Wersja obowiązująca od 2010-09-08 do 2013-03-19
[Zakres szkolenia lotniczego] 1. Zakres szkolenia lotniczego, wymagany dla uzyskania licencji członka personelu lotniczego lub uprawnień lotniczych do niej wpisywanych, jest określony w załączniku nr 1 do rozporządzenia.
2. Szkolenie lotnicze składa się z:
1) szkolenia teoretycznego – nauczania wiedzy lotniczej – dla wszystkich specjalności członków personelu lotniczego,
2) szkolenia praktycznego na ziemi i w locie – nauczania umiejętności praktycznych – dla pilotów wszystkich specjalności, nawigatorów, mechaników pokładowych, radiooperatorów pokładowych i skoczków spadochronowych,
3) szkolenia praktycznego na ziemi –dla kontrolerów ruchu lotniczego, operatorów tankowania statków powietrznych, informatorów służby informacji powietrznej, dyspozytorów lotniczych i mechaników poświadczenia obsługi,
4) uzupełniającego szkolenia praktycznego – w formie nadzorowanej praktyki lotniczej, w zakresie wymaganym do uzyskania:
a) uprawnienia instruktora szkolenia praktycznego, o którym mowa w ust. 3.4.6.1.1, 3.4.6.1.3, 3.4.6.1.4, 3.4.6.2.1, 3.4.6.2.3, 3.4.6.3.1, 3.4.6.4.1, 3.4.6.5.1 i 3.4.6.6.1 załącznika nr 1 do rozporządzenia, wpisywanego do licencji pilota albo skoczka spadochronowego zawodowego,
b) uprawnienia dotyczącego rodzaju obsługi i typu statku powietrznego, wpisywanego do licencji poświadczenia obsługi,
c) uprawnień wymienionych w ust. 3.6 i 3.7 załącznika nr 1 do rozporządzenia,
d) uprawnień wymienionych w ust. 2.3 załącznika nr 3 do rozporządzenia
– które prowadzone jest zgodnie z programami szkolenia lotniczego, opracowanymi przez prowadzącego szkolenie i zatwierdzonymi przez Prezesa Urzędu, z zastrzeżeniem ust. 3.
3. Dopuszcza się szkolenie osoby, która wykazała przed prowadzącym szkolenie, że posiada niektóre z wymaganych wiadomości lub umiejętności, według indywidualnego toku szkolenia. Indywidualny tok szkolenia opracowuje, na podstawie zatwierdzonego programu szkolenia, prowadzący szkolenie i przedstawia Prezesowi Urzędu do zatwierdzenia.
4. Szkolenie praktyczne na ziemi i w locie prowadzi się wyłącznie:
1) na statkach powietrznych:
a) spełniających wymagania określone w art. 31 ust. 1 ustawy lub
b) na statkach powietrznych, o których mowa w art. 33 ust. 2 ustawy, lub
c) na polskich państwowych statkach powietrznych
– które odpowiadają rodzajowi i zakresowi szkolenia oraz są do niego przystosowane zgodnie z wymaganiami, o których mowa w ust. 2.3.4 załącznika nr 1 do rozporządzenia;
2) [3] przy zastosowaniu odpowiednich do rodzaju i zakresu szkolenia, naziemnych urządzeniach treningowych, spełniających wymagania:
a) JAR-FSTD A – Samolotowe szkoleniowe urządzenia symulacji lotu lub
b) JAR-FSTD H – Śmigłowcowe szkoleniowe urządzenia symulacji lotu
– chyba że Prezes Urzędu, na wniosek prowadzącego szkolenie i po stwierdzeniu, że nie zostanie obniżony poziom szkolenia, wyrazi zgodę na zastosowanie urządzeń treningowych niespełniających tych wymagań.
[3] § 5 ust. 4 pkt 2 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 31 sierpnia 2010 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie licencjonowania personelu lotniczego (Dz.U. Nr 165, poz. 1119). Zmiana weszła w życie 8 września 2010 r.
Wersja obowiązująca od 2010-09-08 do 2013-03-19
[Zakres szkolenia lotniczego] 1. Zakres szkolenia lotniczego, wymagany dla uzyskania licencji członka personelu lotniczego lub uprawnień lotniczych do niej wpisywanych, jest określony w załączniku nr 1 do rozporządzenia.
2. Szkolenie lotnicze składa się z:
1) szkolenia teoretycznego – nauczania wiedzy lotniczej – dla wszystkich specjalności członków personelu lotniczego,
2) szkolenia praktycznego na ziemi i w locie – nauczania umiejętności praktycznych – dla pilotów wszystkich specjalności, nawigatorów, mechaników pokładowych, radiooperatorów pokładowych i skoczków spadochronowych,
3) szkolenia praktycznego na ziemi –dla kontrolerów ruchu lotniczego, operatorów tankowania statków powietrznych, informatorów służby informacji powietrznej, dyspozytorów lotniczych i mechaników poświadczenia obsługi,
4) uzupełniającego szkolenia praktycznego – w formie nadzorowanej praktyki lotniczej, w zakresie wymaganym do uzyskania:
a) uprawnienia instruktora szkolenia praktycznego, o którym mowa w ust. 3.4.6.1.1, 3.4.6.1.3, 3.4.6.1.4, 3.4.6.2.1, 3.4.6.2.3, 3.4.6.3.1, 3.4.6.4.1, 3.4.6.5.1 i 3.4.6.6.1 załącznika nr 1 do rozporządzenia, wpisywanego do licencji pilota albo skoczka spadochronowego zawodowego,
b) uprawnienia dotyczącego rodzaju obsługi i typu statku powietrznego, wpisywanego do licencji poświadczenia obsługi,
c) uprawnień wymienionych w ust. 3.6 i 3.7 załącznika nr 1 do rozporządzenia,
d) uprawnień wymienionych w ust. 2.3 załącznika nr 3 do rozporządzenia
– które prowadzone jest zgodnie z programami szkolenia lotniczego, opracowanymi przez prowadzącego szkolenie i zatwierdzonymi przez Prezesa Urzędu, z zastrzeżeniem ust. 3.
3. Dopuszcza się szkolenie osoby, która wykazała przed prowadzącym szkolenie, że posiada niektóre z wymaganych wiadomości lub umiejętności, według indywidualnego toku szkolenia. Indywidualny tok szkolenia opracowuje, na podstawie zatwierdzonego programu szkolenia, prowadzący szkolenie i przedstawia Prezesowi Urzędu do zatwierdzenia.
4. Szkolenie praktyczne na ziemi i w locie prowadzi się wyłącznie:
1) na statkach powietrznych:
a) spełniających wymagania określone w art. 31 ust. 1 ustawy lub
b) na statkach powietrznych, o których mowa w art. 33 ust. 2 ustawy, lub
c) na polskich państwowych statkach powietrznych
– które odpowiadają rodzajowi i zakresowi szkolenia oraz są do niego przystosowane zgodnie z wymaganiami, o których mowa w ust. 2.3.4 załącznika nr 1 do rozporządzenia;
2) [3] przy zastosowaniu odpowiednich do rodzaju i zakresu szkolenia, naziemnych urządzeniach treningowych, spełniających wymagania:
a) JAR-FSTD A – Samolotowe szkoleniowe urządzenia symulacji lotu lub
b) JAR-FSTD H – Śmigłowcowe szkoleniowe urządzenia symulacji lotu
– chyba że Prezes Urzędu, na wniosek prowadzącego szkolenie i po stwierdzeniu, że nie zostanie obniżony poziom szkolenia, wyrazi zgodę na zastosowanie urządzeń treningowych niespełniających tych wymagań.
[3] § 5 ust. 4 pkt 2 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 31 sierpnia 2010 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie licencjonowania personelu lotniczego (Dz.U. Nr 165, poz. 1119). Zmiana weszła w życie 8 września 2010 r.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2009-08-01 do 2010-09-07
[Zakres szkolenia lotniczego] 1. [10] Zakres szkolenia lotniczego, wymagany dla uzyskania licencji członka personelu lotniczego lub uprawnień lotniczych do niej wpisywanych, jest określony w załączniku nr 1 do rozporządzenia.
2. Szkolenie lotnicze składa się z:
1) szkolenia teoretycznego – nauczania wiedzy lotniczej – dla wszystkich specjalności członków personelu lotniczego,
2) szkolenia praktycznego na ziemi i w locie – nauczania umiejętności praktycznych – dla pilotów wszystkich specjalności, nawigatorów, mechaników pokładowych, radiooperatorów pokładowych i skoczków spadochronowych,
3) szkolenia praktycznego na ziemi –dla kontrolerów ruchu lotniczego, operatorów tankowania statków powietrznych, informatorów służby informacji powietrznej, dyspozytorów lotniczych i mechaników poświadczenia obsługi,
4) uzupełniającego szkolenia praktycznego – w formie nadzorowanej praktyki lotniczej, w zakresie wymaganym do uzyskania:
a) uprawnienia instruktora szkolenia praktycznego, o którym mowa w ust. 3.4.6.1.1, 3.4.6.1.3, 3.4.6.1.4, 3.4.6.2.1, 3.4.6.2.3, 3.4.6.3.1, 3.4.6.4.1, 3.4.6.5.1 i 3.4.6.6.1 załącznika nr 1 do rozporządzenia, wpisywanego do licencji pilota albo skoczka spadochronowego zawodowego,
b) uprawnienia dotyczącego rodzaju obsługi i typu statku powietrznego, wpisywanego do licencji poświadczenia obsługi,
c) uprawnień wymienionych w ust. 3.6 i 3.7 załącznika nr 1 do rozporządzenia,
d) uprawnień wymienionych w ust. 2.3 załącznika nr 3 do rozporządzenia
– które prowadzone jest zgodnie z programami szkolenia lotniczego, opracowanymi przez prowadzącego szkolenie i zatwierdzonymi przez Prezesa Urzędu, z zastrzeżeniem ust. 3.
3. Dopuszcza się szkolenie osoby, która wykazała przed prowadzącym szkolenie, że posiada niektóre z wymaganych wiadomości lub umiejętności, według indywidualnego toku szkolenia. Indywidualny tok szkolenia opracowuje, na podstawie zatwierdzonego programu szkolenia, prowadzący szkolenie i przedstawia Prezesowi Urzędu do zatwierdzenia.
4. Szkolenie praktyczne na ziemi i w locie prowadzi się wyłącznie:
1) na statkach powietrznych:
a) spełniających wymagania określone w art. 31 ust. 1 ustawy lub
b) na statkach powietrznych, o których mowa w art. 33 ust. 2 ustawy, lub
c) na polskich państwowych statkach powietrznych
– które odpowiadają rodzajowi i zakresowi szkolenia oraz są do niego przystosowane zgodnie z wymaganiami, o których mowa w ust. 2.3.4 załącznika nr 1 do rozporządzenia;
2) przy zastosowaniu odpowiednich do rodzaju i zakresu szkolenia, naziemnych urządzeniach treningowych, spełniających wymagania:
a) JAR-STD 1A – Samolotowe symulatory lotu lub
b) JAR-STD 2A – Samolotowe urządzenia do szkolenia lotniczego, lub
c) JAR-STD 3A – Urządzenia do szkolenia procedur lotu i nawigacyjnych (samoloty), lub
d) JAR-STD 4A – Urządzenia do podstawowego szkolenia w lotach według wskazań przyrządów,
e) JAR-STD 1H – Śmigłowcowe symulatory lotu, lub
f) JAR-STD 3H – Urządzenia do szkolenia procedur lotu i nawigacyjnych (śmigłowce)
– chyba że Prezes Urzędu, na wniosek prowadzącego szkolenie i po stwierdzeniu, że nie zostanie obniżony poziom szkolenia, wyrazi zgodę na zastosowanie urządzeń treningowych niespełniających tych wymagań.
[10] § 5 ust. 1 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 24 czerwca 2009 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie licencjonowania personelu lotniczego (Dz.U. Nr 113, poz. 942). Zmiana weszła w życie 1 sierpnia 2009 r.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2005-05-01 do 2009-07-31
1. Zakres szkolenia lotniczego, wymagany dla uzyskania licencji członka personelu lotniczego lub uprawnień lotniczych do niej wpisywanych, jest określony w załączniku nr 1 lub załączniku nr 4 do rozporządzenia.
2. Szkolenie lotnicze składa się z:
1) szkolenia teoretycznego – nauczania wiedzy lotniczej – dla wszystkich specjalności członków personelu lotniczego,
2) szkolenia praktycznego na ziemi i w locie – nauczania umiejętności praktycznych – dla pilotów wszystkich specjalności, nawigatorów, mechaników pokładowych, radiooperatorów pokładowych i skoczków spadochronowych,
3) [3] szkolenia praktycznego na ziemi –dla kontrolerów ruchu lotniczego, operatorów tankowania statków powietrznych, informatorów służby informacji powietrznej, dyspozytorów lotniczych i mechaników poświadczenia obsługi,
4) uzupełniającego szkolenia praktycznego – w formie nadzorowanej praktyki lotniczej, w zakresie wymaganym do uzyskania:
a) uprawnienia instruktora szkolenia praktycznego, o którym mowa w ust. 3.4.6.1.1, 3.4.6.1.3, 3.4.6.1.4, 3.4.6.2.1, 3.4.6.2.3, 3.4.6.3.1, 3.4.6.4.1, 3.4.6.5.1 i 3.4.6.6.1 załącznika nr 1 do rozporządzenia, wpisywanego do licencji pilota albo skoczka spadochronowego zawodowego,
b) uprawnienia dotyczącego rodzaju obsługi i typu statku powietrznego, wpisywanego do licencji poświadczenia obsługi,
c) uprawnień wymienionych w ust. 3.6 i 3.7 załącznika nr 1 do rozporządzenia,
d) uprawnień wymienionych w ust. 2.3 załącznika nr 3 do rozporządzenia
– które prowadzone jest zgodnie z programami szkolenia lotniczego, opracowanymi przez prowadzącego szkolenie i zatwierdzonymi przez Prezesa Urzędu, z zastrzeżeniem ust. 3.
3. Dopuszcza się szkolenie osoby, która wykazała przed prowadzącym szkolenie, że posiada niektóre z wymaganych wiadomości lub umiejętności, według indywidualnego toku szkolenia. Indywidualny tok szkolenia opracowuje, na podstawie zatwierdzonego programu szkolenia, prowadzący szkolenie i przedstawia Prezesowi Urzędu do zatwierdzenia.
4. Szkolenie praktyczne na ziemi i w locie prowadzi się wyłącznie:
1) na statkach powietrznych:
a) spełniających wymagania określone w art. 31 ust. 1 ustawy lub
b) na statkach powietrznych, o których mowa w art. 33 ust. 2 ustawy, lub
c) na polskich państwowych statkach powietrznych
– które odpowiadają rodzajowi i zakresowi szkolenia oraz są do niego przystosowane zgodnie z wymaganiami, o których mowa w ust. 2.3.4 załącznika nr 1 do rozporządzenia;
2) przy zastosowaniu odpowiednich do rodzaju i zakresu szkolenia, naziemnych urządzeniach treningowych, spełniających wymagania:
a) JAR-STD 1A – Samolotowe symulatory lotu lub
b) JAR-STD 2A – Samolotowe urządzenia do szkolenia lotniczego, lub
c) JAR-STD 3A – Urządzenia do szkolenia procedur lotu i nawigacyjnych (samoloty), lub
d) JAR-STD 4A – Urządzenia do podstawowego szkolenia w lotach według wskazań przyrządów,
e) JAR-STD 1H – Śmigłowcowe symulatory lotu, lub
f) JAR-STD 3H – Urządzenia do szkolenia procedur lotu i nawigacyjnych (śmigłowce)
– chyba że Prezes Urzędu, na wniosek prowadzącego szkolenie i po stwierdzeniu, że nie zostanie obniżony poziom szkolenia, wyrazi zgodę na zastosowanie urządzeń treningowych niespełniających tych wymagań.
[3] § 5 ust. 2 pkt 3 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 kwietnia 2005 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie licencjonowania personelu lotniczego (Dz.U. Nr 70, poz. 632). Zmiana weszła w życie 1 maja 2005 r.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2003-12-20 do 2005-04-30
1. Zakres szkolenia lotniczego, wymagany dla uzyskania licencji członka personelu lotniczego lub uprawnień lotniczych do niej wpisywanych, jest określony w załączniku nr 1 lub załączniku nr 4 do rozporządzenia.
2. Szkolenie lotnicze składa się z:
1) szkolenia teoretycznego – nauczania wiedzy lotniczej – dla wszystkich specjalności członków personelu lotniczego,
2) szkolenia praktycznego na ziemi i w locie – nauczania umiejętności praktycznych – dla pilotów wszystkich specjalności, nawigatorów, mechaników pokładowych, radiooperatorów pokładowych i skoczków spadochronowych,
3) szkolenia praktycznego na ziemi – dla kontrolerów ruchu lotniczego, informatorów służby informacji powietrznej, dyspozytorów lotniczych i mechaników poświadczenia obsługi,
4) uzupełniającego szkolenia praktycznego – w formie nadzorowanej praktyki lotniczej, w zakresie wymaganym do uzyskania:
a) uprawnienia instruktora szkolenia praktycznego, o którym mowa w ust. 3.4.6.1.1, 3.4.6.1.3, 3.4.6.1.4, 3.4.6.2.1, 3.4.6.2.3, 3.4.6.3.1, 3.4.6.4.1, 3.4.6.5.1 i 3.4.6.6.1 załącznika nr 1 do rozporządzenia, wpisywanego do licencji pilota albo skoczka spadochronowego zawodowego,
b) uprawnienia dotyczącego rodzaju obsługi i typu statku powietrznego, wpisywanego do licencji poświadczenia obsługi,
c) uprawnień wymienionych w ust. 3.6 i 3.7 załącznika nr 1 do rozporządzenia,
d) uprawnień wymienionych w ust. 2.3 załącznika nr 3 do rozporządzenia
– które prowadzone jest zgodnie z programami szkolenia lotniczego, opracowanymi przez prowadzącego szkolenie i zatwierdzonymi przez Prezesa Urzędu, z zastrzeżeniem ust. 3.
3. Dopuszcza się szkolenie osoby, która wykazała przed prowadzącym szkolenie, że posiada niektóre z wymaganych wiadomości lub umiejętności, według indywidualnego toku szkolenia. Indywidualny tok szkolenia opracowuje, na podstawie zatwierdzonego programu szkolenia, prowadzący szkolenie i przedstawia Prezesowi Urzędu do zatwierdzenia.
4. Szkolenie praktyczne na ziemi i w locie prowadzi się wyłącznie:
1) na statkach powietrznych:
a) spełniających wymagania określone w art. 31 ust. 1 ustawy lub
b) na statkach powietrznych, o których mowa w art. 33 ust. 2 ustawy, lub
c) na polskich państwowych statkach powietrznych
– które odpowiadają rodzajowi i zakresowi szkolenia oraz są do niego przystosowane zgodnie z wymaganiami, o których mowa w ust. 2.3.4 załącznika nr 1 do rozporządzenia;
2) przy zastosowaniu odpowiednich do rodzaju i zakresu szkolenia, naziemnych urządzeniach treningowych, spełniających wymagania:
a) JAR-STD 1A – Samolotowe symulatory lotu lub
b) JAR-STD 2A – Samolotowe urządzenia do szkolenia lotniczego, lub
c) JAR-STD 3A – Urządzenia do szkolenia procedur lotu i nawigacyjnych (samoloty), lub
d) JAR-STD 4A – Urządzenia do podstawowego szkolenia w lotach według wskazań przyrządów,
e) JAR-STD 1H – Śmigłowcowe symulatory lotu, lub
f) JAR-STD 3H – Urządzenia do szkolenia procedur lotu i nawigacyjnych (śmigłowce)
– chyba że Prezes Urzędu, na wniosek prowadzącego szkolenie i po stwierdzeniu, że nie zostanie obniżony poziom szkolenia, wyrazi zgodę na zastosowanie urządzeń treningowych niespełniających tych wymagań.