodne z postanowieniami tej konwencji lub jakiejkolwiek innej konwencji, której obydwa Państwa są stronami.

6. Do wniosku o pomoc administracyjną w egzekucji należności podatkowej objętej konwencją należy załączyć:

a) oświadczenie, że należność dotyczy podatku objętego konwencją i że spełnione są warunki zawarte w ustępie 3;

b) urzędowo potwierdzoną kopię dokumentu zezwalającego na egzekucje w Państwie wnioskującym;

c) każdy inny dokument wymagany dla potrzeb egzekucji;

d) w razie potrzeby, poświadczoną kopię odnośnego dokumentu, wydanego przez organ administracyjny lub przez sąd powszechny.

7. Państwo wnioskujące wskaże kwoty roszczenia podatkowego, które mają być ściągnięte w obu walutach - Państwa wnioskującego i Państwa proszonego. Kursem wymiany w rozumieniu zdania poprzedniego będzie ostatnia cena sprzedaży ustalona na najbardziej reprezentatywnym rynku lub rynkach walutowych Państwa wnioskującego. Każda kwota odzyskana przez Państwo proszone będzie przekazana Państwu wnioskującemu w walucie Państwa proszonego. Transfer będzie dokonany w okresie miesiąca od daty odzyskania.

8. Na żądanie Państwa wnioskującego Państwo proszone w celu odzyskania kwoty podatku podejmie środki zabezpieczające, nawet gdy roszczenie jest kwestionowane lub gdy nie ma jeszcze podstawy do egzekucji, w granicach dozwolonych przez ustawodawstwo i praktykę administracyjną Państwa proszonego.

9. Dokument zezwalający na egzekucję w Państwie wnioskującym powinien w razie potrzeby, zgodnie z przepisami obowiązującymi w Państwie proszonym, być zaakceptowany, uznany, uzupełniony lub zastąpiony, możliwie jak najszybciej po dniu otrzymania wniosku o pomoc, przez dokument umożliwiający egzekucję w tym drugim Państwie.

10. Sprawy dotyczące terminu, po którym roszczenie podatkowe nie może być egzekwowane, są regulowane przez prawo Państwa wnioskującego. Wniosek o udzielenie pomocy w egzekucji powinien zawierać dane dotyczące takiego terminu.

11. Czynności egzekucyjne dokonane przez Państwo proszone w następstwie wniosku o udzielenie pomocy, które zgodnie z prawem tego Państwa mogłoby spowodować zawieszenie lub przerwanie terminu, o którym mowa w ustępie 10, będą miały taki sam skutek na mocy prawa Państwa wnioskującego. Państwo proszone poinformuje Państwo wnioskujące o takich czynnościach.

12. Państwo proszone może zezwolić na przesunięcie płatności lub rozłożenie płatności na raty, jeżeli jego ustawodawstwo lub praktyka administracyjna na to zezwalają w podobnych okolicznościach, lecz uprzednio poinformuje ono o tym Państwo wnioskujące.

13. Właściwe organy Umawiających się Państw ustalą w drodze wzajemnego porozumienia zasady dotyczące minimalnych kwot roszczeń podatkowych, które mogą być przedmiotem wniosku o pomoc.

14. Państwa zrzekną się wzajemnie między sobą zwrotu kosztów wynikających z pomocy i poparcia, jakiego będą sobie wzajemnie udzielać przy stosowaniu niniejszej konwencji. Państwo wnioskujące będzie w każdym razie ponosić odpowiedzialność wobec Państwa proszonego za pieniężne następstwa aktów egzekucyjnych, które zostaną uznane za nieuzasadnione w kontekście prawdziwości danego roszczenia podatkowego lub ważności dokumentu zezwalającego na egzekucję w Państwie wnioskującym.